Η παράσταση ”Jane” της Κατερίνας Μαυρογεώργη παρουσιάζεται στο Θέατρο Θησείον από τις 18 Μαρτίου.
Έχετε ακουστά την Τζέην Έυρ;
Ναι, μάλλον ναι. Είναι μια γνωστή ηρωίδα ενός γνωστού μυθιστορήματος μιας γνωστής βικτωριανής συγγραφέως. Ή κάτι τέτοιο. Ή μήπως είναι ταινία; Ή σειρά στο BBC; Ή μήπως ένα παλιό κλασσικό εικονογραφημένο;
Η Τζέην είναι όλα αυτά και πολλά παραπάνω. Η συγγραφέας, Σάρλοτ Μπροντέ, συνέλαβε και έγραψε κρυφά την Τζέιν Έιρ ενώ δούλευε ως γκουβερνάντα. Το έργο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1847, με ανδρικό ψευδώνυμο και αφηγείται με βιωματικό τρόπο τη ζωή ενός μικρού ορφανού κοριτσιού. Η Τζέην είναι ένα παράξενα δυνατό πλάσμα. Μεγαλωμένη χωρίς αγάπη από την σκληρή θεία της, η Τζέην κλείνεται τελικά σε ένα οικοτροφείο όπου θα βιώσει περαιτέρω φρίκη.
Ως ενήλικη απόφοιτος του σχολείου βρίσκει μια θέση γκουβερνάντας στον Πύργο του Θόρνφιλντ. Ακολουθεί ένας μοιραίος, ρομαντικός έρωτας με τον εργοδότη της, τον κύριο Ρότσεστερ. Όμως τον Πύργο στοιχειώνει μια γυναικεία φωνή που κάθε τόσο σπέρνει φωτιές, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Σε μια κρίσιμη στιγμή το μυστικό της απόκοσμης αυτής ύπαρξης αποκαλύπτεται. Ο κόσμος που γνώριζε ως τότε η Τζέην καταρρέει και η ίδια καλείται να πάρει μια δύσκολη απόφαση.
Στην παράσταση ”Jane”, η δημιουργική ομάδα του έργου εμπνέεται από την εμβληματική φιγούρα της Σαρλότ Μπροντέ και της ηρωίδας της, Τζέην. Αποπειράται να εξερευνήσει εκ νέου τη βικτωριανή αυτή ιστορία υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Γιατί είναι σχεδόν θαύμα που το βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ έζησε τελικά ως τις μέρες μας; Πώς μια αιχμάλωτη δύναμη μετατρέπεται σε ρουφήχτρα; Πώς μία ακυρωμένη ψυχή μεταμορφώνεται σε στοιχειό, που όμως υφαίνει επίμονα την πλοκή της ιστορίας; Ποια είναι η μοίρα του άντρα και γιατί είναι ό,τι χειρότερο εφευρεύθηκε ποτέ; Γιατί επιβιβάστηκε και η Pj Harvey σε αυτήν την παράσταση;
Στο έργο συναντάμε τη φρέσκια και δυνατή γραφή της Κατερίνας Μαυρογεώργη για την οποία επαινέθηκε και τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή. Με την δραματουργική συμβολή της Μαρίας Φιλίνη, με χιούμορ, τρυφερότητα και μεγάλη περιέργεια, το έργο μας προσκαλεί να ξεδιψάσουμε μέσα σε έναν αλλόκοτα αστείο και ποιητικό κόσμο. Μια γιορτή για την δημιουργικότητα ως το πιο απαραίτητο survival kit.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Αγαπητές μας Σάρλοτ και Τζέην, Τζέην και Σάρλοτ,
Συγχωρέστε μας το θάρρος να απευθυνθούμε και στις δυο σας ταυτόχρονα σε κοινή επιστολή. Ο λόγος που ωθεί την πένα μας δεν είναι παρά ο ενθουσιασμός. Τόσες πολλές απορίες φουσκώνουν τις καρδιές μας. Πώς γίνεται Τζέην Έυρ να ήσουν τόσο ελάχιστη και παντοδύναμη ταυτοχρονα; Σάρλοτ, μήπως η ηρωίδα σου η Τζέην είναι μια προσευχή; Μήπως είναι στ’ αλήθεια η πανοπλία σου; Σάρλοτ, πως είναι να κρύβεις την ταυτότητά σου για να καταφέρεις να εκδώσεις το έργο σου, το έργο που σου καίει τα μάτια κάθε βράδυ;
Δεν μπορούμε παρά να παραθέσουμε εδώ μερικά από τα επίθετα που σε κοσμούν Τζέην στο βιβλίο, ήδη κι από τις πρώτες σελίδες του: «Έξαλλη, ανυπάκουη, κακιά, εκτός εαυτού, λυσσασμένη, μανιακή, αρουραίος, ύπουλο πλάσμα, αφηνιασμένη.» Τζέην, μας συναρπάζεις. Αφουγκραζόμαστε μια ισχυρή αντίφαση μέσα στην καλοσχηματισμένη ηρωίδα με το λεπτό ανάστημα και το αυστηρό βικτοριανό μπονέ. Σάρλοτ, μας γοητεύεις. Έχουμε την αίσθηση όταν σε διαβάζουμε ότι κοιτάμε την αντανάκλασή μας μέσα σε ένα βαθύ πηγάδι.
Μπαίνουμε στον κόσμο σας Σάρλοτ και Τζέην, Τζέην και Σάρλοτ, με την χαρά που επισκέπτεται κάποιος ένα στοιχειωμένο πύργο. Ελπίζουμε να συναντήσουμε όλα τα φαντασματά του. Ειδικά την κλειδωμένη κυρία που γελάει δαιμονισμένα και σκίζει την νύχτα στα δύο…Την Μπέρθα. Φοβόμαστε λίγο, αλλά ελπίζουμε να νικήσει η επιθυμία μας να την πλησιάσουμε.
Με συγκίνηση στην καρδιά και ταραχή στο νου,
Ο θίασος για το έργο Jane, από τη μικρή μεσογειακή Αθήνα
Cover photo ©Anastasia Giannaki
