old boy talks cinema

O Οld Boy μιλά για το «Νebraska» του Αλεξάντερ Πέιν. Ένας 75χρονος αποφασίζει για πρώτη φορά στη ζωή του να ονειρευτεί και να διεκδικήσει. Ίσως είναι αργά, ίσως όμως όχι.

Ο Old Boy μιλά για τον «Οδηγό Διαπλοκής» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ και την «Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου. Ιστορίες για εφευρέσεις εαυτών.

O Old Boy μιλάει για το «Ιnside Llewyn Davis». Η τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν αναπλάθει τη φολκ σκηνή των αρχών του '60 από τη σκοπιά ενός λούζερ.

Ο Old Boy μιλά για το «Λύκο της Wall Street». Συνεργασία Σκορσέζε-Ντι Κάπριο, μια ακόμα δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένη ιστορία, αν και όχι ιδιαίτερα ουσιαστική.

Ο Οld Boy μιλά για τις δέκα ταινίες που «τοπτενοποιεί» και ξεχωρίζει περισσότερο μέσα στο 2013.

O Old Boy γράφει για το «12 Χρόνια Σκλάβος» του Στιβ ΜακΚουίν. Το 1841 ελεύθερος μαύρος οικογενειάρχης πουλιέται ως σκλάβος. Μια αληθινή ιστορία, ένα αληθινά καλό σινεμά.

Ο Οld boy μιλά για τη «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη και το «Βehind the Candelabra» του Σόντερμπεργκ. Το ύφος εις βάρος της ουσίας και το ύφος που προσπαθεί να την υποκαταστήσει.

Ο Old Boy μιλά για την «Τέλεια ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο. Η εκκωφαντική κενότητα της κοσμικής ζωής και η Ρώμη μεταξύ μπερλουσκονικής παρακμής και μεγάλου κάλλους.

Ο Old Boy μιλά για το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Ψάχνοντας τον Sugarman» του Μαλίκ Μπεντζελούλ. Η απίστευτη ιστορία ενός ανθρώπου που ήταν για δεκαετίες μέγας σταρ και όμως το αγνοούσε.

O Οld Boy μιλά για το «Ο εχθρός μου» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και το «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν. Η μια σε καλεί να σκεφτείς, η άλλη προσφέρει εκθαμβωτικές εικόνες.

O Old boy γράφει για τη «Μiss Violence» του Αβρανά, βραβείο σκηνοθεσίας και ανδρικής ερμηνείας στη Βενετία, και δίνει ένα ακόμη νοσηρό πορτρέτο της ελληνικής οικογένειας.

Ο Οld Boy μιλά για το «Η Ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, μια ταινία που τη βλέπεις και δύσκολα την ξεχνάς.

Ο Οld Boy μιλά για το «Μείνε Δίπλα μου» του Ντέιβιντ Λόουερι και την «Οικογενειακή Υπόθεση» του Καλίν Πέτερ Νέτζερ.

Ο Old Boy γράφει για «Το Παρελθόν» του Φαραντί και το «Prisoners» του Βιλνέβ μετά την αίσθηση που προκάλεσαν οι προηγούμενες ταινίες τους.

Ο Old Boy γράφει για το «Luton» του Μιχάλη Κωνσταντάτου. Ένας 50άρης ψιλικατζής, μια 30χρονη ασκούμενη δικηγόρος, ένας 15χρονος μαθητής. Η καθημερινότητα πνίγει. Η βία ξεσπά.

Ο Old boy γράφει για την «Γκλόρια» του Σεμπάστιαν Λέλιο. Η Γκλόρια είναι 58 ετών, χωρισμένη και διεκδικεί ένα νέο έρωτα, μια νέα σχέση, μια νέα ζωή.

«Μόνο ο Θεός Συγχωρεί» του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν και «Frances Ha» του Νόα Μπάουμπαχ. Παροξυσμός σαδιστικής βίας στην Μπανγκόνγκ και μια 27χρονη ηρωίδα που εκπέμπει ζεστασιά στη Νέα Υόρκη. Η επιλογή είναι αυτονόητη.

Διασχίζοντας τον Ειρηνικό με μια σχεδία, διασχίζοντας την Αθήνα της δεκαετίας του '80, διασχίζοντας δυσλειτουργικές σχέσεις μέσα από ένα φόρεμα, διασχίζοντας την κινηματογραφική γραφή σε μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας: 4 ταινίες από τις Νύχτες Πρεμιέρας.

O Old boy γράφει για την ταινία «Οι ύποπτοι φορούσαν γόβες» της Σοφίας Κόπολα και «Ruins / Eρείπια» της Ζωής Μαυρουδή.

O Old boy γράφει για «Το τέλειο χτύπημα» του Τζιουζέπε Τορνατόρε με τον Τζέφρι Ρας. Κορυφαίος εκτιμητής έργων τέχνης και δημοπράτης ζει τη ζωή του μακριά από κάθε αληθινή ανθρώπινη επαφή. Μια μυστηριώδης νέα γυναίκα του προξενεί το ενδιαφέρον και την επιθυμία να αλλάξει.

«Θλιμμένη Τζάσμιν»: η Τζάσμιν χάνει τον άντρα της και τον τρόπο ζωής της και αναγκάζεται να αλλάξει πόλη, στάτους και κοινωνική τάξη. 45η ταινία του Γούντι Άλεν και η καλύτερή του από αυτές των τελευταίων ετών, με την Κέιτ Μπλάνσετ να απογειώνει ερμηνευτικά την κεντρική ηρωίδα.

Επανέκδοση της «Περσόνα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Πρόσωπα και προσωπεία. Ρόλοι. Tο είδωλο και η θαυμάστρια. Η ασθενής και η νοσοκόμος. Η γυναίκα που αρνείται να μιλήσει και η γυναίκα που εξομολογείται. Η συναίρεσή τους. Το σινεμά ως μέσο. Αριστουργηματικό σινεμά.

«Ένα Καλοκαίρι» του Τζεφ Νίκολς, με τον Μάθιου ΜακΚόναχι και την Ριζ Γουίδερσπουν. Δυο δεκατετράχρονα αγόρια βρίσκουν σε ένα νησάκι ένα σκάφος στα κλαδιά ενός μεγάλου δέντρου κι έναν περίεργο δραπέτη να το κατοικεί. Τους μιλά για τον έρωτά του και αποφασίζουν να τον βοηθήσουν.

Ο oldboy γράφει για το 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στις 17-27 Οκτωβρίου 2013 καθώς και για τις υπόλοιπες μελλοντικές εκδηλώσεις της.

«Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ», μια ταινία του Μαρκ Φόρστερ. Τα ζόμπι εξολοθρεύουν την ανθρωπότητα και ο Μπραντ Πιτ γυρνά τον πλανήτη για να βρει πώς ξεκίνησε ο ιός που μας μετέτρεψε σε ζόμπι και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Καλή επιτυχία, Μπραντ.

Επανεκδίδεται η «Δασκάλα του πιάνου», η ταινία του 2001 του Μίκαελ Χάνεκε, βασισμένη στο μυθιστόρημα της νομπελίστριας Έλφριντε Γέλινεκ. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι η Έρικα, μια γυναίκα που ζει ακόμα μαζί με τη μητέρα της, μια γυναίκα που όταν την ερωτεύεται ένας πολύ νεότερός της, του καθιστά σαφές ότι δε θα αφήσει οτιδήποτε υγιές και φυσιολογικό να τη λερώσει.

«Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσανρντ Λινκλέιτερ. Δεκαοκτώ χρόνια μετά τη Βιέννη και εννιά μετά το Παρίσι, ο Ίθαν Χοκ και η Ζιλι Ντελπί βρίσκονται στη Μεσσηνία. Είναι πια μαζί, έχουν και δίδυμα κοριτσάκια. Αλλά έχουν και προβλήματα.

«Ο Φοιτητής» του Σαντιάγκο Μίτρε. Ο Ρόκε είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες. Στην αρχή δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, αλλά για τις κοπέλες. Μέσω μιας από αυτές θα ενδιαφερθεί και για την πολιτική. Έχει ταλέντο. Αλλά του αρκεί για να πάει μπροστά;

«Ηangover III» του Τοντ Φίλιπς και «Μια νύχτα στην όπερα» του Σαμ Γουντ. Μια κωμωδία του 2013 και μια του 1935. Ο Ζακ Γαλιφιανάκης κάνει επιτέλους το ταξίδι προς την ωρίμανση, την ώρα που οι αδελφοί Μαρξ γεμίζουν μια καμπίνα πλοίου με ανθρώπους που δε σταματούν να μπαίνουν μέσα της κι ας μη χωράνε.

«Χάνα Άρεντ», μια ταινία της Μάργκαρετ φον Τρότα, με την Μπάρμπαρα Σούκοβα στον ομώνυμο ρόλο. Η διάσημη Γερμανοεβραία φιλόσοφος πηγαίνει να καλύψει τη δίκη του Ναζί Άιχμαν και αντί να δει στο πρόσωπό του ένα τέρας βλέπει ένα ανθρωπάκι που εκτελούσε εντολές και είχε πάψει να σκέφτεται τι σημαίνει αυτό που κάνει.

«Ο Υπέροχος Γκάτσμπι», Μπαζ Λούρμαν. Καλοκαίρι του 1922, το χρηματιστήριο καλπάζει, το πάρτι έχει αρχίσει για τα καλά και κανείς δεν κάνει πάρτι σαν αυτά του Γκάτσμπι. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο παίρνει τη σκυτάλη από τον Ρόμπερντ Ρέντφορντ στο ρόλο του μυστηριώδη ανθρώπου που τα έχει όλα, αλλά θέλει να τα μοιραστεί με μια γυναίκα από το ιδεατό του παρελθόν.

«Τrance». Αμέσως μετά την Ολυμπιάδα, ο Ντάνι Μπόιλ με καινούργια ταινία. Μια ληστεία πίνακα του Γκόγια, μια αμνησία, μια συμμορία ληστών, μια υπνοθεραπεύτρια, τα παιχνίδια του μυαλού. Θα μπορούσε να πρόκειται για μεγάλο φιάσκο, αλλά ο Μπόιλ σκηνοθετεί σπιντάτα και στυλάτα και αποφεύγοντας την παγίδα της σοβαροφάνειας τελικά το σώζει.

«Ο Παράδεισος δεν είναι εδώ» του Φατίχ Ακίν και «Οι Κρουντς» των Κερκ Ντε Μίκο και Κρις Σάντερς. Ένα ντοκιμαντέρ για μια χωματερή που μολύνει ένα άλλοτε πράσινο χωριό στην Τουρκία κι ένα ανιμέισον για μια προϊστορική οικογένεια που μαθαίνει να προσαρμόζεται σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει ξεπερνώντας το φόβο.

«Με λένε Ερνέστο» Μια ταινία του Μπενχαμίν Άβιλα, βασισμένη στα δικά του παιδικά χρόνια, που έζησε στην Αργεντινή με τους γονείς του οι οποίοι ήταν αντάρτες πόλεως. Το να μεγαλώνεις τόσο διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδια.

«Στο τέλος του δρόμου» μια ταινία του Ντέρεκ Σιανφράνς. Ο σκηνοθέτης του «Βlue Valentine» δίνει έναν ακόμα ρόλο ρέμπελου στον Ράιαν Γκόσλινγκ. Κι εδώ μια γυναίκα που ο Γκόσλινγκ δεν της αρκεί. Θα προσπαθήσει να την κερδίσει. Αλλά τότε η ταινία θα αλλάξει εντελώς ρότα. Σαν τραγούδι του Σπρίνγκστιν, σαν μυθιστόρημα, αλλά πάνω απ' όλα καλό σινεμά.

«Stoker» του Παρκ Τσαν Γουκ, με τους Μία Γουασικόφσκα, Νικόλ Κίντμαν. Ο σκηνοθέτης του «Οldboy» στην πρώτη αμερικάνικη ταινία του. Η Ίντια χάνει τον πατέρα της στα 18α γενέθλιά της. Ένας μυστηριώδης θείος εμφανίζεται στη θέση του. Η Ίντια είναι έτοιμη να ενηλικιωθεί.

«Βlancanieves» του Πάμπλο Μπεργκέρ. Η Χιονάτη είναι ταυρομάχος στη Σεβίλλη του 1920. Ένα οικουμενικό παραμύθι μπολιάζεται με τοπικές μουσικές και παραδόσεις, σε μια ταινία βωβή και ασπρόμαυρη. Η συγκίνηση αργεί να έρθει, αλλά έρχεται.

«Δεν Κρατιέμαι». Μια ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ με ένα σωρό από τους παλιούς πρωταγωνιστές του. Ένα αεροπλάνο αντιμετωπίζει σοβαρό τεχνικό πρόβλημα και την κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει το πιο γκέι πλήρωμα από καταβολής σινεμά.

«Η Επίθεση». Μια ταινία του Ζιαντ Ντουεϊρί βασισμένη στο μυθιστόρημα «Τρομοκρατικό χτύπημα» του Γιασμίνα Χάντρα. Παλαιστίνιος χειρουργός που έχει ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή του Τελ Αβίβ βλέπει ένα τρομοκρατικό χτύπημα να κλονίζει πλήρως κάθε σιγουριά που είχε για τον κόσμο.

«Το πρόσωπο της ομίχλης» του Σεργκέι Λόζνιτσα/ Ναζιστικά κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση, 1942. Δυο παρτιζάνοι παίρνουν αιχμάλωτο έναν συμπατριώτη τους που θεωρούν πως πρόδωσε τους συντρόφους τους στους Γερμανούς. Όλα μοιάζουν ξεκάθαρα, αλλά μέσα στην ομίχλη του πολέμου όλα είναι θολά.

«Οι Άθλιοι». Μετά τον «Λόγο του Βασιλιά», ο Τομ Χούπερ γυρνά σε ταινία το πολύ πετυχημένο μιούζικαλ πάνω στο κλασικό έργο του Ουγκώ. Και μας παραδίδει μια χορταστική σε όλα της ταινία.

"Zero Dark Thirty"/ Mια ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου, με την Τζέσικα Τσαστέιν/ Οι πολυετείς προσπάθειες για την ανεύρεση του Μπιν Λάντεν. Μια εκούσια ή ακούσια διαφήμιση των βασανισμών της CIA.

«Η Επιστροφή του Οβελίσκου». Η κλοπή ενός παγκόσμιου πολιτιστικού μνημείου από τον Μουσολίνι το 1937 και η επιστροφή του στην Αιθιοπία το 2005. Μερικά λόγια από τον Old Boy για το ντοκιμαντέρ και μια συνέντευξη από τον δημιουργό του, Σάμσον Τζιόρτζις.

«Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου» του Μπεν Ζάιτλιν. Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς, με το κοριτσάκι με το περίεργο όνομα για το οποίο όλοι μιλούν. Σε ένα νησάκι στη Νότια Λουιζιάνα ζουν εντελώς διαφορετικά. Ο κόσμος τους όμως απειλείται με καταστροφή. Ποιητικό σινεμά, αφηγηματικό σινεμά, ντοκιμαντερίστικη ματιά, όλα συνυπάρχουν μαγικά.

«North Meets South»: θεματική ενότητα του CineDoc, με δέκα ντοκιμαντέρ από τις βόρειες χώρες, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Λίγα λόγια για τρία από αυτά.

«Λίνκολν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, με τον ξανά σαρωτικό Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Η προσπάθεια να περάσει η Τροποποίηση του Συντάγματος που κατήργησε τη δουλεία. Ιδεαλισμός και πραγματισμός μαζί, συμβιβασμοί και ιδανικά μαζί.

«Επιχείρηση: Αrgo» / Η βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα ταινία του επίσης βραβευμένου με Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας Μπεν Άφλεκ/ 1980, όμηροι στην Τεχεράνη, ένα απίστευτο κι όμως αληθινό σχέδιο διάσωσής τους: το σινεμά σε πάει παντού.

«Άννα Καρένινα» του Τζο Ράιτ και «Πίσω από τους Λόφους» του Κριστιάν Μουντζίου. «Η ρομαντική αγάπη είναι η τελευταία αυταπάτη της παλιάς εποχής». Κι όμως. Αντέχει μέχρι σήμερα, αντέχει μέχρι και σε ρουμάνικα μοναστήρια.

Δέκα συν δύο ταινίες που ξεχώρισαν μέσα στο 2012. Σε αντίστροφη μέτρηση για να δημιουργήσουμε το απαραίτητο σασπένς!

"Τhe Master"/ Mια ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον, με τους Γιόακιν Φίνιξ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Έιμι Άνταμς/ Χαμένο κορμί, βετεράνος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει καταφύγιο σε πνευματιστική σέκτα. Πολύ δυνατές εικόνες, πάρα πολύ μεγάλες ερμηνείες.