one night theatre stands

Ανακοινώθηκε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα των 46ων Δημητρίων. Σοβαρές περικοπές, μια πολυσυζητημένη καλλιτεχνική επιτροπή, χρονική πύκνωση και χωρική διεύρυνση, πολιτιστικές συμμαχίες με το ΥΠΠΟΤ και την Ανατολή, περιορισμένες αλλά εντυπωσιακές καλλιτεχνικές παρουσίες, προτάσεις νέων δημιουργών και η προβληματική, στη ρίζα της λογική της, εθελοντική συμμετοχή Ελλήνων επαγγελματιών δημιουργών είναι τα βασικά συστατικά της νέας ταυτότητας του φεστιβάλ.

Τα P.I.G.S. αποτελούν την καλύτερη πρόταση της φετινής σαιζόν από το Κρατικό. Στρίγγλες στουρουαϊκές που δεν έγιναν αρνάκια, Πούντιλες Αό-Ματτι, Λωξάντρες νεγκλιζέ, Διαμάντια φω-σκολικά, τσεχοφικές (θα έτριζαν τα κοκκαλάκια του στο άκουσμα του τίτλου και μόνο) Ιστορίες για αρκούδες, και άλλα... έφαγαν τη σκόνη των P.I.G.S.!

Στο "Διαμάντια και μπλουζ", η Αναγνωστάκη αφηγούμενη ένα κρίσιμο 24ωρο από τη ζωή της μεγαλοαστής Άννας ανασκαλεύει την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι επαναδιατυπώνοντας ερωτήματα καθολικά και εσαεί αναπάντητα: ποιος είναι, τελικά, ο συγγραφέας του βιβλίου της ζωής μας, εμείς οι ίδιοι ή οι άλλοι;

Το Berlin Alexanderplatz αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα παράσταση-πρόταση αυτής της σεζόν στη Θεσσαλονίκη. Η Ακτίς Αελίου πέτυχε το ουσιαστικότερο, να προσφέρει μια παράσταση, τη μοναδική στην πόλη, με βαθύ πολιτικό προβληματισμό. Αποφάσισε να αναμετρηθεί με ένα πολύ δύσκολο κείμενο και να μιλήσει, με αφορμή τον Ντέμπλιν και το Βερολίνο του μεσοπολέμου, για τα ιδεολογικά και ηθικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Η παράσταση των sinequanon από το Χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε. και δύο σύγχρονα έργα από δύο θιάσους της πόλης, ταγμένους στην προβολή καινούργιων, για τα ελληνικά δεδομένα, έργων και συγγραφέων, το Για πάντα του Roland Schimmelpfennig στο Μικρό Θέατρο και το ολοκαίνουργιο έργο του Φρανκ ΜακΓκίνες, Η Γκρέτα Γκάρμπο ήρθε στην πόλη μας, είναι η πρώτη σοδεία από τη φετινή θεατρική παραγωγή της Θεσσαλονίκης.

Το θαύμα έγινε. Η Θεσσαλονίκη, την οποία έχω στολίσει κατά καιρούς με αρνητικά σχόλια, τελικά όχι μόνο γουστάρει δήμαρχο Μπουτάρη, αλλά τον έχει. Το ξαναγράφω για να το πιστέψω: Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Αναπάντεχα, μαχητικά και ελπιδοφόρα. Η εκλογή του Γιάννη Μπουτάρη εκφράζει τα αιτήματα της κοινωνίας των ενεργών πολιτών για αποκομματικοποίηση και για αποτίναξη του λαϊκισμού και του συντηρητισμού μιας βυζαντινοκρατούμενης στη νοοτροπία και τις πρακτικές, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, πόλης.

Το Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. διοργάνωσε στις αρχές Οκτωβρίου στο Βυζαντινό Μουσείο το διεθνές επιστημονικό συνέδριο με τίτλο: Σκηνική πράξη στο μεταπολεμικό θέατρο: Συνέχειες και ρήξεις, αφιερωμένο στον Νικηφόρο Παπανδρέου. Η εντυπωσιακά μεγάλη προσέλευση ακροατηρίου πιστοποίησε, καταρχάς, τη μεγάλη ανάγκη όλων για νέα ερεθίσματα και εποικοδομητικό διάλογο. Τολμώ να πω ότι οι θεατρικές αίθουσες της Θεσσαλονίκης δεν βλέπουν τόσο κόσμο όσο είδαμε να περνάει από το αμφιθέατρο του Βυζαντινού Μουσείου...

Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της ανανέωσης της θητείας του κ. Σωτήρη Χατζάκη στο Κ.Θ.Β.Ε., ο καλλιτεχνικός διευθυντής ανακοίνωσε το ρεπερτόριο της φετινής χειμερινής περιόδου. Παρ’ όλα τα κενά, σε σχέση με τους συντελεστές (σκηνοθέτες, μεταφραστές, διασκευαστές) και πρωταγωνιστές των παραστάσεων που θα παρακολουθήσουμε στις τέσσερις σκηνές του Κρατικού, μπορεί κανείς να τολμήσει ορισμένες πρώτες παρατηρήσεις.

Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της ανανέωσης της θητείας του κ. Σωτήρη Χατζάκη στο Κ.Θ.Β.Ε., ο καλλιτεχνικός διευθυντής ανακοίνωσε το ρεπερτόριο της φετινής χειμερινής περιόδου. Παρ’ όλα τα κενά, σε σχέση με τους συντελεστές (σκηνοθέτες, μεταφραστές, διασκευαστές) και πρωταγωνιστές των παραστάσεων που θα παρακολουθήσουμε στις τέσσερις σκηνές του Κρατικού, μπορεί κανείς να τολμήσει ορισμένες πρώτες παρατηρήσεις.

Το Κρατικό Θέατρο κατόρθωσε με τις δύο καλοκαιρινές του παραγωγές να συντονιστεί, επιτέλους, με τους καιρούς. Παρακολουθώντας τους αριστοφανικούς Αχαρνής στο Θέατρο Δάσους και τους Μπανταρισμένους στη Μονή Λαζαριστών σκεφτόμουν πόσο φθηνά εκμεταλλευόμαστε ή παρερμηνεύουμε τα νοήματα λέξεων όπως λαός, λαϊκός, λαοφιλής με μοναδική συνέπεια τον χυδαίο λαϊκισμό.

Αεικίνητη και νωχελική, αυστηρή και συγκινημένη, χαμηλότονη και έντονη, αλωνίζει το σανίδι της σκηνής προσφέροντας με το ένα χέρι γέλιο ή δάκρυ και σπέρνοντας με το άλλο ερωτήματα.

Δηλώνω με κάθε ειλικρίνεια ότι θα προτιμούσα να ασχοληθώ με την πληθώρα των μικρών φεστιβάλ που τρέχουν αυτή τη στιγμή στην πόλη αντιστεκόμενα στη γενική απαισιοδοξία... Κι εκεί που μοιάζει να παίρνουμε μια ανάσα από το βαρύ κλίμα θεατρικής και ευρύτερης κοινωνικής και πολιτικής ασφυξίας, έρχεται η ανακοίνωση του νέου Δ.Σ. του ΚΘΒΕ να μας επαναφέρει στην ...εντατική.

Προσδοκώντας ένα απολαυστικό θεατρικό βράδυ, ακολούθησα mainstream διαδρομές στις σκηνές του Κ.Θ.Β.Ε και στο θέατρο «Αμαλία». Ιδού τα αποτελέσματα…

Προσδοκώντας ένα απολαυστικό θεατρικό βράδυ, ακολούθησα mainstream διαδρομές στις σκηνές του Κ.Θ.Β.Ε και στο θέατρο «Αμαλία». Ιδού τα αποτελέσματα…

Eπόμενος σταθμός στο θέατρο της Θεσσαλονίκης: η ομάδα «Ούγκα Κλάρα» και η τελευταία της παραγωγή, η σουρεαλιστική κωμωδία Ιστορίες πείνας των Ignacio del Moral και Margarita Sánchez που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Ανοίγουν και κλείνουν κάθε θεατρική σεζόν. Δίνουν τις περισσότερες παραστάσεις. Έχουν τους περισσότερους θεατές. Αποτελούν κερδοφόρες επενδύσεις για τους θεατρικούς επιχειρηματίες. Κυρίες και κύριοι, οι παραστάσεις για παιδιά είναι η πιο δυνατή μετοχή στο χρηματιστήριο του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.

Θα περίμενε κανείς ότι το εναρκτήριο κείμενο μιας στήλης με στόχο την ενημέρωση του κοινού γύρω από τη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης θα αφορούσε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Επιλέξαμε, ωστόσο, να μιλήσουμε για την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», τον μακροβιότερο, μετά το Θέατρο Τέχνης, ελληνικό θίασο, ο οποίος συμπληρώνει φέτος τριάντα χρόνια ζωής.

Αν στόχος ενός κρατικού θεάτρου είναι να συνομιλεί με το κοινό μέσα από ποιοτικές παραστάσεις για ζητήματα που αφορούν την κοινωνία, αν πρωταρχικά κριτήρια στη διαμόρφωση του δραματολογίου του είναι η ποικιλία και η πρωτοτυπία, το Κ.Θ.Β.Ε., με τις φετινές επιλογές ρεπερτορίου-καλλιτεχνικών συνεργατών, βρίσκεται πολύ μακριά από τα παραπάνω αιτήματα.