Θέσεις, έτοιμοι, πάμε!

Τι προγραμματίζεται για τη νέα θεατρική περίοδο 2014-15

Κείμενο: Τώνια Καράογλου

 

Παραδοσιακά, στην Ελλάδα τουλάχιστον, η αρχή του φθινοπώρου σημαίνει την έναρξη της νέας «χρονιάς» και το θέατρο μαζί και η ψυχολογία μας ακολουθούν το σχολικό προγραμματισμό. Μετά το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι και την αυγουστιάτικη ανάπαυλα, ο Σεπτέμβρης αποδεικνύεται ο μήνας της ανασυγκρότησης, του προγραμματισμού, των νέων σχεδίων και της επανεκκίνησης σε κάθε επίπεδο. Στο θέατρο συγκεκριμένα, μες στον Σεπτέμβρη συμπυκνώνονται ταυτόχρονα το τέλος της θερινής σεζόν και η σηματοδότηση της έναρξης της χειμερινής περιόδου· το μερίδιο του θεατρικού ενδιαφέροντος μονοπωλούν από κοινού η σεπτεμβριάτικη παράταση των θερινών περιοδειών και οι εξαγγελίες των θιάσων για τον επερχόμενο προγραμματισμό τους. Προς το παρόν, ο φετινός Σεπτέμβρης είναι κάπως μυστικοπαθής. Δημοσιεύματα έχουν διαρρεύσει στον τύπο σχετικά με το τι μας επιφυλάσσει ο φετινός χειμώνας, αλλά κανείς από τους θιάσους δεν έχει προχωρήσει ακόμη σε επίσημη παρουσίαση του προγράμματός του, πλην αυτών που το έχουν κάνει ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού (Εθνικό Θέατρο, θέατρο Πόρτα). Η παρουσίαση του προγράμματος του Θεάτρου Τέχνης, υπό τη νέα διεύθυνση της Μαριάννας Κάλμπαρη, θα γίνει στις 15 του μήνα, ενώ η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών θα παρουσιάσει το δικό της στις 23 (πάντως, ήδη έχουν διαρρεύσει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για έναν Τσέχωφ [«Βυσσινόκηπος», σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου] και έναν Σαίξπηρ [«Άμλετ», σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά]). Οι ιστοσελίδες των θεάτρων, οι περισσότερες φτωχές σε πληροφορίες, μεταθέτουν το έργο τους στα social media, που αναλαμβάνουν να διοχετεύσουν σύντομα hints προς ενημέρωση και εγρήγορση του ενδιαφέροντος του κοινού.

1. Εν αρχή ην ο λόγος.

Η σεζόν 2014-15 θα σηματοδοτηθεί, κατ’ αρχήν, από ένα άτυπο αφιέρωμα στον Άντον Τσέχωφ, με αφορμή τα εκατόν δέκα χρόνια από τον θάνατό του. Με «κανονικά» ανεβάσματα έργων του αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις, μέχρι όπερα, ο Ρώσος αγαπημένος δραματουργός θα κυριαρχήσει στις αθηναϊκές σκηνές του χειμώνα: «Πλατόνοφ» σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι στον Τεχνοχώρο Cartel, «Θείος Βάνιας» σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ στο θέατρο Χορν, «Γλάρος» σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου (που με τον «Φιλοκτήτη» του μάλλον αναδείχθηκε ως ο «νικητής» των φετινών Επιδαυρίων) στο Θησείον, καθώς και μία -άτιτλη ακόμη- πρωτότυπη παράσταση που ετοιμάζει η Κατερίνα Μπερδέκα με αφορμή τον «Βυσσινόκηπο». Στο θέατρο Σημείο, ο Νίκος Διαμαντής επιλέγει να σκηνοθετήσει την οπερατική εκδοχή της «Αρκούδας» από τον William Walton.

Παραμένοντας στη… ρωσική επικράτεια, θα δούμε τον Άρη Σερβετάλη στον «Σωσία» του Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία της Έφης Μπίρμπα (θέατρο Ροές).


Η Έφη Μπίρμπα σκηνοθετεί τον «Σωσία» του Ντοστογιέφσκι στο θέατρο Ροές

2. Ή ο σκηνοθέτης;

Μία ομάδα, όχι απαραίτητα ομοιογενής, καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται χρόνια τώρα και φέτος «συστεγάστηκαν» στο Φεστιβάλ Αθηνών συνεχίζουν και φέτος τη δημιουργική τους πορεία σε νέες στέγες: Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου (Ηelter Skelter Company) θα σκηνοθετήσει τον σαιξπηρικό «Μάκβεθ» στο θέατρο Από Μηχανής, ενώ ο Δημήτρης Καρατζάς θα επανέλθει στον Δημήτρη Δημητριάδη, μετά τον «Κυκλισμό του τετραγώνου», σκηνοθετώντας τον «Φαέθονα» στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων· το φετινό ρεπερτόριο του ιστορικού θεάτρου της Κυψέλης θα ανοίξει, εξάλλου, με δύο αντίστοιχες φιλοξενίες: ο Άρης Μπινάρης θα παρουσιάσει, μετά το Bios και το Φεστιβάλ Αθηνών, τη δική του, ροκ εκδοχή πάνω στο «Θείο τραγί» του Σκαρίμπα και ο Γιάννης Σκουρλέτης (Bijoux de Kant) θα επαναλάβει τη «Ραμόνα – γη της καλοσύνης». Ο Σάββας Στρούμπος (Σημείο Μηδέν) «μετακομίζει» στο Νέο Χώρο του Θεάτρου Άττις, όπου και θα παρουσιάσει τις τρεις επόμενες παραγωγές του (νέες και σε επανάληψη).

Όσο για τη γοητεία της «σκηνοθετικής ωριμότητας», καλά κρατεί: Ο Δημήτρης Μαυρίκιος -μετά τον (εισπρακτικό) θρίαμβο της «Πάπισσας Ιωάννας» στο Φεστιβάλ Αθηνών (επαναλαμβάνεται στα τέλη του μήνα για τρεις παραστάσεις)- συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας και την Μπέττυ Αρβανίτη σε έργο Τένεσι Ουίλλιαμς («Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι»). (Ο Στάθης Λιβαθινός, σταθερός συνεργάτης της Αρβανίτη, προς το παρόν συνεχίζει να περιοδεύει ανά την Ευρώπη με την «Ιλιάδα» του.) Ο Γιάννης Κακλέας -επίσης θριαμβευτής με τους φετινούς «Βατράχους»- λέγεται ότι αναλαμβάνει το θέατρο Βασιλάκου και ξεκινάει με Λόρκα και «Ματωμένο γάμο»· μετά τη διάλυση της Ελληνικής Θεαμάτων, που του έδωσε στέγη πέρυσι με δύο παραγωγές, ο Κακλέας προσχωρεί στη θεατρική οικογένεια του Ακροπόλ, που, όμως, μόλις αυτές τις μέρες, μπήκε στο στόχαστρο για αθέτηση οικονομικών συμφωνιών στην καλοκαιρινή του παραγωγή.

3. Τα παιδιά παίζει.

Η, από τον Μάιο πολυαναμενόμενη, στιγμή έφτασε και επιτέλους «ανοίγει η Πόρτα» για καλό παιδικό και εφηβικό θέατρο. Ανάμεσα στις παραγωγές του ιστορικού θεάτρου της Ξένιας Καλογεροπούλου, η ομάδα Patari Project, με την αγαπημένη τεχνική της πλατφόρμας, θα παρουσιάσει τον «Μπαλ στον αέρα» για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας· σε διπλή φετινή παρουσία, θα μεταφέρουν το πατάρι τους και στο θέατρο Olvio, για να ανεβάσουν -κυριολεκτικά- τη δική τους εκδοχή της «Οδύσσειας».


Η ομάδα Patari Project ανεβάζει τη δική της «Οδύσσεια» στο θέατρο Olvio

Το ιστορικό θέατρο της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου έρχεται να «συμπαρασταθεί» στην παιδική/εφηβική σκηνή του θεάτρου Πορεία, που είχε μείνει μάλλον μόνη να αναπληρώνει με το απολύτως συνειδητοποιημένο ρεπερτόριό της ένα μεγάλο κενό.

4. Θέατρο και Κοινωνία

Σε μία σαφή απόδειξη της ανάγκης ενδυνάμωσης του κοινωνικού ρόλου που (οφείλει να) έχει το θέατρο, θα επαναληφθεί στο Συνεργείο η παράσταση του θεάτρου ντοκουμέντου «Ε_ΦΥΓΑ» (σύλληψη-σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου), με πρωταγωνιστές μετανάστες «της διπλανής πόρτας» (στα χνάρια των Rimini Protokoll), ενώ στο θέατρο Σημείο ο Νίκος Διαμαντής θα σκηνοθετήσει μία  παράσταση-σχόλιο  πάνω  στο ζήτημα της μετανάστευσης («UNDER-κρυμμένες φωνές»)· η σκηνική σύνθεση στηρίζεται σε ένα πρωτογενές δραματουργικό υλικό προερχόμενο από μαρτυρίες, συνεντεύξεις, ντοκουμέντα και λογοτεχνικά κείμενα.


Στο Συνεργείο ανεβαίνει η παράσταση ντοκουμέντο «Ε_ΦΥΓΑ», βασισμένη πάνω στην καθημερινότητα των προσφύγων

ΥΓ. Λιγότερο από δυο μήνες νωρίτερα τονιζόταν από εδώ η διαφορά μεταξύ φεστιβάλ και «φεστιβάλ», με αφορμή το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και το λίγο απ’ όλα πρόγραμμα-«άνευ προγραμματισμού» των διαφόρων Φεστιβάλ ανά την ελληνική επικράτεια. Η πραγματικότητα του φετινού καλοκαιριού ήρθε μάλλον να μας επιβεβαιώσει.

Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Κολάζ φωτογραφιών από τις παραστάσεις «Ο Σωσίας», «Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης», «Οδύσσεια», «Καταστρούπολη»

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.