drama queen

Με πάθος για το θέατρο αλλά με ψύχραιμη ματιά, ανοίγουμε τη δική μας γραπτή συνομιλία με την παράσταση

30 Μαρτίου, 2023
Ο Νίκος Μαστοράκης έστησε επί σκηνής αυτόν τον κόσμο με όλη του τη γνωστή σοβαρότητα και τo βάθος που μόνο μια ουσιαστική ανάγνωση του κειμένου μπορεί να δώσει. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
20 Μαρτίου, 2023
Η παράσταση είναι μία από τις ομορφότερες δουλειές του Ακύλλα Καραζήση. Αυτό οφείλεται –πώς αλλιώς;- και στη σοφή επιλογή συντελεστών. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
9 Μαρτίου, 2023
Ο Γιάννης Χουβαρδάς υπογράφει μια σύλληψη ακριβείας που συνδυάζει σοφά φόρμα και περιεχόμενο, σε μία από τις καλύτερες του δουλειές των τελευταίων χρόνων. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
3 Μαρτίου, 2023
Το ζήτημα δεν είναι η φόρμα, αλλά το περιεχόμενο που οφείλει, από το ίδιο το έργο, αλλά και από τη σημερινή συγκυρία, να είναι πολιτικό, όμως η έλλειψη αναφορών στη σημερινή δυστοπία καθιστά την παράσταση σχεδόν απολίτικη. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
28 Φεβρουαρίου, 2023
Η Εύα Βλασσοπούλου σκηνοθέτησε με αγάπη και προσοχή ένα έργο εξαιρετικά ανοιχτό, και γι' αυτό εξαιρετικά δύσκολο: ο συγγραφέας δίνει στον σκηνοθέτη όλο το σχοινί για να κρεμαστεί. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
16 Φεβρουαρίου, 2023
Η σκηνική τους επικοινωνία αγγίζει το απόλυτο, αλλά και το επίπεδο ερμηνείας τους σε ένα κείμενο με τόσο επικίνδυνες ισορροπίες είναι δυσθεώρητο. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
13 Φεβρουαρίου, 2023
Ο Τζον Μάλκοβιτς και η Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε σε μια σκηνική συνύπαρξη απλά υποδειγματική από αυτές που σπάνια έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει κανείς ακόμα και στις σπουδαιότερες θεατρικές πρωτεύουσες του κόσμου. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
8 Φεβρουαρίου, 2023
Παρόλο που το αποτέλεσμα όλης αυτής της φασαρίας αποτυπώνεται στο σκηνικό αποτέλεσμα, γνωρίζοντας τι προηγήθηκε, καθώς και το περιεχόμενο της πρόσκλησης για την επιπλέον ακρόαση, το στοίχημα «Στρέλλα» είναι σίγουρα κερδισμένο καλλιτεχνικά. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
1 Φεβρουαρίου, 2023
Το χιούμορ είναι τόσο λεπτό και καλοδουλεμένο, αλλά και τόσο πηγαίο, που είναι αληθινά δύσκολο να μη γελάσει κανείς, ακόμα κι αν η διάθεση δεν είναι τέτοια. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
21 Ιανουαρίου, 2023
Το μεγάλο προσόν της Άννας Λεμονάκη είναι μια αφοπλιστική ευθύτητα, μια απλότητα που μοιάζει να τη φέρνει πλάι στον θεατή αντί να την τοποθετεί σε ένα βάθρο απέναντί του. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
20 Ιανουαρίου, 2023
Μια παράσταση απολαυστική, καλογραμμένη και εξαιρετικά παιγμένη με το κωμικό να προκύπτει ως αποτέλεσμα, από τη ματιά του κοινού όπως αυτή καθοδηγείται από τον συγγραφέα και τον σκηνοθέτη. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
12 Ιανουαρίου, 2023
Ισορρόπησε μαεστρικά στις συχνές εναλλαγές γέλιο/κλάμα, χωρίς να καταλήξει σε κάτι που να θυμίζει παλαιικά σόου της Λάιζα Μινέλι. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
5 Ιανουαρίου, 2023
Αυτό που μας χαρίζει η «Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων» με το «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», είναι σημαντικό γιατί έρχεται την κατάλληλη στιγμή και με τον σωστό τρόπο. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
28 Δεκεμβρίου, 2022
Έργα με τόσο βαρύ συμβολισμό όσο οι «Βρυκόλακες» χρειάζονται μια σκηνοθετική γραμμή που να τα βοηθήσει να φτάσουν στον σημερινό θεατή, δυστυχώς ο Σταμάτης Φασουλής κινήθηκε προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
21 Δεκεμβρίου, 2022
Η Σοφία Καραγιάννη έπραξε σοφά, αλλά και ηθικά, χρησιμοποίησε τον ορθότερο δρόμο που θα μπορούσε για το συγκεκριμένο κείμενο: αυτόν των σωματικών δράσεων. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
14 Δεκεμβρίου, 2022
Ο ρεαλισμός τους παραπέμπει σε άλλες εποχές, σε μια θεατρική γραφή την οποία έμοιαζε να έχουμε αφήσει πίσω μας, να έχουμε προχωρήσει παρακάτω. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
7 Δεκεμβρίου, 2022
Μια δουλειά με καινοτομίες, που δεν φεύγει πολύ μακριά από το κλασικό θέατρο και που σκύβει με προσοχή πάνω από το κείμενο, ενώ βασίζεται πολύ στις –εξαιρετικές- ερμηνείες των ηθοποιών. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
29 Νοεμβρίου, 2022
Μια εντελώς νέα προσέγγιση που μας κάνει να δούμε τη χιλιοειπωμένη «Στέλλα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη για πρώτη φορά. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
14 Νοεμβρίου, 2022
Η πλήρης εκμετάλλευση ενός δύσκολου χώρου όπως αυτού του θεάτρου Μπέλλος δείχνουν μια ευφυΐα που αποκαλύπτουν ένα αληθινό θεατρικό ένστικτο από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου και την ομάδα The Young Quill. Κριτική του Γιώργου Βουδικλάρη.
10 Νοεμβρίου, 2022
H γραφή της Μαυρογεώργη είναι απολαυστική, βαθιά, τρυφερή, δαιμονικά αστεία, σπαρακτική και με μια οικονομία και ταχύτητα που δείχνουν μια ανέλπιστη συγγραφική ωριμότητα: O Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για τις «Λουόμενες» σε κείμενο και σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη.
1 Νοεμβρίου, 2022
Mεταμορφώνεται σε ποίηση ένα θέμα που διαφορετικά θα μπορούσε να εκφυλιστεί σε εύκολο θέατρο – καταγγελία: Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση ''The Weather In Europe'' σε σκηνοθεσία Γιώργου Βαλαή.
26 Οκτωβρίου, 2022
Ο Γιώργος Κουτλής στήνει μια παράσταση που παραείναι διασκεδαστική για να συμπεριλάβει τις εφιαλτικές διαστάσεις του έργου. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Ο άνθρωπος απ' το Παντόλσκ» στο Εθνικό Θέατρο.
21 Οκτωβρίου, 2022
Ο χρόνος είναι απαραίτητος παράγοντας για να εγκαθιδρυθεί μια συνθήκη όπως αυτή που απαιτεί το «Μικρό αναρχικό καλοκαίρι/ Βαρκελώνη ’36». Ακόμα κι όσοι νιώθουν δέος μπροστά σε ένα τόσο μακρύ διάστημα παρακολούθησης, θα νιώσουν εντελώς διαφορετικά στην έξοδο από το θέατρο –είναι μια εμπειρία αληθινά ξεχωριστή. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
14 Οκτωβρίου, 2022
Η πλέον απογυμνωμένη, ολιγοπρόσωπη, λιτή και ευκίνητη –φτιαγμένη για να περιοδεύει, όπως άλλωστε ήταν κάποτε κι ο θίασος του ίδιου του Σαίξπηρ: Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση ''Tempest Project'', το Κύκνειο Άσμα του Πίτερ Μπρουκ.
6 Οκτωβρίου, 2022
Ο Γιώργος Βουδικλάρης συγκεντρώνει κάποιες από τις παραστάσεις που αναμένει τη φετινή χειμερινή θεατρική σεζόν.
23 Σεπτεμβρίου, 2022
Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το φετινό πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου.
19 Σεπτεμβρίου, 2022
Εκεί που ένας θεατρικός χώρος θα τα δραματοποιούσε υπερβολικά, θα το έκανε «θέατρο», το μαγικό σημείο που επέλεξε η Καπετανάκη, μια μεταλλική σκάλα στο Λυκαβηττό που οδηγεί προς τις σειρήνες συναγερμού, λειτούργησε καθαρτήρια. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
17 Σεπτεμβρίου, 2022
Η «Μήδεια» των Χειλάκη-Δούνια δεν είναι μια ρηξικέλευθη πρόταση που χαράσσει νέους δρόμους, όμως είναι μια παράσταση εξαιρετικά δουλεμένη χωρίς ίχνος επιτήδευσης ή δηθενιάς, και με εξαιρετικούς συντελεστές σε όλες τις θέσεις. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
30 Αυγούστου, 2022
Ο Γιώργος Βουδικλάρης κάνει μία ανασκόπηση του Φεστιβάλ Αθηνών 2022.
23 Αυγούστου, 2022
Οι «Πέρσες» του Καραντζά είναι η καλύτερη και πιο ουσιαστική παράσταση που είδα ως τώρα από ελληνικής πλευράς φέτος το καλοκαίρι, γιατί απλούστατα έχει μια σαφή, συμπαγή και τεκμηριωμένη θέση πάνω στο κείμενο. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
22 Αυγούστου, 2022
Σε μια άκρως κλασική (στα όρια του στερεότυπου) ματιά, πετάγονταν διάφορες πινελιές δίκην εκμοντερνισμού. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη.
8 Αυγούστου, 2022
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις δεν είχε ιδέα τι να κάνει με το εμβληματικό έργο του Σοφοκλή: κανένας άξονας, καμία κεντρική άποψη κι εκεί όπου δεν υπάρχει μελέτη και εμβάθυνση, αναζητούνται …ευρήματα. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
2 Αυγούστου, 2022
Ο Αργύρης Ξάφης έσκυψε πάνω από την πρώτη του τραγωδία με εντιμότητα, εργατικότητα, ενθουσιασμό και πάθος. Ίσως να μην ήταν ακόμα έτοιμος. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για τον «Αίαντα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη.
29 Ιουλίου, 2022
Το να βάλει κανείς στο στόμα των επί σκηνής προσώπων σχοινοτενείς μονόλογους με πυκνό περιεχόμενο, είναι μια καταστροφική επιλογή. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Οι 7 τρελοί» σε σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη.
7 Ιουλίου, 2022
Ο Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος παρουσιάζει μια «Αντιγόνη» που αγνοεί μεγάλο κομμάτι των νοημάτων του έργου του Σοφοκλή. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης
21 Ιουνίου, 2022
Οι δυνάμεις αδρανείας του πρώτου τη τάξει κρατικού γαλλικού θεάτρου οδηγούν το εγχείρημα σε Βατερλώ. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Ταρτούφος ή ο Υποκριτής» του Ίβο βαν Χόβε.
3 Ιουνίου, 2022
Ο Γιάννης Χουβαρδάς δημιουργεί ένα επιβλητικό θέαμα μεγάλης πνοής, που όμοιό του δεν θυμάμαι πότε είδα για τελευταία φορά στο ελληνικό θέατρο. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την εναρκτήρια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2022.
1 Ιουνίου, 2022
Ο Παντελής Φλατσούσης με το συγκεκριμένο έργο κατοχυρώνει τη θέση του μέσα στον χώρο ως ένας σκηνοθέτης του οποίου την πορεία αξίζει να παρακολουθούμε αναμένοντας το επόμενο βήμα του. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
25 Μαΐου, 2022
Η ομάδα των C for Circus τόλμησε να επιχειρήσει μια προσέγγιση καθόλου προφανή, καθόλου εντυπωσιακή, και που σίγουρα ήταν επικίνδυνη. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
19 Μαΐου, 2022
Η προσπάθεια από τη νεανική ομάδα Knot χαρακτηρίζεται από ήθος και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση του κειμένου, με τη σκηνοθέτρια Αλίκη Στενού να αντιλαμβάνεται την ουσία του. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
10 Μαΐου, 2022
Το «Θραύσματα  της performance RAGADA» είναι από τις περιπτώσεις που δικαιώνουν την αναζήτηση νέων καλλιτεχνών που δεν γνωρίζουμε, σε χώρους απρόοπτους, συχνά απομακρυσμένους. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
5 Μαΐου, 2022
Οι ηθοποιοί στήνουν τις ερμηνείες τους πάνω σε σωματικές δράσεις, και στην αλληλεπίδραση μεταξύ τους, που λειτουργεί διαρκώς και με απόλυτη ακρίβεια. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το «Το γεύμα» στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής».
27 Απριλίου, 2022
Η Ιώ Βουλγαράκη δημιουργεί πάνω στο «Μάκιναλ» μία από τις καλύτερες παραστάσεις της, όλα λειτουργούν άψογα και συντελούν με ακρίβεια στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το «Μάκιναλ» από την ομάδα ΠΥΡ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
20 Απριλίου, 2022
Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικά αληθινό - ένα μικρό διαμάντι στην εκπνοή (;) της φετινής χειμερινής «σεζόν». Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την «Αφροδίτη» του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Κατερίνας Κλειτσιώτη και Σοφίας Κορώνη στο Bios.
13 Απριλίου, 2022
Θεωρώ τη «Νύχτα της Κουκουβάγιας» ως μία από τις κορυφαίες στιγμές των Elephas Tiliensis, μένοντας μακριά από τον ρεαλισμό των εικόνων του Λευτέρη Βογιατζή, κινούμενη σε μια κατεύθυνση απολύτως αφαιρετική. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
6 Απριλίου, 2022
Ρουτινιάρικο θέαμα με τους πρωταγωνιστές να ποζάρουν. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για «Το Σώσε» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Παλλάς.
31 Μαρτίου, 2022
Το σύνολο της παράστασης συμπαρασύρει τον θεατή προς τον προορισμό του, καταφέροντάς του πλήγματα σε όλα τα καίρια σημεία - τον τοποθετεί στην πλευρά της επώδυνης ειλικρίνειας. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Δράκος, performance για μία νοοτροπία» του Γιώργου Βαλαή στο Θέατρο Τέχνης.
30 Μαρτίου, 2022
Σκέψεις και παρατηρήσεις για το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και όλες οι παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε. Από τον Γιώργο Βουδικλάρη.
23 Μαρτίου, 2022
Μια πρωτότυπη -αν και ανολοκλήρωτη- προσέγγιση σε ένα αδιανόητα δύσκολο έργο. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Μαρίας Πανουργία στο Εθνικό Θέατρο.
15 Μαρτίου, 2022
Ένας προσωπικός θρίαμβος του Δημήτρη Παπαδημητρίου - ορόσημο για το ίδιο το έργο του συνθέτη. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το "Moby Dick - The Musical" στο Christmas Theater.

Σελίδες: 

Άρθρα, συνεντεύξεις, κριτικές, βίντεο

«Έχω Δικαίωμα; Έχω Δικαίωμα!»: Η σύμβαση για τα δικαιώματα των παιδιών, διασκευασμένη για παιδιά
«Επιχείρηση, Αλλάζουμε την Ελλάδα: The Game Changers»: Δείτε το τελευταίο επεισόδιο τη Δευτέρα στην ΕΡΤ2
Εξαφανίζοντας το Άστορ και το Ιντεάλ - Ο φράκτης στο Κέντρο
''Synthesis'': Η περφόρμανς – εγκατάσταση της Τζένης Αργυρίου και του Βασίλη Γεροδήμου έρχεται στη GNO TV