Η πλήρης εκμετάλλευση ενός δύσκολου χώρου όπως αυτού του θεάτρου Μπέλλος δείχνουν μια ευφυΐα που αποκαλύπτουν ένα αληθινό θεατρικό ένστικτο από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου και την ομάδα The Young Quill. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
H γραφή της Μαυρογεώργη είναι απολαυστική, βαθιά, τρυφερή, δαιμονικά αστεία, σπαρακτική και με μια οικονομία και ταχύτητα που δείχνουν μια ανέλπιστη συγγραφική ωριμότητα: O Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για τις «Λουόμενες» σε κείμενο και σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη.
Mεταμορφώνεται σε ποίηση ένα θέμα που διαφορετικά θα μπορούσε να εκφυλιστεί σε εύκολο θέατρο – καταγγελία: Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση ''The Weather In Europe'' σε σκηνοθεσία Γιώργου Βαλαή.
Ο Γιώργος Κουτλής στήνει μια παράσταση που παραείναι διασκεδαστική για να συμπεριλάβει τις εφιαλτικές διαστάσεις του έργου. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Ο άνθρωπος απ' το Παντόλσκ» στο Εθνικό Θέατρο.
Ο χρόνος είναι απαραίτητος παράγοντας για να εγκαθιδρυθεί μια συνθήκη όπως αυτή που απαιτεί το «Μικρό αναρχικό καλοκαίρι/ Βαρκελώνη ’36». Ακόμα κι όσοι νιώθουν δέος μπροστά σε ένα τόσο μακρύ διάστημα παρακολούθησης, θα νιώσουν εντελώς διαφορετικά στην έξοδο από το θέατρο –είναι μια εμπειρία αληθινά ξεχωριστή. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
Η πλέον απογυμνωμένη, ολιγοπρόσωπη, λιτή και ευκίνητη –φτιαγμένη για να περιοδεύει, όπως άλλωστε ήταν κάποτε κι ο θίασος του ίδιου του Σαίξπηρ: Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση ''Tempest Project'', το Κύκνειο Άσμα του Πίτερ Μπρουκ.
Εκεί που ένας θεατρικός χώρος θα τα δραματοποιούσε υπερβολικά, θα το έκανε «θέατρο», το μαγικό σημείο που επέλεξε η Καπετανάκη, μια μεταλλική σκάλα στο Λυκαβηττό που οδηγεί προς τις σειρήνες συναγερμού, λειτούργησε καθαρτήρια. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
