drama queen

Η σκηνοθεσία του Χουβαρδά υιοθετεί μια μη ρεαλιστική αφήγηση, σχεδόν σουρεαλιστική και παγιδεύεται σε ένα σχήμα που κουράζει, αφυδατώνει, απομακρύνει την ποιητική διάσταση του κειμένου: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν» του Γιάννη Χουβαρδά.

Μια ακατάληπτη, αδιάφορη, ανιαρή παράσταση βασισμένη σε ένα κείμενο που περισσότερο μοιάζει με ποιητικά γραμμένο ιστορικό δοκίμιο παρά με θεατρικό έργο: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την «Εξημέρωση» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.

Η σκηνοθεσία έχει κάτι τόσο φίνο, που μοιάζει να μην είναι καν ορατή. Σπουδαίες ερμηνείες, σασπένς, βιτριολικό χιούμορ και ανατροπές: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς».

Μια παράσταση που μιλά για τα σκοτάδια της κατάθλιψης, για τη δυσκολία γονέων να αποδεχτούν ότι το παιδί τους πάσχει από μια ψυχική νόσο, για την αγάπη που, μερικές φορές, γίνεται βορρά χειριστικών συμπεριφορών. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιο» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Η Σοφία Ευτυχιάδου κάνει μια άκρως επιλεκτική λίστα, αρκετά διαφορετικών μεταξύ τους παραστάσεων, που υπόσχεται να ανοίξει την όρεξή σας για θέατρο μέσα στις γιορτές.

Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια» στον Τεχνοχώρο Cartel. Μια παράσταση-ορισμός του site specific, που, εάν την ξεριζώσεις από τον χώρο της, της στερείς την ίδια της τη ζωή.

Μπορεί ένα κείμενο που σφράγισε το κίνημα του νατουραλισμού να αποτελέσει το πρωταρχικό υλικό για μια παράσταση με υπερρεαλιστική φόρμα και διάθεση; Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τους «Βρικόλακες» του Μιχάλη Κωνσταντάτου και των blindspot.

Αγαμέμνων και Χοηφόροι: Δύο παραστάσεις - δύο διαμετρικά αντίθετες εμπειρίες μεταξύ τους, που όμως αποκαλύπτουν πολλά για τη σκηνική αντιμετώπιση του αρχαίου δράματος στη χώρα μας. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για δύο εξαιρετικά παραδείγματα λογοτεχνικής παρουσίας στη σκηνή: «Μαζώχτρα» του Εφταλιώτη και «Οικογένεια Μπες-Βγες» του Ξανθούλη από τους Κώστα Παπακωνσταντίνου και Θανάση Ζερίτη.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τη νέα (παιδική) παράσταση των Patari Project, «Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο», που παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για το «Τέφρα και σκιά» του Χάρολντ Πίντερ, με τον Χρήστο Λούλη και την Εύη Σαουλίδου, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Ροές.

Η Τώνια Καράογλου συνομίλησε με τον Άρπαντ Σήλινγκ, με αφορμή την παράσταση «Η μέρα της οργής» που ανεβαίνει σε συμπαραγωγή του θιάσου Krétakör και της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για το «Καγκουρώ» του Βασίλη Κατσικονούρη, που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά.

Επτά σκηνοθέτες μοιράζονται με την Τώνια Καράογλου το λόγο που κρύβεται πίσω από την επιλογή τους να ανεβάσουν παραστάσεις που βασίζονται σε ελληνικά λογοτεχνικά έργα.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τη σύγχρονη σκηνική γλώσσα, με αφορμή τις παραστάσεις των Blitz στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών και του Ανδρέα Φλουράκη στο Θέατρο Τέχνης.

Λίγο πριν την έναρξη της χειμερινής σεζόν, η Τώνια Καράογλου ξεφυλλίζει το ρεπερτόριο των θιάσων.

Λίγο πριν την έναρξη της χειμερινής σεζόν, η Τώνια Καράογλου ξεφυλλίζει το ρεπερτόριο των θιάσων.

Η Τώνια Καράογλου γράφει, με αφορμή την παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο Cartel, για τη θέση του μπεκετικού έργου στην Ελλάδα του 2015.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για το «Bitch boxer» που επαναλαμβάνεται στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τις ελληνικές συμμετοχές στο θεατρικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, που ξεκινάει σε λίγες μέρες.

Η Τώνια Καράογλου κάνει μια σύντομη αποτίμηση της χειμερινής θεατρικής σεζόν.

H Τώνια Καράογλου γράφει για την «Έντα Γκάμπλερ» σε σκηνοθετικό «styling» του Κωνσταντίνου Ρήγου.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τον «Βυσσινόκηπο» του Νίκου Καραθάνου στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών και την παρερμηνεία του όρου «κωμωδία».

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τον «Βασιλιά Ληρ» που σκηνοθετεί ο Τομάζ Παντούρ σε μια διαπολιτιστική συνεργασία με άνισα αποτελέσματα.

Τι θα δούμε μετά το Πάσχα; Η Τώνια Καράογλου επιλέγει μερικές μόνο από τις παραστάσεις που θα μας συντροφεύσουν μέχρι τη λήξη της χειμερινής περιόδου.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τον «Ματωμένο γάμο» του Φ. Γκ. Λόρκα, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας στο θέατρο Αποθήκη.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τον «Γυάλινο κόσμο» του Τένεσι Ουίλιαμς, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη στο θέατρο Εμπορικόν.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ σε σκηνοθεσία Γιώργου Μανιώτη και τις «Δούλες» του Ζενέ σε σκηνοθεσία Bruce Myers, που παρουσιάζονται στο Εθνικό Θέατρο.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για έναν ευφρόσυνο «Γάμο»· αυτόν του Φίγκαρο, που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τη δεύτερη περίοδο του Θεάτρου Τέχνης: «Το νησί των σκλάβων» σε σκηνοθεσία της Μ. Κάλμπαρη και «Η ανουσιότητα του να ζεις» σε σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου.

Η Τώνια Καράογλου καταγράφει τις σκέψεις και τις εντυπώσεις της με αφορμή την επίσκεψή της στο νέο θέατρο Πάνθεον και την παράσταση «Ηρακλής: οι 12 άθλοι».

Η Τώνια Καράογλου γράφει για δύο παραστάσεις στο Θέατρο του Νέου Κόσμου: «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» και «Μεγάλοι δρόμοι».

Η Τώνια Καράογλου γράφει για την επιστροφή του Δημήτρη Μαυρίκιου στη δραματουργία του Τένεσι Ουίλλιαμς: «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για μια από τις πολυαναμενόμενες παραστάσεις της σεζόν: «Άμλετ» από τον Γιάννη Χουβαρδά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για μια ωραία στιγμή του Εθνικού Θεάτρου: «Κρίμα που είναι πόρνη», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για τρεις παραστάσεις Τσέχωφ, που δίνουν ταυτόχρονα και από ένα μάθημα περί σκηνοθεσίας.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για μερικές από τις παιδικές παραστάσεις που ξεχωρίζουν τη φετινή σεζόν.

Η Τώνια Καράογλου καταγράφει τις παραστάσεις που ξεχώρισε από το θεατρικό 2014.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για το «Με τα δόντια» (Γιάννης Μόσχος) και το «Vanya. Δέκα χρόνια μετά» (Blitz) και αισιοδοξεί για τη νέα περίοδο του Θεάτρου Τέχνης.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για το «Έ_Φυγα» και το «Από πρώτο χέρι»: δυο παραστάσεις που υπενθυμίζουν ότι το θέατρο-ντοκουμέντο είναι πάνω απ’ όλα θέατρο.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για την επιστημονική φαντασία και το πολιτικό ντοκουμέντο στην υπηρεσία του θεάτρου: «Μπετονένια παραλία» και «Ανεπίδεκτη διόρθωσης».

Η Τώνια Καράογλου παρακολούθησε μια «Οδύσσεια»... σε βάθρο, αλλά διόλου στατική, από τους Patari Project.

Η Τώνια Καράογλου γράφει για «Αίματα» στη Στέγη: ο Ευθύμης Φιλίππου δοκιμάζει τη θεατρική συγγραφή και οι Vasistas αφήνουν το devised theatre για χάρη του.

Η Τώνια Καράογλου παρακολούθησε Σαίξπηρ για δύο ηθοποιούς και έναν μουσικό στο θέατρο Θησείον.

Η Τώνια Καράογλου ξεφυλλίζει επιλεκτικά το φετινό πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Η Τώνια Καράογλου παρακολούθησε την παρουσίαση του προγράμματος του Θεάτρου Τέχνης για τη σεζόν 2014-15.

Η Τώνια Καράογλου ξεφυλλίζει τη θεατρική επικαιρότητα και καταγράφει τις επιλογές της (extra bonus σχόλια).

Η Τώνια Καράογλου καταθέτει ένα σύντομο απολογισμό του στίγματος που της άφησε το φετινό θεατρικό καλοκαίρι.

Η Τώνια Καράογλου συνομίλησε με την Κατερίνα Ευαγγελάτου με αφορμή τον «Ιδομενέα», που σκηνοθετεί στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Η Τώνια Καράογλου συνομίλησε εφ' όλης της ύλης με τον Μανώλη Μαυροματάκη με αφορμή την «Καταστρούπολη» που σκηνοθετεί στο Φεστιβάλ Αθηνών.