Το ΜΕΡΟΣ Α’ της πολιτιστικής δράσης που φέρει τον τίτλο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ – ΑΚΡΑ | /pa.ɾa.ti.ɾiˈti.ɾi.o/ – /á.kraː/» της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY θα πραγματοποιηθεί στο Δήμο Μεγίστης από τις 6 έως και τις 10 Σεπτεμβρίου.
Η ιδρύτρια της ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY, και καλλιτεχνική διευθύντρια της δράσης, Γεωργία Κοτρέτσος έχει προσκαλέσει μια διεπιστημονική ομάδα δέκα ατόμων από το χώρο του πολιτισμού που θα συμμετάσχουν σε μια σειρά ερευνητικών και πειραματικών ασκήσεων εστιάζοντας («παρατηρώντας») στο σύγχρονο πολιτισμό από το ανατολικότερο άκρο του τόπου μας, το ακριτικό Καστελλόριζο.
Την ομάδα αποτελούν: α. Οι Tαξιδευτές: Καλλιόπη Αλπίτση, Νικόλας Βαμβουκλής, Μαρία Κατριβέση, Γεωργία Κακούρου-Χρόνη, Στέφανος Κοσμίδης, Γεωργία Κοτρέτσος, Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης, Μίλτος Πιστώφ, β. Ο Κοινωνός: Αντιδήμαρχος Μεγίστης, Στράτος Αμύγδαλος, γ. Οι Δορυφόροι: Χρυσούλα Λιώνη, Σουζάνα Φάις, και δ. Ο Άοκνος τιμονιέρης: Θαλασσόλυκος.
Ταξιδιώτες, συνοδός και δορυφόροι –ο καθένας ξεχωριστά– καλούνται να συντάξουν μια επιστολή που θα σταλεί σε άγνωστό τους παραλήπτη. Οι παραλήπτες βρίσκονται σε λογιών λογιών άκρες της γης και θα παραχωρήσουν το δικαίωμα δημοσίευσης της αλληλογραφίας τους στη ΤΤS για να συμπεριληφθεί στην έκδοση της δράσης.
Η ομάδα των παραληπτών που προσκάλεσε η ΤΤS είναι: η Αλεξάνδρα Κοροξενίδη, η Moshoula Capous-Desyllas, η Στέλλα Μπαρακλιάνου, η Alexander Strecker, η Μαίρη Μανιοπούλου, η Maja Ćirić, ο Frederick Schmidt, ο Γιώργος Μαραζιώτης, η Νεφέλη Καούτσκη, και η Emily Jacir.
Στόχος της δράσης είναι η παρατήρηση και ερμηνεία του σύγχρονου πολιτισμού από το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας – το Καστελλόριζο. Λέξη με διαφορετικούς συνειρμούς για τον καθένα· από την παλιά ευχή «να κάμεις Πασχαλιά στον τόπο σου», τότε που ο τόπος λογιάζονταν ως μεγάλη ναυτική δύναμη, έως τις πρόσφατες πολιτικές διακηρύξεις.
Ό,τι και να σηματοδοτεί το μικρό νησί, που τελικά είναι «Μεγίστη», ένα του χαρακτηριστικό, το «άκρον» είναι κοινό για όλους. Από την προσδοκία, τη φαντασία, το συναίσθημα στο βίωμα («με λογισμό και μ’ όνειρο») που αλλάζει τη θέση στοχασμού και που μέσα από τις δράσεις ευελπιστούμε να επαναπροσδιοριστούν όσα πρεσβεύουμε.
Καλούμαστε να αφουγκραστούμε και να ερμηνεύσουμε τον ήχο, ή τον απόηχο, των πρακτικών του σύγχρονου πολιτισμού, αυτού που παράγεται στα αστικά κέντρα της χώρας μας, από ένα άκρο της. Τί απόσταση καλύπτει η ματιά μας και άλλη πόση διανύει το έργο μας;
Η σπάνια γεωμορφολογία της Ελλάδας, μετεωρισμένη όπως είναι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, προσφέρεται για επιτόπια (in-situ) καλλιτεχνική εργασία και καθίσταται οδηγός της δράσης «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΑΚΡΑ | /pa.ɾa.ti.ɾiˈti.ɾi.o/ – /á.kraː/», με γνώμονα τις γνωσιολογικές, μεταφυσικές και ιστορικές πτυχές της.
Αναζητούμε μια σφαιρική αντίληψη και αναπαράσταση του τόπου σε σχέση με τα ευρύτερα συναφή ζητήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Από αυτή τη θέση, του συμπλέγματος Μεγίστης, από το Καστελλόριζο, τη Ρω, τον Άγιο Γεώργιο του Νησιού και της Στρογγυλής, με την πλάτη μας στραμμένη πότε στην ανατολή και πότε στο νότο, το βλέμμα μας θα εστιάσει στα πολιτιστικά κέντρα της χώρας μας, ατενίζοντάς τα από εκείνον τον τόπο και αρθρώνοντας τον λόγο που εκείνος ο τόπος μάς υπαγορεύει.
Όπως ένα κεκαμμένο σώμα σε επίκυψη – με τεντωμένα τα ακροδάχτυλά του –προσπαθεί να φτάσει το έδαφος, έτσι και εμείς, θα βρεθούμε σε μια αποστολή βίωσης ενός τόπου. Με τον ίδιο τρόπο θα αγγίξουμε, έστω για λίγο στην κλιμάκωση των δράσεων μας, το έδαφος της νησίδας Στρογγυλή στο ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας για πρώτη φορά στις 9 Σεπτεμβρίου.
Για την πραγματοποίηση του κλειστού συμποσίου, της πρώτης πολιτιστικής αποστολής στη Στρογγυλή και τη μετάβαση της ομάδας στη νησίδα έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα. Είναι μεγάλη μας χαρά που ο Αντιδήμαρχος Μεγίστης, Στράτος Αμύγδαλος, θα συνοδεύει την ομάδα και θα λάβει μέρος στο συμπόσιο.
Οι δράσεις και ασκήσεις παρατήρησης θα λάβουν χώρα στο Καστελλόριζο, στη Ρω, στο Άγιο Γεώργιο του Νησιού και στη Στρογγυλή· συνολικά σε τέσσερα από τα δεκατέσσερα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που απαρτίζουν το σύμπλεγμα της Μεγίστης.
Η πολιτιστική δράση «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ – ΑΚΡΑ | /pa.ɾa.ti.ɾiˈti.ɾi.o/ – /á.kraː/» έχει την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, την αιγίδα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και του Δήμου Μεγίστης.
TAΞΙΔΕΥΤΕΣ
Η Καλλιόπη Αλπίτση είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και μητέρα δύο παιδιών. Από το 2008 είναι συνιδρύτρια και διευθύντρια της πολιτιστικής πλατφόρμας ελculture. Η ελculture είναι μία ανεξάρτητη πλατφόρμα ενημέρωσης στο χώρο του πολιτισμού και των τεχνών. Ως διευθύντρια της ελculture, η Αλπίτση είναι υπεύθυνη για τις δημόσιες σχέσεις, την επικοινωνία, τη δημιουργία περιεχομένου, το δημιουργικό τμήμα, το branding και το marketing της πλατφόρμας.
Με γνώμονα τη συλλογική προσφορά και την εύρεση στρατηγικών λύσεων, πάντοτε διατηρώντας ένα συγκροτημένο εταιρικό προφίλ, η ελculture κατάφερε να γίνει ένα από τα βασικότερα μέσα ενημέρωσης, δημιουργώντας κανάλια επικοινωνίας και συνεισφέροντας στη διαμόρφωση της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής σκηνής του σήμερα.
Επιπλέον η Αλπίτση είναι και διευθύντρια της εταιρείας παραγωγής ελc productions. Μέσα στη δεκατετραετή εμπειρία της στο χώρο του πολιτισμού και της κινηματογραφικής παραγωγής, έχει σχεδιάσει και επιβλέψει την παραγωγή εμβληματικών ντοκιμαντέρ.
Πιο συγκεκριμένα τα «Αναζητώντας τον Καζαντζάκη», «Εθνική Λυρική Σκηνή: Η ιστορία της όπερας στην Ελλάδα» για το κανάλι Cosmote History, «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού» για την ΕΡΤ, «Με δύο βαλίτσες» σε συνεργασία με την Γερμανική πρεσβεία καθώς και διάφορα πολιτιστικά project όπως το ”Fly me to the Moon” για το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών.
Ο Νικόλας Βαμβουκλής είναι επιμελητής με έδρα τη Λέσβο. Aπόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και της Σχολής Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών & Επιμελητικών Σπουδών της Νέας Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μιλάνου. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της K-Gold Temporary Gallery, ενώ επιμελήθηκε εκθέσεις στη Mediterranea 19 Young Artists Biennale, την 7η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και το Fondazione Sandretto Re Rebaudengo.
Από το 2016 συνεργάζεται με τον Όμιλο Benetton, όπου διετέλεσε senior curator των συλλογών και προγραμμάτων τέχνης. Συνεργάστηκε, επίσης με το Béjart Ballet Lausanne, το Marina Abramovic Institute, το Aerowaves, το Prague Quadrennial και τo Triennale Milano. Συμμετείχε στο NEON Curatorial Exchange 2015 στη Whitechapel Gallery και στο πρόγραμμα Viafarini Academy Awards το 2016. Το 2018-2019 ήταν επισκέπτης εισηγητής στο Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari της Βενετίας και στο Kristiansand Kunsthall.
Συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα ”A Natural Oasis?” με δράσεις στη Manifesta 12, το Nottingham Contemporary, τη Στέγη Χορού Λεμεσού και τη Galleria Nazionale San Marino. Το 2021 βραβεύτηκε από την ARTWORKS και είναι Curatorial Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Επί του παρόντος, επιμελείται την σειρά συνεντεύξεων FEATURES στο Fondazione Imago Mundi και συνεργάζεται με το Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας του Υπουργείου Παιδείας.
Η Γεωργία Κακούρου-Χρόνη εργάστηκε για μια εικοσαετία ως επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης στο Παράρτημά της Σπάρτης, στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Μεταπτυχιακό Τμήμα «Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Σπούδασε και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Leicester, Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Την εμπειρία της εμπλούτισε ως υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright στο The Art Institute of Chicago. Το επιστημονικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο «ξεκλείδωμα» του κειμένου-αντικειμένου προς απόλαυση και γνώση ενός εν δυνάμει κοινού από το οποίο δεν αποκλείεται κανείς. Ως εκ τούτου το συγγραφικό της έργο εστιάζει στη νεοελληνική λογοτεχνία και στη μουσειακή εκπαίδευση. Ζει στα Τσίντζινα, χωριό του Πάρνωνα.
H Μαρία Κατριβέση, γεννήθηκε στη Πάτρα, έζησε στην Νέα Υόρκη. Σπούδασε musical theater ως υπότροφος του New York Film Academy. Συνεργάστηκε με γνωστά ονόματα του Broadway και διδάχτηκε υποκριτική από τον Kevin Spacey. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ελλάδα, αποκτώντας δίπλωμα μονωδίας με άριστα παμψηφεί και Α΄ βραβείο στο Ωδείο Φ. Νάκας.
Ολοκλήρωσε το διετές πρόγραμμα του Λυρικού Εργαστηρίου, του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας υπό την διεύθυνση Χαράλαμπου Γωγιού και Αλέξανδρου Ευκλείδη. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και έχει μαθητεύσει πλάι στους Susanne Winter, Α. Κυριακίδου, Δ. Τηλιακό, Ά. Χριστοφέλλη, Φ. Κωστοπούλου. Έκανε το ντεμπούτο της στην όπερα στον ρόλο της Blonde από την «Η Απαγωγή από το Σεράι», του W. Α. Mozart σε σκηνοθεσία M. Seibel.
Ερμήνευσε το ρόλο της Βασίλισσας της Νύχτας από το «Μαγικό Αυλό», του Mozart στο Dutch Opera Studio olv Wiebke Goetjes. Πρωταγωνίστησε και ερμήνευσε ρόλους στην όπερα «Βασίλισσα του Χιονιού» του Θ. Αμπαζή στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,στην οπερέτα «Σατανέρι» του Θ. Σακελαρίδη και στον «Ιβάν και το πουλί της φωτιάς» που παρουσιάστηκαν στην Ε.Λ.Σ.
Ο Στέφανος Κοσμίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1996. Εργάζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο από το 1994. Το 2016 δημιουργησε την εταιρεία παραγωγής «ΟΡΚΗ». Στον κινηματογράφο έχει δουλέψει ως ηθοποιός με τον Γιάννη Ξανθόπουλο, Αλέξανδρο Αβρανά, Θάνο Ψυχογίο, Ζαχαρία Μαυροειδή, Αγγελική Αντωνίου, και Ασημίνα Προέδρου.
Έχει υπάρξει βοηθός του Αλέξανδρου Αβρανά στο ντοκιμαντέρ για την ζωή του Θεόδωρου Αγγελόπουλου με αφορμή την τελευταία του ταινία καθώς και στο ντοκιμαντέρ «Μόραλης» για λογαριασμό του Μουσείου Μπενάκη. Κινηματογράφησε από το 2012 ως το 2017 το Αthens Digital Art Festival καθώς και την Documenta14 to 2017.
Η Γεωργία Κοτρέτσος ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι εικαστικός, ερευνήτρια και ιδρύτρια της ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY. (ΜFA, The Art Institute of Chicago, ΗΠΑ, 2004; BFA, Durban Institute of Technology, KwaZulu Natal, Nότιος Αφρική, 2000). Το προσωπικό της έργο επιχειρεί μια τομή και κριτική πάνω στο κατασκεύασμα του βλέπειν, μέσω μιας προσέγγισης άναρχης και απελευθερωμένης, ώστε να υπογραμμίσει ότι το να βλέπεις αποτελεί μια κατάσταση που αφορά έναν συγκεκριμένο χώρο και ότι ο θεατής είναι άρρηκτο μέρος της διαδικασίας της δημιουργίας.
Η βάση της καλλιτεχνικής πρακτικής της Κοτρέτσος είναι η έρευνα, είτε μέσα από τα έργα της, είτε από τα κείμενά της, περφόρμανς, ή συνεντεύξεις. Πάντοτε προτείνει υποθετικές προσεγγίσεις πάνω στην διαδικασία παραγωγής γνώσης απαλλαγμένη από τα παραδοσιακά και ιστορικά της πλαίσια. Η πρακτική της βασίζεται σε in-situ εγκαταστάσεις με συνεργαζόμενους φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στο παρελθόν η Κοτρέτσος ήταν ιδρυτικό μέλος του Boots Contemporary Art Space του St. Louis των Η.Π.Α., όπως επίσης ιδρύτρια και επικεφαλής έκδοσης του περιοδικού Boot Print (2006-10). Μεταξύ του 2009-13, ήταν αρθρογράφος για την PBS Arts Art:21, με την μηνιαία της στήλη Inside the Artist’s Studio. Ενώ μεταξύ του Μαΐου του 2013 και 2014, η στήλη της δημοσιευόταν από το LABKULTUR.TV της Γερμανίας.
Ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη του 1984. Μετά το πέρας των σχολικών του χρόνων στην πόλη του Αλμυρού Μαγνησίας, σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Κοινωνική Πολιτική και εν συνεχεία, ολοκλήρωσε (2005) τις προπτυχιακές μου σπουδές ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ., στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του University College of London (UCL).
Μετά από την επιτυχή παρακολούθηση του διετούς μεταπτυχιακού προγράμματος στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές (2008), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, επέστρεψε (2009) στο Λονδίνο και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στα ΜΜΕ και Επικοινωνίες (MA in Media & Communications), στο City University.Έπειτα, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πρόγραμμα της Διοίκησης Υπηρεσιών (για στελέχη), με κατεύθυνση την Επικοινωνία, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (2013), ενώ έχει λάβει (2007) πιστοποιητικό εξειδίκευσης στη Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων, από το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αυτή την περίοδο, ολοκληρώνει τη διδακτορική διατριβή του στο τμήμα Δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Διεθνής Ιατρική-Διαχείριση Κρίσεων Υγείας”, της Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μεταξύ άλλων, έχει εργαστεί στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (Δ1 Διεύθυνση Ηνωμένων Εθνών, Διεθνών Οργανισμών και Διεθνών Διασκέψεων), στη Γενική Γραμματεία Ισότητας, σε εταιρείες διαφήμισης και επικοινωνίας και σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (PRAKSIS και HOPETEN).
Ο Μίλτος Πιστώφ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στο Απολλώνιο Ωδείο. Ύστερα από μια περίοδο αναζήτησης τον κέρδισε η μουσική και ασχολήθηκε ενεργά με την διδασκαλία όπου και δραστηριοποιείται εδώ και 20 χρόνια.
Από νωρίς συνειδητοποίησε την αξία της εναλλακτικής διδασκαλίας, ως ανάγκη της σύγχρονης εκπαίδευσης και έχοντας μαθητεύσει και συνεργαστεί με καταξιωμένους μουσικούς/ παιδαγωγούς (Κeith Terry, Victor Wooten, Tony Moreno, Sandy Silva) απέκτησε μεγάλη εμπειρία στο creative learning εστιάζοντας στο body percussion.
Eίναι καθηγητής μουσικής στα Εκπαιδευτήρια Δούκα και προετοιμάζει επίλεκτους μαθητές για τις μουσικές τους σπουδές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η τελευταία δεκαετία τον βρίσκει να δραστηριοποιείται ως alternative educator στην εκπαίδευση καθώς και ως team building facilitator στο corporate περιβάλλον. Αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης είναι η δημιουργία του Spirit of Rhythm, ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι που συνδυάζει την μουσική και του ρυθμού με την ψυχολογία και απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους.
ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ
Η Χρυσούλα Λιώνη είναι συγγραφέας και ερευνήτρια, που ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Μάντσεστερ. Δουλεύοντας στο πεδίο όπου συναντώνται οι τομείς του οπτικού πολιτισμού, της πολιτισμικής πολιτικής και των σπουδών ανθεκτικότητας, η Λιώνη είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην οπτική κουλτούρα από το Πανεπιστήμιο UNSW του Σίδνεϋ της Αυστραλίας (2013) και συγγραφέας του βιβλίου Laughter in Occupied Palestine: Comedy and Identity in Art and Film (Γέλιο στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη: Κωμωδία και ταυτότητα στην τέχνη και τον κινηματογράφο), εκδόσεις I.B. Tauris (2016).
Έχει δημοσιεύσει σε πολλά περιοδικά, μεταξύ των οποίων στα Social Text, Cultural Politics και Middle East Journal of Culture and Communication ενώ έχει επιμεληθεί έργα όπως το Beyond the Last Sky: Contemporary Palestinian Photography and Video στο Australian Center for Photography του Σίδνεϋ (2012).
Η Λιώνη δίδαξε και μετείχε ως ερευνήτρια σε ινστιτούτα όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο UNSW Australia του Σίδνεϋ, το Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου της Αθήνας και πρόσφατα στο Ινστιτούτο Marie Sklodowska-Curie Research Fellowship στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ για το πρότζεκτ του Horizon2020 «Γέλιο σε Κατάσταση Εκτακτης Ανάγκης: Χιούμορ, Πολιτιστική Ανθεκτικότητα και Σύγχρονη Τέχνη». Σήμερα, η Λιώνη είναι συνδιευθύντρια της παιδαγωγικής πλατφόρμας Artists for Artists και ερευνητική συνεργάτρια στο «Displacement Aesthetics Project» του Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Η Σουζάνα Φάις ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2022 απέσπασε το βραβείο «Outstanding Graduate Student for Art History» από το τμήμα Ιστορίας της Τέχνης του Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος το 2022. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021, διετέλεσε πρόεδρος της History of Art Society του Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, και η οποία έλαβε το βραβείο «Society of the Year» για την σχολή Frances Rich School of Fine and Performing Arts.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν την επιμέλεια εκθέσεων και τις καλλιτεχνικές εκδόσεις. Στη διάρκεια των σπουδών της ολοκλήρωσε το International Honors Program στο πλαίσιο του οποίου συνέγραψε την ερευνητική καλλιτεχνική εργασία The Voice in My Room, (2021) που πραγματεύεται την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου και τεχνητής νοημοσύνης, δίνοντας έμφαση στην χρήση ψηφιακών βοηθών.
Το 2021 επιμελήθηκε την έκθεση Thinker στη Βιβλιοθήκη J. S. Bailey του Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, και επιμελήθηκε την έκδοση της έκθεσης. Επιπλέον, επιμελήθηκε την έκθεση Afar στο πλαίσιο του 9ου Φεστιβάλ Back to Athens που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2022. Είναι επίσης συντονίστρια δράσεων της ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY.
ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ
H Αλεξάνδρα Κοροξενίδη είναι ιστορικός τέχνης, κριτικός τέχνης, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια της Τhe Art Newspaper Greece. Το πεδίο ειδίκευσής της είναι ο πολιτισμός και ειδικά τα εικαστικά. Η δραστηριότητά της στο χώρο της δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1996 από το Βήμα της Κυριακής και συνεχίστηκε για πολλά χρόνια στην Αγγλική έκδοση της εφημερίδας Η Καθημερινή όπου για ένα διάστημα υπήρξε και αρχισυντάκτρια στα εικαστικά.
Έχει υπάρξει μόνιμη συνεργάτης σε περιοδικά όπως, μεταξύ άλλων, η ελληνική έκδοση της Vogue, το πολιτιστικό περιοδικό Highlights – όπου εργάστηκε και ως αρχισυντάκτρια για τα εικαστικά – και έχει εργαστεί για διάφορους εκδοτικούς οίκους. Τα κείμενά της, ένα πολύ μεγάλο μέρος των οποίων είναι στα αγγλικά, αποτελούνται κυρίως από αναλύσεις, κριτικές παρουσιάσεις εκθέσεων, συνεντεύξεις και νέα.
Μέλημά της έχει υπάρξει η κριτική ματιά και η παρουσίαση του εκάστοτε θέματος μέσα σε ένα πλαίσιο σύγχρονων προβληματισμών. Η εμπειρία της βρίσκεται στην εύρεση, συλλογή, αξιολόγηση, επανασύνθεση και επικοινωνία της πληροφορίας στο κοινό. Οι σπουδές της και τα γραπτά της στον τομέα της ιστορίας της τέχνης καθώς και η δουλειά της στην επιμέλεια εκθέσεων και την συνεργασία μου με εκδοτικούς οίκους μαζί με την πιο πρακτική εμπειρία της στο χώρο της δημοσιογραφίας, της έχει προσδώσει μία ευελιξία στον τρόπο γραφής και προσέγγισης.
Μέσα από την δουλειά της ως αρχισυντάκτρια έχει καλλιεργήσει την ομαδική δουλειά και την επικοινωνία. Εκτός από το χώρο της δημοσιογραφίας, η εμπειρία της όλα αυτά τα χρόνια καθώς και οι σπουδές της στην πολιτιστική διαχείριση, κυρίως όμως οι επαφές της με ανθρώπους στον χώρο που κινείται, την καθιστούν έμπειρη και στο χώρο της επικοινωνίας, διαχείρισης κοινού και επικοινωνιακών αναγκών, και στρατηγικών επικοινωνίας ενός οργανισμού. Τέλος, η άριστη γνώση των αγγλικών και η εμπειρία χρόνων στην Αμερική της έχουν ενσταλάξει μία διεθνή οπτική ήδη από τα χρόνια των σπουδών της.
Η Maja Ćirić είναι μια βραβευμένη ανεξάρτητη επιμελήτρια και κριτικός τέχνης με σημαντική εμπειρία στον διεθνή καλλιτεχνικό κόσμο. Μετά την ψηφιακή στροφή 2020, ασχολήθηκε περισσότερο με phygital (φυσικά + ψηφιακά) έργα, συνέδρια και εκθέσεις στον υβριδικό τομέα της τέχνης + επιστήμης + τεχνολογίας. Επιμελείται επίσης στο metaverse (μετα + σύμπαν).
Ιστορικά μιλώντας, η Maja ήταν η επιμελήτρια της Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών Mediterranea 18, στα Τίρανα (2017), και υπήρξε επιμελήτρια (2007) και επίτροπος (2013) του Σερβικού Περιπτέρου στην Μπιενάλε της Βενετίας. Η Maja είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στη Θεωρία της Τέχνης (Διατριβή: «Institutional Critique and Curating») από το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βελιγραδίου. Οι ομιλίες της, μεταξύ άλλων, ήταν / είναι στα MAC VAL (2017), Centre Pompidou (2018) και MNAC Bucharest (2018), AICA Serbia Conference (2021), Zlin Digital Exhibition Design Conference (2021), Interact Conference on Human -Computer Interaction (2021) και ICT Conference (2021).
Συνέβαλε στο Obieg, το Artforum και το Artmargins Online. Οι τομείς της εξειδίκευσής της από την πρώτη μέρα εκτείνονται από το γεωπολιτικό και το επιμελητικό μέχρι την επιμέλεια ως πρακτική θεσμικής κριτικής. Συμμετέχει στο ΔΣ της The Telos Society, Arts & Culture Research Lab Observatorium στην Αθήνα και στη Συντακτική Επιτροπή του The Large Glass που εκδίδεται από το MoCA, Σκόπια. Είναι ερευνήτρια και σύμβουλος για το Digital Glass Serbia, ένα έργο του οποίου ο στόχος είναι να αξιολογήσει τη βιομηχανική κληρονομιά της παραγωγής γυαλιού.
Η Μαίρη Μανιοπούλου είναι επιστήμονας Ευρωπαϊκής Πολιτικής (M.S.c). Έχει εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, στο Υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα και στη ΜΚΟ Religion Science and Environment στην Αθήνα. Διαθέτει περισσότερα από 15 χρόνια εμπειρίας στη διαχείριση έργων, στην επικοινωνία και στη διοργάνωση διεθνών συνεδρίων.
Από το 2007 είναι μέλος της επιστημονικής ομάδας του ΕΛΚΕΘΕ στην Αθήνα, με αντικείμενο τη θαλάσσια διακυβέρνηση και την επικοινωνία. Έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 10 έργα έρευνας και ανάπτυξης συμβάλλοντας σε πτυχές πολιτικής και διακυβέρνησης, σε συμμετοχικές διαδικασίες που εμπλέκουν ενδιαφερόμενους φορείς στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, την Αλιεία και τις Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές, καθώς και για την επικοινωνία και τη διάδοση ερευνητικών αποτελεσμάτων στο ευρύ κοινό. Μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά, είναι γευσιγνώστρια ελαιόλαδου, συνοδός πεζοπορικών διαδρομών και διοργανώτρια πεζοπορικών εκδρομών στις Κυκλάδες ενώ έχει εκπαιδευτεί στη φωτογραφία και στην ψηφιακή διαφήμιση.
H Μοσχούλα Καπούς-Δεσύλλας γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από Παριανούς γονείς. Είναι Ελληνοαμερικανή ακαδημαϊκός, ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα. Μετά την απόκτηση του μεταπτυχιακού της τίτλου και αφού δούλεψε ως κοινωνική λειτουργός στην πολιτεία της California για λίγα χρόνια, η Μοσχούλα σύντομα επιδόθηκε στην ακαδημαϊκή έρευνα. Έλαβε το διδακτορικό της από το Portland State University το 2010 και σήμερα διδάσκει Κοινωνιολογία στο California State University Northridge.
Το ερευνητικό της ενδιαφέρον κινείται γύρω από ερευνητικές καλλιτεχνικές μεθοδολογίες ως μία μορφή ακτιβισμού υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης προς περιθωριοποιημένα άτομα, ομάδες και κοινότητες. Η κοινωνική της πρακτική και ο ακτιβισμός της, χαρακτηρίζονται από τη διεπιστημονική της προσέγγιση μέσα από το ένα καλλιτεχνικό πρίσμα.
Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια έχει οργανώσει διάφορα συλλογικά φωτογραφικά και καλλιτεχνικά projects σε συνεργασία με περιθωριοποιημένους πληθυσμούς της California συμπεριλαμβανομένων σεξεργατών, ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που διέμεναν σε οικοτροφεία, ηλικιωμένων ατόμων που ανέλαβαν εξ’ ολοκλήρου την κηδεμονία των εγγονιών τους, καθώς και ΛΟΑΤΚΙ+ προσφύγων και αιτούντες ασύλου στην Αθήνα.
H Στέλλα Μπαρακλιανού (γεν. Ελλάδα), είναι εικαστικός και καθηγήτρια στο τμήμα Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Huddersfield, στην Αγγλία όπου διαμένει. Στην εικαστική της δουλειά εργάζεται με τη φωτογραφία, την εγκατάσταση και γλυπτική. Τα θέματα που εξευρενά είναι γύρω από το εφήμερο, την ρευστότητα και την μαγεία, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή μέσα από τα πρότυπα κατανομής ενέργειας και του φωτός καθώς και διαμέσου των ψηφιακών αλγοριθμικών κωδικών.
Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από το Goldsmiths College Πανεπιστήμιο Λονδίνου (2007) καθώς και μεταπτυχιακού στις Φωτογραφικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Westminster, London (2002). Μεταξύ 2008-10 διέμενε στο Los Angeles, California, U.S.A. όπου δίδασκε στο OTIS College of Art and Design. ‘Εργα της έχουν εκτεθεί στην Αγγλία όπου διαμένει, στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
Στις ατομικές εκθέσεις συμπεριλαμβάνονται, πιο πρόσφατα, The Magician, Gloam Gallery, Sheffield (2021). Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνουν Seeing Stars (2022) Stanley and Audrey Burton Gallery, Leeds, PhotoArt Fair Tallinn, Estonia (2019), Photography is Magic, Aperture Foundation, New York (2016), New Materiality, Artist in Residence, Banff Center for the Arts, Banff, Alberta, Canada. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Αγγλία, Η.Π.Α, Καναδά, και Ευρώπη. Είναι μέλος του YSI Yorkshire Sculpture International (2022).
Η Νεφέλη Καούτσκη ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Αποφοίτησε από το τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2017. Συνέχισε την ακαδημαϊκή της πορεία με σπουδές στην ιστορία της τέχνης στο Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος από όπου αποφοίτησε το 2021 λαμβάνοντας το βραβείο «Outstanding Graduate Student for Art History.» Σήμερα φοιτά στο Courtauld Institute of Art με ειδίκευση στη Ρωσική τέχνη στον 20ο αιώνα.
Το ερευνητικό της ενδιαφέρον εστιάζεται στην μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη που είναι συνυφασμένη με κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Το Δεκέμβριο του 2020 ολοκλήρωσε την καλλιτεχνική εργασία So Long… όπου έλαβε χώρα στις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις της Β’ Πλαζ Βούλας, στα νότια προάστια της Αθήνας.
Σκοπός του So Long… ήταν να αναζωογονήσει το ερειπωμένο τοπίο προσφέροντας μία κριτική ματιά στα σχέδια ανάπτυξης του χώρου. Το 2021 υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του τεύχους «Θ» της THE ΤΕΛΟΣ SOCIETY Press, όπου χρησιμοποιώντας τη συνέντευξη ως δομικό στοιχείο έχτισε μία πλατφόρμα επικοινωνίας και συσχετισμών μεταξύ είκοσι γυναικών από διαφορετικά κοινωνικά και πολιτιστικά πεδία. Η Καούτσκη είναι συντονίστρια εκδόσεων της ΤΗΕ ΤΕΛΟΣ SOCIETY.
Ο Alexander Strecker είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Τέχνης, Ιστορίας της Τέχνης και Εικαστικών σπουδών του Duke University. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή στην Aθήνα και στον τρόπο με τον οποίο οι εικαστικές τέχνες εγγράφουν τις εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλισμού και της νεωτερικότητας, καθώς και τις κρίσεις που επιφέρει η μακρόχρονη αποικιοκρατία.
Πιο συγκεκριμένα διερευνά το πώς αυτές οι εντάσεις, οι οποίες έχουν παγκόσμια απήχηση, έχουν γίνει ιδιαίτερα αισθητές στην Ελλάδα από το 2008. Αντλώντας στοιχεία από την ελληνική καταγωγή του, η μεθοδολογία του περιλαμβάνει πρακτικές φροντίδας και ανάπτυξης κοινοτήτων προκειμένου να επιτύχει μια –κατά τη Sedgwick– «επανορθωτική» προσέγγιση της ιστορίας τέχνης.
Πριν εστιάσει στην Ελλάδα, ειδικευόταν στη σύγχρονη φωτογραφία. Αφού πήρε εκατοντάδες συνεντεύξεις από καλλιτέχνες ως αρχισυντάκτης ενός περιοδικού φωτογραφίας, το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στον αντίκτυπο των τεχνολογικών αλλαγών στη λειτουργία του μέσου στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, που οδήγησε σε μια έρευνα για την αυξανόμενη παρουσία των συστημάτων μηχανικής όρασης στη φωτογραφική παραγωγή, για τον ρόλο των μη ανθρώπινων παραγόντων στην ερμηνεία της εικόνας, καθώς σε μια κριτική διερεύνηση της υποτιθέμενης αποϋλοποίησης της εικόνας.
Στο Duke, είναι μέλος του S-1 Lab (Speculative Sensation) και του Laboratory for Social Choreography. Έχει παρουσιάσει την έρευνά του στο Society for Literature, Science and the Arts (SLSA), στο transmediale και στο École normale supérieure στο Παρίσι. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των Iδρύματος Ωνάση, ARTWORKS, Αthens Photo Festival, VOID, Kunst Haus Wien, Paris Photo, Art Basel και Yo-Yo Ma’s Bach Project.
Ο Strecker σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία στο Amherst College (2013). Πριν πάει στο Duke, έζησε στο Παρίσι και στην Aθήνα για αρκετά χρόνια, όπου εργαζόταν ως αρθρογράφος και κριτικός φωτογραφίας. Ως writer-in-residence του The School of Infinite Rehearsals την άνοιξη 2021, ο Alexander Strecker έχει αναλάβει την επιμέλεια της έκδοσης του Οnassis AiR, που θα επικεντρώνεται στη συλλογική έρευνα του Movement.
Ο Frederick Schmidt είναι ένας Βρετανογερμανός ανθρωπολόγος, που γεννήθηκε στο Βερολίνο και ασχολείται με την τέχνη και την δημιουργία εικόνων στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία και Γλωσσολογία στο SOAS (Σχολείο Αφρικανικών και Ανατολικών Σπουδών) στο Λονδίνο ενώ ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστημιο του Κεϊμπρίτζ.
Η εργασία του για το μεταπτυχιακό αφορά στις σατιρικές αντιδράσεις καλλιτεχνών για την έκθεση Ντοκουμέντα 14 που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και το Κάσελ της Γερμανίας, το 2017-2018. Τώρα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η εργασία του αφορά σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα που παράγουν, διαμορφώνουν και προβληματοποιούν τις εικόνες που κυκλοφορούν στην καθημερινότητα.
Η έρευνά του αφορά, μεταξύ άλλων, στα εργαστήρια σχεδίου που προετοιμάζουν σπουδαστές για τις σχολές Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού, με έμφαση στο εικαστικό περιβάλλον και στην οπτική οικολογία εντός των οποίων παράγεται το σχέδιο. Μέσα από τη δέσμευσή του με τις εικόνες και τα γεγονότα εικόνας του κοινωνικού όσο και με τους κοινούς τόπους της παραγωγής τους, στοχεύει στην ανακάλυψη δημιουργικών μεταφορών για την ιστορική συνείδηση και την εμπειρία του παρόντος.
Ο Γιώργος Μαραζιώτης (γεν. 1984, Αθήνα, Ελλάδα) είναι εικαστικός και επιμελητής με βάση την Αμβέρσα, Βέλγιο. Ο Μαραζιώτης είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Εικαστικές Τέχνες (Γλυπτική) από τη Βασιλική Ακαδημία της Αμβέρσας (BE) ενώ επιπλέον έχει σπουδάσει Τεχνικές Εκτύπωσης (Μεταξοτυπία) στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Νέας Υόρκης (NY). Χρησιμοποιώντας μέσα όπως γλυπτική, εγκαταστάσεις, εκτυπώσεις και δημοσιεύσεις, συχνά εργάζεται σε θεματικές σειρές.
Η διεπιστημονική του πρακτική επικεντρώνεται σε εννοιολογικές διαδικασίες που μεταφράζουν μια οπτική γλώσσα σε μια άλλη χρησιμοποιώντας πρακτικές όπως το διάλογο, τις προφορικές ιστορίες αλλά και κοινά υλικά των πλαστικών τεχνών. Παρεμβαίνει γλυπτικά στο δημόσιο χώρο και αναπτύσσει συμμετοχικές διαδικασίες στο πλαίσιο των οποίων οι θεατές συμμετέχουν ενεργά και καλούνται να σκεφτούν σωματικά.
Τα έργα του αναπτύσσουν συχνά μια αισθητηριακή αφήγηση, διερευνούν τρόπους με τους οποίους τα σώματά μας σχετίζονται με το περιβάλλον τους, και προσπαθούν να συνυπάρξουν ανάμεσα σε ισχυρές αντιθετικές έννοιες. Ο Μαραζιώτης είναι μέλος της συμμετοχικής καλλιτεχνικής ομάδας November και επίσης επιμελητής του AthenSYN.
Έργα του έχουν εκτεθεί σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις διεθνώς, σε χώρους όπως στη Base-Alpha Gallery στην Αμβέρσα, στην 7η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Tinguely στη Βασιλεία και το Matadero στη Μαδρίτη. Έχει λάβει επιχορήγηση καλλιτεχνικής έρευνας από το Υπουργείο Πολιτισμού (2021) και την υποτροφία νέων καλλιτεχνών ARTWORKS από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (2020).
Η Emily Jacir είναι καλλιτέχνης, κινηματογραφίστρια και εκπαιδευτικός που ζει και εργάζεται μεταξύ της Βηθλεέμ και της Ρώμης.Η καλλιτεχνική πρακτική της Jacir καλύπτει μια σειρά πρακτικών, όπως φιλμ, φωτογραφία, γλυπτική, παρεμβάσεις, αρχειοθέτηση, περφόρμανς, βίντεο, γραφή και ήχο. Ερευνά αποσιωπημένες ιστορίες, ανταλλαγή, μετάφραση, μεταμόρφωση, αντίσταση και κίνηση.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
1. Άγιος Γεώργιος του Βουνιού
Τα 401 σκαλιά από το λιμάνι οδηγούν στον Άγιο Γεώργιο του Βουνού (ή Βουνιού), με την εκπληκτική θέα. Βρίσκεται στην περιοχή του Παλαιόκαστρου και περιστοιχίζεται από τεράστιες φυσικές πλάκες. Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει μια κατακόμβη, καθώς και ναός του Αγίου Χαραλάμπους.
2. Castello Rosso
Το κάστρο του Καστελλόριζου χτίστηκε, καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές στη μακραίωνη ιστορία του. Η μορφή με την οποία διασώζεται σήμερα είναι κατάλοιπο –κατά κύριο λόγο– της ανακατασκευής που έγινε το 1451, λίγο μετά την παραχώρηση του νησιού στο Βασίλειο της Αραγωνίας. Έτσι το κάστρο του Καστελλόριζου είναι από τα λίγα κάστρα στα Δωδεκάνησα που το κάστρο τους δεν είναι «Ιωαννίτικο» αλλά «Φράγκικο» (δεν έχουμε κατηγορία «Αραγωνέζικο» στον Καστρολόγο).
Το κάστρο χτίστηκε στη θέση του κάστρου των Ιπποτών, που είχε καταστραφεί από Μαμελούκους πειρατές και το οποίο είχε αντικαταστήσει ένα παλιό Βυζαντινό φρούριο που ήταν χτισμένο πάνω σε ένα Ελληνιστικό φρούριο, που πριν πολλούς αιώνες ήταν Πελασγική ακρόπολη.
3. Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγίστης & Λαογραφικό Μουσείο Μεγίστης
Το Διαχρονικό Μουσείο της Mεγίστης στεγάζεται στο Kονάκι. Πρόκειται για διώροφο κτίσμα με αυλή και περίβολο με επάλξεις στη θέση Kάβος. Tο ισόγειο την εποχή της Φραγκοκρατίας αποτελούσε τη δυτική απόληξη του Kάστρου του νησιού, όπως υποδηλώνουν τα κανονιοβολεία της δυτικής και βορινής πλευράς. H προσθήκη ορόφου με δύο αίθουσες ανατολικά και άλλες δύο δυτικά φαίνεται ότι έγινε στα χρόνια της Tουρκοκρατίας, όταν χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Tούρκου διοικητή του νησιού. Tα νεοκλασικά στοιχεία στην ανατολική εξωτερική πόρτα και τα στενόμακρα παράθυρα ανάγουν τη χρονολόγηση του ορόφου στο 19ο αιώνα. Mε την πάροδο των χρόνων το κτίριο υπέστη αρκετές επισκευές.
4. Μουσείο Γρίφων
Το πρώτο μουσείο γρίφων της Ελλάδας (και το μοναδικό στον κόσμο που είναι διαδραστικό με 4000 εκθέματα.
5. Αλέξανδρος Ζυγούρης
Ο Αλέξανδρος Ζυγούρης, ο γλύπτης του Καστελλόριζου, του «άγιου» όπως τον αποκαλούν ορισμένοι. Ο ίδιος πάντως αναρωτιέται «τι σχέση έχω εγώ με τους αγίους, επειδή περπατώ ξυπόλητος. Εξάλλου, τους αγίους τους ζωγραφίζουν με παπούτσια».
Ο Αλέξανδρος Ζυγούρης ζει στο Καστελλόριζο τα τελευταία τριάντα εννέα χρόνια, από το 1979 οπότε και πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο ακριτικό νησί. Το ατελιέ του είναι το σπίτι του, είναι ο χώρος όπου δημιουργεί και εκφράζεται. Το θολωτό κτίσμα κυριολεκτικά στην είσοδο του λιμανιού, πάνω στα βράχια, καλωσορίζει ή αποχαιρέτα κάθε επισκέπτη του νησιού, που ανεβασμένος στο κατάστρωμα του πλοίου σφραγίζει το μυαλό του με την πανέμορφη εικόνα της μικρής κοινωνίας του Καστελλόριζου.
6. Ρω
Το νησί χρησίμευε ως κρίκος στην αλυσίδα στρατιωτικών παρατηρητηρίων του Ροδιακού κράτους. Μικρό οχυρό αποτελούμενο από κεντρικό ορθογώνιο πύργο, αρχικά διώροφο, βρίσκεται χτισμένο στην κορυφή μικρού λόφου. Σώζεται σε ύψος 4μ. περίπου, κτισμένο με το ισόδομο σύστημα. Στην εσωτερική πλευρά των τειχών υπάρχει ενίσχυση από μικρότερους αποστρογγυλεμένος λίθους ενώ επισκευές και συντήρηση πρέπει να έγιναν κατά τη βυζαντινή και ιπποτική εποχή.
Ο διπλός εξωτερικός περίβολος μαζί με τους ισχυρούς τοίχους μαρτυρεί ότι το οχυρό δεν ήταν απλή φρυκτωρία αλλά σημαντική στρατηγική θέση. Στο εσωτερικό βρίσκουμε την δεξαμενή επενδυμένη με υδραυλικό κονίαμα (κουρασάνι). Χρονολογείται από τον 4ο αι. π.Χ. Στα νεώτερα χρόνια ο θρύλος αναφέρει ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Λάμπρο Κατσώνη ως ορμητήριο.
Ο ελληνιστικός πύργος στη Ρω ανήκει στους πύργους-φρυκτωρίες (περιπόλια), που είχαν οικοδομήσει οι Ρόδιοι σε διάφορα σημεία στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των θαλασσών. Αποτελείται από κεντρικό πύργο-φρυκτώριο και δύο εξωτερικούς περιβόλους.
Εκεί βρίσκεται το μνημείο της Δέσποινας Αχλαδιώτη. Η ξακουστή Κυρά της Ρω, μοναδική κάτοικος του νησιού για πολλά χρόνια ύψωνε κάθε μέρα για δεκαετίες την Ελληνική σημαία, μέχρι το 1982 οπότε και απεβίωσε. Αντίγραφο του μνημείου βρίσκεται στη Μεγίστη. Η νησίδα Ρω διαθέτει δύο παραλίες, τον Άγιο Γεώργιο και τη Στρογγύλη.
Σήμερα κατοικείται ουσιαστικά από μικρό απόσπασμα του Ελληνικού Στρατού, το οποίο έχει ως κύριο μέλημα να υψώνει κάθε μέρα και να προστατεύει την Ελληνική σημαία, συνεχίζοντας έτσι την παράδοση της Κυράς της Ρω.
7. Γαλάζια σπηλιά
Η Γαλάζια Σπηλιά (γνωστή και ως Σπηλιά του Παραστά ή Φώκιαλη) είναι ενάλιο σπήλαιο στο Καστελλόριζο. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού και με μήκος 40-50 μέτρα, πλάτος 25-30 μέτρα και ύψος 20-25 μέτρα, είναι πολύ μεγαλύτερο από το παγκοσμίου φήμης σπήλαιο Γκρότα Ατσούρα στο Κάπρι της Ιταλίας. Το φως του ήλιου διαθλάται μέσα από τη θάλασσα και αντανακλάται και στο εσωτερικό της σπηλιάς, παράγοντας έτσι ένα εκθαμβωτικό μπλε χρώμα.
Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο μόνο με βάρκα, μόνο κάτω από ήρεμες συνθήκες της θάλασσας, καθώς η είσοδος είναι μόλις ένα μέτρο πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Η καλύτερη ώρα της ημέρας για επίσκεψη είναι νωρίς το πρωί, όταν ο ήλιος είναι ακόμα σε χαμηλή θέση. Η ακουστική της σπηλιάς επίσης θα εργαλοιοποιηθεί για τη συζήτηση μας.
8. Άγιος Γεώργιος του Νησιού
O Άγιος Γεώργιος είναι νησίδα των Δωδεκανήσων πολύ κοντά στη Μεγίστη (Κατελλόριζο), η οποία βρίσκεται στον όρμο του Καστελλόριζου όπως και οι γειτονικές της νησίδες Αγριέλαια, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Ψωραδιά και Ψωμί με τις οποίες σχηματίζουν ένα μικρό σύμπλεγμα. Διαθέτει μια πολύ μικρή παραλία, 2 – 3 δέντρα και υπάρχει παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου.
Στο άρθρο 3 της σύμβασης μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας του 1932, για «τον καθορισμό των χωρικών υδάτων ανάμεσα στις ακτές της Ανατολίας και του νησιου του Καστελορίζου» αναφέρεται μεταξύ των νησίδων για τις οποίες η τουρκική κυβέρνηση αναγνώριζε την κυριαρχία της Ιταλίας. Το 2001 αναγνωρίστηκε ως οικισμός και σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στο δήμο Μεγίστης, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 δεν κατοικείται.
9. Κεντρική Αγορά Μεγίστης
Οι ταξιδευτές θα συντονιστούν σε μια συλλογική ασκηση με οδηγό την Μαρία Κατριβέση και τον Μίλτο Πιστώφ.
10. Στρογγυλή
Ανατολικότερο σημείο — νησίδα Στρογγύλη, Περιφερειακή Ενότητα Ρόδου, Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. (36°07′N 29°38.5′E)
Η Στρογγυλή Μεγίστης ή Στρογγύλη ή Υψηλή είναι νησίδα των Δωδεκανήσων κοντά στη Μεγίστη (Καστελλόριζο) και είναι το ανατολικότερο τμήμα της Ελληνικής γης. Το έδαφος της είναι βραχώδες, χωρίς δενδρώδη βλάστηση και σκεπάζεται από θάμνους και φρύγανα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 στο νησί δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι παρά μόνο μικρό απόσπασμα του Ελληνικού Στρατού.
Το νησί, σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, ανήκει διοικητικά στον δήμο Μεγίστης και γεωγραφικά στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, η οποία απαρτίζεται από 14 νησίδες εκ των οποίων οι τρεις μεγαλύτερες, Μεγίστη (Καστελλόριζο), Ρω και Στρογγυλή κατοικούνται. Οι εν λόγω τρεις νησίδες δύνανται να συντηρήσουν από μόνες τους ανθρώπινη διαβίωση και αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα.
Στη νότια πλευρά της Στρογγυλής υπάρχει φάρος για τους ναυτιλλομένους, καθώς και ο ναός του Αγίου Νικολάου που κτίσθηκε το 2014, έπειτα από πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου. Ο φάρος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1910, την περίοδο της ιταλοκρατίας, έχει εστιακό ύψος 85 μέτρα και ύψος 6,6 μέτρα.
Την ανατολική πλευρά της Στρογγυλής (λιμενίσκος) μέχρι τον φάρο, συνδέει εμπορικό τελεφερίκ που κατασκευάστηκε το 2015 και χρησιμοποιείται προς το παρόν από τον Στρατό. Όλα τα νησιά που απαρτίζουν το σύμπλεγμα των «Νότιων Σποράδων», όπως είναι γνωστά στους ναυτικούς, είναι: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Βουτσάκια (2 βράχοι), Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί και Μικρό Μαύρο Ποϊνί (βραχονησίδες), Μεγίστη (Καστελλόριζο), Πολύφαδος ένα και Πολυφάδος δύο (βραχονησίδες), Ρω (ή Ροπή), Τραγόνερα, Ψωμί και Ψωραδιά.
Η Στρογγυλή Μεγίστης είναι πιο κοντά από όλα τα νησιά της Ελλάδας στην Κύπρο καθώς απέχει από αυτήν μόλις 141 ναυτικά μίλια. Το νησί αποτελούσε μάλιστα το ανατολικότερο όριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι την είσοδο της Κύπρου σε αυτή.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
6 Σεπτεμβρίου
Άγιος Γεώργιος του Βουνιού & Castello Rosso «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ Ι»
7 Σεπτεμβρίου
Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγίστης & Λαογραφικό Μουσείο Μεγίστης & Μουσείο Γρίφων & Έργα του Αλέξανδρου Ζυγούρη «Επισκέψεις»
Ρω, «Άσκηση Παρατήρησης ΙΙ»
8 Σεπτεμβρίου
Γαλάζια σπηλιά “Ήχος και Απόηχος” & Άγιος Γεώργιος του Νησιού «Άσκηση Παρατήρησης ΙΙΙ»
Κεντρική Αγορά Μεγίστης, «Γενική Πρόβα – ΑΚΡΑ»
9 Σεπτεμβρίου
Στρογγυλή, Συμπόσιο «ΑΚΡΑ», & «Άσκηση Παρατήρησης ΙΙΙ»
Κέντρο εκδηλώσεων Μεγίστης, Επιστολές & Εικαστική αποτύπωση «ΑΚΡΑ»
Με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και την αιγίδα του Δήμου Μεγίστης και Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού – Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκαήσου.
Κοινωνός: Αντιδήμαρχος Δήμου Μεγίστης Στράτος Αμύγδαλος
