Η έκθεση «Ό,τι αγγίζω, γίνεται εγώ» παρουσιάζεται στο Space52 από τις 12 Απριλίου έως τις 5 Μαΐου.
Όταν τα αρχαία αντικείμενα βγαίνουν από τις ροές τους, μεταμορφώνονται, γίνονται ορατά, οικεία, αυτόνομα. Αλληλεπιδρώντας μαζί τους, ξανα-εξετάζουμε τα βλέμματα, τις χειρονομίες και τις συμπεριφορές και δημιουργούμε νέες λειτουργίες. Σε ένα αέναο αρχιπέλαγος πρωτοκόλλων χειρισμού, εργασίας και κατοχής αντικειμένων, αυτή η έκθεση προτείνει μια ριζική μη-χρήση. Εξερευνώντας τις χειρονομίες και τα αντικείμενα νεκροπολιτικού πόθου, η έκθεση λειτουργεί ως ένα παρασιτικό συμβούλιο που προτείνει εναλλακτικές χειρονομίες, νέες μορφές κινήσεων, βλέμματα και σκέψεις χαραγμένες σε χειρονομίες χειρισμού, φροντίδας, αγάπης και κοινής χρήσης. Γίνεται ένα ρίζωμα μη ιδιόκτητων χρήσεων και συνοψίζει μια μακρά έρευνα σχετικά με το πώς διασταυρώνονται οι χειρονομίες, η γλώσσα και η αξία, επηρεασμένη από το Berlin Key του Latour.
Επαναπλαισιώνοντας έτσι την αξία της χειρονομίας και της ενσάρκωσής της, μας προτρέπει να μην παραχωρήσουμε σε κανέναν αφηγηματική πρακτική, προνομιακό ρόλο, ενισχύοντας την ιδέα της αδιάκοπης μεταμόρφωσης μέσω χειρονομιών. Υπογραμμίζει μια ανεστραμμένη χειρονομία που απεικονίζει έκσταση αντί για ευλάβεια. Αυτό δημιουργεί και επαυξάνει μια σειρά από μοναδικά περιβάλλοντα και προσωπικές προοπτικές για την εμπλοκή της αρχαιότητας ως χειρονομίας, υγρής, επιτελεστικής και ετερογενούς, παρά απλώς σταθερής και μονοπολιτισμικής.
