drama queen

Το Θέατρο Τέχνης φιλοξενεί μια φιλόδοξη απόπειρα σκηνικής μεταφοράς του μυθιστορήματος της Ζωρζ Σαρρή «Όταν ο ήλιος».

Δυνατή, αλλά όχι επαρκή βρήκαμε τη σκηνοθετική ματιά του Olivier Py στο «Vitrioli» του Γιάννη Μαυριτσάκη που παίζεται στο Εθνικό Θέατρο.

«H Βλαμμένη» του Διαμαντή Γκιζιώτη εμπνέεται από την (τσιχλό)φουσκα του αμερικάνικου «ονείρου» και μας διασκεδάζει στο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα.

Με την «Γκόλφω» του, ο Νίκος Καραθάνος πραγματοποιεί μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο δραματικό ειδύλλιο του Περεσιάδη.

H συνταγή που μας σερβίρισε η Αντιγόνη Αμανίτου στο θέατρο Σημείο μας άνοιξε την όρεξη αλλά μας άφησε μισοχαρτασμένους.

Στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου διαδραματίζεται ζωντανά ένα μιντιακό παιχνίδι καθόλου αθώο, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν «Η άγνωστη τρομοκράτισσα».

Ο Γιάννης Μπέζος σκηνοθετώντας την Αντιγόνη του Ανούιγ αναμετρήθηκε με ένα δύσκολο εγχείρημα του οποίου το αποτέλεσμα δεν μας ικανοποίησε.

Είδαμε δύο παιδικές παραστάσεις, το «Κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα» (θέατρο Βαφείο) και την «Πετρόσουπα» (Αμφιθέατρο 9,84) και θυμηθήκαμε ότι θέατρο σημαίνει πάνω απ’ όλα “παίζω”.

Το «Mistero Buffo» είναι μία απολαυστική επαναγραφή της Αγίας Γραφής που ανεβαίνει σε μία εξίσου απολαυστική παράσταση σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο θέατρο Θησείον.

Πήγαμε στο Thission Lofts, συναντήσαμε εντελώς τυχαία την ομάδα AbOvo και γίναμε ντετέκτιβ για ένα βράδυ...

Με τρία έργα του Μπρεχτ να παίζονται ταυτόχρονα στις αθηναϊκές σκηνές, ο συγγραφέας μάς κάνει την τιμή να εμφανιστεί κατά την έναρξη της παράστασης «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Είδαμε την παράσταση Love, love, love στο Θέατρο Τέχνης και αναρωτιόμαστε: η αγάπη είναι, πράγματι, η λύση για όλα;

Η «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη είναι μία παράσταση που υπηρετεί επάξια την αισθητική και πολιτική λειτουργία του θεάτρου και ανεβαίνει στο θέατρο Ακροπόλ.

Η θεατρική εκδοχή της ταινίας «Οι ζωές των άλλων» του Άλμπερτ Οστερμάιερ παίζεται στο «Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες» στην εξαιρετική παράσταση της Αλίκης Δανέζη-Knutsen.

O Δεκέμβρης σαν τελευταίος μήνας του έτους προσφέρεται για αναδρομές κι έτσι σταχυολογούμε ένα μίνι αλφαβητικό απολογισμό του θεατρικού 2012.

H Ευριδίκη της Sarah Ruhl συνδιαλέγεται με τον αρχαίο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης και εμείς με το ανέβασμα του έργου από τον Δημήτρη Τάρλοου.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ανεβάζει στη σκηνή Rex του Εθνικού Θεάτρου το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας». Ένα κλασικό έργο μετατρέπεται σε ένα σκοτεινό και θολό όνειρο δοσμένο σαν μια ιδιωτική γαμήλια γιορτή...

Η παράσταση «10cm up», μια γιορτή της θεατρικής φαντασίας και του σωματικού θεάτρου, από τους Patari Project ανεβαίνει στο Θέατρο Άνετον, στο πλαίσιο των Δημητρίων.

Παρακολουθώντας ένα «αθώο» υπερθέαμα, το μιούζικαλ Chicago στο θεάτρο Παλλάς, μπήκαμε σε σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με την τύχη του είδους στην Ελλάδα.

Η Οδύσσεια του Ουίλσον αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για σκέψη πάνω στις προσδοκίες που γεννά ένα καλλιτεχνικό προϊόν, συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Piccolo Teatro.

Η «Φτωχούλα του Θεού» στο θέατρο Χυτήριο παρά τις καλές προθέσεις μάς άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα.

«Ωραίοι σαν βερολινέζοι» δηλώνουν με την παράστασή τους τα μέλη της ομάδας per-theater-formance και αποδεικνύονται ταλαντούχοι σαν Έλληνες.

Με αφορμή την αισθητική των comics η παράσταση, «Όλιβ, ένας έρωτας παρολίγον κομικ-ός» στο θέατρο Φούρνος, στοχεύει στη δημιουργία ενός pop(ular) θεάματος!

Η παράσταση «Χάρτινα λουλούδια» σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου γίνεται αφορμή για ένα κείμενο που διερευνά τα επίπεδα της θεατρικής πλοκής αλλά και τις συνιστώσες του σωματικού θεάτρου.

Οι «Ψευδαισθήσεις» του Ιβάν Βιριπάγεφ παρουσιάζονται για δεύτερη σαιζόν στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Μια περιήγηση στον κόσμο του σκηνοθέτη, εικαστικού και ζωγράφου, Robert Wilson, με αφορμή τη θεατρική παράσταση "Οδύσσεια", που θα δούμε σύντομα στο Εθνικό Θέατρο.