Τη σύγχρονη όπερα «Η πτώση του οίκου των Κοινών» παρουσιάζουν ο Ορέστης Παπαϊωάννου και ο Αλέκος Λούντζης στην Πειραιώς 260, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη (29 – 30 Ιουνίου) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2023.
Ένας κόσμος φαντασίας, μια πραγματικότητα όχι μακρινή από τη δική μας σε μια τολμηρή παράσταση, εμπνευσμένη από το σκοτεινό σύμπαν του Έντγκαρ Άλαν Πόε.
Μια ξεχωριστή στιγμή του φετινού Φεστιβάλ με τη σοπράνο Χρύσα Μαλιαμάνη, το βαρύτονο Γιώργο Ιατρού, τη μέτζο-σοπράνο Μιράντα Μακρυνιώτη και τη συμμετοχή έξι μουσικών.
Λίγα λόγια για την παράσταση
«Η πτώση του οίκου των κοινών είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια όπερα επιστημονικής φαντασίας βασισμένη σε υλικό από μια ολοένα πιο κοντινή πραγματικότητα – την εμφάνιση μηχανών που μοιάζουν με ανθρώπους και πολιτών που μοιάζουν με μηχανές», λέει ο Αλέκος Λούντζης.
Βασισμένη στο λιμπρέτο του βραβευμένου ποιητή και τη μουσική του Ορέστη Παπαϊωάννου, η Πτώση του οίκου των Κοινών κινείται μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και πραγματικότητας. Μια σύγχρονη όπερα για το «ραγισμένο οικοσύστημα των μεταμοντέρνων πόλεων», όπως τη βλέπουν οι δημιουργοί της.
Θυμίζοντας όλο και περισσότερο αντανάκλαση σε σβηστή οθόνη υψηλής ευκρίνειας, το εσωτερικό των σύγχρονων διαμερισμάτων φιλοξενεί μια μυστήρια συνύπαρξη ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης. Όλα τα αγαθά παραδίδονται κατ’ οίκον, οι σχέσεις περιπλέκονται και οδηγούν σε ξεσπάσματα, οι φαντασιώσεις ακούγονται σαν ringtone.
Εικόνες βγαλμένες από ένα κοντινό παρελθόν ή από ένα μέλλον που δεν φαντάζει πια και τόσο μακρινό.
«Το ασφυκτικό περιβάλλον του αρχετυπικού διηγήματος του Έντγκαρ Άλαν Πόε «Η Πτώση του Οίκου των Άσερ», που λαμβάνεται ως μακρινή αφετηρία, πολιτικοποιείται και μεταφέρεται από τον εμβληματικό πύργο στην καρδιά μιας σύγχρονης μητρόπολης, σε ένα τυπικό διαμέρισμα όπου ένα διχασμένο ζευγάρι και μια ανθρωπόμορφη μηχανή τεχνητής νοημοσύνης συνυπάρχουν» λέει ο Αλέκος Λούντζης.
Το έργο ιχνογραφεί τους ήχους που παράγει η ζωή εντός και εκτός των τειχών ενός σύγχρονου διαμερίσματος. Εκεί το ζευγάρι ζει σε ένα σύμπαν αυτοαναφορικό, προσπαθώντας να επιλύσει το δύσκολο σταυρόλεξο της συμβίωσης, ενώ συγκατοικεί με μια ανθρωπόμορφη επόπτρια.
Η μουσική σύνθεση της παράστασης αντλεί από ευρεία γκάμα ειδών εστιάζοντας στις νέες υβριδικές κατευθύνσεις της φωνητικής μουσικής στον 21ο αιώνα.
«Λόγω της σχέσης μου με τη μουσική, κυρίως ως ένθερμου ακροατή, η ευκαιρία να γράψω ένα λιμπρέτο για την όπερα ήταν μια καθοριστική στιγμή.
Κυρίως επειδή αποτελείται από ατέλειωτες ώρες μελέτης, αμφιβολίας, δοκιμής και λαθών μέχρι να τελειώσουν όλα με τρόπο που να βγάζει νόημα», εξηγεί ο Αλέκος Λούντζης.
