Η νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ «Οι κωμικοί» των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα έρχεται από τις 28 Ιανουαρίου στη Μονή Λαζαριστών σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πιατά.
Το έργο, μια μπουρλέσκ κωμωδία μυθοπλασίας, με αναφορά στο 1920, είναι αφιερωμένο στους πρώτους Έλληνες κωμικούς του βωβού κινηματογράφου και είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή και την πορεία του Έλληνα «Σαρλώ», Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ που υπήρξε ένας από τους πρώτους κωμικούς ηθοποιούς και ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή του.
Μέσα από την ιστορία του ελληνικού βωβού κινηματογράφου ο Δημήτρης Πιατάς και ο Σάκης Σερέφας δημιουργούν μια ευρηματική (ευφάνταστη) κωμωδία με ζωντανή μουσική και ιστορικά ντοκουμέντα, που έχει ως ήρωες πραγματικούς ηθοποιούς της εποχής, οι οποίοι έζησαν και έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ιστορίας της χώρας μέσα στα ταραγμένα χρόνια, μεταξύ του 1920 και του 1939. Ηθοποιούς που αν και ξεχάστηκαν μέσα στον χρόνο, άφησαν, ωστόσο, το στίγμα τους και έδειξαν τον δρόμο στους μεταγενέστερους Έλληνες κωμικούς.
Στην παράσταση, σε γκεστ εμφάνιση, συμμετέχει ο Λάκης Λαζόπουλος. Μέσα από μια κινηματογραφημένη σκηνή, υποδυόμενος τον Τσάρλι Τσάπλιν σε μεγάλη ηλικία, επισκέπτεται ονειρικά, τον δικό μας Έλληνα «Σαρλώ», τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ.
«Οι κωμικοί» είναι μια μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή, μια παράσταση «έπος» της προπολεμικής κωμωδίας, με έναν εξαιρετικό 25μελή θίασο και ζωντανή μουσική, που επιμελείται ο Στάθης Παχίδης, με συνοδοιπόρους ταλαντούχους ηθοποιούς και σπουδαίους συντελεστές. Ο Δημήτρης Πιατάς – που συμμετέχει στην παράσταση- υπογράφει τη σκηνοθεσία, ο Μανόλης Παντελιδάκης τα σκηνικά & κοστούμια, ο Δημήτρης Παπάζογλου τη χορογραφία, ενώ τα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα που θα προβληθούν κατά τη διάρκεια της παράστασης έχουν γυριστεί από τον Νίκο Σούλη. Ο Χρήστος Τουρλάκης κινηματογραφεί ζωντανά επί σκηνής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παράσταση θα κινηματογραφηθεί για να προβληθεί από την Εταιρεία Παραγωγής Direct Productions & την Εταιρεία Θεάτρου «COMMEDIA» σε συμπαραγωγή με το ΚΘΒΕ, την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Το κείμενο του έργου «Οι Κωμικοί» θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις «Μικρός ΄Ηρως» σε μορφή κόμικς, σε σχέδια του Δημήτρη Αγκαράϊ.
Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο εξελίσσεται γύρω από τις δύο ταινίες της εποχής «Ο Βιλλάρ στα Γυναικεία Λουτρά του Νέου Φαλήρου» και «Ο γάμος της Κοντσέτα – Μόσχου με τον Μιχαήλ». Στην πρώτη ταινία που πρωταγωνιστούσε ο Νικόλαος Σφακιανός, ο Μιχαήλ Μιχαήλ – ο Έλληνας «Σαρλώ»- έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ενώ η δεύτερη «Ο γάμος της Κοντσέτα – Μόσχου με τον Μιχαήλ» σημείωσε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία για την εποχή της και προβαλλόταν για αρκετά χρόνια. Ο Μιχαήλ συνέχισε την καριέρα του στο θέατρο. Πέθανε φτωχός και ξεχασμένος μετά την Κατοχή.
Λίγο πριν το κλειδί στην πόρτα
Γεωργία Βασιλειάδου. Αχιλλέας Μαδράς. Σωτηρία Ιατρίδου. Ερβέ Βιλλάρ. Σπυρίδων Δημητρακόπουλος. Τάλα Κρανόφσκα Βαλέτα. Δήμος Βρατσάνος. Κώστας Βατίστας. Ηρώ Χαντά. Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Κοντσέτα Μόσχου. Ιωσήφ Χεπ.
Εκτός από τη Βασιλειάδου, ονόματα άγνωστα σήμερα, ξεχασμένα, σχεδόν εξωτικά. Ονόματα που τα χώνεψε η λήθη. Κι όμως, αυτοί είναι οι άνθρωποι, ηθοποιοί, παραγωγοί και σκηνοθέτες, που με τα σώματά τους έχτισαν το βουβό σινεμά στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’20. Άνθρωποι του θεάτρου, μαθημένοι να ρουφούν τις ανάσες του κοινού πάνω στο σανίδι, βρέθηκαν απέναντι από μια μηχανή που κατέγραφε τις συσπάσεις και τα σουσούμια σωμάτων και προσώπων που δεν εξέπεμπαν ήχο, σαν άφωνα νευρόσπαστα μιας νέας τεχνολογίας, η οποία λες και χρειαζόταν την ενέργειά τους για να πάρει μπρος.
«Μαζί με μας θα πεθάνει μια μέρα και το κοινό μας. Κανείς δεν θα μας θυμάται». «Τι είναι μια ταινία όταν τη βλέπεις; Δεν μοιάζει με όνειρο; Ε, σαν όνειρο ξεχνιέται κιόλας» ακούγονται να λένε μέσα στο έργο Οι Κωμικοί, την έμπνευση του οποίου είχε ο δαιμόνιος και πολύτροπος Δημήτρης Πιατάς. Και το πίστευαν αυτό που έλεγαν. Γιατί βρέθηκαν στο γύρισμα μιας εποχής στην οποία κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι ο κινηματογράφος είναι μια εφήμερη μόδα που θα πεθάνει σύντομα, σε αντίθεση με το θέατρο.
Στο έργο αποτυπώνονται με χιούμορ ο ερασιτεχνισμός, οι γκάφες, οι μωροφιλοδοξίες, οι ίντριγκες, η αγνωμοσύνη, τα ευτράπελα, οι αυτοσχεδιασμοί, οι κουτοπονηριές, οι ζαβολιές, οι γκάφες, μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν οι πρώτες βουβές ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα. Ενώ, παράλληλα, αποτυπώνεται η κοινωνική και ιστορική δίνη της σπαρταριστής πραγματικότητας: ο Σαγγάριος, η δικτατορία του Πάγκαλου, το νέο ημερολόγιο, το κόψιμο των χαρτονομισμάτων στα δύο και η οικονομική κρίση, ανάμεσα σε άλλα.
Διάβασε ξανά τα ονόματά τους, θεατή. Άραγε θα θυμάσαι κάποιο από αυτά όταν θα βάζεις το κλειδί στην πόρτα επιστρέφοντας;
Σάκης Σερέφας
Σημείωμα συγγραφέα-σκηνοθέτη
Με τη μνήμη του παρελθόντος συνθέτουμε το «μέχρι τώρα» με το «τώρα» παράγεται το «μετά»… το ΜΕΛΛΟΝ.
Αναζητώντας τις ρίζες της ελληνικής κωμωδίας από τη σύσταση του Κράτους –ο ομφάλιος λώρος της Αττικής Κωμωδίας είχε κοπεί 3.000 χρόνια πριν– βρήκα κάποια δείγματα ταινιών του ελληνικού βωβού κινηματογράφου, διασωσμένα στην Ταινιοθήκη… διηγήσεις του Αλέκου Σακελλάριου και του Λαλάκη Χαιρόπουλου –που ήταν σπιτονοικοκύρης μου– τα παιδικά μου βιώματα από ταινίες του Σαρλώ, του Μπάστερ Κίτον, του Μαξ Λίντερ, του Μακ Σένετ… Αυτά ήταν τα σκιρτήματα για να ξεκινήσω το 2014… το ΟΝΕΙΡΟ… Αληθινά πρόσωπα που τα ξέχασε η λήθη, αλλά ήταν οι πιονέροι της κωμωδίας, με καλή-κακή μετεξέλιξη… ΕΜΑΣ.
Στον δρόμο συνάντησα τον φίλο μου, Σάκη Σερέφα, για να σας παραδώσουμε σήμερα τους ΚΩΜΙΚΟΥΣ.
Αυτό το έπος της προπολεμικής κωμωδίας, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς τη φιλόξενη στέγη του ΚΘΒΕ και του Διευθυντή του, τους πολύτιμους συνεργάτες Στάθη Παχίδη στη μουσική, Μανόλη Παντελιδάκη στα σκηνικά-κοστούμια, τον Νίκο Σούλη στις κινηματογραφημένες σκηνές, τον Δημήτρη Παπάζογλου στη χορογραφία, την Άννη Τσολακίδου και τον Ιορδάνη Αϊβάζογλου που με στήριξαν σαν βοηθοί, το εκλεκτό επιτελείο των ταλαντούχων ηθοποιών, φωτιστών, τεχνικών, φροντιστών, επιμελητών του Θεάτρου, που ήταν δίπλα μου.
Ο Πικάσο είχε πει: «Χρειάζεται πολύς Χρόνος για να μεγαλώνεις… ΝΕΟΣ».
Και ΕΓΩ… μόλις γεννήθηκα…
Δημήτρης Πιατάς
