Onassis Culture 2023-24: Η Στέγη φέτος δεν κάνει πάρτυ, φέρνει Τίλντα Σουίντον, Αγγελάκα και Τερζόπουλο και «φροντίζει» τον Καβάφη και την καρδιά μας

«Όλα είναι πολιτισμός» για το Ίδρυμα Ωνάση, από τους ανθρώπους που από τη θέση του ταξιθέτη καλείται να μας βάλουν στη θέση μας πριν ανάψουν τα φώτα της θεατρικής σκηνής έως την Υγεία «χτίζοντας γέφυρες» με όχημα τη Στέγη του Ιδρύματος. Αυτή τη φορά, στην παρουσίαση του προγράμματος του Onassis Culture 2023-24 ήμασταν πάνω στη σκηνή της Στέγης, στην οποία είχε στηθεί ή καλύτερα, μεταφερθεί ένα μέρος του γραφείου της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, εκεί όπου έγιναν οι συζητήσεις, πάρθηκαν οι αποφάσεις μαζί με τους καλλιτέχνες και την ομάδα της Στέγης για το φετινό πρόγραμμα. Γύρω από έργα τέχνης Ελλήνων καλλιτεχνών, τα οποία αποτελούν μέρος της μεγάλης «ιδιοσυγκρασιακής» Συλλογής που διαθέτει το Ίδρυμα και που όπως μας αποκάλυψε θα βρουν σπίτι στο πρώην Μουσείο Φρυσίρα στην Πλάκα δια χειρός Εύας Μανιδάκη.

Ξεκινώντας από τα πολύ σοβαρά η Αφροδίτη Παναγιωτάκου μας έκανε ξεκάθαρο, ότι δυστυχώς έχουμε σοβαρές επετείους για την ελληνική κοινωνία μας, για τις οποίες «δεν είναι για να παρτάρει κανείς», αφού φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από το Πολυτεχνείο, 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, 15 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και 5 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Οπότε το γνωστό Block party της Στέγης δεν θα γίνει φέτος, γιατί όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Αφροδίτη Παναγιωτάκου «δεν μας πάει η καρδιά»:

«Και τώρα, τι κάνουμε; Δεν περιμένουμε. Ούτε συνεχίζουμε αμέριμνοι. Μιλάμε και φωνάζουμε για τις πληγές, που πρέπει να τις νιώθουμε όλες και δικές μας. Και εκεί που λες “τι να σου κάνει και η τέχνη”, έρχεται η στιγμή που τη χρειαζόμαστε, για να βρούμε τις λέξεις, για να δώσουμε όνομα σε ό,τι σκληρό και ακατανόητο σαρώνει τις ζωές μας, για να βρει διέξοδο το συναίσθημα και να μη γίνει σιωπή ούτε βία. Και η χαρά; Αυτή η αναγκαία, η αβίαστη χαρά, που κάπως μας έλειψε, πού θα χωρέσει; Όσο και όπως μπορούμε, της ανοίγουμε δρόμο. Για να μη συνηθίσουμε το σκοτάδι. Για να μας υψώσει. Δύσκολο να σκέφτεσαι και να χαίρεσαι μαζί. Γι’ αυτό παίρνουμε τα βουνά, όλοι μαζί, στήνουμε παγανιστικές γιορτές και χορεύουμε μέχρι το πρωί. Γιατί, στο τέλος, πρέπει να νικάει η ζωή».

 

 

Στα μεγάλα νέα του Onassis Culture και «στοιχήματα της χρονιάς» είναι η ανάθεση στον καλλιτέχνη Γιάννη Βαρελά, να δημιουργήσει ένα έργο για το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, για το οποίο ο καλλιτέχνης επισκέφθηκε δούλεψε πολύ και βίωσε τους χώρους του νοσοκομείου ώστε  να αντιληφθεί και τις ιδιαίτερες ανάγκες του κτηρίου, από το πού στρίβει ένα φορείο μέχρι τι υλικά πρέπει να χρησιμοποιείς για να μην απορροφούν μικρόβια (ενώ ήδη έφτιαξε στο πάτωμα του 6^ου ορόφου ένα ιδιαίτερο μωσαϊκό) και μέσα στη χρονιά, όπως αναφέρει η Αφροδίτη Παναγιωτάκου «θα βρεθούμε και στο Νοσοκομείο, γιατί αν θέλουμε να μιλάμε για τέχνη στον δημόσιο χώρο και το νοσοκομείο είναι δημόσιος χώρος».

Τα άλλα μεγάλα νέα αφορούν την Οικία του Καβάφη στην Αλεξάνδρεια, αφού το Ίδρυμα Ωνάση ολοκληρώνει την αποκατάσταση και την ανάδειξη του σπιτιού όπου έζησε ο Κ. Π. Καβάφης και η δημιουργία ενός νέου χώρου για τον Ποιητή στην Αθήνα, αφού η νέα στέγη του Αρχείου Καβάφη θα είναι στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα.

Στους νέους χώρους εκτός Στέγης δρομολογείται η παράδοση μέχρι το τέλος της σεζόν ενός αποκλειστικά μουσικού χώρου στη Στοά Ματάλα. Το κτίριο της Λεγάκη στου Ρέντη θα φιλοξενεί ό,τι καλλιτεχνικό δεν μπορεί να χωρέσει οπουδήποτε αλλού ενώ θα λειτουργεί και ως μέρος για την ίδια την καλλιτεχνική παραγωγή έως την παρουσίαση του αποτελέσματος. Δεν ξεχνάμε και την αναβίωση της Μάντρας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η οποία θα αποκτήσει σύντομα μια μορφή πιο θεατρική.

Περνώντας τώρα στον προγραμματισμό των εκδηλώσεων έχουμε επιστροφές ονομάτων που έγραψαν ιστορία με τις παραστάσεις τους στη Στέγη: Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει μετά από 10 χρόνια και τον καθοριστικό για εκείνον «Κυκλισμό του Τετραγώνου» σε ένα σιωπηλό «ΣΠΙΤΙ», την παράσταση – ανάγκη του, όπως είπε ο ίδιος κατά την παρουσίαση «ένας συναγερμός εξόδου από την απάθεια». Συνεχίζοντας επεσήμανε ότι:

«Σε έναν γενικότερο ζόφο που υπάρχει και που ζούμε και που με έναν κατά κάποιο τρόπο κάμπτεται και είναι σε σύγκρουση και η τέχνη -είναι στο περιθώριο- παραμένει τολμηρή η εμπιστοσύνη σε νέους ανθρώπους από το Ίδρυμα (και δεν εννοώ εμένα προφανώς), είναι κάτι παρήγορο, γιατί όταν βλέπεις ότι δεν γίνεται μια τέτοια κίνηση, ενώ χρειάζονται οι νέες φωνές αφού είναι αναγκαίο να υπάρχει ο χώρος για νέες φωνές… πολύ νέες φωνές, που υπάρχουν κι έχουν μεγαλύτερη όρεξη κι εμπειρία και ταλέντο και ορμή από αυτούς που έχουν δουλέψει ξανά και ξανά».

 

 

Επόμενη επιστροφή αυτή του Ανέστη Αζά και του Πρόδρομου Τσινικόρη με το «Α ROMÁLAND – Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και δεν ήταν», όπως ξεκινούν πολλά από τα τσιγγάνικα παραμύθια και η ιδέα του έργου βρίσκεται στα χνάρια της «Καθαρής Πόλης» του 2016, αυτή τη φορά έχει ως θέμα τη ζωή των Ελλήνων Ρομά με πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες που έχουν καταγωγή Ρομά μιλώντας για τους διάφορους αποκλεισμούς και τα σύνορα που υπάρχουν και δεν θα ‘πρεπε να μας χωρίζουν, όπως ανέφερε ο Ανέστης Αζάς.

Στα απίστευτα όμως νέα του προγραμματισμού το όνομα είναι Τίλντα Σουίντον, δεν γνωρίζω πώς ακριβώς θα βιώσουμε αυτή την καλλιτέχνιδα πόσο κοντά και πόσο μακριά της θα είμαστε, όμως έρχεται στο -1 της Στέγης με μία όπως χαρακτηρίζεται τελετουργική περφόρμανς, αυτό δηλαδή για το οποίο είναι γεννημένη αυτή η performer και τιτλοφορείται ΕΝΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΖΟΛΙΝΙ βάζοντας και βγάζοντας κοστούμια από τις εμβληματικές ταινίες του Παζολίνι: από τη Μήδεια και τις Χίλιες και μία νύχτες ώς το Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα. Σημειώστε μόνο στο ημερολόγιο 11 έως 16 Δεκεμβρίου.

Από την Τίλντα Σουίντον έτσι κάπως περίεργα αλλά συνδεδεμένα στο κάπως απόκοσμο της υπόθεσης είναι ότι θα δούμε και Γιάννη Αγγελάκα στη Στέγη που μάλιστα ήταν εκεί στην παρουσίαση και είπε και δύο κουβέντες -γι’ αυτό κρατήστε δύο πράγματα έρχεται με το ΝΕΚΥΙΑ, τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου στις 21 Δεκεμβρίου και όπως είπε μιλάμε για «Χριστούγεννα στον Άδη». Στα μουσικά απόκοσμα η Κεντρική Σκηνή της Στέγης θα φέρει τη Λένα Πλάτωνος όχι παραδοσιακά, αλλά «ΠΑΡΑΔΟΞΙΑΚΑ» επιστρέφοντας με νέο μουσικό εγχείρημα που συνδυάζει την παράδοση με τα συνθεσάιζερ και τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο.

 

 

Παραμένοντας στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης ο μεγάλος διεθνής σκηνοθέτης του θεάτρου Θεόδωρος Τερζόπουλος έρχεται για πρώτη φορά στην Στέγη με Μπέκετ και «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ» κατευθύνοντας ένα ιταλικό καστ σε μια μεγάλη συμπαραγωγή του Emillia Romagna Teatro που βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδεία.

Στα διεθνή ονόματα θα δούμε το δυστοπικό θεατρικό έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν Tiago Rodriguez «Η ΚΑΤΑΡΙΝΑ ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ» θίγοντας το φλέγον θέμα της εποχής: Τι σημαίνει φασισμός; Την Patti Smith που θα ‘ρθει στη Στέγη με τα ποιήματά της για να συμμετάσχει στα ηχοτοπία της Soundwalk Collective. Και τη μεγάλη επανάληψη του ROHTKO  αφού ο σκηνοθέτης Λούκας Ταρκόβσκι «το νέο αστέρι του Πολωνικού θεάτρου» επανέρχεται στη Στέγη, με την καθηλωτική, όποιος πρόλαβε και την είδε, παράσταση-υπερθέαμα που αφορά τη διασημότερη υπόθεση απάτης στην ιστορία της τέχνης.

 

 

 

Είπαμε ότι για την ώρα δεν θα γίνει το καθιερωμένο party στα στενά του Νέου Κόσμου αλλά η σεζόν σκοπεύει να κλείσει τον Ιούνιο στη Μαλακάσα με την «επικών διαστάσεων» εξάωρη περφόρμανς-rave party “Respublika” με μπαρ, σάουνα αλλά και ένα ησυχαστήριο, τα οποία συνθέτουν τη νέα παραγωγή του Λούκας Ταρκόβσκι.

Το πρόγραμμα έχει πολύ σινεμά αφού μιλάμε για τις τρεις μεγάλου μήκους ταινίες, πρώτες για τον Βασίλη Κεκάτο (Ονειρεύομαι σαν φάντασμα) και την Εύη Καλογηροπούλου (Cora) και την επόμενη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Πολύ ενδιαφέρουσα φαίνεται να είναι και η ταινία της Βάνια Τέρνερ (TACK), κατά την οποία παρακολουθεί την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου και την Αμαλία, νεαρή πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας, σε μια από κοινού αναζήτηση δικαιοσύνης, αφού η Αμαλία απευθύνεται στη Σοφία, καθώς κι εκείνη έχει πέσει θύμα βιασμού, από τον προπονητή της, από την ηλικία των 11 έως και τα 13 της.

 Για όσους νοιάζονται για τα Plasmata που από το Πεδίον του Άρεως πήγαν Γιάννενα το 2023, το νέο είναι ότι θα έρθουν ξανά σε δυο χρόνια, οπότε τα αναμένουμε με το καλό το 2025 όμως το ερώτημα «ΓΙΑΤΙ ’ΝΑΙ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ II» θα συνεχίσει να υπάρχει για δεύτερη χρονιά αφού το μουσικό φεστιβάλ στην Κόνιτσα θα επιστρέψει αναζητώντας νέες απαντήσεις με τον Christopher King.

Φέτος το πρόγραμμα του Onassis Culture θέτει ζητήματα πολιτικής πάνω στη σκηνή του, έχει μεγάλες επιστροφές, διεθνή ονόματα, πολύ μεγάλο σινεμά, Καβάφη στο κέντρο του με έμπνευση από τις λέξεις του και νέους δρόμους εκτός Στέγης, εκεί που χτυπάει η καρδιά της κοινωνίας.

 

 

 

ΘΕΑΤΡΟ

Το Σπίτι | Δημήτρης Καραντζάς

30.09-19.11.2023 І Μικρή Σκηνή

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη με μια περφόρμανς-παραβολή για τη βία, τον εθισμό στην εικόνα και την κατάργηση των ψευδαισθήσεων ή, αλλιώς, για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα θα έρθει να σε βρει.

Το σπίτι μας. Η γωνιά μας μέσα στον κόσμο. Το κατεξοχήν καταφύγιο. Εκεί είμαστε ασφαλείς. Ή μήπως όχι; Ένα νέο έργο, ελλειπτικό και εστιασμένο κυρίως στη δράση μέσα στη σιωπή, είναι η παραβολή που συνθέτουν με πρωτότυπο κειμενικό υλικό ο Δημήτρης Καραντζάς και η ομάδα των συνεργατών του. Με ελάχιστο λόγο, αμείωτη ένταση και δύο ηθοποιούς, την Αλεξία Καλτσίκη και τον Φιντέλ Ταλαμπούκα, να εκτελούν την καθημερινή τελετουργία του νοικοκυριού στο σπίτι τους, έως ότου η βία του κόσμου εισβάλει εντός και ξεθεμελιώσει τα πάντα. Στο Σπίτι, δύο πρόσωπα, μια γυναίκα και ένας άνδρας (αδέρφια; συγκάτοικοι; σύντροφοι;), περνούν μια οποιαδήποτε ημέρα στο σπίτι τους, που μπορεί να είναι στην Αθήνα, στο Τόκιο, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στο Άμστερνταμ, στη Νέα Υόρκη. Σε μια οποιαδήποτε μεγαλούπολη από αυτές όπου οι άνθρωποι ζουν σε σπίτια-κελιά, χωρίς ταυτότητα, όπου όλα μοιάζουν μεταξύ τους. Τα δύο πρόσωπα κάνουν δουλειές, τακτοποιούν τα ψώνια, πληρώνουν τους λογαριασμούς, μαζεύουν τα ρούχα, φροντίζουν τον χώρο και τη δομή τους. Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα σημαντικό ανάγεται σε μια ποιητική παραβολή, με την καθημερινή ρουτίνα να εισβάλει στους αρμούς της σκέψης των ηρώων και να καταλαμβάνει τη σκηνή.

Οι δυο τους περιχαρακώνονται για να μην αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να απαλύνουν τις θηλιές που κρύβει ο έξω κόσμος. Όμως, ένα παράθυρο τρέφει και τρέφεται από αυτούς: ένα παράθυρο του σπιτιού κοιτάζει σε έναν ήσυχο δρόμο, από τον οποίο, αραιά και πού, διέρχονται περαστικοί. Όσο συνεχίζεται η ημέρα τους, το παράθυρο μεταμορφώνεται σε μια χοάνη, ένα εφιαλτικό καλειδοσκόπιο, από το οποίο παρελαύνουν διαφορετικές εκφάνσεις της βίας της εποχής μας και ακραίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του 21ου αιώνα. Τα δύο πρόσωπα, παθητικοί δέκτες της βίας των εικόνων, προσπαθούν να συνεχίσουν τη φροντίδα του χώρου και του μικρόκοσμού τους μέχρι η βία να εισβάλει στο καταφύγιό τους και να τους εκτοπίσει. Το μόνο που θα μείνει θα είναι ο ήχος της καταστροφής.

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς, Σύνθεση: Δημήτρης Καραντζάς, Γκέλυ Καλαμπάκα, Τάσος Καραχάλιος, Βίντεο: Γκέλυ Καλαμπάκα, Σκηνικό: Κλειώ Μπομπότη, Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος, Μουσική: Γιώργος Ραμαντάνης, Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Κέλλυ Παπαδοπούλου, Βοηθός σκηνογράφου: Αγγελική Βασιλοπούλου Καμπίτση, Εκτέλεση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη, Ζωή Μουσχή
Παίζουν: Αλεξία Καλτσίκη, Φιντέλ Ταλαμπούκας
Στη δραματουργία συνέβαλαν όλοι οι συντελεστές
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/the-house-dimitris-karantzas

 

 

ΘΕΑΤΡΟ

Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νέκρων | Σκηνοθεσία, Simon McΒurney

04-07.10.2023 | Κεντρική Σκηνή

Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Όλγκα Τοκάρτσουκ

Μια παράσταση στα όρια του αστυνομικού θρίλερ και της μαύρης κωμωδίας. Η νέα παραγωγή της εμβληματικής ομάδας Complicité βασίζεται στο πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Όλγκα Τοκάρτσουκ. Γιατί η θανάτωση των ζώων θεωρείται άθλημα και χόμπι, ενώ των ανθρώπων φόνος;

Επτά χρόνια μετά το αξέχαστο The Encounter, ο Simon McBurney και η ομάδα Complicité επιστρέφουν στη Στέγη, με μια παράσταση-αποθέωση του σωματικού θεάτρου και της πολυφωνικής αφήγησης από ένα δεκαμελές ανσάμπλ βετεράνων ηθοποιών του είδους. Στο Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών, η ιστορία ξεκινά στα βάθη του χειμώνα σε μια μικρή κοινότητα μιας απομακρυσμένης πολωνικής κοιλάδας. Άνδρες της τοπικής κυνηγετικής λέσχης πεθαίνουν υπό μυστηριώδεις συνθήκες και η Γιανίνα Ντουσέικο –μια εκκεντρική ηλικιωμένη κάτοικος της περιοχής, οικολόγος, ερασιτέχνισσα αστρολόγος και ενθουσιώδης μεταφράστρια του William Blake– έχει συγκεκριμένες υποψίες. Παρακολουθεί εδώ και καιρό τα ζώα με τα οποία μοιράζεται η κοινότητα αυτό το απομονωμένο, αγροτικό περιβάλλον και υποστηρίζει ότι συμπεριφέρονται περίεργα. Η Γιανίνα, που αντιστέκεται σθεναρά στις αδικίες που βλέπει γύρω της, αρνείται να γίνει αιχμάλωτη της κοινωνίας και του φύλου της. Οι πράξεις της θέτουν ερωτήματα τόσο για τον ανδρικό κόσμο που την περιβάλλει
όσο και για τις βαθύτερες ανθρώπινες προθέσεις μας: Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και τι σημαίνει να είσαι ζώο; Μπορούμε να τα διαχωρίσουμε αυτά τα δύο; Γιατί η θανάτωση των ζώων είναι σπορ, ενώ των ανθρώπων φόνος; Αυτό το σκοτεινά κωμικό και αναρχικό νουάρ προκάλεσε σεισμική αντίδραση στην Πολωνία, την πατρίδα της Τοκάρτσουκ, λόγω της ανυπόκριτης επίθεσής της στις αυταρχικές δομές, ενώ ο δεξιός Τύπος της χώρας βάφτισε τη συγγραφέα «οικοτρομοκράτισσα» και εθνική προδότρια. Ένα στοχαστικό, ειρωνικό και απόκοσμο έργο μυστηρίου με φόνους και εντέλει μια ιστορία για το σύμπαν, την ποίηση και τους περιορισμούς και τις δυνατότητες του ακτιβισμού.

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Simon McBurney, Πρόσθετη Σκηνοθεσία: Kirsty Housley, Σχεδιασμός Σκηνικών & Κοστουμιών: Rae Smith, Σχεδιασμός Φωτισμών: Paule Constable, Σχεδιασμός Ήχου: Christopher Shutt, Σχεδιασμός Βίντεο: Dick Straker, Δραματουργία: Laurence Cook, Sian Ejiwunmi-Le Berre, Σκηνοθεσία Κίνησης: Toby Sedgwick, Πρωτότυπες Συνθέσεις: Richard Skelton, Διευθύντρια Θιάσου: Christina Deinsberger, Βοηθός Ενδυματολόγος: Johanna Coe, Σχεδιάστρια Περουκών: Susanna Peretz, Casting: Amy Ball CDG, Βοηθός Σχεδιασμού & Προγραμματισμός Φωτισμών: Tom Pritchard, Βοηθός Σχεδιασμού Βίντεο: Mark Morreau

Παίζουν: Thomas Arnold, Nigel Barrett, Gemma Brockis, Johannes Flaschberger, Amanda Hadingue, Kïren Kebaïli-Dwyer, Weronika Maria, Toby Sedgwick, Sophie Steer, Alexander Uzoka
Μια συμπαραγωγή της Complicité με τα Barbican (Λονδίνο), Belgrade Theatre (Κόβεντρι), Bristol Old Vic (Μπρίστολ), Comédie de Genève (Γενεύη), Holland Festival (Άμστερνταμ), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg (Λουξεμβούργο), L’Odéon-Théâtre de l’Europe (Παρίσι), The Lowry (Σάλφορντ), Εθνικό Θέατρο της Ισλανδίας, Oxford Playhouse (Οξφόρδη), Ruhrfestspiele (Ρέκλινγκχάουζεν), Theatre Royal (Πλίμουθ)
Μετάφραση υπερτίτλων στα ελληνικά: Βασίλης Δουβίτσας
https://www.onassis.org/el/whats-on/drive-your-plow-over-the-bones-of-the-dead

 

 

DIGITAL

ΣΤΟΝ ΔΡOΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝO | Λουκία Αλαβάνου
11.10-30.11.2023 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Η εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας έρχεται στο -1 της Στέγης. Πρωταγωνιστές της μέλη της κοινότητας των Ρομά από τη Νέα Ζωή Ασπροπύργου, στη Δυτική Αττική, που ακολουθούν τα χνάρια του Οιδίποδα.

Ντοκιμαντέρ, μυθοπλασία, πτήσεις με drone, slapstick, βίντεο κλιπ εμπνευσμένα από τη διαβαλκανική ποπ κουλτούρα σύγχρονων Ρομά τραγουδιστών, εξεζητημένες φάρσες, τεχνολογία εικονικής πραγματικότητας, ημισφαιρικοί θόλοι και υβριδικά καθίσματα εμπνευσμένα από τον αρχιτέκτονα της ουτοπίας του μοντερνισμού Τάκη Ζενέτο συνθέτουν την εγκατάσταση της Λουκίας Αλαβάνου, Στον δρόμο για τον Κολωνό. Στον ημιφωτισμένο εκθεσιακό χώρο της Στέγης στο -1 και σε μια θεατρική ατμόσφαιρα, οι επισκέπτες της εγκατάστασης οδηγούνται στους ειδικά διαμορφωμένους ημισφαιρικούς θόλους, μέσα στους οποίους βρίσκονται τα υβριδικά καθίσματα, μεταξύ καρέκλας γραφείου και ανατομικής πολυθρόνας τηλεόρασης, που αφήνουν –χάρη στην εργονομία τους– τους θεατές ελεύθερους να βιώσουν το φάσμα των 360 μοιρών της ταινίας. Επιπλέον, ο σχεδιασμός του ήχου της ταινίας εικονικής πραγματικότητας είναι κατευθυντικός και, όπως και η εικόνα, ανταποκρίνεται στις κινήσεις των θεατών δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Στην εγκατάστασή της, η Λουκία Αλαβάνου προσκαλεί το κοινό να κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο, με μια πλοκή που εκτυλίσσεται γύρω από τα θέματα των γηρατειών και του θανάτου, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της οικουμενικής ελευθερίας, με κυρίαρχη τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα της μετανάστευσης, του εκτοπισμού, των μειονοτήτων, των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η Αλαβάνου έχει υπάρξει υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και είναι fellow artist στο ONX Studio, τη διεθνή πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη για την τεχνητή νοημοσύνη και την επαυξημένη πραγματικότητα. Σχετικά με το έργο Στον δρόμο για τον Κολωνό, σημειώνει: «Στη διάρκεια μιας επίσκεψής μου σε μια αχαρτογράφητη περιοχή της Δυτικής Αττικής, χάθηκα και βρέθηκα τυχαία στο γκέτο των Ρομά, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στην Ελλάδα. Αυτή η κοινότητα Ρομά εγκαταστάθηκε εκεί τη δεκαετία του 1980, ερχόμενη από τη Θήβα. Υπάρχει μάλιστα μια υπόθεση ότι η διαδρομή που ακολούθησε ο Οιδίπους, από τη Θήβα προς τον Κολωνό, περνούσε ακριβώς από αυτή την τοποθεσία, που έχει το ενδιαφέρον όνομα Νέα Ζωή».

Συντελεστές έκθεσης – Καλλιτέχνιδα: Λουκία Αλαβάνου, Επιμελητής: Heinz Peter Schwerfel, Αρχιτεκτονική Μελέτη & Σχεδιασμός Εγκατάστασης: Korres Engineering, Επικεφαλής Κατασκευής: Martin Tabaku, Σχεδιασμός Ήχου: Μανώλης Μανουσάκης, Σύλληψη Σχεδιασμού Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης, Συντελεστές ταινίας — Μια παραγωγή της VRS [Virtual Raw Synergy], Σενάριο & Σκηνοθεσία: Λουκία Αλαβάνου, Διανομή — Οιδίπους: Παναγιώτης Τσιρικλός, Αντιγόνη: Μαίρη Λουλουδάκη, Κρέων: Ευάγγελος Τσιρικλός, Θησέας: Ορφέας Βασιλάρης, Φωνή Αφηγητή: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Φωνή Αντιγόνης: Ρένα Κυπριώτη, Φωνές Οιδίποδα & Κρέοντα: Γρηγόρης Πατρικαρέας, Associate Producer: Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθυντής Φωτογραφίας 360: Γιάννης Κανάκης, Μουσική & Στίχοι: Elbrus Hysenaj, Μοντάζ: Ναταλία Παπαδοπούλου – Λουκία Αλαβάνου, Animation: Χάρης Λαλούσης – Em Kei, VR Post-Production: VRS και East City Films, Σχεδιασμός Ήχου & Σύνθεση Ήχου 360 Ambisonics: Μανώλης Μανουσάκης, Μεσολαβητές / Μεταφραστές από και προς τα Ρομανί: Δέσποινα Τσιρικλού, Ματίνα Βαβούλη, Διευθυντής Παραγωγής: Νικήτας Βασιλάκης
Η ταινία πραγματοποιήθηκε με τη συμβολή του Onassis Culture. Με την υποστήριξη του PCAI/ Polygreen Culture and Art Initiative. Η πρώτη έκδοση της ταινίας Στον δρόμο για τον Κολωνό ανήκει στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση και πραγματοποιήθηκε με τη συμβολή του Onassis Culture και με την υποστήριξη του PCAI/ Polygreen Culture and Art Initiative.

Η παρουσίασή της στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας, σε επιμέλεια του Heinz Peter Schwerfel, πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με την ενίσχυση του Ιδρύματος Ωνάση και με φορέα υλοποίησης την Εθνική Πινακοθήκη, καθώς και με την υποστήριξη των: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΝΕΟΝ, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, OUΤSEΤ.
Η ταινία αναπτύχθηκε αρχικά στο πλαίσιο του προγράμματος FEATURE EXPANDED (HOME, Μάντσεστερ / απονέμεται από το Lo schermo dell’arte, Φλωρεντία) για το οποίο η σκηνοθέτρια είχε λάβει υποτροφία.
https://www.onassis.org/el/whats-on/oedipus-in-search-of-colonus

 

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

PYTHEAS TRAVELS | Hypercomf and Maja S. K. Ratkje
13-15.10.2023 | Κεντρική Σκηνή

Τέσσερις μουσικοί, βίντεο με τοπία της Τήνου και της βόρειας Νορβηγίας, πάρτι εν πλω και προγραμματιστές τεχνητής νοημοσύνης που συναντιούνται στην κοιλιά μιας φάλαινας. Μια σουρεαλιστική κρουαζιέρα από τη Μεσόγειο στις Βόρειες χώρες, με επίκεντρο το ταξίδι του Πυθέα, του μεγάλου Έλληνα εξερευνητή της αρχαιότητας.

Δυσκολεύεστε να επιπλεύσετε στη ζωή; Νιώθετε μπλεγμένοι στο δίχτυ της καθημερινής ρουτίνας και θέλετε να ξεφύγετε; Επιβιβαστείτε σε ένα από τα υπερσύγχρονα κρουαζιερόπλοια του στόλου της Pytheas Travels και απολαύστε την πιο ωκεάνια εμπειρία της ζωής σας. Μια μουσική κρουαζιέρα με επιβάτες τέσσερις μουσικούς του Ergon Ensemble και φόντο την προβολή ενός βίντεο: ένα compilation από animation, live γυρίσματα σε καράβι και σε διάφορες τοποθεσίες στην Τήνο και στη βόρεια Νορβηγία, καθώς και green screen πλάνα – όλα με έμπνευση από το θαλάσσιο στοιχείο. Η εμβυθιστική εμπειρία του “Pytheas Travels” περιλαμβάνει επίσης πολλές σουρεαλιστικές πινελιές, όπως πολυτελή πάρτι, μια μεγάλη πυρκαγιά, αλλά και προγραμματιστές τεχνητής νοημοσύνης που συναντιούνται στην κοιλιά μιας φάλαινας. Επιβιβαζόμαστε;

Ο τίτλος της παράστασης αναφέρεται στο ιστορικό ταξίδι του Πυθέα του Μασσαλιώτη, του Κολόμβου της αρχαιότητας, ο οποίος το 325 π.Χ. έπλευσε βόρεια από τη Μασσαλία έως το μέρος που ονόμασε Έσχατη Θούλη, για να συναντήσει την «παγωμένη θάλασσα». Αδυνατώντας να συνεχίσει την εξερεύνηση των μυθικών χωρών της βόρειας Ευρώπης, ο Πυθέας επέστρεψε στη Μεσόγειο και κατέγραψε το θρυλικό ταξίδι του σε ένα χειρόγραφο, με τίτλο «Περί ωκεανού», το οποίο χάθηκε για πάντα στη μεγάλη φωτιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Το “Pytheas Travels” είναι μια σκηνοθετημένη οπτικοακουστική προσομοίωση της εμπειρίας του να είσαι πάνω σε ένα επιβατηγό πλοίο, ταξιδεύοντας από τη Μεσόγειο με προορισμό τις θάλασσες της Σκανδιναβίας σε καλλιτεχνική διεύθυνση και σκηνοθεσία της ταινίας από τους Hypercomf. Πρόκειται για μια θαλάσσια ιστορία, ένα φανταστικό ταξίδι και μια κριτική ματιά στη βιομηχανία του μαζικού τουρισμού και στις επιπτώσεις του στις περιβαλλοντικές, πολιτιστικές και κοινωνικές δομές. Τη μουσική υπογράφει η πρωτοπόρος Νορβηγίδα συνθέτρια και περφόρμερ Maja Solveig Kjelstrup Ratkje, για την οποία το 2015 οι Financial Times έγραψαν πως «φέρνει μια άγρια περιφρόνηση για τη συμβατική φόρμα, μαζί με μια υπερβολική φαντασία, συνδέοντάς τα όλα με μια γοητεία για την ανθρώπινη φωνή και τις επικοινωνιακές της δυνατότητες. Τα έργα της είναι θεατρικά, συναρπαστικά και άκρως διαφορετικά μεταξύ τους».

Μια δημιουργία των Hypercomf και της Maja S. K. Ratkje, Καλλιτεχνική Διεύθυνση & Σκηνοθεσία ταινίας: Hypercomf, Μουσική Σύνθεση: Maja S. K. Ratkje
Ελληνικό μουσικό σύνολο: Ergon Ensemble: Μάνος Βεντούρας (γαλλικό κόρνο), Ανδρέας-Ρολάνδος Θεοδώρου (μπάσο τρομπόνι), Κωνσταντίνος Παναγιωτίδης (βιολί), Δημήτρης Τραυλός (βιολοντσέλο)
Νορβηγικό μουσικό σύνολο: Tøyen Fil og Klafferi: Hanne Jones Rekdal (φλάουτο & τούμπα), Elena Perales Andreu (μπάσο κλαρινέτο), Eira Bjørnstad Foss (βιολί), Marianne Baudouin Lie (βιολοντσέλο), Tove Margrethe Erikstad (βιολοντσέλο / επί σκηνής στο Όσλο), Animation, Modelmaking & VFX: Out.There, Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Ενδυματολόγος: Λίτα Κοκκονάρη, Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξανδρος Τηνιακός, To Pytheas Travels είναι μια συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και του Ultima Oslo Contemporary Music Festival (Νορβηγία), στο πλαίσιο του έργου TRANSMISSIONS που χρηματοδοτείται από το Ταμείο Διμερών Σχέσεων του ΧΜ ΕΟΧ περιόδου 2014-2021.

https://www.onassis.org/el/whats-on/pytheas-travels

 

 

ONASSIS AiR FELLOWS

Open Days Οnassis AiR
20.10.23, 01.12. 23, 01.03.24, 26.04.24 & 28.06.24 | Στέγη

Μια σειρά εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και είναι ανοιχτές για το ευρύ κοινό.

Τα Open Days του Onassis AiR είναι μια ευκαιρία να γνωρίσετε τους δημιουργούς και Onassis AiR Fellows, αλλά και να μάθετε περισσότερα για την καλλιτεχνική τους έρευνα, μέσα από σύντομες ομιλίες, παρουσιάσεις, περφόρμανς ή προβολές, που αποσκοπούν να ρίξουν φως στην πορεία του έργου τους. Οι διάφορες δράσεις των Open Days διαμορφώνονται ανάλογα με την καλλιτεχνική πρακτική των Fellows που συμμετέχουν κάθε φορά, κάνοντας το κάθε Open Day μοναδικά ξεχωριστό. Στις εκδηλώσεις των Onassis AiR Open Days της σεζόν 2023-24, καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, παρουσιάζουν τα έργα τους στο κοινό.

Συντονιστείτε για το αναλυτικό πρόγραμμα στο onassis.org.

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

MEDITERRANEAN FUTURES | Stegi Radio
21.10.2023 | Δημοτική Αγορά της Κυψέλης

Ποιος είναι ο ηλεκτρονικός ήχος της Μεσογείου; Εμπνευσμένο από το παρελθόν και συντονισμένο στο μέλλον, το φεστιβάλ Mediterranean Futures αποτελεί μια σειρά από online και φυσικά events που δυναμώνουν την ένταση της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της περιοχής.

Αναζητώντας γεωγραφικές συνδέσεις και εναλλακτικές ιστορίες μέσα από τον πολιτισμό της Μεσογείου, τις ιδέες και τους λαούς της, το Mediterranean Futures του 2023 από το Stegi Radio, με κέντρο του την Αθήνα, χτίζει μια γέφυρα από τη λεκάνη της Μεσογείου στον υπόλοιπο κόσμο, για να δημιουργήσει ένα σημείο συνάντησης μεταξύ της εγχώριας και της παγκόσμιας ηλεκτρονικής σκηνής. Φουτουριστικό, dance, αλλά και με επιρροές από παραδοσιακά στοιχεία και αψηφώντας τους περιορισμούς των συνόρων, κατασκευάζει ένα διευρυμένο δίκτυο πολιτισμικής επικοινωνίας, έναν ηχογεωγραφικό κόμβο συνομιλίας μεταξύ των αρχιπελάγων.

Επιμέλεια: Voltnoi & Quetempo, stegi.radio

Για το αναλυτικό πρόγραμμα, μείνετε συντονισμένοι στο onassis.org.
https://www.onassis.org/el/whats-on/meditteranean-futures

 

ΘΕΑΤΡΟ

ROMÁLAND – Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και δεν ήταν | Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης

02-26.11.2023 | Κεντρική Σκηνή

Οι σκηνοθέτες Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης επιστρέφουν στη Στέγη, επτά χρόνια μετά την Καθαρή Πόλη, με μια νέα θεατρική παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και την μυθοπλασία. Θέμα της, η ζωή των Ελλήνων Ρομά.

Ανέμελοι νομάδες; Μεγάλοι καλλιτέχνες; Θύματα κοινωνικών κατασκευών ή επικίνδυνοι και παραβατικοί; Τι τελικά είναι και τι δεν είναι οι Ρομά; Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η κοινότητα των Ελλήνων Ρομά χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Είναι μία από τις παλαιότερες της Ευρώπης. Γλωσσολογικές μελέτες αποδεικνύουν, με βάση το πλήθος ελληνικών λέξεων στη Ρομανί γλώσσα, την ιστορική σχέση με το Βυζάντιο και τον ελλαδικό χώρο. Κι όμως, μέχρι την πτώση της δικτατορίας στη χώρα, οι Έλληνες Ρομά ζούσαν σε καθεστώς ανιθαγένειας.

Παρά την πολιτογράφησή τους, το 1979, και τα βήματα που έχουν γίνει από τότε, πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να ζουν εκτεθειμένοι σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και πολλαπλής ευαλωτότητας, σε γκετοποιημένες περιοχές ή καταυλισμούς, κουβαλώντας το στίγμα του επικίνδυνου «Άλλου / Ξένου», καταδικασμένοι διαχρονικά σε μια ενδιάμεση κατάσταση, σε ένα διαρκές «είναι και δεν είναι», όπως λέει και η φράση με την οποία είθισται να ξεκινούν τα τσιγγάνικα παραμύθια. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ απασχόλησαν οι δολοφονίες δύο νεαρών Ρομά στο πλαίσιο καταδίωξής τους από την αστυνομία, του Νίκου Σαμπάνη στην Αθήνα και του Κώστα Φραγκούλη στη Θεσσαλονίκη. Οι δύο υποθέσεις πρόκειται σύντομα να εκδικαστούν από την ελληνική δικαιοσύνη και αποτελούν εμβληματικά γεγονότα με θύματα τσιγγάνους, που όμως δεν είναι τα μόνα. Από το εργατικό ατύχημα στη γέφυρα που κατέρρευσε στην Πάτρα μέχρι την οκτάχρονη Όλγα στο Κερατσίνι, που εγκλωβίστηκε από μια πόρτα εργοστασίου και πέθανε αβοήθητη, τερατώδη περιστατικά βίας και αδιαφορίας φανερώνουν ότι οι ζωές των Ρομά στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται συχνά ως «ζωές ανάξιες να βιωθούν». Παράλληλα, όμως, και σε πλήρη αντίφαση με τα πραγματικά περιστατικά ρατσιστικής βίας, η λαϊκή φαντασία αρέσκεται να βλέπει τους τσιγγάνους ως ανέμελους διασκεδαστές, παιδιά της φύσης που ζούνε έξω από νόρμες και κανόνες.

Ωστόσο, υπάρχει τόσο χαώδης διαφορά ανάμεσα στους Ρομά και τους «μπαλαμούς»; Ειδικά αν κοιτάξουμε μερικές γενιές πίσω, θα βρούμε πολλούς και πολλές, γιαγιάδες και παππούδες μας, που δεν τελείωσαν καν το δημοτικό, που τους πάντρεψαν ενάντια στη θέλησή τους, που ακολούθησαν το επάγγελμα του πατέρα τους θυσιάζοντας τις δικές τους επιθυμίες, μέχρι και που έζησαν ως περιπλανώμενοι νομάδες στηρίζοντας την επιβίωσή τους στη διαρκή μετακίνηση. Γιατί λοιπόν η ζωή των Ρομά μάς φαίνεται τόσο μακρινή; Μετά από πολύμηνη έρευνα, από το Ζεφύρι και τον Ασπρόπυργο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα και τις Σέρρες, η παράσταση Romaland φιλοδοξεί να αφηγηθεί ένα ανεστραμμένο ταξίδι στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας μέσα από την οπτική γωνία των Ρομά. Ακολουθώντας την παράδοση του είδους του θεάτρου-ντοκιμαντέρ, η παράσταση διαμορφώνεται με τη συμμετοχή Ρομά πρωταγωνιστών, που αφηγούνται ζωντανά τις πραγματικές τους ιστορίες, στοχεύοντας να αναδείξει τους πολλαπλούς κοινωνικούς αποκλεισμούς που αντιμετωπίζουν και τις καθημερινές προσπάθειές τους να τους ξεπεράσουν. Επτά χρόνια μετά την Καθαρή Πόλη, την πιο πολυταξιδεμένη πανευρωπαϊκά θεατρική παραγωγή της Στέγης, με πρωταγωνίστριες μετανάστριες καθαρίστριες στην Ελλάδα, οι σκηνοθέτες και δραματουργοί Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης επιστρέφουν, κι αυτή τη φορά προσπαθούν να προσεγγίσουν τη ζωή των Ελλήνων Ρομά, ανατρέχοντας σε γεγονότα, παίζοντας με τα στερεότυπα και αποφεύγοντας τη ρομαντικοποίηση.

Έρευνα, Κείμενο & Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς, Πρόδρομος Τσινικόρης, Σκηνικά & Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου, Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Mουσική & Ηχητικός σχεδιασμός: Παναγιώτης Μανουηλίδης, Βίντεο: Oliwia Twardowska, Επιστημονικός Σύμβουλος: Γιώργος Τσιτιρίδης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Αβραάμ Γκουτζελούδης, Συνεργάτης για τη δραματουργία: Μιχάλης Πητίδης, Σύμβουλος δραματουργίας: Camille Louis, Εκτέλεση Παραγωγής: Ζωή Μουσχή – Ρένα Ανδρεαδάκη
Η έρευνα για την παράσταση πραγματοποιήθηκε με την αρωγή και υποστήριξη της ΜΚΟ Κλίμακα και της Ελλάν Πασσέ
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/romaland-anestis-azas-prodromos-tsinikoris

 

 

ΑΡΧΕIΟ ΚΑΒAΦΗ

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
21.11.2023 | Πλάκα, Αθήνα

ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΚΟΙΝΟ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΤΕΣ.

Ο οικουμενικός ποιητής Κ. Π. Καβάφης, συνεχίζει το ταξίδι του στον κόσμο. Μετά το επιτυχημένο φεστιβάλ Archive of Desire στη Νέα Υόρκη, ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό το Αρχείο Καβάφη, ένας νέος χώρος στο κέντρο της Αθήνας ειδικά αφιερωμένος στο αρχείο του ποιητή, και η Οικία Καβάφη στην Αλεξάνδρεια, μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασής
της από το Ίδρυμα Ωνάση.

Το Αρχείο Καβάφη ανοίγει στην ιστορική καρδιά της Αθήνας στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα. Ο νέος χώρος θα στεγάσει τόσο το ίδιο το αρχείο όσο και τη βιβλιοθήκη του ποιητή, όπως και συλλογή προσωπικών αντικειμένων και έργων τέχνης με αναφορές στον ίδιο. Μετά τη δημοσίευση της ψηφιακής συλλογής του Αρχείου Καβάφη τον Μάρτιο του 2019, η οποία κατέστησε το αρχείο ανοιχτό και προσιτό σε όλους, το Ίδρυμα Ωνάση ανταποκρίνεται για άλλη μία φορά στις προκλήσεις της ανοιχτότητας, της προσβασιμότητας και της διάδοσης του αρχείου. Επενδύει στη δημιουργία του Αρχείου Καβάφη, ενός χώρου για το αρχείο και το έργο του ποιητή στην Αθήνα. Ακόμα ένας διεθνής πόλος πολιτισμικής κληρονομιάς ανοίγει για όλους τους κατοίκους, τους μελετητές και τους επισκέπτες, υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη.

Μελέτη: Flux-office, Συμβουλευτική Επιστημονική Επιτροπή: Peter Jeffreys (Suffolk University, USA), Gonda Van Steen (King’s College London), Αμαλία Παππά (Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια στα Γενικά Αρχεία του Κράτους)

 

 

CONSTANTINOPOLIAD | Sister Sylvester — Nadah El Shazly
21-26.11.2023 | Ωνάσειος Βιβλιοθήκη

Η διαδραστική περφόρμανς της visual artist Sister Sylvester και της Αιγύπτιας μουσικού Nadah El Shazly δεν περιγράφεται εύκολα ούτε μπαίνει σε κατηγορίες, αλλά βιώνεται με όλες τις καβαφικές αισθήσεις.

Μοιάζοντας με ανοιχτή πρόσκληση-πρόκληση σε ένα ταξίδι στα όρια των φύλων και των διαφορετικών κόσμων, ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, σε αυτό που προσδοκάς και αυτό που έχεις ζήσει μέσω του Καβάφη, η Constantinopoliad, η πολυπρισματική, διαδραστική περφόρμανς που δημιούργησαν η εικαστική καλλιτέχνιδα Kathryn Hamilton, γνωστή και ως Sister Sylvester, με την Αιγύπτια μουσικό Nadah El Shazly, εικονοποιεί τις κενές και σκισμένες σελίδες της «Κωνσταντινουπολιάδας», του ημερολογίου που είχε κρατήσει ο Καβάφης όταν ο ίδιος και η οικογένειά του εγκατέλειψαν εσπευσμένα την Αλεξάνδρεια για την Κωνσταντινούπολη. Το τρισδιάστατο χειροποίητο βιβλίο που σου προσφέρεται στην παράσταση γίνεται η απαρχή μιας πολύπτυχης καλλιτεχνικής εμπειρίας που συνοδεύεται από μουσική, αφήγηση, ηχητική εγκατάσταση, ανάγνωση και φτάνει μέχρι τη βιντεοπροβολή και το τραγούδι. Έχοντας ως σημείο αναφοράς τις ημερολογιακές καταχωρήσεις του έφηβου Καβάφη από το ταξίδι του στην οθωμανική Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα, οι δύο περφόρμερ σε καλούν να διαμορφώσεις το δικό σου ταξίδι, συμμετέχοντας ενεργά σε αυτό που έγραφε, ζούσε, άκουγε και φαντασιωνόταν. «Πώς αλήθεια μπορούμε να ανακατασκευάσουμε τις ημέρες και τις νύχτες του Καβάφη, αν δεν μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική που άκουγε;» είναι η ερώτηση που ξεπροβάλλει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου – και η απάντηση έρχεται από την περφόρμανς που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας. Τίποτα από αυτή την παράσταση δεν ξεχνιέται ακόμα και όταν έχεις φύγει από την αίθουσα: σε αυτό το πολυπρισματικό θαύμα που ξετυλίγει η Constantinopoliad, ως διαδρομή από την εφηβεία του Κ. Π. Καβάφη μέχρι την ωριμότητα, συναντάμε όλα τα δικά μας φαντάσματα.

Συγγραφή, Σκηνοθεσία, Συν-Σχεδιασμός του Βιβλίου: Sister Sylvester, Σύνθεση & Ερμηνεία Μουσικής: Nadah El Shazly, Σχεδιασμός Βίντεο: Tei Blow, Δραματουργία: Andrew Kircher, Εικονογράφηση και Συν-Σχεδιασμός του Βιβλίου: efrîn nowar, Σχεδιασμός Φωτισμών: Bruce Steinberg, Σύμβουλος Ήχου: Garth MacAleavey, Ηχοληψία: Daniel Dominguez

Η περφόρμανς παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2023 στο πλαίσιο του φεστιβάλ Archive of Desire του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη, που ήταν αφιερωμένο στα 160 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Π. Καβάφη

Η περφόρμανς είναι στα αγγλικά χωρίς ελληνικούς υπέρτιτλους.
https://www.onassis.org/el/whats-on/constantinopoliad-sister-sylvester-nadah-el-shazly

 

 

ΟΙΚΙΑ ΚΑΒΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Το Ίδρυμα Ωνάση ολοκληρώνει την αποκατάσταση και την ανάδειξη του σπιτιού όπου έζησε ο Κ. Π. Καβάφης.

Σε συνέχεια της απόκτησης και της ανοιχτής διάθεσης του αρχείου Καβάφη σε κοινό και ερευνητές μετά την ψηφιοποίηση και δημοσίευσή του, αλλά και της δημιουργίας ενός νέου χώρου για αυτό στην Αθήνα, το Ίδρυμα Ωνάση ανέλαβε στις αρχές του 2022 την αποκατάσταση της Οικίας Καβάφη, με σκοπό να την καταστήσει πόλο επισκεπτών από όλο τον κόσμο. Έναν χρόνο μετά, η Οικία Καβάφη ανοίγει ξανά τις πόρτες της στο κοινό. Υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη, το μέρος όπου ο Κ. Π. Καβάφης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του και δημιούργησε δεκάδες από τα έργα που τον ανέδειξαν σε παγκόσμιο ποιητή αποκαταστάθηκε και αναδιαμορφώθηκε, ώστε να αναδειχθεί η εικόνα της κατοικίας όπως ήταν στα χρόνια που έζησε ο ποιητής, να φωτιστούν η σχέση του με την πόλη της Αλεξάνδρειας και ο αντίκτυπος του έργου του έως σήμερα, αλλά και για να μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο. Εικόνες της βιογραφίας του παίρνουν μορφή σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αλεξάνδρειας. Η αποκατάσταση της Οικίας Καβάφη έγινε σε συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το οποίο και τη διαχειρίζεται.

Μελέτη: Flux-office, Συμβουλευτική Επιστημονική Επιτροπή: Peter Jeffreys (Suffolk University, USA), Hala Halim (New York University), Gonda Van Steen (King’s College London), Αλέξανδρος Καζαμίας (Coventry University), Λουίζα Καραπιδάκη (Μέλος Δ.Σ. του Ε.Ι.Π. και Υπεύθυνη Μουσειακής Συλλογής Ακαδημίας Αθηνών)

LGBTQIA+

I’m Positive
29.11.2023 | Κεντρική Σκηνή

«Είναι σημαντικό να σου κρατάνε το χέρι αυτοί που σε αγαπάνε».

Για έκτη χρονιά στη Στέγη, άνθρωποι που ζουν με και χωρίς τον HIV μιλούν για τη ζωή τους σε μια ανοιχτή συζήτηση για τη συμπερίληψη, την ορατότητα και την αποδοχή, ενάντια στο στίγμα και τις προκαταλήψεις. Με τη συνεργασία του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή», δίνουμε βήμα σε ιστορίες που πρέπει να ακουστούν δυνατά και να μας εμπνεύσουν, ώστε να μην υποφέρει κανένα άτομο πλέον από τα ταμπού, την άγνοια και τις ανισότητες. Μαζί, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, μιλάμε ανοιχτά ξανά και ξανά, μέχρι τα αυτονόητα να γίνουν πραγματικότητα για κάθε άνθρωπο. Η επιστήμη έχει προχωρήσει. Ας ακολουθήσει και η κοινωνία.
https://www.onassis.org/el/whats-on/im-positive-2023

 

ΘΕΑΤΡΟ

Η ΚΑΤΑΡΙΝΑ ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ | Tiago Rodriguez
04-08.12.2023 | Κεντρική Σκηνή

Τα μέλη μιας οικογένειας στη νότια Πορτογαλία έχουν την παράδοξη παράδοση, μία φορά τον χρόνο, να εγκαταλείπουν την κανονική ζωή τους για να σκοτώσουν έναν φασίστα. Το δυστοπικό θεατρικό έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν θίγει το φλέγον θέμα της εποχής: Τι σημαίνει φασισμός;

Είναι μια όμορφη βραδιά. Η οικογένεια έχει μαζευτεί στο εξοχικό της, κάπου στον πορτογαλικό Νότο. Το αγριογούρουνο σιγοψήνεται. Τα σπαράγγια με τα αυγά είναι έτοιμα. Κάτι όμως δεν πάει καλά. Γιατί τους λένε όλους Καταρίνα, άνδρες και γυναίκες; Και γιατί όλοι φορούν ποδιές και φούστες κλαρωτές; Τα πάντα είναι μέρος μιας παράδοξης τελετουργίας.

Διότι αυτή η οικογένεια σκοτώνει φασίστες. Είναι μια παράδοση που όλα τα μέλη της ακολουθούν για πάνω από 70 χρόνια. Η αρχή έγινε το 1954, ως αντίποινα στον φόνο της 26χρονης εξεγερμένης αγρότισσας Catarina Eufémia, μιας τρόπον τινά «Αντιγόνης», που ήταν υπαρκτό πρόσωπο και σύμβολο του αγώνα των Πορτογάλων κατά της δικτατορίας, η οποία κράτησε από το 1933 έως το 1974. Έκτοτε, κάθε χρόνο, ένας φασίστας φονιάς γυναικών θανατώνεται στον βωμό της εκδίκησης για τον άδικο χαμό της.

Βρισκόμαστε πλέον στο 2028 και, ενώ ένα ολοκληρωτικό καθεστώς βρίσκεται και πάλι στην εξουσία, το νεαρότερο μέλος της οικογένειας, η Καταρίνα, πρόκειται να σκοτώσει τον πρώτο της φασίστα, ο οποίος έχει απαχθεί για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. «Είναι μια μέρα γιορτής, μια μέρα ομορφιάς και θανάτου», όπως λένε οι δικοί της. Ωστόσο, η νεαρή Καταρίνα αρνείται να προχωρήσει στη θανάτωση του ομήρου. Ξεσπάει τότε οικογενειακή έριδα. Φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν και ζητούν εκδίκηση. Σκοτεινές προφητείες απαιτούν την επιτέλεση της θυσίας. Δυσεπίλυτα ερωτήματα ανακύπτουν. Τι είναι φασισμός; Υπάρχει θέση για βία στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο; Μπορούμε να παραβιάζουμε τους νόμους της δημοκρατίας στην προσπάθειά μας να την υπερασπιστούμε;

Μια συναρπαστική σύγχρονη τραγωδία με ένα απροσδόκητο φινάλε, που έχει χαρακτηριστεί «πραξικοπηματικό». Από έναν θεατρικό δημιουργό που επικαλείται την έννοια του ανθρωπισμού στο σήμερα με όρους αγωνιώδους διαλεκτικής: του Πορτογάλου Τιάγκο Ροντρίγκες, καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν, τον οποίο πρωτοσύστησε στο ελληνικό κοινό η Στέγη το 2016 με το έργο του, By Heart.

Κείμενο & Σκηνοθεσία: Tiago Rodrigues, Καλλιτεχνική συνεργάτρια: Magda Bizarro, Σκηνογραφία: F. Ribeiro, Φωτισμοί: Nuno Meira, Κοστούμια: José António Tenente, Σχεδιασμός Ήχου & Πρωτότυπη Μουσική: Pedro, Costa • Διεύθυνση χορωδίας & Φωνητικές ενορχηστρώσεις: João Henriques, Αφηγήσεις: Cláudio de Castro, Nadezhda Bocharova, Paula Mora, Pedro Moldão, Χορογραφία: Sofia Dias, Vítor Roriz, Διαχείριση όπλων: David
Chan Cordeiro, Μεταφράσεις: Thomas Resendes (γαλλικά), Daniel Hahn (αγγλικά), Vincenzo Arsilio (ιταλικά), Igor Metzeltin (γερμανικά), Υποτιτλισμός: Patrícia Pimentel,
Με τους/τις: Isabel Abreu, Romeu Costa, António Fonseca, Beatriz Maia, Marco Mendonça, António Afonso Parra, Carolina Passos Sousa, Rui M. Silva, Παραγωγή: Teatro Nacional D. Maria II (Λισαβόνα), Eκτελεστική παραγωγή: Festival d’Avignon, Συμπαραγωγή: Wiener Festwochen (Βιέννη), Emilia Romagna Teatro Fondazione (Μόντενα), Théâtre de la Cité – CDN Toulouse Occitanie & Théâtre Garonne Scène européenne (Τουλούζ, Γαλλία), Festival d’Automne à Paris & Théâtre des Bouffes du Nord (Παρίσι), Teatro di Roma – Teatro Nazionale (Ρώμη), Comédie de Caen (Καέν, Γαλλία), Théâtre de Liège (Λιέγη, Βέλγιο), Maison de la Culture d’Amiens (Αμιέν, Γαλλία), BIT Teatergarasjen (Μπέργκεν, Νορβηγία), Le Trident – Scène nationale de Cherbourg-en-Cotentin (Γαλλία), Teatre Lliure (Βαρκελώνη), Centro Cultural Vila Flor (Γκιμαράες, Πορτογαλία), O Espaço do Tempo (Μοντεμόρ-ο-Νόβο, Πορτογαλία), Υποστήριξη: Almeida Garrett Wines, Cano Amarelo, Culturgest, Φωτογραφίες: της παράστασης © Filipe Ferreira / του Tiago Rodrigues © Christophe Raynaud de Lage Ευχαριστίες στους/στις: Mariana Gomes, Rui Pina Coelho, Margarida Bak Gordon, Rita Mendes και στην ομάδα του Teatro Nacional D. Maria II.
Ευχαριστούμε επίσης τη Sara Barros Leitão και τον Pedro Gil που, παρότι δεν είναι πλέον μαζί μας στη σκηνή, θα παραμείνουν πάντα Catarina
Μουσική της παράστασης: Hania Rani (“Biesy” και “Now, Run”), Joanna Brouk (“The Nymph Rising” και “Calling the Sailor”), Laurel Halo (“Rome Theme III” και “Hyphae”) και Rosalía (“De Plata”)
Δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 στο Centro Cultural Vila Flor (Γκιμαράες, Πορτογαλία)
Υποψήφιο για βραβείο στην κατηγορία Καλύτερης Διεθνούς Παράστασης στα Premis de la Crítica, στην Καταλονία, Βραβείο Καλύτερης Ξένης Παράστασης στα UBU 2023, στην Ιταλία, Βραβείο Καλύτερης Ξένης Παράστασης το 2023 από την Ένωση Κριτικών Γαλλίας
https://www.onassis.org/el/whats-on/catarina-and-the-beauty-of-killing-fascists-tiago-rodrigues

 

 

 

ΘΕΑΤΡΟ

ΕΝΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΖΟΛΙΝΙ | Olivier Saillard και Tilda Swinton
11-16.12.2023 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Η βραβευμένη με Όσκαρ Τίλντα Σουίντον σε μία τελετουργική περφόρμανς, με πρωταγωνιστές τα κοστούμια από τις εμβληματικές ταινίες του Παζολίνι: από τη Μήδεια και τις Χίλιες και μία νύχτες ώς το Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα.

“Lacrimae rerum” («[υπάρχουν] δάκρυα για τα πράγματα»): τη σημασία αυτού του λατινικού ρητού έρχεται να μας θυμίσει η ιδιαίτερη παράσταση-σύγχρονη ιεροτελεστία Embodying Pasolini. Γιατί τα κοστούμια και τα αντικείμενα των ταινιών του αξέχαστου Πιερ Πάολο Παζολίνι, έτσι αντισυμβατικά όπως ανακαλύπτονται και αποκαλύπτονται μπροστά μας, είναι ικανά να φέρουν δάκρυα στα μάτια.
Τελετουργική περφόρμανς και, μαζί, ένας απόλυτα ιδιοσυγκρασιακός φόρος τιμής στον μεγάλο αντικομφορμιστή κινηματογραφιστή, ποιητή και ακτιβιστή Πιερ Πάολο Παζολίνι που δολοφονήθηκε βάναυσα στα 53 του χρόνια, το 1975, είναι η πρωτότυπη παράσταση-ζωντανή εγκατάσταση που εμπνεύστηκαν ο επιμελητής και ιστορικός μόδας Olivier Saillard και η ηθοποιός Tilda Swinton, σταθεροί καλλιτεχνικοί συνεργάτες εδώ και χρόνια. Η υψηλή μόδα συναντά την υψηλή τέχνη έχοντας ως καμβά το ανδρόγυνο σώμα της Τίλντα Σουίντον, που πάνω του παρελαύνει και εγγράφεται ως γεγονός μια συλλογή με περισσότερα από τριάντα κοστούμια και αντικείμενα που σχεδίαζε τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 ο Danilo Donati και ετοίμαζε το ατελιέ Farani για τις ταινίες του Ιταλού σκηνοθέτη.

Κοστούμια και αντικείμενα που είναι από μόνα τους έργα τέχνης: από το βιβλικό, εμπνευσμένο από τα καφτάνια των Βεδουίνων και βαμμένο σμαραγδί –σαν από πίνακα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου– κοστούμι του Ηρώδη στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του 1964 έως το χειροποίητο απ’ άκρη σ’ άκρη και διακοσμημένο με φτερά και όστρακα κοστούμι και στέμμα που φορούσε ως Ιοκάστη η Silvana Mangano στον Οιδίποδα Τύραννο του 1967 και από εκεί στα ρούχα και τα αντικείμενα του εξωτικού Χίλιες και μία νύχτες (1974) και του σαρωτικού Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα (1975).

Μόνο που εδώ η ίδια η Σουίντον, σαν μια σιωπηλή κούκλα βιτρίνας, φορά ένα ένα τα κοστούμια, για να τα δουν όλοι. Αιχμαλωτισμένη στο ύφασμα, δεν ερμηνεύει τους ρόλους των ηθοποιών εκείνων που τα πρωτοφόρεσαν. Αντιθέτως, ο ρόλος της είναι ακριβώς η απουσία ρόλου, αναδεικνύοντας ένα ορφανό πλέον κοστούμι, αποκομμένο από το σώμα, από τους ηθοποιούς, από τις ταινίες. Ικανό να συγκινήσει, έτσι όπως εμφανίζεται απαστράπτον μέσα στην ιερατική μοναξιά του.

Δημιουργία και ερμηνεία: Olivier Saillard και Tilda Swinton, Καλλιτεχνική συνεργασία: Gaël Mamine, Κοστούμια: Danilo Donati & Ateliers Farani, υπό τη διεύθυνση του Luigi Piccolo, Ξύλινες κατασκευές: Laboratorio Pieroni, υπό τη διεύθυνση του: Massimo Pieroni, Διευθυντής Παραγωγής: Aymar Crosnier, Παραγωγή: Studio Olivier, Saillard, Συμπαραγωγή: Zetema Progetto Cultura (Ρώμη) και Azienda Speciale PalaExpo, Με την υποστήριξη των: Ateliers Farani – Luigi Piccolo για τα κοστούμια και του Laboratorio Pieroni, Ευχαριστίες: Romain Blot
https://www.onassis.org/el/whats-on/embodying-pasolini-olivier-saillard-tilda-swinton

 

 

ΘΕΑΤΡΟ – ΜΟΥΣΙΚΗ

ΝΕΚΥΙΑ | Γιάννης Αγγελάκας
Σκηνοθεσία, Χρήστος Παπαδόπουλος
21.12.2023 – 28.1.2024 | Κεντρική Σκηνή
Οδύσσεια με πλήκτρα και μουσικό πριόνι

«Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσσειας» δηλώνει ο Γιάννης Αγγελάκας και έρχεται, για πρώτη φορά, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης με ένα υβριδικό θέαμα που δεν είναι συναυλία ούτε παράσταση. Είναι ηχοτροπική κατάσταση.

H Nέκυια είναι μια μοναδική εμπειρία θέασης και ακρόασης της πιο υποβλητικής ραψωδίας του ομηρικού έπους, από τον κορυφαίο δημιουργό της ελληνικής ροκ σκηνής, Γιάννη Αγγελάκα, στη μουσική και τον ανερχόμενο πανευρωπαϊκά χορογράφο και σταθερό συνεργάτη της Στέγης, Χρήστο Παπαδόπουλο, στη σκηνοθεσία.

Στις 21 Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, θα οδηγηθούμε στο πιο απόκοσμο, μυστικιστικό και σχεδόν αποκρυφιστικό ομηρικό τοπίο: εκείνο της ραψωδίας λ, όπου περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη. Ο θεατής δεν προσκαλείται σε μια συνηθισμένη παράσταση χορού ή θεάτρου. Δεν παρακολουθεί μια συναυλία, αλλά μια ηχοτροπική κατάσταση σαν τελετή. Μια ξεχωριστή εμπειρία «καθόδου», με συνοδοιπόρους τη μουσική σύνθεση του Αγγελάκα και τις εικόνες του Παπαδόπουλου. Την αφήγηση από σκηνής αναλαμβάνουν η Όλια Λαζαρίδου, αλλά και ο Γιάννης Αγγελάκας. Μαζί με δύο μουσικούς, τέσσερις γυναικείες φωνές και τον ηχητικό σχεδιασμό του Coti Κ., μας συντροφεύουν σε μια “surround” κατάβαση στον Άδη, στο θυμικό και στον εαυτό μας.

Βασισμένο στη ραψωδία λ της Οδύσσειας του Ομήρου, Σύλληψη, Σύνθεση μουσικής, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Αγγελάκας, Σκηνοθεσία: Χρήστος Παπαδόπουλος, Ενορχήστρωση: Γιάννης Αγγελάκας, Ηλίας Μπαγλάνης, Σχεδιασμός Ήχου: Coti K., Σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη, Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Επιμέλεια Κοστουμιών: Ελευθερία Αράπογλου, Σύμβουλος Δραματουργίας: Θεοδώρα Καπράλου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ειρήνη Μπούνταλη, Αφήγηση: Όλια Λαζαρίδου & Γιάννης Αγγελάκας, Μουσικοί: Ηλίας Μπαγλάνης (πλήκτρα), Νίκος Γιούσεφ (μουσικό πριόνι), Φωνητικά: Γιώτα Κολιούση, Ειρήνη Κολιούση, Νεφέλη Μπραβάκη, Μυρτώ Σταυρακίδου-Ζάχου, Εκτέλεση Παραγωγής: Wild Rose Productions / Γιώργης Δραγατάκης – Ευαγγελία Πετράκη, Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

https://www.onassis.org/el/whats-on/nekyia-giannis-aggelakas-christos-papadopoulos

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

STRANGE
Δεκέμβριος 2023 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Η νέα σειρά συναυλιών της Στέγης ονομάζεται Strange. Ακούστε δυνατά στο -1 της Στέγης το μέλλον της εγχώριας σκηνής.Τέσσερις νέοι μουσικοί επιμελητές και επιμελήτριες, οι Whystine, Βασίλης Παξινός, Saber Rider και KOKETA MC, σε τέσσερις ξεχωριστές ημερομηνίες του Δεκεμβρίου του 2023, επιλέγουν αποκλειστικά και μόνο αναπάντεχους ήχους που αντανακλούν το μέλλον της εγχώριας σκηνής. Αντλώντας έμπνευση από ένα πλήθος διαφορετικών μουσικών πεδίων, που εκτείνονται από τη χορευτική ηλεκτρονική μουσική έως τον πειραματισμό αλλά και τη hip hop, προσκαλούν καλλιτέχνες της αθηναϊκής μουσικής σκηνής να παρουσιάσουν ένα πρωτότυπο, ζωντανό οπτικοακουστικό αποτέλεσμα. Η υποστήριξη νέων καλλιτεχνών και επαγγελματιών του πολιτισμού σε κάθε στάδιο της καριέρας τους, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα, είναι απαραίτητη για ένα ζωντανό και ποικιλόμορφο μουσικό οικοσύστημα. Η σειρά συναυλιών Strange αποτελεί μέρος της συνεχούς δέσμευσης της Στέγης να καλλιεργεί και να υποστηρίζει νέα ταλέντα που εργάζονται στο πεδίο της σύγχρονης μουσικής, ενώ παράλληλα έχει στόχο να δημιουργήσει ένα νέο κοινό σημείο συνάντησης με τη μουσική κοινότητα, όπου θα μπορέσουν να ανταλλάξουν ιδέες και να εργαστούν με την πιο έμπειρη τεχνική ομάδα της πόλης. Συγκεντρώνοντας καλλιτέχνες που ξεπερνούν τα δημιουργικά όρια και ένα κοινό πρόθυμο να αναζητήσει τον επόμενο νέο ήχο, η σειρά Strange είναι εδώ, για να φιλοξενήσει και να αναδείξει τα νέα ταλέντα της πόλης.

Επιμέλεια: WHYSTINE, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΞΙΝΟΣ, SABER RIDER, KOKETA MC
Οργάνωση: stegi.radio
https://www.onassis.org/el/whats-on/strange

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

LAURA JANE GRACE
13.01.2024 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Μια κορυφαία μορφή της πανκ ροκ μουσικής σε μια εκρηκτική συναυλία στο -1 της Στέγης, που τη φετινή χρονιά φιλοδοξεί να γίνει η underground μουσική σκηνή της γειτονιάς του Νέου Κόσμου.

Αναρχική μουσικός, υποψήφια για Εmmy, συγγραφέας, ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια. Την ακούσαμε στα Τείχη του Χρήστου Σαρρή, την ταινία μικρού μήκους που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Archive of Desire, να τραγουδά συγκλονιστικά, εμπνευσμένη από το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη. Η Laura Jane Grace είναι μια ηγετική φυσιογνωμία της σύγχρονης ροκ σκηνής, τόσο με την προσωπική της καριέρα όσο και ως επικεφαλής της μπάντας Against Me! την οποία ίδρυσε στην πόλη Νέιπλς της Φλόριντα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το 2012, η αποκάλυψη της φυλομετάβασής της στο περιοδικό Rolling Stone ήταν μια καθοριστική στιγμή στην πορεία της, καθώς έφερε ένα σημαντικό θέμα στο προσκήνιο, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση για τα ζητήματα του φύλου και της ταυτότητας στον κόσμο της μουσικής. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της, το Transgender Dysphoria Blues, μια δημιουργική κατάθεση με μεγάλη σημασία, καθοριστική για μια ολόκληρη γενιά, αλλά και ο πιο καταξιωμένος δίσκος των Against Me! μέχρι σήμερα. Όσο για την μπάντα της, έχει δημιουργήσει μια πολύ ιδιαίτερη και πολιτικοποιημένη μουσική, που ενσωματώνει διάφορες επιρροές και στοιχεία από ποικίλα μουσικά είδη. Η σκληρή κριτική που ασκούν μέσω των στίχων τους αντικατοπτρίζει τον αγώνα τους για την ατομική και κοινωνική ελευθερία και την αντίστασή τους απέναντι στην κοινωνική αδικία. Η μουσική της Λόρα Τζέιν Γκρέις είναι αναμφίβολα πολιτική. «Αρχικά με τράβηξαν το πανκ και ο αναρχισμός, γιατί τα έβλεπα ως μέσα για να κάνω μια θετική αλλαγή, όπου όλοι θα ήταν ίσοι μεταξύ τους. Ενώ υπήρχαν άνθρωποι της συγκεκριμένης σκηνής που υποστήριζαν αυτές τις αξίες, όσο περισσότερους πανκ καλλιτέχνες συναναστρεφόμουν, τόσο παραπάνω συνειδητοποιούσα ότι οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν προνομιούχα λευκά παιδιά που εκμεταλλεύονταν αυτόν τον ιδεαλισμό».

Το 2016 κυκλοφόρησε την πολυαναμενόμενη αυτοβιογραφία της με τίτλο TRANNY: Confessions of Punk Rock’s Most Infamous Anarchist Sellout (Εξομολογήσεις της πιο περιβόητης αναρχικής ξεπουλημένης του πανκ ροκ). Το βιβλίο, γραμμένο από κοινού με τον δημοσιογράφο Dan Ozzi, ανακηρύχτηκε ανάμεσα στα «100 κορυφαία μουσικά βιβλία όλων των εποχών» από το περιοδικό Billboard, ενώ το Harper’s Bazaar έγραψε ότι «καθιερώνει την Γκρέις ως τρανς σύμβολο και ηρωίδα της σύγχρονης λογοτεχνίας». Επίσης, παρουσιάστηκε σε μεγάλης θεαματικότητας αμερικανικές τηλεοπτικές εκπομπές, όπως στο Late Night με τον Seth Meyers ή στο The Daily Show με τον Trevor Noah, ο οποίος το αποκάλεσε «μια πραγματικά συναρπαστική αφήγηση και μια όμορφη εξερεύνηση του τι είναι ένα ανθρώπινο ον». Τα τελευταία χρόνια, η Λόρα Τζέιν Γκρέις κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ, ενίοτε με το νέο σχήμα της, Laura Jane Grace & the Devouring Mothers, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον Atom Willard, ντράμερ των Against Me!, και τον μηχανικό ήχου Marc Hudson. Στους δίσκους της, Bought to Rot (2018), Stay Alive (2020) και At War with the Silverfish (2021), συνεχίζει να συγκεντρώνει όλους τους μύχιους φόβους, την οργή και την αγωνία της και να τους απελευθερώνει, σαν μια βόμβα μολότοφ που εκσφενδονίζεται στην άβυσσο.
https://www.onassis.org/el/whats-on/laura-jane-grace

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

STEGI RADIO TAKEOVER
02-04.02.2024 | Κεντρική & Μικρή Σκηνή, Εκθεσιακός Χώρος -1, 5ος όροφος

Μετρώντας περισσότερους από 160 παραγωγούς σε μια συνεχή 24ωρη ροή, με δύο κανάλια και περισσότερες από 5.000 αρχειοθετημένες εκπομπές, το πρόγραμμα του Stegi Radio αποτελεί μια πολυσυλλεκτική σύνθεση γεμάτη παλμό, εξωστρέφεια αλλά και πειραματισμό.

Το Stegi Radio καταλαμβάνει τους χώρους της Στέγης για τρεις ημέρες, καλώντας το κοινό σε ένα πολυσυλλεκτικό μουσικό event που εκτείνεται σε όλο το φάσμα της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής, από την avantgarde και την πειραματική ηλεκτρονική έως την digital pop, το dancehall και το hip hop, με μια σειρά από live dj-sets, καθώς και συναυλίες, ομιλίες, συζητήσεις και προβολές.
Μείνετε συντονισμένοι στο οnassis.org για το αναλυτικό πρόγραμμα.

Το Movement Radio μεγαλώνει, εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και κλείνει τρία χρόνια από τη δημιουργία του. Ο διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός της Στέγης, ακολουθώντας σταθερά όλα όσα τον συνδέουν με το όνομά του, δεν μένει ποτέ στάσιμος. Moving on to greater things, το Movement μετονομάζεται σε Stegi Radio και, όπως σε κάθε εξέλιξη, κρατά όσα τον έχουν προσδιορίσει μέχρι σήμερα: διατηρεί τις ισχυρές συνδέσεις ανάμεσα στην αθηναϊκή μουσική σκηνή, τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο και προχωρά μπροστά, με το βλέμμα στο μέλλον.

Έχοντας πάντοτε ως βάση του την Αθήνα, αναλαμβάνει την επιμέλεια των μουσικών δρώμενων της Στέγης και επεκτείνεται μέσα στην πόλη με events, ομιλίες και workshops. Ταυτόχρονα, συνεχίζει την έρευνά του πάνω στα μουσικά και πολιτισμικά ρεύματα της Μεσογείου, διασχίζοντας ένα φανταστικό αρχιπέλαγος, αψηφώντας γεωγραφικά σύνορα και χρονολογικά ή άλλα όρια, εστιάζοντας στις μουσικές και πολιτισμικές κοινότητες, στη μουσική δημιουργία. Αναζητά νέες ιδέες και ήχους που αντανακλούν τη νέα μουσική παραγωγή αλλά και την ιστορική διαδρομή της. Δημιουργεί ένα ολοένα μεγαλύτερο δίκτυο μεταξύ των πόλεων της Μεσογείου και του υπόλοιπου πλανήτη. Ως Stegi Radio, παραμένει ένας πομπός που καταγράφει και διαδίδει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, λειτουργώντας ως πολιτιστική συγκολλητική ουσία μεταξύ ανθρώπων, κοινοτήτων και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μέσα από ένα μεγάλο και διαρκώς εμπλουτιζόμενο αρχείο, προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση: Πώς ένα ραδιόφωνο μπορεί να εκφράσει τη ρευστότητα των πολιτισμικών ανταλλαγών που έχουν διαμορφώσει τη Μεσόγειο; Μετρώντας περισσότερους από 160 παραγωγούς σε μια συνεχή 24ωρη ροή, με δύο κανάλια και περισσότερες από 5.000 αρχειοθετημένες εκπομπές, το πρόγραμμα του Stegi Radio αποτελεί μια πολυσυλλεκτική σύνθεση γεμάτη παλμό, εξωστρέφεια αλλά και πειραματισμό.

Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση των Voltnoi & Quetempo, συνεχίζει να προτείνει μια νέα αντίληψη στον τρόπο που ακούμε μουσική, ενώ στο πρόγραμμα του σταθμού συναντιούνται τα τελευταία ρεύματα χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής με podcasts που εξερευνούν τον πολιτισμό, τη θεωρία και την καλλιτεχνική παραγωγή του σήμερα. Ταυτόχρονα, λειτουργεί ως ένα incubator της νέας γενιάς, καθώς υποδέχεται στο roster του ένα πλήθος νέων παραγωγών και καλλιτεχνών. Το Stegi Radio καλωσορίζει τη νέα σεζόν με ανανεωμένη ιστοσελίδα και καινούρια εργαλεία για να εξερευνούν το περιεχόμενο οι ακροατές, μέσα από genres, θεματικές σειρές και εκπομπές λόγου.

Επιμέλεια: Voltnoi & Quetempo, stegi.radio
Stegi Radio Takeover | Onassis Foundation

 

ΧΟΡΟΣ | ΟΝΑSSIS DANCE DAYS 2024

Δεν είναι μόνο ημέρες χορού. Δεν είναι μόνο ημέρες μουσικής. Είναι ημέρες αδρεναλίνης. Το φετινό φεστιβάλ σύγχρονου χορού της Στέγης θέλει χορογράφους, περφόρμερ, συνθέτες και μουσικούς με τις μπάντες τους να τα σπάνε live on stage.

Δίνοντας στον ήχο το προβάδισμα και απογειώνοντας την έννοια του sound design, το ODD 2024 συστήνει στο ελληνικό κοινό τη Βελγίδα εικαστικό Miet Warlop με το One Song, μια εκστατική περφόρμανς χορού που είναι συγχρόνως ζωντανή συναυλία και αθλητικός μαραθώνιος και η οποία θριάμβευσε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και περιοδεύει διεθνώς, ενώ επανασυστήνει την πιο ανερχόμενη Ελληνίδα χορογράφο, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, που απέσπασε πέρυσι τη διάκριση του διεθνούς δικτύου Aerowaves, παρουσιάζοντας δύο ηχοκινητικά έργα της: το βραβευμένο MOS και το νέο της και άκρως προσωπικό πρότζεκτ All of My Love, το οποίο τραγουδάει ήδη από τον τίτλο, κλείνοντας το μάτι σε όσους και όσες κάποτε χόρεψαν το άσμα ασμάτων των Led Zeppelin. Τρία ακόμη νέα έργα, που προέκυψαν από το πρόσφατο ανοιχτό κάλεσμα της Στέγης (NEXT OPEN CALL), κάνουν πρεμιέρα, με τους ερμηνευτές τους να… ιδρώνουν τις φανέλες τους σαν αληθινοί ροκ σταρ, έχοντας στο πλευρό τους –αντί για προπονητές– τους μουσικούς συνεργάτες τους. Η σκηνή μετατρέπεται σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο συναυλιακό mosh pit και η άναρχη κίνηση του πλήθους γίνεται χορός (Slamming της Ξένιας Κογχυλάκη, με τον Γιώργο Πούλιο στη μουσική). Μια κρίση πανικού γίνεται η αφορμή για να φτιαχτεί ένα περιβάλλον εξομολογητικού group therapy μέσα στους ηλεκτρονικούς ήχους της rave κουλτούρας (We Αll Νeed Τherapy του Πάνου Μαλακτού σε συνεργασία με τον Die Arkitekt). Τέλος, ένα γυναικείο σώμα τρέχει κάτω από το αδυσώπητο σφυροκόπημα του ήχου και του χρόνου πάνω σε έναν κυλιόμενο διάδρομο γυμναστικής (RUNWAY της Χριστιάνας Κοσιάρη με τον Jan Van Angelopoulos στον σχεδιασμό του ήχου).

https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-dance-days-2024

 

MOS | Ιωάννα Παρασκευοπούλου
24-25.02.2024 & 02-03.03.2024 | Μικρή Σκηνή

Ένα soundtrack δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας. Ένα σκηνικό παιχνίδι εικόνας, ήχου και κίνησης με πρωταγωνιστές δύο περφόρμερ, την Ιωάννα Παρασκευοπούλου και τον Γιώργο Κοτσιφάκη, που δίνουν σε μια σειρά από κινηματογραφικές σκηνές και κινούμενες εικόνες το δικό τους πρωτότυπο ηχητικό αποτύπωμα.

Καρύδες κομμένες στη μέση και χωρίς τη σάρκα τους. Σκάφες με νερό. Βεντούζες ξεβουλώματος μπάνιου. Κλακέτες. Αυτά είναι μερικά από τα αντικείμενα που επιστρατεύονται στο MOS για την παραγωγή ήχου από τους δύο περφόρμερ-ενορχηστρωτές του. Η Ιωάννα Παρασκευοπούλου, αφού επιλέχθηκε από τη διεθνώς αναγνωρισμένη πλατφόρμα χορού Aerowaves ως μία από τους 20 πιο υποσχόμενους νέους δημιουργούς της χρονιάς, με την πρώτη αυτή χορογραφική δουλειά της, το MOS, σε ανάθεση της Στέγης, συνεχίζει την έντονη δραστηριότητά της στο εξωτερικό. Αμέσως μετά τα φεστιβάλ ONE Dance Week (Βουλγαρία), Carlow Arts (Ιρλανδία), Atelier de Paris / CDCN / June Events (Γαλλία) και το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το MOS συνεχίζει το εντυπωσιακό του ταξίδι στις σκηνές του κόσμου: από την Ιταλία στη Νορβηγία, από την Αγγλία και το Dance Umbrella Festival στο λονδρέζικο Barbican έως την Ισπανία και το Otono Festival, μεταξύ πολλών άλλων, για να επιστρέψει, για λίγες μόνο «συλλεκτικές» βραδιές στη Στέγη, εκεί από όπου όλα ξεκίνησαν.

Το MOS είναι ένα ντουέτο, στο οποίο η ίδια η χορογράφος και ο συγχορευτής της, Γιώργος Κοτσιφάκης, συνδιαλέγονται με κινηματογραφικές εικόνες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους και επιχειρούν να προσδώσουν τη δική τους καταγραφή στον χώρο. Το σώμα και η (μικρο)κίνηση συνυπάρχουν με παράδοξα αντικείμενα και υλικά, λειτουργώντας ως μέσα παραγωγής ήχου. Εντάσεις, εκρήξεις, παύσεις, επαναλήψεις και παραμορφώσεις του υλικού ενισχύουν την ηχητική εμπειρία. Στη σκηνική σύνθεση αποκαλύπτονται μεμονωμένες πληροφορίες από το υλικό που επαναχρησιμοποιείται, καλώντας έτσι τους θεατές να αναπτύξουν νέες συνδέσεις και συσχετισμούς. Σταδιακά, μετατρέπονται σε ακροατές ενός αυτοσχέδιου και ανομοιογενούς soundtrack που εκτυλίσσεται μπροστά τους. Οι περφόρμερ γίνονται οι διαμεσολαβητές μεταξύ αρχείου και θεατή, προτείνουν τις προσωπικές τους αποτυπώσεις, συνθέτουν τη δική τους ηχητική διασκευή ενός μη γραμμικού κινηματογραφικού σεναρίου και, τελικά, επιλέγουν τι θα μπορούσε να ακούγεται.

Σύλληψη & Χορογραφία: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Ερμηνεία: Γιώργος Κοτσιφάκης, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Τεχνική υποστήριξη ήχου & Ηχητικός σχεδιασμός: Δάνης Χατζηβασιλάκης, Δραματουργία: Έλενα Νοβάκοβιτς, Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Σχεδιασμός Φωτισμών Περιοδείας: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Τζάνος Μάζης, Μηχανικός Βίντεο: Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος, Επιμέλεια Σκηνικού χώρου & Κοστουμιών: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Μοντάζ Βίντεο: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Ξύλινες κατασκευές: Μίλτος Αθανασίου, Σχεδιασμός αφίσας: Bois Futuri, Φωτογράφιση: Πηνελόπη Γερασίμου, Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Διεύθυνση Περιοδείας: CULTOPΙΑ & Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Συντονισμός Περιοδείας: Χριστίνα Λιάτα (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση)
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Ελένη Τζάρου, στον Θάνο Δασκαλόπουλο και στον Αλέξανδρο Τομαρά
Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που έκανε πρεμιέρα στο πλαίσιο του Onassis New Choreographers Festival 9
Η διεθνής περιοδεία του MOS πραγματοποιείται με την υποστήριξη του προγράμματος «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

https://www.onassis.org/el/whats-on/mos-ioanna-paraskevopoulou

 

 

ALL OF MY LOVE | Ιωάννα Παρασκευοπούλου
23-25.02. 24 & 29.02-03.03.2024 | Μικρή Σκηνή

Δεν είναι μόνο μια χορογραφική σύνθεση από ετερόκλητες μνήμες και εικόνες, αλλά μάλλον μια επιστολή αγάπης, αναπόλησης και φόρου τιμής σε όλα εκείνα που (δεν) είναι πια μαζί μας.

Δανειζόμενο τον τίτλο του από το ομώνυμο τραγούδι των Led Zeppelin, το All of My Love είναι μια ηχοχορογραφική κατασκευή, που προκύπτει από την ανάκληση βιωμάτων, κειμένων, αντικειμένων, χειροτεχνικών πρακτικών και χειρωνακτικών εργασιών. Ένα μεταβαλλόμενο τοπίο μέσα στο οποίο τίποτα δεν μένει άηχο. Μια πρόσκληση σε ένα αισθητηριακά́ δυνατό́ βίωμα που διερευνά τα όρια της απώλειας. Μια χορογραφική́ σύνθεση από ετερόκλητες μνήμες και εικόνες. Μια επιστολή́ αγάπης, αναπόλησης και φόρου τιμής σε όλα εκείνα που (δεν) είναι πια μαζί μας. Αναζητώντας κίνητρα και συγκίνηση, η καλλιτέχνιδα αρχίζει με ένα ερώτημα: «Πώς θα ηχούσε ένας τελευταίος χορός, αν το αύριο δεν υπήρχε»; Για να δοκιμάσει μια απάντηση, επιλέγει να επαναφέρει μνήμες, μέσω της εκτροπής ανόμοιων μεταξύ τους στοιχείων, ανασυνθέτοντάς τα ηχητικά. Στιγμιότυπα ταινιών, στίχοι τραγουδιών και χροιές προσώπων που όλα τους υπήρξαν αγαπημένα, αποσπάσματα από Super8 ερασιτεχνικά οικογενειακά βίντεο, ήχοι από γεωργικά εργαλεία και οικιακές συσκευές, φωτογραφίες και σωματικές μνήμες δημιουργούν μια τελετουργική συνθήκη, μέσω της οποίας αμφισβητούνται οι τρόποι ύπαρξης. Το All of My Love διαφεύγει της γραμμικότητας εμψυχώνοντας χρονικές ασυνέχειες και θέτει υπό αμφισβήτηση τη δυαδικότητα, θολώνοντας τα όρια της αρχής και του τέλους.

Αποκαλύπτει προσωπικές ρίζες, τραύματα και φαντασιώσεις σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης με την ιδέα του θανάτου. Καταγράφει αναμνήσεις και τις μετουσιώνει σε έναν τόπο κάθαρσης προσκαλώντας τον θεατή να γίνει μέρος μιας οξύμωρης αναπόλησης. Κυνηγά ένα φτερό στον άνεμο. Το All of My Love είναι μια κινητική́ και ηχητική́ κραυγή́ για όλα εκείνα που απουσιάζουν, για όλα όσα τελειώνουν, για όσα υπάρχουν και μετασχηματίζονται, για όσα είναι για πάντα εκεί.

Σύλληψη & Χορογραφία: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Τεχνική υποστήριξη ήχου & Ηχητικός σχεδιασμός: Δάνης Χατζηβασιλάκης, Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Δραματουργική συμβολή: Έλενα Νοβάκοβιτς, Φωτογραφία: Γιάννης Μπουρνιάς, Οργάνωση παραγωγής: CULTOPIA
Θερμές ευχαριστίες στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας
Με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ
Το residency υποστηρίχθηκε από: La Briqueterie CDCN du Val-de-Marne / Fondation d’entreprise Hermès
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
https://www.onassis.org/el/whats-on/all-of-my-love-ioanna-paraskevopoulou

 

 

RUNWAY | Χριστιάνα Κοσιάρη
23-25.02.2024 | 5ος όροφος

Ένα σόλο πάνω σε έναν κυλιόμενο διάδρομο γυμναστικής που δεν σταματάει ποτέ, ένας αγώνας ταχύτητας κόντρα στη φθορά του χρόνου.

Μια γυναίκα, σε ένα 24ωρο πολύ σημαντικό για εκείνη, επιδίδεται μανιακά στο επιτόπιο τρέξιμο – σε αυτήν την πρακτική υγείας αλλά και αυτοβασανισμού. Κάποιος την παρακολουθεί σαν μετρονόμος των βημάτων της: είναι ο συνθέτης Jan Van Angelopoulos, ζωντανά, με τα πλήκτρα και τα ηλεκτροακουστικά ηχοτοπία του, ανάμεσα στους θεατές. Είναι η ημέρα των γενεθλίων της. Μια ημέρα ιδιαίτερα φορτισμένη και ξεχωριστή. Κι εκείνη τρέχει, τρέχει, τρέχει, προετοιμάζοντας πυρετωδώς την εορταστική έξοδό της. Εμπνευσμένο από βηματισμούς πασαρέλας (European, New York, Dramatic Catwalks κ.ά.), το RUNWAY διερευνά τις συμπεριφορές και τις μεταμορφώσεις μιας γυναίκας, βάσει των κυρίαρχων προτύπων ομορφιάς της εποχής. Τα catwalks παραλλάσσονται σε μια μορφή silly walks, καθώς η ερμηνεύτρια βαδίζει, τρέχει, σκοντάφτει, βάφεται, φτιάχνει τα μαλλιά της, παραπατάει στα τακούνια της και επανισορροπεί σε έναν αγώνα ταχύτητας κόντρα στη φθορά του χρόνου και του τρόμου που αυτός προκαλεί. Ο διάδρομος χρησιμοποιείται ως εργαλείο ομορφιάς και ευεξίας, αλλά και ως υπαρξιακή φυλακή, όργανο βασανιστηρίου, ιμάντας παραγωγής τυποποιημένου προϊόντος με ημερομηνία λήξης. Ανάγεται, εντέλει, στο σύμβολο μιας γκροτέσκας και παράδοξης πασαρέλας. Χορεύτρια και χορογράφος, η Χριστιάνα Κοσιάρη άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις παρουσιάζοντας το καλοκαίρι του 2023 στην Ελευσίνα την παράσταση χορού Bouboulines, με πρωταγωνίστριες τη μητέρα της και άλλες ηλικιωμένες, μη επαγγελματίες χορεύτριες, που έστησαν ένα ηρωικό τελετουργικό κόντρα στη φθορά του χρόνου σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι. Τώρα είναι η σειρά της να τιθασεύσει τον χρόνο, καθώς το RUNWAY είναι ένα σόλο της ίδιας πάνω σε έναν κυλιόμενο διάδρομο γυμναστικής που δεν σταματάει ποτέ.

Χορογράφος & Ερμηνεύτρια: Χριστιάνα Κοσιάρη, Δραματουργός: Δήμητρα Μητροπούλου, Βοηθός Χορογράφου: Κατερίνα Φώτη, Μουσική Σύνθεση: Jan Van Angelopoulos, Επιμέλεια Σκηνογραφίας: Ευαγγελία Θεριανού, Ενδυματολόγος: 2plus1equals2, Φωτιστής: Βαγγέλης Μούντριχας, Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: TooFarEast
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-dance-days-2024/runway-christiana-kosiari

 

 

 

WE ALL NEED THERAPY | Πάνος Μαλακτός
23-25.02.2024 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Μια εξομολόγηση κρίσης πανικού παίρνει τη μορφή δημόσιας ψυχοθεραπείας, στα όρια μεταξύ χορού, παράστασης, θεάτρου, rave, εξομολόγησης και ομαδικής θεραπείας.

«Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την ψυχοθεραπεία. Ούτε πίστευα ότι υπάρχουν κρίσεις πανικού.
Μέχρι που μου συνέβη» δηλώνει ο Κύπριος χορογράφος και περφόρμερ, προ(σ)καλώντας μας σε ένα άκρως εξομολογητικό “rave as therapy happening”, με τον ίδιο και τον μουσικό Die Arkitekt ζωντανά στη σκηνή. Χορευτής στο μόνιμο ανσάμπλ της διεθνώς φημισμένης ομάδας χοροθεάτρου Peeping Tom, ο Πάνος Μαλακτός, που έχει δώσει δείγμα δουλειάς του στη Στέγη προ διετίας, χορογραφώντας την παράσταση We are in the army now του Ηλία Αδάμ, παρουσιάζει τώρα για πρώτη φορά δικό του έργο, στο πλαίσιο του Onassis Dance Days. Με άξονα τη δαιδαλώδη θεματική της ψυχικής υγείας, δημιουργεί αυτό το έργο αντλώντας έμπνευση από το προσωπικό ταξίδι του μέσα από το τραύμα, την αποδοχή και τη θεραπεία. Όπως η ζωή, έτσι και το We All Need Therapy είναι μια συνθήκη διασκέδασης, παραδοχής, (αυτο)φροντίδας, στρες, αλλά και μοιράσματος. Για αυτό το νέο έργο, ο περφόρμερ βυθίζεται στο μουσικό σύμπαν του Die Arkitekt, αναζητώντας ειρήνη και εκτόνωση στα πιο σκοτεινά χρώματα. Ο Πάνος Μαλακτός και ο Die Arkitekt συνυπάρχουν στη σκηνή για να επιβεβαιώσουν αλλά και να αμφισβητήσουν αυτήν την τολμηρή δήλωση: Όλοι χρειαζόμαστε θεραπεία – WE ALL NEED THERAPY.

Θολώνοντας τα όρια μεταξύ χορού, παράστασης, θεάτρου, rave, εξομολόγησης και ομαδικής θεραπείας, το έργο εμπλέκει το κοινό, έτσι ώστε ο κάθε θεατής να νιώσει ελεύθερος να μοιραστεί (προαιρετικά) τη δική του ιστορία. Μια πολυδιάστατη, επιτελεστική, απρόβλεπτη εμπειρία που εξερευνά τα τρίσβαθα των ανθρώπινων συναισθημάτων, εκθέτοντας τον θεατή στην ωμότητα της Δυτικής σύγχρονης ανθρώπινης κατάστασης.

Χορογραφία: Πάνος Μαλακτός, Ερμηνεύουν: Πάνος Μαλακτός και Die Arkitekt, Μουσική Παραγωγή: Die Arkitekt, Δραματουργία: Ody Icon, Φωτισμοί: Βασίλης Πετεινάρης, Κοστούμια: Ορέστης Λαζούρας, Διεύθυνση Παραγωγής: TooFarEast, Συμπαραγωγή με την Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-dance-days-2024/we-all-need-therapy-panos-malaktos

SLAMMING | Ξένια Κογχυλάκη
23-25.02.2024 | Εκθεσιακός Χώρος -1

Μια ιδρωμένη ιεροτελεστία. Μια παράσταση χορού πάνω στην άναρχη και βουτηγμένη στην αδρεναλίνη συμπεριφορά του πλήθους μιας ροκ/πανκ συναυλίας. Αναζητώντας τη ριζοσπαστική ζωντάνια και τους αόρατους κανόνες αλληλεγγύης που τη συνοδεύουν.

Έχοντας ως βάση της τόσο την Αθήνα όσο και το Βερολίνο, η Ξένια Κογχυλάκη βρίσκεται ήδη σε τροχιά εξωστρέφειας ύστερα από το έργο της Bang Bang Bodies, που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Tanztage του Βερολίνου και παρουσιάστηκε επίσης στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2023. Στο νέο της έργο, Slamming, σε οργανική συνέχεια με την προηγούμενη δουλειά της που είχε στο επίκεντρό της το headbanging, καταπιάνεται και πάλι με τις χορογραφικές προεκτάσεις του συναυλιακού πλήθους, έχοντας επί σκηνής την ίδια και δύο ακόμη περφόρμερ. Οι τρεις τους δεσμεύονται σε μια κοινή συμφωνία: έναν τελετουργικό χορό με αφετηρία το slamming. Μεταμορφώνουν στη σκηνή πρακτικές του mosh pit (του χώρου μιας συναυλίας ακριβώς μπροστά από τη σκηνή, που μετατρέπεται σε «αρένα»), ταλαντευόμενοι μεταξύ οργής και απαλότητας, ωμότητας και εμπιστοσύνης, πόνου και ευχαρίστησης, βίας και τρυφερότητας, εξερευνώντας αυτές τις ποιότητες όχι ως δίπολα αλλά ως αλληλένδετα στοιχεία μιας ιδιότυπης μορφής χορού. Το κοινό «βλέπει» τον ιδρώτα να στάζει, τις αναπνοές να εντείνονται, τις καρδιές να χτυπούν δυνατά, ενώ οι τρεις περφόρμερ είναι ολόψυχα παγιδευμένοι σε ένα pit. Tο νέο χορογραφικό τρίο της Ξένιας Κογχυλάκη αναζητά τις συναισθηματικές αποχρώσεις στο επιθετικό πλήθος, ανασυγκροτώντας ένα συλλογικό τελετουργικό που κρύβεται πίσω από μια φαινομενική οργή. Το Slamming προσεγγίζει τους χορούς του πλήθους, όχι ως κάτι που πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί, αλλά ως τόπους εμπειρίας, ερευνώντας τη σημασία της συλλογικής κίνησης ως πρακτική αντίστασης.

Ιδέα, Χορογραφία & Ερμηνεία: Ξένια Κογχυλάκη, Μουσική Σύνθεση: Γιώργος Πούλιος, Δραματουργική και Χορογραφική υποστήριξη: André Uerba, Βοηθός Χορογράφου: Νώντας Δαμόπουλος, Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Τσατσούλη, Εκτέλεση Παραγωγής: howtomakeyourlifeharder
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-dance-days-2024/slamming-xenia-koghilaki

ONE SONG | Miet Warlop & Nt Gent
23-25.02.2024 | Κεντρική Σκηνή

Σύγχρονος χορός, αθλητικός μαραθώνιος ή συναυλία; Δεκαπέντε μουσικοί-αθλητές, σε μια χορογραφημένη συναυλία, παίζουν το ίδιο τραγούδι, κάθε φορά αλλιώς, μα πάντα με αμείωτη ένταση. Νιώθεις το σώμα σου να κουνιέται στον ρυθμό;

«Εκστατικό. Απογειωτικό. Ξεκαρδιστικό. Ό,τι πιο συγκινητικό». Αυτά τα σχόλια συνοδεύουν το One Song, την παράσταση-αποκάλυψη του Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2022, που έκτοτε περιοδεύει διεθνώς. Όλα ξεκίνησαν όταν το φλαμανδικό θέατρο NTGent προσκάλεσε τη Βελγίδα εικαστικό και δημιουργό περφόρμανς Μίετ Βάρλοπ να απαντήσει στο ερώτημα: «Ποια είναι η ιστορία σου ως δημιουργού στο θέατρο;» Κι εκείνη χορογράφησε έναν αλλόκοτο ύμνο στη ζωή, ξορκίζοντας προσωπικούς και συλλογικούς δαίμονες, αποτίνοντας έναν φόρο τιμής στον εκλιπόντα αδερφό της και δοξάζοντας την «ανθρώπινη κατάσταση» στο ιδρωμένο μεγαλείο της. “Run. Run for your life till you die” («Τρέξε. Τρέξε για τη ζωή σου μέχρι να πεθάνεις»). Αυτό μας παρακινεί να κάνουμε, ξανά και ξανά, ο τραγουδιστής της μπάντας του One Song, ενώ ασθμαίνει πάνω στον κυλιόμενο διάδρομο απ’ όπου δίνει το ρεσιτάλ του. Σε αυτή την παράσταση, το βασικό ανσάμπλ χορευτών είναι μια ιδιόρρυθμη μπάντα: μουσικοί που παίζουν βιολί ισορροπώντας πάνω σε μια δοκό, που κάνουν κάμψεις όποτε χρειάζεται να αγγίξουν μια χορδή στο μπάσο, που πάνε μπρος πίσω για να παίξουν τα κρουστά ή επιχειρούν μικρά άλματα για να ακουμπήσουν τα πλήκτρα του keyboard. Ένα και μόνο τραγούδι παίζουν. Ξανά και ξανά. Σε άλλο τέμπο κάθε φορά, μα πάντα με αμείωτο πάθος και ένταση. Μια χορογραφημένη στην εντέλεια συναυλία εκτυλίσσεται ενώπιόν μας για χάρη ενός και μόνο τραγουδιού, το οποίο σταδιακά, με την επανάληψη, αποκτά την αίγλη ύμνου: γίνεται η πρωταρχική μας κραυγή.

«Πώς θα ήταν αν ο Philip Glass διεύθυνε τους Ramones;» σημειώνει ρητορικά για το One Song ένα δημοσίευμα. Πράγματι, ισορροπώντας στα όρια του αβανγκάρντ χάπενινιγκ και της ροκ συναυλίας, το One Song λειτουργεί σαν ένα σαγηνευτικό τελετουργικό για τον αποχαιρετισμό, τη ζωή και τον θάνατο, την ελπίδα και την αναγέννηση. Μέσα από τραγουδιστά κείμενα, στιγμιότυπα γυμναστηρίου, οξυγόνο και ιδρώτα, στιγμές εξάντλησης και χειρονομίες αντοχής, επικαλούνται την «ανθρώπινη κατάστασή μας». Ξανά και ξανά, κάποια από τις μαζορέτες και τους φαν τους ή η ηλικιωμένη προπονήτριά τους ορθώνεται για να τους εξωθήσει για ακόμη μια φορά στα όριά τους. Κι εκείνοι θα αψηφήσουν τον χρόνο και θα υπερβούν τους εαυτούς τους, καλώντας μας να κάνουμε το ίδιο.

Με τους/τις: Simon Beeckaert, Elisabeth Klinck, Willem Lenaerts/Gilles Vandecaveye-Pinoy, Milan Schudel, Melvin Slabbinck, Joppe Tanghe, Karin Tanghe, Wietse Tanghe και Stanislas Bruynseels, Rint Dens †, Judith Engelen, Marius Lefever, Luka Mariën, Flora Van Canneyt, Max Colonne
Κείμενο: Miet Warlop, με σύμβουλο τον Jeroen Olyslaegers, Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Σκηνογραφία: Miet Warlop, Μουσική: Maarten Van Cauwenberghe μαζί με όλους, Ενδυματολόγος: Carol Piron & Filles à Papa, Σχεδιασμός Φωτισμών: Dennis Diels, Δραματουργία: Giacomo Bisordi, Βοηθός στη Δραματουργία: Kaatje De Geest, Διεύθυνση Παραγωγής: Greet Prové, Τεχνική Παραγωγή & Διευθυντής Σκηνής: Oliver Houttekiet, Βοηθός Παραγωγής & Διευθυντής Περιοδείας: Elli De Meyer, Τεχνικοί: Flup Beys, Dietrich Lerooij, Gilles Roosen, Bart Van Hoydonck, Raf Willems, Laurent Ysebaert, Pieter Kinoli, Bart Vincent, John Hellinx, Jurgen Techel, Laura Vayssier, Κατασκευή σκηνικών εξαρτημάτων & κοστουμιών: Ateliers NTGent
Ευχαριστίες: Kris Auman, Imran Alam, Barbara Vackier, Jasper Houttekiet, οικογένεια της
Warlop, Rossana Miele, Lotte Van Craeynest, Christel Simons, Patrick Vanderhaegen, Diana Campbell Betancourt
Παραγωγή: NTGent, Miet Warlop / Irene Wool vzw • Συμπαραγωγή: Festival d’Avignon (Αβινιόν), DeSingel (Αμβέρσα), Tandem Scène Nationale (Αράς-Ντουέ, Γαλλία), Théâtre Dijon Bourgogne Centre dramatique national (Ντιζόν, Γαλλία), HAU – Hebbel am Ufer (Βερολίνο), La Comédie de Valence – Centre dramatique national Drôme-Ardèche (Βαλάνς, Γαλλία), Teatre Lliure (Βαρκελώνη) • Με την υποστήριξη των: De Vlaamse Overheid, de stad Gent, Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid, Επικοινωνία & Διανομή: Frans Brood Productions
https://www.onassis.org/el/whats-on/one-song-miet-warlop

 

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΙΑΚΑ | Λένα Πλάτωνος & Stergios T.
01-02.03.2024 | Κεντρική Σκηνή

Όχι παραδοσιακά, αλλά «παραδοξιακά». Η Λένα Πλάτωνος, μια από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, επιστρέφει στη Στέγη με το νέο μουσικό εγχείρημά της, που συνδυάζει τη μουσική παράδοση με τα συνθεσάιζερ και τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο.

Το 2015 μελοποίησε και παρουσίασε ποίηση της Emily Dickinson και του Κώστα Καρυωτάκη
στην Κεντρική Σκηνή. Το 2017 παρουσίασε ένα ξεχωριστό live μαζί με τον σπουδαίο Philip Jeck, που πλαισίωσε την προβολή του ντοκιμαντέρ λπ του Χρήστου Πέτρου για τη ζωή και το έργο της. Φέτος, η Λένα Πλάτωνος και ο σταθερός συνεργάτης της, Stergios T. (Στέργιος Τσιρλιάγκος), θα παρουσιάσουν παραδοσιακά τραγούδια με τη δική τους οπτική, η οποία στοχεύει στο μυστηριακό στοιχείο της μουσικής μας παράδοσης: από το τραγούδι των ομιχλωδών δασών, λιμνών και ποταμών της Μακεδονίας και της Θράκης έως τα μεταφυσικά μοιρολόγια της Μάνης και την αδυσώπητη κρητική φωνή. Πάνω από είκοσι τραγούδια από όλα τα μήκη της χώρας θα ακουστούν για πρώτη φορά με έναν τρόπο «παραδοξιακό». Στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης θα βρίσκονται τρεις ερμηνευτές, τέσσερις σολίστ παραδοσιακών οργάνων και η Λένα Πλάτωνος με τον Stergio T., σε ένα ταξίδι αισθησιακό και συναισθηματικό, αγκαλιά με παραδοσιακούς ήχους και ακούσματα, αλλά και συνθεσάιζερ, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλα σύγχρονα μέσα.
https://www.onassis.org/el/whats-on/the-tradoxicals

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ
07-08.03.2024| Πάντειο Πανεπιστήμιο

Δρόμοι της θάλασσας, δρόμοι μουσικής. Στις φετινές συναυλίες ακούμε ψήγματα από αρχέγονες μουσικές, σε έργα των τελευταίων δεκαετιών, που διηγούνται ταξίδια και ιστορίες της εποχής μας. Για ένατη χρονιά, η συνεργασία της Στέγης και του Παντείου Πανεπιστημίου δημιουργεί μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού με επίκεντρο τη σύγχρονη μουσική του πρωτοπόρου συνθέτη Maurice Ohana.

Η Γέφυρα Μουσικής εκτείνεται φέτος πιο μακριά από κάθε άλλη χρονιά. Σημείο εκκίνησης είναι η Ιβηρική χερσόνησος και το τελευταίο τμήμα του αφιερώματος στον ταξιδευτή-συνθέτη Maurice Ohana (1913-1992), που δεν ακούσαμε το 2023. Ο Μορίς Οανά αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους συνθέτες της γενιάς του στη Γαλλία, ήδη από τη δεκαετία του 1960, ενώ το μουσικό έργο του είναι πολυσχιδές, όπως ακριβώς και η μουσική του γλώσσα. Στις συναυλίες της φετινής διοργάνωσης διασχίζουμε τους ωκεανούς μέσα από τρεις συναυλίες. Αιώνες πριν, από την Ιβηρική χερσόνησο ξεκινούσαν οι διαδρομές των καραβιών του υπερατλαντικού δουλεμπορίου προς τα παράλια της Κεντρικής Αφρικής και τη Νότια Αμερική ή προς το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και τη Νοτιοανατολική Ασία. Με όχημα το πρόγραμμα της Γέφυρας, περνάμε από τους ίδιους δρόμους και ακούμε μουσικές του σήμερα από χώρες της Κεντρικής Αφρικής, τη Βραζιλία και την Ιαπωνία, σε αντίστιξη με μερικές από τις μουσικές που γεννήθηκαν μέσα από εκείνα τα πρώτα ταξίδια. Με τη σκέψη μας στραμμένη στις θαλάσσιες διαδρομές που αναγκάζονται να κάνουν τόσοι άνθρωποι γύρω μας.

Αναθέσεις έργων: Νίκη Χαρλαύτη, Gundega Šmite, Φίλιππος Ράσκοβιτς, Επιμέλεια προγράμματος, διδασκαλία, συντονισμός: Λορέντα Ράμου, Υπεύθυνος Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου: Γεώργιος-Μιχαήλ Κλήμης, Βοηθός εργαστηρίου: Παύλος Κόρδης, Υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών
https://www.onassis.org/el/whats-on/a-music-bridge-above-syngrou-avenue-vol-9

ΘΕΑΤΡΟ

ROHTKO | Lukasz Twarkowski
8-10.3.2024 | Κεντρική Σκηνή

Όποιος το δει, δεν θα το ξεχάσει. Σαν τους πίνακες του Ρόθκο. Θέατρο, video art και καθηλωτικά beats. Το νέο αστέρι του Πολωνικού θεάτρου, ο σκηνοθέτης Λούκας Ταρκόβσκι αποθεώθηκε πέρυσι από κοινό και κριτικούς και φέτος επανέρχεται στη Στέγη με το Rohtko, μια παράσταση-υπερθέαμα, με αφορμή τη διασημότερη υπόθεση απάτης στην ιστορία της τέχνης. Τι είναι τελικά τέχνη; Kαι ποιος ορίζει την αξία της στην εποχή των NFTS;

O σύγχρονος Πολωνός σκηνοθέτης, ο Łukasz Twarkowski, που κατακτά την Ευρώπη με τις παραστάσεις του, με μακρά συνεργασία με τον εμβληματικό επίσης Πολωνό σκηνοθέτη Krystian Lupa, επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης με το Rohtko για τρεις παραστάσεις, μετά την εκστατική υποδοχή της παράστασης πέρυσι τον Μάιο στη Στέγη. Ένα μνημειώδες θέαμα-εμπειρία, στα όρια θεάτρου, σινεμά και video art, μια εικονοκλαστική παράσταση-βουτιά στο άδυτο της σύγχρονης τέχνης, με τον εξπρεσιονιστή Mark Rothko στο επίκεντρο. Και αν παρατηρήσατε τον αναγραμματισμό στον τίτλο της παράστασης και στο όνομα του Rothko, δεν πρόκειται για λάθος, αλλά για μια εσκεμμένη παραποίηση από τους δημιουργούς του έργου, καθώς στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται μια αληθινή ιστορία πλαστογραφίας έργου τέχνης: πριν από λίγα χρόνια ένας πίνακας του πρωτοπόρου ζωγράφου του αφηρημένου εξπρεσιονισμού Mark Rothko πουλήθηκε στο αστρονομικό ποσό των 8,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο που, όπως αποδείχθηκε, ο πίνακας ήταν πλαστός. Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα απάτης στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης ξεσπά.
Οι κριτικές από όπου έχει ήδη παρουσιαστεί η παράσταση είναι ενθουσιώδεις. Στον πολωνικό Τύπο, ο Dorian Widawski του “Magazynszum” γράφει πως «είναι δύσκολο να μιλήσω για μια θεαματική παράσταση, μια σπουδαία παραγωγή και μια νέα ποιότητα. Αυτές είναι ίσως απλές μα και υψηλές έννοιες, όμως εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν είναι αρκετές». Παράλληλα, ο Michal Krawczyk της “Przegladbaltycki” κλείνει την κριτική του με τα εξής λόγια: «Αυτό το θέμα ανοίγει διάπλατα το βλέμμα σε περιπέτειες χαμένες στη λήθη. Ένας βαθύς και σκοτεινός προβληματισμός για την επιχειρηματική φύση της σύγχρονης τέχνης και μια δραματική ανάγνωση της φιγούρας του Ρόθκο, που αναλύονται ευανάγνωστα και εμπνευσμένα».

Μπορεί ένας πλαστός πίνακας να συγκινήσει; Ποια η σημασία του αυθεντικού στον καιρό των NFTs και του blockchain; Ποιος ορίζει την αξία της τέχνης; Πόσο ελεύθερος είναι ένας καλλιτέχνης; Τι είναι, τελικά, η τέχνη; Τι σημασία έχει η τέχνη –και η ζωή η ίδια– όταν πλέον υπάρχει η ψηφιακή πραγματικότητα; Τέτοια ερωτήματα διατρέχουν την τετράωρη παράσταση του Λούκας Ταρκόβσκι που έρχεται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα με μια επική, ιδιοφυή και πρωτότυπη ιστορία για τους ταραγμένους καιρούς μας.

Σκηνοθεσία: Lukasz Twarkowski, Συγγραφέας του κειμένου και Δραματουργός: Anka Herbut,
Σχεδιασμός Σκηνικών: Fabien Lédé, Σχεδιασμός Κοστουμιών: Svenja Gassen, Χορογραφία: Pawel Sakowicz, Πρωτότυπη Μουσική: Lubomir Grzelak, Σχεδιασμός Βίντεο: Jakub Lech, Σχεδιασμός Φωτισμών: Eugenijus Sabaliauskas, Παίζουν: Juris Bartkevičs, Kaspars Dumburs, Ērika Eglija-Grāvele, Yan Huang, Andrzej Jakubczyk, Rēzija Kalniņa, Katarzyna Osipuk, Artūrs Skrastiņš, Mārtiņš Upenieks, Vita Vārpiņa, Toms Veličko, Xiaochen Wang, Βοηθοί Σκηνοθέτη: Mārtiņš Gūtmanis, Diāna Kaijaka, Adam Zduńczyk, Βοηθός Ενδυματολόγου: Bastian Stein, Βοηθός Δραματουργού: Linda Šterna, Βοηθός Σχεδιαστή Βίντεο: Adam Zduńczyk

H παράσταση δημιουργήθηκε στο Dailes Theater στη Λετονία σε συνεργασία με το JK Opole Theater στην Πολωνία.
https://www.onassis.org/el/whats-on/rohtko-lukasz-twarkowski

 

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

CORRESPONDENCES | Soundwalk Collective & Patti Smith
13-14.03.2024 | Κεντρική Σκηνή

Η θρυλική ποιήτρια Patti Smith προσγειώνεται στη Στέγη για να συμμετάσχει στα ηχοτοπία της Soundwalk Collective, σε ένα διήμερο γεμάτο εικόνες και ήχους από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Το Correspondences είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο πρότζεκτ που προκύπτει από τη συνεργασία ανάμεσα στη Soundwalk Collective και την Πάτι Σμιθ. Έχοντας ήδη διανύσει περισσότερα από 10 χρόνια, διατρέχει μια πληθώρα γεωγραφιών και του φυσικού τους περιβάλλοντος, όπου οι καλλιτέχνες έχουν αποκαλύψει ηχητικά χνάρια που άφησαν εκεί ποιητές, κινηματογραφιστές και επαναστάτες, καθώς και τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής. Ο ιδρυτής της Soundwalk Collective, Stephan Crasneanscki, έχει εξερευνήσει και καταγράψει τα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου σε ήχο, για να αφυπνίσει μια ηχητική μνήμη εντός του τοπίου, αποκαλύπτοντας ίχνη του παρελθόντος και τρέχουσες ιστορίες του κόσμου στον οποίο ζούμε. Οι συνθέσεις που έχουν προκύψει αποτελούνται από ήχους οι οποίοι εκφράζουν τη σχέση μας με αυτό τον κόσμο, το περιβάλλον, την ψυχή της ύπαρξής μας και τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη. Ο Στέφαν Κρασνεάντσκι έφερε αυτές τις ηχογραφήσεις, που αρχικά συντέθηκαν ως μακρινά ταξιδιωτικά πλάνα, σάουντρακ μιας αόρατης ταινίας, στην Πάτι Σμιθ, δίνοντάς της νέα τοπία για να διοχετεύσει το ποιητικό της όραμα. Αυτός ο διαρκής συντονισμός μεταξύ των καλλιτεχνών –που ξεκίνησε μετά από μια τυχαία συνάντησή τους σε αεροπλάνο– σχηματοποιήθηκε μέσω των ανταποκρίσεών τους, όπως υπονοεί και ο τίτλος του πρότζεκτ: συνεχιζόμενες συζητήσεις με σκοπό τον προβληματισμό για τη ζωή και τη φύση. Τα κομμάτια που παρουσιάζουν γίνονται οπτικοακουστικά ταξίδια πρόκλησης για σκέψη και περιλαμβάνουν από μια συνεργασία με το TBA21–Academy, που εξερευνά την καταστροφική επίδραση των σεισμικών αεροβόλων και, γενικότερα, των ανθρώπινων παρεμβάσεων στους ωκεανούς, έως την ανθεκτικότητα της φύσης μετά την καταστροφή στο Τσέρνομπιλ, τις αποκεντρωμένες κοινωνίες που οραματίστηκε ο Πιοτρ Κροπότκιν και τις ερημιές της τελευταίας νύχτας του Pasolini.
Το Correspondences, που περιλαμβάνει ζωντανές ταινίες και director’s cuts, ερμηνεύουν ο Στέφαν Κρασνεάντσκι και ο Simone Merli της Soundwalk Collective, η Πάτι Σμιθ και special guests. Τα visuals της παράστασης είναι από τον Pedro Maia.

Η Soundwalk Collective είναι η πλατφόρμα σύγχρονης ηχητικής τέχνης του ιδρυτή της και καλλιτέχνη Στέφαν Κρασνεάντσκι και του παραγωγού Σιμόνε Μέρλι. Συνεργαζόμενοι με έναν εναλλασσόμενο αστερισμό καλλιτεχνών και μουσικών, αναπτύσσουν ηχητικά έργα για συγκεκριμένα μέρη και πλαίσια, μέσω των οποίων διερευνούν εννοιολογικά, λογοτεχνικά ή καλλιτεχνικά θέματα. Εξελισσόμενη μέσα από μια διεπιστημονική προσέγγιση, η Soundwalk Collective έχει καλλιεργήσει μακρόχρονες δημιουργικές συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τη μουσικό Patti Smith, τον αείμνηστο σκηνοθέτη Jean-Luc Godard, τη φωτογράφο Nan Goldin, τη χορογράφο Sasha Waltz και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Charlotte Gainsbourg, και έχει παρουσιάσει ζωντανά και εκθέσει σε ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών και μουσικών οργανισμών ανά τον κόσμο, όπως είναι το Berghain, το Centre Pompidou, το CTM Festival, η documenta, το KW Institute for Contemporary Art, το Μουσείο του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι, η Manifesta, το Mobile Art Pavilion της Zaha Hadid και το New Museum.
https://www.onassis.org/el/whats-on/correspondences-soundwalk-collective-patti-smith

ΘΕΑΤΡΟ

ΚΑΥΣΩΝΑΣ κείμενο βασισμένο σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου | Σκηνοθεσία Γιάννης Παναγόπουλος

30.03-14.04.2024| Μικρή Σκηνή

Γελώντας πικρά με το ελληνικό καλοκαίρι. Μια φαντασιακή εθνογραφία της Ελλάδας, βασισμένη σε ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που ακολουθούν τις μικρές τους τελετουργίες. Μέσα σε ένα καυτό 24ωρο. Μέσα σε ένα καυτό καλοκαίρι.

Στη διάρκεια μιας καυτής καλοκαιρινής μέρας, με βρόμικα εξοχικά, ζεστές θάλασσες και γυμνά
σώματα, μια ζωντανή πινακοθήκη αντιηρωικών προσώπων κάθεται προσεκτικά στα τραπέζια της αγίας ελληνικής οικογένειας, ανάμεσα σε σεμεδάκια, τηλεοράσεις, κουκούτσια, ζουμιά και όσα δεν κάνει να βλέπουμε. Χαζεύουν βίντεο απ’ τη δεκαετία του ’90, γιατί μετά το πράγμα στράβωσε. Προσεύχονται στους δικούς τους θεούς, κάνουν μπάνιο και κήρυγμα, πουλάνε και αγοράζονται σε προσιτή τιμή. Προσφέρουν εμπειρίες και απολαμβάνουν, απολαμβάνουν, διαρκώς απολαμβάνουν. Είναι έτοιμοι για τα μεγάλα έργα και, αν δεν γίνουν, το «πώς ήμουν και πώς έγινα» πάντα σώζει την αναμέτρηση. Κι όμως. Στον καλοκαιρινό τους «παράδεισο», εκείνο που στ’ αλήθεια θέλουν είναι κάποιος να τους καταλάβει και να νοιαστεί γι’ αυτούς, ν’ αγγίξουν και ν’ αγγιχτούν. Μια παράσταση για το ελληνικό καλοκαίρι, φτιαγμένη από όνειρα και εφιάλτες, ερωτισμό και ηδονοβλεψία είναι ο Καύσωνας του Γιάννη Παναγόπουλου. Αντλώντας δραματουργικό υλικό από τις συλλογές διηγημάτων της Βίβιαν Στεργίου, Μπλε Υγρό και Δέρμα, η παράσταση συνθέτει μια φαντασιακή εθνογραφία για έναν κόσμο που οδεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το τέρμα. Μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, σ’ ένα πλαίσιο που διαρκώς στενεύει. Με τα πρόσωπα να γραπώνονται απ’ τις τελετουργίες τους. Με την επικοινωνία τους να θρυμματίζεται. Μια παράσταση για το μεγάλο άραγμα κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο μέχρι τη μεγάλη στιγμή ή το μεγάλο τέλος.

Κείμενο βασισμένο σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου (από τα βιβλία Μπλε Υγρό & Δέρμα), Σκηνοθεσία: Γιάννης Παναγόπουλος, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Παντελοπούλου, Μουσική & Σχεδιασμός Ήχου: Jeph Vanger, Σκηνογραφία & Ενδυματολογία: Δήμος Κλιμενώφ, Σχεδιασμός Φωτισμών: Εβίνα Βασιλακοπούλου, Κινησιολογία: Κατερίνα Φώτη, Αρχειακό Υλικό Βίντεο: Ελένη Μυλωνά, Ηθοποιοί: Ιωάννης Μπάστας, Ζωή Μυλωνά, Γιάννης Καράμπαμπας, Νατάσα Σφενδυλάκη κ.ά.
Επίσης επί σκηνής οι: Γιάννης Παναγόπουλος, Δήμος Κλιμενώφ, Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: LEFOU PRODUCTIONS (Βάσια Ατταριάν / Σεραφείμ Ράδης)
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/heatwave-giannis-panagopoulos

 

 

ΘΕΑΤΡΟ – ΧΟΡΟΣ

LAPIS LAZULI | Ευριπίδης Λασκαρίδης & Ομάδα Osmosis
04-21.04.2024 | Κεντρική Σκηνή

Μετά την ολοκλήρωση τριών έργων, που συνεχίζουν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο –RELIC (2015), ΤΙΤΑΝΕΣ (2017) και ΕΛΕΝΙΤ (2019), ο Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζει, πρώτα στη Στέγη, τη νέα του διεθνή συμπαραγωγή.

Ικανός να δημιουργήσει μαγεία με τα πλέον ετερόκλητα και ευτελή υλικά, εφευρέτης ενός υβριδικού είδους θεάματος, στα όρια της περφόρμανς, του χορού και των εικαστικών τεχνών, του μεγαλειώδους και του εσκεμμένα γελοίου, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επιστρέφει με τη δημιουργία μιας ακόμα ιδιότυπης παράστασης, όπου συνυπάρχουν τα στοιχεία του γκροτέσκου, του κωμικού και του τρόμου. Σε συνέχεια της διερεύνησής του πάνω στις έννοιες της μεταμόρφωσης και του γελοίου, ο Λασκαρίδης επιχειρεί να πλάσει εκ νέου έναν γοητευτικό και μυστηριώδη κόσμο, φιλόξενο στους παράξενους, ιδιότροπους, αλλά και ευαίσθητους χαρακτήρες του. Το νέο αυτό έργο θα φέρει τον τίτλο Lapis Lazuli, δανειζόμενο το όνομά του από τον ημιπολύτιμο λίθο με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα. Το λάπις λάζουλι είναι ένα μεταμορφωσιγενές πέτρωμα, που παρουσιάζει απρόβλεπτη συμπεριφορά κάτω από μεγάλη πίεση. Από τη μάσκα του Τουταγχαμών έως τους αναγεννησιακούς πίνακες του Τιτσιάνο και τα (μετα)μοντερνιστικά παραδείγματα των μονοχρωματικών έργων του Yves Klein, το λάπις λάζουλι έχει κοσμήσει με το ζωηρό και μυστηριώδες χρώμα του πλήθος έργων τέχνης.

Στο νέο αυτό έργο, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επικεντρώνεται στην υπαρξιακή μας σχέση με τον φόβο και τον τρόμο και επιζητά να εξερευνήσει μια σειρά από δίπολα, όπως το υλικό με το πνευματικό, το ονειρικό με το εφιαλτικό και το συνειδητό με το ασυνείδητο, κατασκευάζοντας έτσι επί σκηνής ένα πυκνό πλέγμα αντιθέσεων. Αυτές οι σχέσεις αντίθεσης συναντιούνται –απρόσμενα για τον δημιουργό και ερμηνευτή– ακόμα και στο ίδιο το όνομα του πετρώματος, το οποίο ετυμολογικά αποτελεί σύζευξη της λατινικής λέξης “lapis” (πέτρα) και του Αραβικού “lāzurd” (γαλάζιο), που έχει τη ρίζα του στο Περσικό “lājevard” (ουρανός).

Ως εκ τούτου, το λάπις λάζουλι συχνά αποδίδεται ως «Πέτρα από τον Ουρανό».

Μια διεθνής συμπαραγωγή μεταξύ Ελλάδας, Βελγίου, Βουλγαρίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας και Ολλανδίας
Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
https://www.onassis.org/el/whats-on/lapis-lazuli

ΜΟΥΣΙΚΗ

BORDERLINE FESTIVAL 2024
26-28.04.2024

Ήχος μόνο στα όρια. Ένα διήμερο φεστιβάλ για το μέλλον της σύγχρονης μουσικής, με νέους Έλληνες δημιουργούς και ανερχόμενους διεθνείς καλλιτέχνες.

Στο Borderline 2024, το Stegi Radio συνεχίζει να εξερευνά τις συνδέσεις μεταξύ ποπ, πειραματισμού και ηλεκτρονικής μουσικής, αυτή τη φορά μέσα από το πρίσμα της οριακότητας. Ποιοι είναι αυτοί οι ήχοι, τα πρόσωπα και οι θέσεις που βρίσκονται «μεταξύ» – μεταξύ ειδών, μεταξύ γεωγραφιών, μεταξύ ορίων; Πώς δομούνται οι μουσικές ταυτότητες, τα καλλιτεχνικά και πολιτικά ρεύματα που βρίσκονται στο όριο; Ποια είναι τα διαφορετικά στοιχεία που δανείζονται και αφομοιώνουν; Το Stegi Radio θα επιχειρήσει να αντιμετωπίσει αυτά τα ερωτήματα στο Borderline 2024, διερευνώντας τις καταβολές, τις επιρροές και τις νέες εκφάνσεις της ποπ, της avantgarde, του black industrial και άλλων ρευμάτων, μέσα από καλλιτέχνες που δημιουργούν ακριβώς μέσα από αυτή τη θέση οριακότητας.

Επιμέλεια: Voltnoi & Quetempo, stegi.radio
https://www.onassis.org/el/whats-on/3-years-movement-radio/borderline-2024

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ του Σάμιουελ Μπέκετ | Σκηνοθεσία Θεόδωρος Τερζόπουλος

15-19.05.2024 | Κεντρική Σκηνή

Ο διεθνούς φήμης Έλληνας σκηνοθέτης και το θεατρικό έργο που καθόρισε τον 20ό αιώνα, στην πρώτη παρουσίασή του στη Στέγη. Μια μεγάλη συμπαραγωγή του Emillia Romagna Teatro και μια παράσταση-σταθμός, στα όρια του μνημειακού και του κωμικού.

To Περιμένοντας τον Γκοντό για πρώτη φορά στη Στέγη και όπως δεν το έχετε ξαναδεί. Μνημειακό, στα όρια της υψηλής ποίησης και της αυθάδικης κωμωδίας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο πιο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, κατευθύνοντας ένα εξαιρετικό ιταλικό καστ, σε μια μεγάλη συμπαραγωγή του Emillia Romagna Teatro που βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδεία. «Τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό από το τίποτα» είχε δηλώσει ο Σάμιουελ Μπέκετ (1906-1989) και με το Περιμένοντας τον Γκοντό (1948) εκσφενδονίζει σαν μετεωρίτη αυτό το «τίποτα» πάνω στη σκηνή. Γιατί τίποτα το αξιοσημείωτο, σε επίπεδο δράσης και υπόθεσης, δεν συμβαίνει σε αυτό το έργο του νομπελίστα Ιρλανδού στοχαστή, ποιητή και συγγραφέα. Δύο παρίες του δρόμου, δύο κλοσάρ, ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν, ντυμένοι με τα κουρέλια τους, στέκονται πλάι σε ένα δέντρο, μιλούν περί ανέμων και υδάτων, συναντιούνται τυχαία με τρεις εξίσου περίεργους τύπους, ενώ κατά βάση περιμένουν κάποιον άλλον που δεν έρχεται ποτέ. Ποιος είναι, τελικά, ο Γκοντό του τίτλου που δεν εμφανίζεται ποτέ; Κάποιος σωτήρας ή ακόμα και ο ίδιος ο Θεός, όπως φανερώνει η παραφθορά του ονόματος στα αγγλικά (Godot, από το God = Θεός); Ο Μπέκετ έχει, πάντως, παραδεχτεί ότι εκείνο που ενδιέφερε τον ίδιο δεν ήταν τόσο ο Γκοντό, όσο το «περιμένοντας». Αυτή την αέναη αναμονή σκηνοθετεί με όρους κωμικοτραγικής ιερουργίας ο Θεόδωρος Τερζόπουλος.

Στην παράστασή του, ένα μαύρο ικρίωμα, σαν νεκρικό μνημείο, ορθώνεται στη σκηνή. Ένας σταυρός από φως
το σκίζει στα δύο. Στη βάση του, ένα μικροσκοπικό μπονζάι. Εκκλησιαστικοί ύμνοι, ταγκό, βομβαρδισμοί και σειρήνες πολέμου αντηχούν. Εκεί, σαν φιγούρες που ζωντάνεψαν από κάποια άγνωστη αρχαία ζωοφόρο, δίχως να κοιτάζονται ή να αγγίζονται, κείτονται και περιμένουν ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν, ερμηνευμένοι από τους βετεράνους Σισιλιάνους ηθοποιούς Enzo Vetrano και Stefano Randisi. Παίζουν τους ρόλους τους με την τρελή σοφία και την ιερή απόγνωση του Buster Keaton. Φιγούρες ιδιότροπες και αντιφατικές, πνευματώδεις όσο και αφελείς, αερολογούν αναμένοντας στατικά και εκστατικά εκείνον που δεν θα έρθει ποτέ να τους γλιτώσει από το οντολογικό αδιέξοδο του να υπάρχεις προσδοκώντας πάντα κάτι. Η παράσταση του Τερζόπουλου, του σκηνοθέτη που ξεκίνησε από τον Μακρύγιαλο της Πιερίας και διατρέχει τον κόσμο εδώ και σαράντα χρόνια με το θέατρο Άττις, διδάσκοντας τη θαυμαστή μέθοδο υποκριτικής του από την Ασία έως την Αυστραλία, «φανερώνει μια σταυρωμένη ανθρωπότητα, της οποίας τα καρφιά είναι λέξεις» όπως σημειώνουν τα ξένα δημοσιεύματα, για να καταλήξουν στο αποφθεγματικό: «μια παράσταση που θα γραφτεί στα χρονικά του σύγχρονου θεάτρου».

Περιμένοντας τον Γκοντό, του Samuel Beckett, Copyright: Editions de Minuit, Μετάφραση στα ιταλικά: Carlo Fruttero, Σκηνοθεσία, Σκηνογραφία, Φωτισμοί & Κοστούμια: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Με τους (αλφαβητικά): Paolo Musio, Stefano Randisi, Enzo Vetrano και Rocco Ancarola, Giulio Germano Cervi
Μουσική: Παναγιώτης Βελιανίτης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης Τραΐτσης, Βοηθός εκγύμνασης ηθοποιών: Giulio Germano Cervi, Παραγωγή: Emilia Romagna Teatro (ERT) / Teatro Nazionale, Fondazione Teatro di Napoli – Teatro Bellini
Πρεμιέρα: 12 Ιανουαρίου 2023, Teatro Storchi (Μόντενα, Ιταλία)
https://www.onassis.org/el/whats-on/waiting-for-godot-theodoros-terzopoulos

 

ΘΕΑΤΡΟ – ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

RESPUBLIKA | Łukasz Twarkowski
14-16.06.2024 | Εκτός Στέγης

Πώς μπορεί να μοιάζει ένας πιο δίκαιος κόσμος; Καλωσορίσατε στην ουτοπία του Λούκας Ταρκόβσκι και στην πιο εμβυθιστική εμπειρία της ζωής σας. Ένα εξάωρο rave party, με μπαρ, σάουνα αλλά και ένα ησυχαστήριο συνθέτουν τη νέα παραγωγή του Πολωνού σκηνοθέτη, που την περυσινή χρονιά έχτισε το απόλυτο θεατρικό γεγονός με το Rohtko του.

«Το θέατρο είναι μια εμπειρία. Το θέατρο είναι μια από τις πιο αισθησιακές μορφές τέχνης. Χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα, τον ιδρώτα, τη δυνατή μουσική και τη συντροφικότητα» δηλώνει ο Λούκας Ταρκόβσκι, που συστήθηκε στο ελληνικό κοινό ανεβάζοντας στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης μια παράσταση-εμπειρία, το Rohtko, και τώρα επανέρχεται, διακτινίζοντάς μας στην ουτοπία. Γιατί, έναν χρόνο μετά, ο Πολωνός σκηνοθέτης μάς καλεί σε ένα θέαμα-οικοδόμημα μιας άλλης, πιο δίκαιης κοινωνίας και, συνάμα, σε ένα εξάωρο rave party, με δυνατή μουσική, μπαρ, μια σάουνα αλλά και ένα ησυχαστήριο, εκτός Στέγης. Οι θεατές είναι εδώ απολύτως ελεύθεροι: μπορούν να παρακολουθήσουν τα πάντα από μία θέση ή περιπλανώμενοι διαρκώς στις εγκαταστάσεις του έργου. Μπορούν να μπουν στα διάφορα δωμάτια του σκηνικού με τους ερμηνευτές –ακόμη και να γευματίσουν μαζί τους–, να παρακολουθήσουν τις δράσεις με τη σειρά που οι ίδιοι θα αποφασίσουν, να μείνουν και τις έξι
ώρες, να φύγουν όποτε θελήσουν και να επιστρέψουν πιο αργά, όπως βέβαια και να χορέψουν κάθε φορά που ο dj παίρνει θέση στα decks.

Techno μουσική, θέατρο, περφόρμανς-εγκατάσταση, χορός, σινεμά, εικαστικές τέχνες και dj-set γίνονται ένα στο Respublika, το ολιστικό και υβριδικό θέαμα-κατάσταση στον χώρο και τον χρόνο, που πρωτοπαρουσίασε ο Ταρκόβσκι το 2020, έχοντας προηγουμένως δοκιμάσει ένα πείραμα διαρκείας. Για σχεδόν έναν χρόνο, εν μέσω πανδημίας και λόκνταουν, ο ίδιος και μια ομάδα είκοσι συντελεστών της παραγωγής, διαφορετικών εθνικοτήτων, φύλων και ηλικιών, απομονώθηκαν σε ένα δάσος της Λιθουανίας. Βάσει αυτής της ουτοπικής κοινοβιακής ιδέας, η συνύπαρξη εξελισσόταν ως ένα κοινωνικό πείραμα με όλους, από κοινού, να φαντάζονται πώς είναι για μια κοινότητα να αποκοπεί από την κοινωνία και τον κανόνα επιβίωσής της σε αυτήν: την εργασία και το βασικό εισόδημα. Διερεύνησαν εναλλακτικές προοπτικές εργασίας που δεν εμπίπτουν στην καθιερωμένη αντίληψη της απασχόλησης των 40 ωρών την εβδομάδα, αλλά σύντομα έγινε εμφανές ότι εκείνα που ενδιέφεραν και ένωναν τους συμμετέχοντες, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές τους, ήταν ο χορός και η μουσική. Ιδανικά ακούσματα; Η rave και η techno. Το πείραμα οδήγησε σε μια σειρά από επίμαχα ερωτήματα: Έχει άραγε κάποια αξία το βίωμα που δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί και να αξιολογηθεί με χρηματικούς όρους; Αυτός ο φευγαλέος δεσμός μεταξύ χορού, μουσικής και αντίστασης ανταποκρίνεται στους σημερινούς καιρούς; Μπορούν η μουσική και ο χορός να ενδυναμώσουν ένα φοβισμένο και ανήσυχο ανθρώπινο ον με τον τρόπο που το καταφέρνουν οι ιεροτελεστίες; Να κάνουν τους ανθρώπους λιγότερο αβοήθητους; Πιο υπεύθυνους; Ευαίσθητους; Μπορεί η ιδέα της ισοπολιτείας –και όσα αυτή εμπεριέχει– να υπερβεί τις πολιτικές δομές και να αποκτήσει νέο, υπαρξιακό νόημα; Στα σαράντα του χρόνια, ο Ταρκόβσκι –ο πιο ανερχόμενος Ευρωπαίος σκηνοθέτης διεθνώς– διευρύνει τα όρια της τεχνολογίας και των νέων μέσων στην παραστασιακή συνθήκη, έλκοντας το ύφος των σκηνοθεσιών του από το είδος του mockumentary• κατασκευάζει δηλαδή έργα τέχνης που, ενώ δεν συνέβησαν ποτέ, ο ίδιος τα προσεγγίζει σαν πραγματικά συμβάντα. Ένα τέτοιο mockumentary είναι και το Respublika: οικοδομεί σε παρόντα χρόνο ένα ουτοπικό μέλλον του θεάτρου και της κοινωνίας. Γιατί ίσως κάποτε να είμαστε όλοι ελεύθεροι, ίσοι και να χορεύουμε έως το ξημέρωμα. Κι αν όχι για πάντα, έστω για έξι μόνο ώρες. Ένα πείραμα χειραφέτησης για χειραφετημένους θεατές.

Σκηνοθέτης: Łukasz Twarkowski, Παραγωγός: Vidas Bizunevičius, Κείμενο & Δραματουργία: Joanna Bednarczyk, Σκηνογράφος: Fabien Lédé, Σχεδιασμός Βίντεο: Karol Rakowski, Adomas Gustainis, Χορογράφος: Paweł Sakowicz, Μουσικοσυνθέτης: Bogumił Misala, Ενδυματολόγος: Svenja Gassen, Σχεδιαστές Φωτισμών: Julius Kuršys, Dainius Urbonis, Διεύθυνση Σκηνής: Karolis Juknys, Βοηθός Σκηνοθέτη: Bartė Liagaitė, Βοηθός Δραματουργού: Simona Jurkuvėnaitė, Βοηθός Σκηνογράφου: Rokas Valiauga, Σύμβουλος Διεύθυνσης Φωτογραφίας: Simonas Glinskis, Σχεδιασμός Ήχου: Karolis Drėma, Adomas Koreniukas, Χειριστές Φωτισμών: Edvardas Osinskis, Dainius Urbonis, Χειριστής Βίντεο: Adomas Gustainis, Χειριστές Κάμερας: Šarūnas Liudas Prišmontas, Naglis Kristijonas Zakaras, Ričard Žigis, Χειριστής Μοντάζ: Vytenis Kriščiūnas, Βοηθός Παραγωγής: Lukrecija Gužauskaitė, Μετάφραση: Vyturys Jarutis, Παραγωγή: Εθνικό Δραματικό Θέατρο Λιθουανίας, Συμπαραγωγή: Münchner Kammerspiele, Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, Πρεμιέρα: 3 Σεπτεμβρίου 2020
https://www.onassis.org/el/whats-on/respublica-lukasz-twarkowski

 

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΓΙΑΤΙ ’ΝΑΙ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ II ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ 

Επιμέλεια Christopher C. King
28-30.06.2024 | Κόνιτσα

Όσοι βρεθήκαμε πέρυσι στο Σπίτι της Χάμκως, συμφωνήσαμε πολυφωνικά: αυτό το μουσικό φεστιβάλ πρέπει να επαναληφθεί. Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και ο βραβευμένος με Γκράμι παραγωγός Christopher King επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά στην Κόνιτσα αναζητώντας νέες απαντήσεις στο ερώτημα Γιατί ΄ναι μαύρα τα βουνά. Η μυσταγωγία συνεχίζεται.

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στην πόλη της Κόνιτσας μαζί με τον βραβευμένο με Γκράμι παραγωγό Christopher King, για να εξερευνήσουν περαιτέρω το διεθνώς διακεκριμένο μουσικό τους πρόγραμμα. Το Γιατί ΄ναι μαύρα τα βουνά αποτελεί ένα τριήμερο μουσικό φεστιβάλ όπου οι παραδοσιακοί ήχοι των Βαλκανίων σμίγουν με τον πειραματικό αυτοσχεδιασμό και τον εθνογραφικό κινηματογράφο. Το δεύτερο ετήσιο φεστιβάλ θα υποδεχτεί μουσικούς από την Κροατία, την Κορυτσά, το Μεσολόγγι, τη Βόρεια Μακεδονία, τις Πρέσπες, τη Θεσσαλονίκη, και όχι μόνο. Τις πρώτες δύο βραδιές συναυλιών θα διαδεχτεί η προβολή δύο ταινιών.

https://www.onassis.org/el/whats-on/why-the-mountains-are-black-ii-the-musical-cultures-of-the-southern-balkans

H ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ | Νικομάχη Καρακωστάνογλου

Η νέα εικαστική παρέμβαση της Στέγης στην πόλη είναι το εντυπωσιακό υπαίθριο γλυπτό της Νικομάχης Καρακωστάνογλου, ένα έργο-κόσμημα για τη γειτονιά του Νέου Κόσμου και τον ουρανό της Αθήνας.

Τοποθετημένο πάνω από τα νέα γραφεία της Στέγης στην οδό Λεοντίου, το μινιμαλιστικό γλυπτό της Καρακωστάνογλου αιωρείται ανάμεσα στις τυφλές όψεις δύο κτιρίων, στρέφοντας το βλέμμα μας από το αδιάφορο κενό στην απόλυτη φόρμα. Η απέριττη τελειότητα που χαρακτηρίζει τη Σταγόνα της γνώσης συνομιλεί αρμονικά με την απροσποίητη οικειότητα που αποπνέει η γειτονιά του Νέου Κόσμου – μια γειτονιά που μεταμορφώνεται καθημερινά προς το καλύτερο χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της. Αντλώντας έμπνευση από την ιστορία της συνοικίας Δουργούτι, η καλλιτέχνιδα δημιούργησε ένα έργο με το οποίο μας καλεί να αναστοχαστούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού αστικού τοπίου, άρα και της νεοελληνικής ταυτότητας. Το χρονικό της δημιουργίας της Σταγόνας της γνώσης αποτυπώνει τις αέναες μεταλλάξεις του αστικού χώρου, όπως τις βιώνουμε καθημερινά ως πολίτες μέσα στη ροή του χρόνου.

Το χάλκινο έργο είναι το «απόσταγμα» του ψηφιακού γλυπτού Ρους, που παρουσιάστηκε ως βίντεο στην έκθεση Plásmata ΙΙ: Ioannina και το οποίο αποτελούσε τη συνέχεια ενός απραγματοποίητου site-specific γλυπτού με τίτλο Δουργούτι. Αυτό το βίντεο διάρκειας 1 λεπτού και 30 δευτερολέπτων, κινηματογραφημένο από τον Δημήτρη Πούπαλο, «περιγράφει μέσα σε αυτή την οριζόντια διαδρομή φωτός την ίδια τη διαδρομή της ζωής». Το βίντεο θα συνομιλεί με τη γλυπτική εγκατάσταση και θα προβάλλεται κάθε βράδυ στον τοίχο της μιας πολυκατοικίας της οδού Γαλαξία στη γειτονιά της Στέγης, «σαν ένα αναμμένο κερί-φόρος τιμής στην αλληλεγγύη και το σθένος των προσφύγων και των μεταναστών της περιοχής, η οποία με τα χρόνια μετονομάστηκε σε Νέος Κόσμος». Η χρυσή σταγόνα της Καρακωστάνογλου (για να θυμηθούμε και το ομώνυμο βιβλίο του Michel Tournier), με τη «θαυμαστή λάμψη και όψη», συνδιαλέγεται και με τις υπόλοιπες εικαστικές παρεμβάσεις της Στέγης στην Αθήνα: το λιτό Φιλί του Ηλία Παπαηλιάκη στην πλατεία Αυδή, το νέον Φυλαχτό του Άγγελου Πλέσσα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, το Κύμα/Γνέψιμο της Σοφίας Στεβή στην πλατεία Μαβίλη και τη φάνκι Αθηνά του Αριστείδη Λάππα στην Ομόνοια. Όπως το γλυπτό του Χρήστου Λάμπρου στα Ιωάννινα, έτσι και το πολύτιμο «δάκρυ» της Νικομάχης Καρακωστάνογλου φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε νέο τοπόσημο της πόλης.
https://www.onassis.org/el/news/onassis-stegi-presents-the-drop-of-knowledge-by-nikomachi-karakostanoglou

VISUAL CAVAFY
ΑΝΟΙΞΗ ’24 | Onassis Mandra

Ταινίες εμπνευσμένες από τη ζωή και το έργο του διαχρονικού αλλά και σύγχρονου Αλεξανδρινού ποιητή προβάλλονται για πρώτη φορά στην Onassis Mandra. Ο Κ. Π. Καβάφης εξακολουθεί να μας μιλάει κατ’ ιδίαν, πότε με έναν ψίθυρο και άλλοτε πάλι με έναν βρυχηθμό.

Το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα αρχιτεκτονικής θεάτρου ανοιχτού χώρου της Μπελ Επόκ στην Αθήνα, που φιλοξένησε πέρυσι ένα μέρος του εντυπωσιακού έργου του Romain Gavras,
Gener8ion, αναμένεται να παρουσιάσει νέα κινηματογραφικά έργα την άνοιξη του 2024. Αυτή τη φορά, με έμπνευση από τον διαχρονικό και πάντα σύγχρονο Κ. Π. Καβάφη, η υπό ανακατασκευή Onassis Mandra, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Πλάκα, θα παρουσιάσει μια σειρά ταινιών μικρού μήκους που αντανακλούν την οικουμενικότητα και τη δύναμη της καβαφικής γλώσσας, υπογραμμίζοντας την ικανότητα του έργου του να πυροδοτεί νέες ιδέες σε ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών ιδιωμάτων. Μια επιλογή ταινιών, που δημιουργήθηκαν στο
πλαίσιο του φεστιβάλ του Ιδρύματος Ωνάση Archive of Desire και προβλήθηκαν για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη, έρχεται να ενεργοποιήσει και πάλι την πιο ιστορική «Μάντρα» της Αθήνας, ως μια ενεργή κυψέλη πολιτισμού και έκφρασης, αναδεικνύοντας την κινηματογραφική δύναμη της γλώσσας του Αλεξανδρινού ποιητή.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ | Σπύρος Στάβερης

Η ξέφρενη πορεία της χώρας μέσα στον χρόνο. Το Ίδρυμα Ωνάση, σε συνεργασία με τον διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο Σπύρο Στάβερη και μια ειδική ομάδα αρχειονόμων, επιμελητών και ψηφιοποιητών, ταξινομούν και ψηφιοποιούν το Αρχείο Στάβερη – ένα αρχείο εικόνων για την καθημερινή ζωή, για τους κόσμους της εργασίας, του θεάματος και της πολιτικής, για την παλαιομοδίτικη και ταυτόχρονα σύγχρονη, ανέμελη και ταραγμένη, παραδομένη και επαναστατημένη, κοσμική ή περιθωριακή Αθήνα. Αντιμετωπίζοντας την πόλη και την κοινωνία της σαν έναν δυναμικό τόπο συμβίωσης και μεταλλάξεων, το Onassis Culture, μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των πολύτιμων εικόνων που προέκυψαν από τις προσωπικές αναζητήσεις και το ιδιαίτερο βλέμμα του φωτογράφου, αλλά και ποικίλες συνεργασίες με έντυπα από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα. To φωτογραφικό Αρχείο Στάβερη οργανώνεται κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής φιλοξενίας και έρευνας του Σπύρου Στάβερη ως Onassis AiR Fellow, με σκοπό να διατηρηθεί, αλλά και να γίνει προσβάσιμο σε όποιον ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στην κοινωνική και πολιτική ιστορία των τελευταίων 40 ετών της Ελλάδας – και όχι μόνο.

Onassis Cinema

Οι νέες ταινίες αποκαλύπτουν νέους κόσμους

Στο Ίδρυμα Ωνάση, μας αρέσει να διαβάζουμε σενάρια, να βλέπουμε ταινίες, να γινόμαστε ενεργό κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Από τον Βασίλη Κεκάτο (Ονειρεύομαι σαν φάντασμα) στην Βάνια Τέρνερ (TACK) και από τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη στην Εύη Καλογηροπούλου (Cora), το Onassis Culture στηρίζει καταξιωμένους δημιουργούς και νέα ταλέντα, μέσα από την ανάπτυξη σεναρίων και την παραγωγή ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους. Αγκαλιάζει τη διαδικασία της δημιουργίας, της έρευνας και της καλλιτεχνικής εξέλιξης, προσφέροντας fellowships. Συνεργάζεται με σημαντικούς φορείς, όπως η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Δράμας, οι «Νύχτες Πρεμιέρας», με στόχο να ενισχυθεί ο ελληνικός κινηματογράφος εντός και εκτός συνόρων. Έχει θεσπίσει κινηματογραφικά βραβεία προκειμένου να στηρίξει την ανάπτυξη νέων σεναρίων. Και φέτος γιορτάζουμε το ελληνικό σινεμά σε κάθε μορφή και έκφρασή του.

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ | Βασίλης Κεκάτος

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη είναι μια συμπαραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση.

Η Χλόη είναι 27, άγρια, ορμητική και χαμένη. Ονειρεύεται μια ζωή που να μπορεί να ζήσει μόνη και ελεύθερη. Όταν ξαφνικά μένει χωρίς σπίτι, εκδιωγμένη από τους δικούς της, αναγκάζεται να φύγει για την άλλη άκρη της χώρας, με σκοπό να περάσει το καλοκαίρι με τη μεγαλύτερη αδελφή της. Στον δρόμο θα συναντήσει αναπάντεχα μια παρέα νεαρών που διασχίζουν την Ελλάδα με ένα τροχόσπιτο και βοηθούν ανθρώπους που ζουν στα όρια της ανέχειας. Η Χλόη αμέσως γοητεύεται από τα ιδανικά και τον παραβατικό τρόπο ζωής των παιδιών και τα ακολουθεί στον επαναστατικό τους δρόμο, ο οποίος περνάει μέσα από την αποδεκατισμένη ελληνική επαρχία. Θα ονειρευτεί το πιο τρελό μέλλον και θα απογοητευτεί με τον πιο βίαιο τρόπο. Κι όλον αυτόν τον ξέφρενο δρόμο της εξέγερσης θα τον διασχίσει για να διαβεί το κατώφλι της πραγματικής ενηλικίωσης, μαθαίνοντας πως γίνεται λιγότερο οδυνηρή μόνο όταν δεν είσαι μόνος. Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα Βασίλης Κεκάτος παρουσιάζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, με πρωταγωνιστές τη Δάφνη Πατακιά και τον Νικολάκη Ζεγκίνογλου, σε παραγωγή των Ελένης Κοσσυφίδου, Guillaume Dreyfus, Delphine Schmit και συμπαραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία βρίσκεται στο στάδιο γυρισμάτων και αναμένεται να βγει στις αίθουσες το 2024. Είναι η δεύτερη συνεργασία του σκηνοθέτη με το Ίδρυμα Ωνάση, μετά την ταινία μικρού μήκους Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει, που δημιουργήθηκε μέσα σε 120 ώρες, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας ENTER, στη διάρκεια της πανδημίας.

CORA | Εύη Καλογηροπούλου

Μετά τη βραβευμένη στις Κάννες ταινία Στον Θρόνο του Ξέρξη, το Ίδρυμα Ωνάση στηρίζει τη σκηνοθέτρια στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της.

Η Cora είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό σύμπαν: μια μικρή πόλη-κράτος κυβερνάται από άνδρες με όπλα και ένα γιγαντιαίο διυλιστήριο πετρελαίου λατρεύεται σχεδόν σαν θεός. Η Μαρία γεννήθηκε σε αυτή την πόλη, ενώ η μητέρα της και οι αδελφές της είναι κληρονόμοι μιας οικογενειακής παράδοσης μυστικισμού και μαγείας. Καθώς η Μαρία δεν αμφισβητεί την καθιερωμένη τάξη πραγμάτων που βασίζεται στη βία, γίνεται αποδεκτή από τη συμμορία αυτών των ισχυρών ανδρών. Η άφιξη της Ελένης, που δουλεύει ως τραγουδίστρια στο τοπικό μπαρ, αλλάζει τις ισορροπίες των πραγμάτων. Το Ίδρυμα Ωνάση έχει στηρίξει τη σκηνοθέτρια από τα πρώτα της βήματα. Το 2020 η Καλογηροπούλου δημιούργησε το έργο κινούμενης εικόνας Πλακάκια, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας ENTER του Ιδρύματος Ωνάση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Έναν χρόνο αργότερα δημιούργησε την ταινία μικρού μήκους Στον Θρόνο του Ξέρξη, στο πλαίσιο της έκθεσης της Στέγης, You & AI, που παρουσιάστηκε στο Πεδίον του Άρεως και αργότερα απέσπασε το βραβείο του CANAL+ στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών του 2022. Και στη συνέχεια δημιούργησε την ταινία μικρού μήκους Αλεξάνδρεια, που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Archive of Desire στη Νέα Υόρκη. Το Cora, σε παραγωγή της Αμάντας Λιβανού (Neda Film), βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης και αποτελεί μια διεθνή συμπαραγωγή (με Γαλλία και Βέλγιο).

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ; | Εύα Στεφανή

Με αφορμή τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό, η Εύα Στεφανή δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ για το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου, σε παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση.

Το 2021 ο κορυφαίος Έλληνας χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου παρουσιάζει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό. Η πολυβραβευμένη σκηνοθέτρια Εύα Στεφανή ακολουθεί την περιοδεία του έργου στις ευρωπαϊκές σκηνές και παρατηρεί με την τολμηρή ματιά της τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους συνεργάτες του, στην προσπάθειά τους να δώσουν σχήμα και πνοή στο έργο. Η κάμερα κατέγραφε επί δύο χρόνια σκηνές από τις πρόβες και τις παραστάσεις στη Λυών, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Ρώμη, το Τελ Αβίβ, έως και την τελευταία παράσταση στο Σαν Φρανσίσκο. Μέσα σε αυτή τη διετία, όπου τα πάντα αναβάλλονται ή διακόπτονται λόγω της πανδημίας, το κεντρικό ερώτημα που διατρέχει το ντοκιμαντέρ είναι «γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε;». Η τέχνη ως μέσο αντίστασης στο μάταιο των πραγμάτων και ως τρόπος νοηματοδότησης της ζωής.

TACK | Βάνια Τέρνερ

Το TACK παρακολουθεί την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου και την Αμαλία, νεαρή πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας, οι οποίες βρίσκονται ξαφνικά στην πρώτη γραμμή μιας κομβικής αλλαγής στην ελληνική κοινωνία.

H Σοφία αποκαλύπτει τον βιασμό της από έναν ισχυρό παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας και πυροδοτεί το κίνημα #MeToo στην Ελλάδα. Η Αμαλία, στη συνέχεια, απευθύνεται στη Σοφία, καθώς κι εκείνη έχει πέσει θύμα βιασμού, από τον προπονητή της, από την ηλικία των 11 έως και τα 13 της, κι έτσι οδηγούνται σε μια από κοινού αναζήτηση δικαιοσύνης. Στη δίκη-ορόσημο που ακολουθεί, η Αμαλία υποβάλλεται σε εξαντλητικές καταθέσεις, βιώνει victim blaming, ενώ γίνονται απόπειρες να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία της. Η Σοφία, της οποίας η υπόθεση έχει παραγραφεί, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διεκδικήσει την προσωπική της δικαίωση, στέκεται σταθερά στο πλευρό της Αμαλίας, παρέχοντας υποστήριξη με όποιον τρόπο μπορεί. Ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με το τραύμα της και τη σχέση με τον πατέρα της, η Σοφία γίνεται ακτιβίστρια υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα των θυμάτων κακοποίησης. Όμως, αν και η συνηγορία της για τα θύματα κακοποίησης πυροδοτεί μεταρρυθμίσεις στον ποινικό κώδικα, εντούτοις, τα περιστατικά βίας κατά γυναικών συνεχίζουν να γίνονται πρωτοσέλιδα. Η Σοφία και η Αμαλία βρίσκουν εν μέρει μια δικαίωση, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιούν πως ο αγώνας τους για να αλλάξουν οι νοοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας μόλις ξεκίνησε. Βάζοντας πλώρη στο δύσκολο αυτό ταξίδι, θα χρειαστεί να κάνουν «τακ», όπως ακριβώς κάνουν οι ιστιοπλόοι όταν βρίσκουν μπροστά τους αντίθετο καιρό, προκειμένου να συνεχίσουν να προχωρούν μπροστά. Το TACK προέκυψε μετά από ανάθεση του Χρήστου Σαρρή, για λογαριασμό του Onassis Culture. Συμμετείχε στο τμήμα Docs in Progress του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και απέσπασε το βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

ΤΕΙΧΗ | Χρήστος Σαρρής

Η μικρού μήκους ταινία του Χρήστου Σαρρή, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο πλαίσιο του φεστιβάλ του Ιδρύματος Ωνάση, Archive of Desire, ξεκινά το κινηματογραφικό ταξίδι της από το 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Τα Τείχη του Χρήστου Σαρρή σε παραγωγή του Onassis Culture βασίζονται στην προσωπική ενασχόληση του σκηνοθέτη με τους κρατούμενους των φυλακών στη Νιγρίτα Σερρών, όπου μέσα από ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα διδάχτηκαν τις βασικές αρχές της κινηματογραφίας σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Ο κινηματογραφιστής τούς παρείχε τα εργαλεία για να δημιουργήσουν μια ταινία που δεν μιλάει μονάχα για τα προσωπικά τους βιώματα, αλλά έχει απήχηση στα ακροατήρια όλου του κόσμου, θίγοντας αυτονόητα δικαιώματα και αξίες. Τα Τείχη είναι μια υπενθύμιση για τη δύναμη που έχει η αφήγηση ιστοριών, όπως και για την ικανότητα των ανθρώπων να βρίσκουν ελπίδα και νόημα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Η ταινία συνοδεύεται από μια μουσική διασκευή του καβαφικού ποιήματος «Τείχη» από τη Laura Jane Grace, υποψήφια για Emmy καλλιτέχνιδα, συγγραφέα, ακτιβίστρια, μουσικό και ιδρύτρια του αμερικανικού πανκ ροκ συγκροτήματος Against Me! Για τον Χρήστο Σαρρή, «τα Τείχη είναι μια ταινία-πρόκληση για τη σκέψη, η οποία διαδραματίζεται μέσα στα όρια μιας φυλακής. Μέσα από τα μάτια των κρατουμένων, μας δίνεται η ευκαιρία να διερευνήσουμε τα θέματα της ελευθερίας, των ονείρων, της ελπίδας και της ανθρώπινης συνθήκης, με έναν τρόπο που είναι συγχρόνως δηκτικός και συναισθηματικός. Η δυναμική μουσική διασκευή του καβαφικού ποιήματος “Τείχη” από τη Laura Jane Grace προσθέτει ένα επιπλέον στρώμα συναισθήματος και βάθους στην ούτως ή άλλως καθηλωτική αφήγηση». Τα Τείχη δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο μιας σειράς ταινιών μικρού μήκους για την κινηματογραφική δύναμη της γλώσσας του Κ. Π. Καβάφη, οι οποίες παρουσιάστηκαν στo Νew Museum, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τον Μάιο του 2023 στο πλαίσιο του φεστιβάλ Archive of Desire του Ιδρύματος Ωνάση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ | Εύη Καλογηροπούλου

Η βραβευμένη στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Κανών σκηνοθέτρια Εύη Καλογηροπούλου εμπνεύστηκε από το αστικό περιβάλλον της σύγχρονης Αλεξάνδρειας και τη διαρκή παρουσία του Κ. Π. Καβάφη στην πόλη, την οποία η ίδια αισθάνθηκε εκεί ακόμα και στις μέρες μας. Η Καλογηροπούλου στρέφει τον φακό της σε διάφορες τοποθεσίες σε όλη την έκταση της Αλεξάνδρειας, από τα ελληνικά σχολεία στη γειτονιά Σάτμπι έως την περίφημη παραλιακή οδό Κορνίς και τα ναυπηγεία στην περιοχή Μπαχάρι. Η Καλογηροπούλου αντιπαραβάλλει παραδοσιακά αιγυπτιακά τραγούδια, όπως το “Zourouni Kouli Sanah Marah” (Να μ’ επισκέπτεσαι μια φορά τον χρόνο) του –σύγχρονου του Καβάφη– τραγουδοποιού Σαγέντ Νταρουίς, ένα τραγούδι που θυμίζει το καβαφικό ποίημα «Επέστρεφε», με μια πρωτότυπη μουσική επένδυση του Έλληνα ράπερ Νέγρου του Μοριά, ο οποίος συνδυάζει στίχους από τα καβαφικά ποιήματα «Όσο Μπορείς», «Το Πρώτο Σκαλί» και «Η Πόλις» για να δημιουργήσει ένα νέο έργο, με τίτλο “The City of Morris”. Αυτή η ταινία μικρού μήκους είναι η ποιητική απόπειρα αναδημιουργίας μιας πόλης που έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό –και για πολλούς αποτελεί μονάχα μελαγχολική ανάμνηση– δείχνοντας μια Αλεξάνδρεια η οποία εξακολουθεί να είναι ζωντανή μέσα από στίχους και μουσική που εκκινούν από καβαφικά ποιήματα.

Η Αλεξάνδρεια δημιουργήθηκε, σε παραγωγή του Onassis Culture, στο πλαίσιο μιας σειράς ταινιών μικρού μήκους για την κινηματογραφική δύναμη της γλώσσας του Κ. Π. Καβάφη, οι οποίες παρουσιάστηκαν στo Νew Museum, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τον Μάιο του 2023 στο πλαίσιο του φεστιβάλ Archive of Desire του Ιδρύματος Ωνάση.

Σκηνοθεσία: Εύη Καλογηροπούλου | Περιλαμβάνει πρωτότυπη μουσική γραμμένη από τον Νέγρο του Μοριά (“The City of Morris”) | Συμμετέχουν οι: Shady El Gendy Hendan, Sherok El Zoghby, Nermin Zien, Fatma Ibrahiem, Ali Amir

Η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη

Ο δημιουργός των ταινιών Σπιρτόκουτο, Η ψυχή στο στόμα, Μαχαιροβγάλτης, Το μικρό ψάρι και Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς παρουσιάζει τη νέα ταινία του που βρίσκεται στο στάδιο ανάπτυξης.

Ένας επιχειρηματίας, για να σώσει το σπίτι του από τον τοκογλύφο δανειστή του, προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα να μαζέψει τα λεφτά που χρωστάει. Στο απόλυτο αδιέξοδό του, μια ιδέα της τελευταίας στιγμής τον οδηγεί σε μια γνώριμη μονοκατοικία με κρυμμένα λεφτά και σε ένα αδιανόητο, παράλογο έγκλημα, που δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Το σενάριο συνυπογράφει με τον ηθοποιό και πρωταγωνιστή των ταινιών του, Βαγγέλη Μουρίκη. Μετά την Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς, αλλά και τη διασκευή της ταινίας Σπιρτόκουτο σε μιούζικαλ, που παρουσιάστηκε στη Στέγη και αγκαλιάστηκε από κοινό και κριτικούς, το Onassis Culture κάνει ξανά βουτιά στο σύμπαν του Οικονομίδη, στηρίζοντας ως συμπαραγωγός την πολυαναμενόμενη νέα ταινία του.

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΙΑ | Τάσος Λάγγης

Πώς συμβιώνουμε στην πόλη του σήμερα; Tο νέο ντοκιμαντέρ του Τάσου Λάγγη εμβαθύνει στη σύγχρονη πραγματικότητα της αθηναϊκής πρωτεύουσας.

Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας, που συνδημιούργησε με τον Γιάννη Γαϊτανίδη, ήταν η αρχή για τον σκηνοθέτη Τάσο Λάγγη προκειμένου να εμβαθύνει στην ιστορία, στην κουλτούρα και στην ανθρώπινη πτυχή της αθηναϊκής πολυκατοικίας. Η νέα ταινία του, που γυρίζεται αυτή την περίοδο με τίτλο Η Δημόσια Ιδιωτική Οικία, σε παραγωγή του Onassis Culture, κάνει ένα άλμα στο παρόν, στην πολύπλοκη κοινωνική, πολιτιστική και φυσική πραγματικότητα της Αθήνας, για να θέσει το ζωτικό ερώτημα του πώς συμβιώνουμε στην πόλη του σήμερα. Με ποιους τρόπους μπορούμε να την κατοικήσουμε από κοινού; Χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά συμβιωτικές μορφές αφήγησης, ενσωματώνοντας νέες μελέτες και ευρήματα, το πολυαναμενόμενο νέο ντοκιμαντέρ του Τάσου Λάγγη για την Αθήνα θα μπορούσε να είναι μια προβολή σε ένα αστικό μέλλον γεμάτο ζωή.

Open Call Big Short Films

Οι ταινίες μικρού μήκους κρύβουν μεγάλα συναισθήματα

Το Onassis Culture στηρίζει το ελληνικό σινεμά, απελευθερώνοντας τις δυνάμεις και το ταλέντο ανερχόμενων κινηματογραφιστών. To 2023, για πρώτη φορά, απεύθυνε ανοιχτό κάλεσμα σε Έλληνες και ξένους κινηματογραφιστές να καταθέσουν τις προτάσεις τους για μικρού μήκους ταινίες. Συνολικά κατατέθηκαν 132 προτάσεις, πέντε από τις οποίες επιλέχθηκαν να χρηματοδοτηθούν με το ποσό των 10 χιλιάδων ευρώ η καθεμία. Μέσα στη χρονιά θα προχωρήσουν σε παραγωγή, για να βρουν τον δρόμο τους προς τη μεγάλη οθόνη και να συναντήσουν το εγχώριο και διεθνές κοινό στα φεστιβάλ του κόσμου. To επόμενο Open Call αναμένεται να ανακοινωθεί στις αρχές του 2024.

ONASSIS FILM AWARDS

Στηρίζουμε το ανεξάρτητο ελληνικό σινεμά

Το Ίδρυμα Ωνάση συνεργάζεται διαχρονικά με τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ταινιών της χώρας, αναδεικνύοντας τις φωνές ανερχόμενων δημιουργών στα πρώτα τους βήματα. Κάθε χρόνο απονέμει τα Onassis Film Awards σε Έλληνες κινηματογραφιστές για την ανάπτυξη των μεγάλου μήκους ταινιών τους. Από το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας στις «Νύχτες Πρεμιέρας» και από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το Ίδρυμα Ωνάση βρίσκεται παρόν σε κάθε κινηματογραφική γιορτή της χώρας, απελευθερώνοντας τις δυνάμεις και το ταλέντο νέων δημιουργών.

ONASSIS WITH PRIDE

Η Στέγη #Παρούσα. Μέχρι όλα να νιώθουμε και να είμαστε ασφαλή.

H Στέγη παρουσιάζει κάθε χρόνο παραστάσεις και καλλιτεχνικές εμπειρίες που αμφισβητούν
στερεότυπα και επιλέγει να βρίσκεται δίπλα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα μέσα από δράσεις και παρεμβάσεις στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο. Το 2015 έκανε το δικό της coming out στηρίζοντας για πρώτη φορά τον θεσμό του Athens Pride. Σε συνεργασία με τη «Θετική Φωνή», διοργανώνει το “I’m Positive” και συνομιλεί με εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας αλλά και ανθρώπους που ζουν με ή χωρίς τον HIV, βάζοντας «θετικό πρόσημο» στους αγώνες ενημέρωσης ενάντια στoν φόβο και την προκατάληψη. Από το 2021 ονειρεύεται και διεκδικεί μια πιο συμπεριληπτική Αθήνα με την καμπάνια “Athens Home for All”, ενώ το 2022 φώναξε δυνατά με τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο πως «Η αγάπη κάνει την οικογένεια», ανοίγοντας έναν δημόσιο διάλογο για τα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών. Μέχρι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και ηλικίας, να μπορούν να ζουν, να ερωτεύονται και να εξελίσσονται ελεύθερα, η Στέγη θα είναι #Παρούσα.

SOCIETY UNCENSORED

Συζητήσεις για την ελληνική κοινωνία, χωρίς λογοκρισία, ζωντανά στη Στέγη και στο Onassis Channel.

Στη σειρά “Society Uncensored”, ενεργοί πολίτες μοιράζονται τις εμπειρίες τους χωρίς λογοκρισία. Μέσα από βαθιές και ειλικρινείς συζητήσεις, αναδεικνύονται σημαντικές πτυχές της κοινωνικής μας ζωής, σε μια ανοιχτή πλατφόρμα συνάντησης και γόνιμου διαλόγου. Οι γυναικοκτονίες, το Black Lives Matter, η έμφυλη βία, η ρητορική μίσους, το body shaming, τα δικαιώματα των Ρομά, η αναπηρία στον πολιτισμό είναιι μερικά από τα θέματα που αναδείχθηκαν μέσα από τη σειρά. Αυτή τη χρονιά παρουσιάζονται τρία νέα επεισόδια όπου θίγονται κοινωνικά θέματα του «εδώ και τώρα»: ο φασισμός, η ευθανασία και η τουριστικοποίηση. Οι συζητήσεις “Society Uncensored” πραγματοποιούνται με φυσική παρουσία στη Στέγη και το κοινό μπορεί να τις παρακολουθήσει ζωντανά και να συμμετάσχει ενεργά στον διάλογο. Στη συνέχεια προβάλλονται στο Onassis Channel, το κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube, για να ακουστούν στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

ΤΕΧΝΗ & ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ

Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την προσβασιμότητα των ανθρώπων με αναπηρία στον πολιτισμό;

Η Στέγη, σε συνεργασία με διεθνείς ευρωπαϊκούς φορείς, συμμετέχει σε φεστιβάλ και δράσεις με στόχο τη διασφάλιση της προσβασιμότητας όλων στον πολιτισμό. Συνεχίζει να υποστηρίζει καλλιτέχνες με αναπηρία, μέσω ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που στοχεύει στην προώθηση του δημιουργικού τους ταξιδιού, κάνει καθολικά προσβάσιμες τις παραγωγές της σε όλους, με ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, ελληνικούς υπέρτιτλους για κωφούς και βαρήκοους και ακουστική περιγραφή για άτομα με οπτική αναπηρία, αλλά και σχεδιάζει εξειδικευμένα εργαστήρια και προγράμματα καθοδήγησης προσαρμοσμένα στις μοναδικές προκλήσεις και τα ταλέντα των καλλιτεχνών με αναπηρία. Νέες αναθέσεις και παραγωγές αναδεικνύουν τη σημασία της συμπερίληψης στην τέχνη. Δεν σταματάμε όμως εκεί. Συνεχίζουμε να συμμετέχουμε ενεργά στο Europe Beyond Access, το πρωτοποριακό πρόγραμμα που αποσκοπεί να φέρει στο προσκήνιο της ευρωπαϊκής πολιτιστικής σκηνής καλλιτέχνες παραστατικών τεχνών με αναπηρία. Μαζί, δημιουργούμε ένα ζωντανό και χωρίς αποκλεισμούς πολιτιστικό οικοσύστημα.

ΨΗΦΙΑΚΗ ΣΚΗΝΗ

STAGES A/LIVE

Ζωντανά και ψηφιακά, ένας νέος τρόπος να ζεις την κάθε συναυλία.

Το Stages A/Live ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2021 ως μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση για την υποστήριξη των ανεξάρτητων ελληνικών μουσικών σκηνών, όπου μια σειρά κινηματογραφημένων live performances ανέβασαν την ένταση της ψηφιακής σκηνής του Onassis Channel στο YouTube. Τη σεζόν 2023-24, το Stages A/Live ταξιδεύει στο Αλεποχώρι, επιστρέφει στο κέντρο της Αθήνας, ενώνει τις δυνάμεις του με το ετήσιο πάρτυ της Στέγης στον Νέο Κόσμο. Αυτή τη φορά, όμως, έχει πραγματικό κοινό και είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Η Μαρίνα Σάττι ανεβαίνει στη σκηνή της Τεχνόπολης, η Σtella τραγουδά στον ρυθμό των κυμάτων στο Cariocas Beach Bar στο Αλεποχώρι, η Pongo εκπέμπει ζωντανά από τη γειτονιά του Νέου Κόσμου, η Laura Jane Grace από το -1 της Στέγης. Μείνετε συντονισμένοι στην ψηφιακή σκηνή του Ιδρύματος Ωνάση στο Onassis Channel στο YouTube, γιατί αυτό που έρχεται θα σας ταρακουνήσει.

LIVE FROM MOUNT OLYMPUS

Το 2024 ένας ακόμη μύθος στα αυτιά σας

Στο βραβευμένο podcast του Ιδρύματος Ωνάση, Live from Mount Olympus, μετά από τρεις σεζόν, οι θεοί κατεβαίνουν από τον Όλυμπο και μας αφηγούνται μια ακόμη ιστορία. Συνδυάζοντας την τέχνη κορυφαίων σύγχρονων θεατρικών δημιουργών με τις διαχρονικές ιστορίες της αρχαιοελληνικής μυθολογίας και τη μοναδική δύναμη που προσφέρει το μέσο του ήχου για τη φαντασία, το Live from Mount Olympus αποτελεί μια ηχητική περιπέτεια για παιδιά και μεγάλους. Η πρώτη και η δεύτερη σεζόν του Live from Mount Olympus (με την ιστορία του Περσέα η πρώτη και της Περσεφόνης η δεύτερη) ήταν υποψήφιες στα Webby Awards, τα αντίστοιχα Όσκαρ του Ίντερνετ, για το βραβείο του καλύτερου Scripted Fiction Podcast, ανάμεσα σε πρωτοπόρους του είδους, όπως τα κανάλια HBO, BBC και Comedy Central. Η περιπέτεια δεν τελειώνει ποτέ. Η σεζόν με τον Περσέα βραβεύτηκε με το Bullhorn Award ως το καλύτερο podcast για παιδιά, ενώ αυτή της Περσεφόνης είναι υποψήφια για Silver Signal Award στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.

ONASSIS DIGITAL & INNOVATION

Tα προγράμματα Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση έχουν ως στόχο τη δημιουργία ενός εξωστρεφούς προγράμματος στον χώρο των ψηφιακών τεχνών, ειδικά αυτών που σχετίζονται με τη δημιουργία αφηγήσεων εμβυθιστικής πραγματικότητας (immersive story telling) και κάνουν χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ).

Μέσα από το πρόγραμμα ΟΝΧ (Onassis Extending Realities) που περιλαμβάνει μια καλλιτεχνική θερμοκοιτίδα στην Αθήνα (ONX Lab) και έναν καλλιτεχνικό επιταχυντή στη Νέα Υόρκη (ONX Studio), στο Olympic Tower του Μανχάταν, η Στέγη επιδιώκει την ανάπτυξη πρωτότυπου καλλιτεχνικού και δημιουργικού περιεχομένου στις τέχνες για το ψηφιακό και, ταυτόχρονα, την ενίσχυση των καλλιτεχνών, ώστε να είναι σε θέση να παράγουν καλλιτεχνική, κοινωνική και οικονομική αξία, να διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του έργου τους, να εξασφαλίζουν τη δική τους αυτονομία, αλλά και να μεγιστοποιούν τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η δημιουργία τους. Από το ξεκίνημα του ONX Studio, το 2020, τα μέλη του έχουν παρουσιάσει τη δουλειά τους σε πολλά φεστιβάλ παγκοσμίως, όπως είναι τα Tribeca, Sundance, SXSW, Ars Electronica, IDFA, με πιο πρόσφατη τη συμμετοχή στο 80ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Μέσα από τα Plásmata, μια σειρά από συμβάντα στον δημόσιο χώρο, η Στέγη δημιουργεί ένα παγκοσμίου επιπέδου πρόγραμμα τέχνης για το ψηφιακό, με έμφαση στην πληθυντικότητα της ταυτότητας, τη σύνδεση του τοπικού με το παγκόσμιο και τη διερεύνηση της κλιματικής κρίσης και των συνεπειών της.

ONX

Το μέλλον είναι εδώ: από την εκτεταμένη πραγματικότητα στο metaverse.

Το ONX Studio είναι ένας υβριδικός χώρος, στον οποίο καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες που ασχολούνται με την εκτεταμένη πραγματικότητα (XR) μπορούν να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν τα έργα τους. Βρίσκεται στην Onassis Gallery του Olympic Tower, στην έδρα του Onassis USA στο κέντρο του Μανχάταν, και ξεκίνησε τη λειτουργία του το φθινόπωρο του 2020 ως κοινή πρωτοβουλία του Onassis USA και του NEW INC του New Museum. Το ONX Studio πλέον αποτελεί πρότζεκτ του Onassis Culture και συνεργάζεται με οργανισμούς στη Νέα Υόρκη, συμπεριλαμβανομένων των NYU, Games for Change, NEW INC, Rhizome και MAX, καθώς και με παγκόσμιους θεσμούς όπως το IDFA, το CPX:DOX και το DiMODA, μεταξύ άλλων. Εξερευνά συνεχώς νέους δρόμους για υβριδικές, ψηφιακές και φυσικές εμπειρίες, έχοντας φιλοξενήσει έως σήμερα περισσότερες από 18 ομάδες δημιουργών, που έχουν αναπτύξει έργα τα οποία παρουσιάστηκαν σε πολλά φεστιβάλ και εκθέσεις εντός και εκτός συνόρων, όπως στο Sundance, στο Tribeca, στην Ars Electronica, στο τμήμα VR του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, καθώς και στα Plásmata στο Πεδίον του Άρεως και στα Ιωάννινα.

Παρέχοντας χρηματοδότηση για την ανάπτυξη πρότζεκτ, state of the art εγκαταστάσεις, υποστήριξη, αλλά και μια κοινότητα για καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από τη Νέα Υόρκη και όλο τον κόσμο που ασχολούνται με την εκτεταμένη πραγματικότητα και προέρχονται από διάφορα πεδία, το ONX Studio λειτουργεί ως ένας σημαντικός κόμβος, ενδεικτικός του δυναμισμού που χαρακτηρίζει τα διεπιστημονικά καλλιτεχνικά οικοσυστήματα της Νέας Υόρκης και της Ελλάδας. Το Ίδρυμα Ωνάση, έχοντας ως σταθερή του κατεύθυνση την ενίσχυση της καινοτομίας, μέσα από το σύνολο των προγραμμάτων του στηρίζει τη δημιουργία πρωτοποριακών έργων που σχετίζονται με την εκτεταμένη πραγματικότητα και το metaverse. Παράλληλα, ενθαρρύνει την έρευνα που εστιάζει στην εικονική, επαυξημένη και εκτεταμένη πραγματικότητα, μέσα από το πρόγραμμα των υποτροφιών του, όπως πιστοποιούν οι περισσότερες από 80 υποτροφίες σε συναφή θέματα τα τελευταία πέντε χρόνια, σε κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου. Από την καρδιά της Νέας Υόρκης, το ONX Studio βρίσκεται σε στενό διάλογο με τον τομέα Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση στην Αθήνα, που επιδιώκει να προωθήσει την ανατρεπτική καινοτομία σε διάφορους κλάδους, αλλά και την υποστήριξη ενός προγράμματος ανταλλαγής στο άμεσο μέλλον.

ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ

Η Στέγη στηρίζει τα ταξίδια των Ελλήνων δημιουργών.

Tα τελευταία δώδεκα χρόνια, 90 και πλέον παραγωγές και συμπαραγωγές θεάτρου, χορού και μουσικής της Στέγης έχουν δώσει πάνω από 1.000 παραστάσεις σε 52 χώρες και σε περίπου 200 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Τη φετινή σεζόν, το πρόγραμμα της «Εξωστρέφειας» υποστηρίζει περισσότερους από δώδεκα ανερχόμενους αλλά και καταξιωμένους Έλληνες και Ελληνίδες καλλιτέχνες σε όλα τα στάδια της δημιουργικής πορείας τους.

12+ καλλιτέχνες, 17+ σταθμοί σε όλο τον κόσμο τη σεζόν 2023–24
Αβινιόν, Άμστερνταμ, Βιέννη, Βουκουρέστι, Κάρλοου, Λειψία, Λευκωσία, Λιουμπλιάνα, Λονδίνο, Λούμπλιν, Μαδρίτη, Όσλο, Παρίσι, Πλόβντιβ, Στρασβούργο, Φλωρεντία, Χιχόν

Η Έλενα Αντωνίου ταξιδεύει με το έργο της, LANDSCAPE, υπερεκθέτοντας για μία ακόμη φορά το πιο προσωπικό τοπίο της: το σώμα. Η παραγωγή που είδαμε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2023, παρουσιάζεται στο Fondazione Fabbrica Europa της Φλωρεντίας, στις 20 Σεπτεμβρίου. Μετά τη συμμετοχή της στο ImPulsTanz Festival στη Βιέννη, τον Ιούλιο του 2023, η χορογράφος και χορεύτρια Χαρά Κότσαλη παρουσιάζει το έργο to be possessed –μαζί με τους δαίμονές του– στο euro-scene Leipzig Festival στη Λειψία, στις 10 και 11 Νοεμβρίου. Η Νεφέλη Αστερίου και η Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη συμμετείχαν στο διάρκειας πέντε εβδομάδων πρόγραμμα danceWEB στην πόλη της Βιέννης, πάντα στο πλαίσιο του ImPulsTanz Festival, και αυτή είναι μια συνεργασία που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά.

Η Ιωάννα Παρασκευοπούλου ξεκινά με το MOS μια μακρά φεστιβαλική πορεία, έχοντας ήδη ολοκληρώσει την καλοκαιρινή περιοδεία της –σταθμοί της οποίας αποτέλεσαν το ONE Dance Week Festival στo Πλόβντιβ της Βουλγαρίας, το Carlow Arts Festival στο Κάρλοου της Ιρλανδίας, το Atelier de Paris June Events στο Παρίσι και το OperaEstate Festival στo Μπασάνο της περιοχής του Βένετο. Η νέα σεζόν θα τη βρει στο DansensHus του Όσλο από 22 έως 24 Σεπτεμβρίου, στο Dance Umbrella Festival του Λονδίνου στις 11 και 12 Οκτωβρίου, στο National Center for Dance του Βουκουρεστίου στις 8 Νοεμβρίου, στο International Dance Festival του Λούμπλιν στις 10 Νοεμβρίου, στο Otono Festival της Μαδρίτης στις 17 και 18 Νοεμβρίου και στο Ménagerie de Verre του Παρισιού από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος με το έργο-παγετώνα Larsen C ταξιδεύει στο CoFestival της Λιουμπλιάνα στις 23 Νοεμβρίου, κλείνοντας ήδη δύο χρόνια επιτυχημένης περιοδείας, που θα συνεχιστεί και μέσα στο 2024. Στη Λευκωσία, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ παραστατικών τεχνών της πόλης, θα παρουσιαστεί η μουσική παράσταση ΕΝΑ ΕΝΑ του νέου συνθέτη Θανάση Δεληγιάννη, στο τέλος Σεπτεμβρίου του 2023. Επίσης, το Φεστιβάλ Νέας Μουσικής της Κύπρου, που διοργανώνεται από την Ένωση Κυπρίων Συνθετών τον Νοέμβριο του 2023, προσκαλεί το dissonArt ensemble, το οποίο με την υποστήριξη της «Εξωστρέφειας» θα εμφανιστεί με μεγαλύτερη σύνθεση: φλάουτο, κλαρινέτο, πιάνο, κρουστά, βιολί, βιόλα, τσέλο και κοντραμπάσο. Τα ταξίδια της «Εξωστρέφειας» περιλαμβάνουν δύο ακόμη πόλεις-σταθμούς: Το Άμστερνταμ, που θα φιλοξενήσει ένα αφιέρωμα στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο, στο Internationaal Theater Amsterdam, από 20 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 2024, και το Στρασβούργο, όπου η Στέγη μαζί με άλλους οκτώ ευρωπαϊκούς φορείς που συμμετέχουν στο δίκτυο Grand Luxe διοργανώνουν μια πλατφόρμα χορού με τίτλο “Happy Days” στο Pole-Sud CDCN, από 3 έως 5 Απριλίου 2024, με δεκαέξι καλλιτέχνες του σύγχρονου χορού που θα παρουσιάσουν έργα τους μπροστά σε κοινό και επαγγελματίες του χώρου. Τέλος, η έκθεση Weather Engines, μια παραγωγή της Στέγης του 2022, θα παρουσιαστεί στον πολύ σημαντικό οργανισμό LABoral, στη Χιχόν της βόρειας Ισπανίας, με εγκαίνια στις 6 Οκτωβρίου και διάρκεια έως τον Μάιο του 2024, με τον τίτλο μεταφρασμένο στα ισπανικά: Motores del Clima.

ΞΗΡΟΜΕΡΟ/DRYLAND

Επίτροπος ελληνικής συμμετοχής: Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Η ελληνική συμμετοχή στην Μπιενάλε Βενετίας 2024, με την υποστήριξη του Onassis Culture.

Ο δημιουργός διαμεσικών έργων και συνθέτης Θανάσης Δεληγιάννης και ο δραματουργός και φιλόλογος Γιάννης Μιχαλόπουλος ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2022 την έρευνά τους με τίτλο Margaroni Residency, σε ανάθεση του Onassis Culture, ως Onassis Residents. Στο πλαίσιο αυτό συγκρότησαν μια καλλιτεχνική ομάδα, με την οποία εργάστηκαν συλλογικά. Η έρευνα και οι διάφορες μουσικές, εικαστικές και σκηνικές δράσεις του residency αποτέλεσαν τα υλικά για την ανάπτυξη της πρότασης Ξηρόμερο/Dryland, που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 60ή Μπιενάλε της Βενετίας, τον Απρίλιο του 2024. Το Ξηρόμερο/Dryland είναι μια υβριδική εγκατάσταση, η οποία διερευνά με εικαστικά μέσα την ανθρώπινη εμπειρία μέσα στο οικοσύστημα που δημιουργεί το ελληνικό πανηγύρι, από το κέντρο ενός επαρχιακού οικισμού έως τις παρυφές του γεωργικού τοπίου που τον περιβάλλει.

Χρησιμοποιώντας εργαλεία και τρόπους διαφορετικών καλλιτεχνικών πεδίων, στον χώρο του Ελληνικού Περιπτέρου θα μεταφερθεί ένα χρηστικό ποτιστικό μηχάνημα ως κεντρικό τμήμα μιας χωρικής σύνθεσης που απαρτίζεται από βίντεο εγκατάσταση, ηχητικά περιβάλλοντα, φωτιστικά σώματα και το στοιχείο του νερού. Την καλλιτεχνική ομάδα απαρτίζουν οι Θανάσης Δεληγιάννης, Έλια Καλογιάννη, Γιώργος Κυβερνήτης, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Φώτης Σαγώνας, Κώστας Χαϊκάλης, καθώς και ο επιμελητής Πάνος Γιαννικόπουλος.

ΟNASSIS AiR

Ένα πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας που δίνει έμφαση στη διαδικασία, λειτουργώντας ως τo σημείο συνάντησης δημιουργών από όλα τα πεδία και από όλο τον κόσμο.

Το Onassis AiR άνοιξε τις πόρτες του το 2019, για να στηρίξει την καλλιτεχνική διαδικασία μέσα από τη διεπιστημονική ανταλλαγή γνώσεων και πρακτικών μιας ολοένα αναπτυσσόμενης κοινότητας καλλιτεχνών και άλλων δημιουργών που συμμετείχαν στα διαφορετικά του προγράμματα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το οικοσύστημά μας έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο, για να φέρει πιο κοντά όλους τους δημιουργούς που στηρίζει το Ίδρυμα Ωνάση. Ανοίγουμε τις πόρτες μας στην καλλιτεχνική κοινότητα μέσα από ατομικές καλλιτεχνικές φιλοξενίες, που ανακοινώνονται κάθε χρόνο από τα Open Calls, από αναθέσεις του Onassis Culture για την έρευνα και ανάπτυξη νέων έργων, αλλά και από συνεργασίες με άλλους οργανισμούς μέσω των διεθνών δικτύων μας. Ως ένας ζωντανός οργανισμός, το Onassis AiR εξελίσσεται συνεχώς. Οι 43 καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα της σεζόν 2023-24 ως Onassis AiR Fellows είναι οι: Μαργαρίτα Αθανασίου, Λουκία Αλαβάνου, Γιώτα Αργυροπούλου, Εύα Βασλαματζή, Πάκυ Βλασσοπούλου, Κυριακή Γονή, Ειρήνη Καλαϊτζίδη, Χαρά Κότσαλη, Γιώργος Κουτλής, Τάσος Λάγγης, Μανώλης Μανουσάκης, Γιολάντα Μαρκοπούλου, Ορέστης Μαυρουδής & Δέσποινα Κρέη, Νατάσσα Μπλάτσιου, Εύη Νάκου, Κοσμάς Νικολάου, Σοφία Ντώνα, Χρήστος Παπαδόπουλος, Χρήστος Πολυμενάκος, Λυκούργος Πορφύρης, Τζάνις Ραφαηλίδου, Σπύρος Στάβερης, Φωτεινή Σταματελοπούλου, Πάνος Φουρτουλάκης, Αγάπη Χαρμάνη, Ζωή Χατζηγιαννάκη, Larissa Araz, Mario Banushi, Dante Buu, Lisa Colette Bysheim, William Cardoso, Charbel Haber, Mazen Kerbaj, Peter Miller, Alyssa Moxley, Ozhopé Collective, Pink House press, Phoenix Rousiamanis, Ellpetha Tsivicos, Endi Tupja, Łukasz Twarkowski, Kristina Melbø Valvik.

ONASSIS SHOP

Στο πωλητήριο της Στέγης βρίσκουμε ό,τι θα θέλαμε να έχουμε: Από συλλεκτικές εκδόσεις έως μια ντισκομπάλα και έναν αναπτήρα.

Στο φουαγιέ του ισογείου, το φυσικό πωλητήριο της Στέγης είναι τόσο ξεχωριστό όσο και οι δημιουργίες του. Ξεφυλλίστε το ετερόκλητο σύμπαν των Onassis Publications, των συλλεκτικών εκδόσεων που ανιχνεύουν τις σύγχρονες τάσεις της ελληνικής καλλιτεχνικής και μη δημιουργίας. Από την πολιτική οικολογία και τον ψηφιακό πολιτισμό έως LP βινύλια και CD, μια μελέτη για την αθηναϊκή πολυκατοικία και ένα εναλλακτικό γλωσσάρι για τον καιρό. Αντικείμενα του πόθου από 1,5 €, όπως μια ντισκομπάλα, ένα ολόλευκο green θερμός, μια πινακίδα για την τέχνη και το σπίτι σας, όλα με την υπογραφή Onassis. Αποκτήστε αντικείμενα και αριθμημένα art prints του «Έλληνα Ροντέν» Γιανούλη Χαλεπά, αλλά και memorabilia από παραγωγές που αγαπήσατε, όπως το Σπιρτόκουτο και το Έγκλημα και Τιμωρία.
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη έως Κυριακή, 18:00-23:00

ONASSIS PUBLICATIONS
Το ετερόκλητο σύμπαν του Ιδρύματος Ωνάση αποτυπώνεται στις σελίδες των εκδόσεών του.

Μια μελέτη γύρω από την αθηναϊκή πολυκατοικία και την ταυτότητα της πρωτεύουσας, μια έκδοση για το έργο του «μεγάλου μοντέρνου» της νεοελληνικής γλυπτικής, Γιανούλη Χαλεπά, το αρχείο του κορυφαίου Νεοέλληνα Διαφωτιστή, Αθανάσιου Ψαλίδα, και ένα κοινωνικό-επιστημονικό γλωσσάρι για τον καιρό. Η σειρά εκδόσεων του Ιδρύματος Ωνάση αφουγκράζεται και καταγράφει τις τάσεις στη σύγχρονη έρευνα, αναδεικνύει φωνές σημαντικών Ελλήνων δημιουργών του σήμερα και θέτει ερωτήματα για ζητήματα που θα μας απασχολήσουν και στο μέλλον, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη, η πολιτική οικολογία και ο ψηφιακός πολιτισμός. Πέρα από την έντυπη μορφή, οι εκδόσεις προσφέρουν και μια σειρά LP βινυλίων και CD, που δημιουργούν ένα σύμπαν γύρω από παραγωγές της Στέγης, με τη μουσική εμβληματικών παραστάσεων ή εκπαιδευτικού υλικού. Οι εκδόσεις του Ιδρύματος Ωνάση ανοίγουν έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα σε καλλιτέχνες, ερευνητές, υποτρόφους και την εγχώρια και διεθνή κοινότητα αναγνωστών, αναδεικνύοντας τη σημασία της έρευνας, του πειραματισμού και του συλλογικού αναστοχασμού. Διατίθενται στο Onassis Shop της Στέγης και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και σημεία πώλησης στην Αθήνα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΩΝΑΣΗ 1924—1975
50 χρόνια. 14 χώρες. 3 ήπειροι.

Μια έκδοση για την επιχειρηματική δραστηριότητα του Αριστοτέλη Ωνάση, σε επιμέλεια της
Τζελίνας Χαρλαύτη.

Το Ίδρυμα Ωνάση, το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ και οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης συνεργάζονται και δημιουργούν μια έκδοση για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Αριστοτέλη Ωνάση. Το βιβλίο Ιστορία των Επιχειρήσεων Ωνάση 1924-1975, που η συγγραφή του στηρίχτηκε στα δεκάδες χιλιάδες έγγραφα του Αρχείου Ωνάση, αποτυπώνει την πεντηκονταετή λειτουργία ενός πολυεθνικού επιχειρηματικού ομίλου, με εταιρείες σε τρεις ηπείρους και 14 χώρες και δραστηριότητες σε όλο τον πλανήτη. Το αρχείο αυτό, μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση, αποτελείται από εκατοντάδες αρχειακά κουτιά, στα οποία περιέχονται δεκάδες χιλιάδες έγγραφα από την πεντηκονταετή επιχειρηματική δράση του Αριστοτέλη Ωνάση, αλλά και πολλές από τις δράσεις που ακολούθησαν. Η οργάνωση, η καταλογογράφηση και η ταξινόμηση του αρχείου, καθώς και η συγγραφή της ιστορίας των επιχειρήσεων Ωνάση είναι προϊόν ερευνητικού έργου που ανέθεσε το Ίδρυμα Ωνάση στο Κέντρο Ναυτιλιακής Ιστορίας του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ και αποτέλεσμα συνεργασίας πλειάδας ερευνητών υπό τη διεύθυνση της Τζελίνας Χαρλαύτη. Μια καινοτομία στον χώρο της Ιστορίας Επιχειρήσεων όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Αναζητήστε το σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.

ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ: THE MUSICAL, γίνεται συλλεκτικός δίσκος
Φτιάξ’ το το βινύλιο.

Ακούγεται στη διαπασών. Οι εκκωφαντικές φωνές (και ζωές) της τετραμελούς οικογένειας του Δημήτρη, που γνωρίσαμε τον Νοέμβριο του 2022 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, ηχογραφούνται για να παίζουν στο repeat. Σε μουσική των Γιάννη Νιάρρου και Αλέξανδρου Λιβιτσάνου και λιμπρέτο των Γιάννη Οικονομίδη και Δώρη Αυγερινόπουλου, το Σπιρτόκουτο: The Musical θα ακουστεί μέσα σε κάθε διαμέρισμα της πόλης, διακόπτοντας την ησυχία της «αγίας ελληνικής οικογένειας». Εννέα μουσικοί, έντεκα ερμηνευτές και πλήθος άλλων συντελεστών μετατρέπουν το οικογενειακό μακελειό που ζήσαμε επί σκηνής σε μια «επική, λαϊκή, βρόμικη, σκοτεινή, ξεκαρδιστική, γελοία, σοβαρή, συγκινητική, ανεβαστική» ακουστική εμπειρία. Ο δίσκος θα είναι διαθέσιμος στο Onassis Shop, σε δισκοπωλεία, καθώς και σε όλες τις μουσικές ψηφιακές πλατφόρμες μέσα στο 2024.

ΔΙΚΤΥΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Εξωστρέφεια, δικτύωση, συνεργασία, συνδημιουργία.
Τα βασικά εργαλεία ανάπτυξης και δημιουργίας μάς δίνουν την απαραίτητη ώθηση για να
απελευθερώσουμε τις δυνάμεις μας σε όλο τον κόσμο. Η Στέγη ενισχύει την εκτός των συνόρων δράση της, συμμετέχοντας ενεργά σε διεθνή δίκτυα ανταλλαγής ιδεών και καλλιτεχνικών πρακτικών που ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία στον τομέα του πολιτισμού και επανεξετάζουν τα όρια μεταξύ τέχνης, τεχνολογίας, επιστήμης, κοινωνίας και εκπαίδευσης. Σε στενή συνεργασία με φορείς του εξωτερικού, υλοποιούμε από κοινού δράσεις που αποσκοπούν στην υποστήριξη νέων και ανερχόμενων καλλιτεχνών, στην έρευνα, στην καινοτομία και στον πειραματισμό στα πεδία της μεικτής πραγματικότητας, της τεχνητής νοημοσύνης, της συμπερίληψης και της βιωσιμότητας. Διαβάστε περισσότερα για τα δίκτυα συνεργασίας και τα ευρωπαϊκά προγράμματα στα οπoία συμμετέχει η Στέγη στο onassis.org.

European Digital Deal | Τέχνη–Τεχνητή Νοημοσύνη–Δημοκρατία
Συμμετέχουν οι φορείς Ars Electronica (Αυστρία), Braga Media Arts (Πορτογαλία), Center for the Promotion of Science (Σερβία), Gluon (Βέλγιο), gnration (Πορτογαλία), iMAL – Art Center for Digital Cultures & Technology (Βέλγιο), Kersnikova Institute / Kapelica Gallery (Σλοβενία), LABoral – Centro de Arte y Creación Industrial (Ισπανία), Pro Progressione (Ουγγαρία), Sineglossa (Ιταλία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), The Culture Yard (Δανία), Waag Future Lab (Ολλανδία), Zaragoza City of Knowledge Foundation (Ισπανία). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

European Media Art Platform / EMAP | Τέχνες–Νέα Μέσα
Συμμετέχουν οι φορείς Antre Peaux (Γαλλία), Ars Electronica (Αυστρία), CIKE – Creative Industry Košice (Σλοβακία), gnration (Πορτογαλία), iMAL – Art Center for Digital Cultures & Technology (Βέλγιο), IMPAKT [Centre for Media Culture] (Ολλανδία), Kersnikova Institute / Kapelica Gallery (Σλοβενία), KONTEJNER | bureau of contemporary art praxis (Κροατία), LABoral – Centro de Arte y Creación Industrial (Ισπανία), m-cult (Φινλανδία), NeMe Arts Centre (Κύπρος), RIXC Centre for New Media Culture (Λετονία), Silent Green (Γερμανία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Werkleitz Centre for Media Art (Γερμανία), WRO Art Center (Πολωνία). Με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Smart Attica European Digital Innovation Hub | Τεχνητή Νοημοσύνη–Ψηφιακός Μετασχηματισμός
Συμμετέχουν οι εξής φορείς από την Ελλάδα: Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών (ΕΚΕΦΕ) «Δημόκριτος», Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Ερευνητικό κέντρο «Αθηνά», Found.ation, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ), ΣΕΒ – Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε. (ΕΕΣΥΠ), Ίδρυμα Ωνάση, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, Εταιρεία Ανάπτυξης & Τουριστικής Προβολής Αθηνών (ADDMA), Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Αττικής, uni.fund. Με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Transmissions | Μουσική–Ηχητική Τέχνη
Τον συντονισμό του προγράμματος έχει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, σε συνεργασία με το Ultima Oslo Contemporary Music Festival (Νορβηγία), με την υποστήριξη του EEA Grants (Χορηγίες Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου) και των Νορβηγικών Χρηματοδοτικών Μηχανισμών 2014–2021.

Sounds Now | Μουσική
Συμμετέχουν οι φορείς Musica, Impulse Centre for Music (Βέλγιο), Huddersfield Contemporary Music Festival (hcmf//) (Ηνωμένο Βασίλειο), November Music (Ολλανδία), SPOR Festival (Δανία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Time of Music / Musiikin aika (Φινλανδία), Transit (Festival 20-21) (Βέλγιο), Ultima – Oslo Contemporary Music Festival (Νορβηγία), Wilde Westen (Βέλγιο). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ULYSSES: European Odyssey | Μουσική–Ηχητική Τέχνη–Community Art
Συμμετέχουν οι φορείς Brave New World Producties (Ολλανδία), Arts Over Borders (Ιρλανδία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Museo Joyce Trieste (Ιταλία), Vilniaus miesto muziejus (Λιθουανία), Xwhy / Agency of Understanding (Λιθουανία), Budapest Brand nZrt (Ουγγαρία), Collectif ildi ! eldi (Γαλλία), Rimini Protokoll (Γερμανία), Fundación Uxio Novoneyra (Ισπανία), Blaagaard Teater (Δανία), Asociatia Create. Act.Enjoy (Ρουμανία), Teatrul National “Lucian Blaga” din Cluj-Napoca (Ρουμανία), Stichting Fotografie Noorderlicht (Ολλανδία), Chorus – Μη κερδοσκοπικός οργανισμός πολιτών (Ελλάδα), Lumo Light Festival (Φινλανδία), Arena Ensemble (Πορτογαλία), Museum of Literature Ireland (Ιρλανδία). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Europe Beyond Access | Συμπερίληψη–Αναπηρία
Συμμετέχουν οι φορείς Centrum Kultury Zamek (Πολωνία), CODA Oslo International Dance Festival (Νορβηγία), Culturgest (Πορτογαλία), Holland Dance Festival (Ολλανδία), Kampnagel (Γερμανία), Mercat de les Flors (Ισπανία), Oriente Occidente (Ιταλία), Project Arts Center (Ιρλανδία), Skånes Dansteater (Σουηδία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), σε συνεργασία
με το British Council (Ηνωμένο Βασίλειο) & το Julidans (Ολλανδία). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Dance On, Pass On, Dream On | Χορός–Τρίτη Ηλικία
Συμμετέχουν οι φορείς Bureau Ritter (Γερμανία), Codarts University of the Arts in Rotterdam (Ολλανδία), Compagnie Jus de la Vie | Age on Stage (Σουηδία), Holland Dance Festival (Ολλανδία), Mercat de les Flors (Ισπανία), KUMQUAT Productions (Γαλλία), Nomad Dance Academy Slovenia (Σλοβενία), Sadler’s Wells (Ηνωμένο Βασίλειο), Station Service for Contemporary Dance (Σερβία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), STUK House for Dance, Image & Sound (Βέλγιο). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλεξάνδρεια: (Eπαν)ενεργοποιώντας τα κοινά αστικά φαντασιακά | Αρχιτεκτονική–Κληρονομιά–Ηχητική Τέχνη–Εικαστικές Τέχνες Συμμετέχουν οι φορείς Bozar (Βέλγιο), Cittadelarte – Fondazione Pistoletto (Ιταλία), Kunsthal Aarhus (Δανία), Leiden University, Σχολή Αρχαιολογίας (Ολλανδία), MUCEM – Musée des Civilisations de l’Europe et de la Méditeranée (Γαλλία), Musée Royal de Mariemont (Βέλγιο), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Undo Point Centre for Contemporary Art (Κύπρος). Οι δράσεις υλοποιούνται σε συνεργασία με τους φορείς Theatrum Mundi (Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο), Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αλεξάνδρεια (Αίγυπτος) και CLUSTER (Αίγυπτος). Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Grand Luxe | Χορός–Επαγγελματική Ανάπτυξη
Συμμετέχουν οι φορείς Grand Studio (Βέλγιο), Centre Chorégraphique National – Ballet de Lorraine (Γαλλία), Ballet de l’Opéra national du Rhin – CCN de Mulhouse (Γαλλία), Pole-Sud – CDCN Strasbourg (Γαλλία), TROIS C-L – Centre de Création Chorégraphique du Luxembourg (Λουξεμβούργο), Theater Freiburg (Γερμανία), L’Abri (Ελβετία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Teatro Municipal Do Porto (Πορτογαλία).

ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΥΓΕΙΑΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ 2023-24

Τολμάμε να σκεφτούμε το μέλλον

Στο Ίδρυμα Ωνάση δημιουργούμε εκπαιδευτικά προγράμματα για τη νέα γενιά που διαμορφώνεται σήμερα, προκειμένου να ηγηθεί αύριο με ενσυναίσθηση, περιέργεια και θάρρος. Ανοίγουμε συζητήσεις για ζητήματα σεξουαλικής ταυτότητας, δίνουμε πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες, τα fab labs και την τεχνητή νοημοσύνη, προσφέρουμε ψηφιακά υλικά και ασύγχρονα μαθήματα. Συμπορευόμαστε με γονείς και εκπαιδευτικούς που θέλουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις και τα δεδομένα του παρόντος, δημιουργώντας ένα υποσχόμενο μέλλον για όλες και όλους. Βάζουμε από νωρίς σε προτεραιότητα την υγεία ως γνώση και προσωπική ευθύνη για μια κοινωνία ανθρώπων που ξέρουν πώς να αγαπούν το σώμα τους και ποια είναι η αξία της δωρεάς οργάνων. Πιστεύουμε στη μοναδικότητα του ατόμου, στη συμπερίληψη και στην ομαδική μάθηση και δεσμευόμαστε να συνεχίζουμε να επενδύουμε στις ανάγκες των οικογενειών και των παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, με προγράμματα που καλλιεργούν νέες, επιστημονικά ενημερωμένες νοοτροπίες. Μαζί, ξεκινάμε και φέτος ένα ταξίδι ανακάλυψης, καινοτομίας και ενδυνάμωσης μέσα σε ένα σύμπαν γεμάτο από βιβλία, οθόνες, εργαστήρια, καλλιτέχνες, επαγγελματίες, μουσική, την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, τον Αλεξανδρινό ποιητή Κ. Π. Καβάφη και τα ταλέντα σας. Στο Ίδρυμα Ωνάση, δεν βλέπουμε μόνο παιδιά, εφήβους και νέους. Βλέπουμε υπεύθυνους παγκόσμιους πολίτες σε έναν κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται μαζί τους.

ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ 2023-24

Διαμορφώνοντας την κοινωνία του μέλλοντος

Από το 1978 απελευθερώνουμε δυνάμεις, έχοντας προσφέρει περισσότερες από 7.600 υποτροφίες σε φοιτητές και ερευνητές, για μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι υπότροφοι είναι μέλη της μεγάλης οικογένειας του Ιδρύματος και κρίκοι μιας αλυσίδας εξέλιξης, καινοτομίας
και αριστείας. Η γνώση που γίνεται οικουμενικό διαβατήριο, η έρευνα που γίνεται συγκίνηση, η τέχνη που ενώνει διαφορετικούς κόσμους και αλλάζει την κοινωνία προς το καλύτερο. Μια εικόνα που συμπυκνώνει το όραμα του Ιδρύματος για την Παιδεία και τον Πολιτισμό: τη συνεχή επένδυση στην αριστεία, που έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει την κοινωνία με τη συνεργασία της. Οι υπότροφοι του Ιδρύματος Ωνάση είναι πρεσβευτές για το όραμά του προς την ανοιχτή κοινωνία, τη συνεχή φυγή προς τα μπρος, τη γνώση που κερδίζεται και επιστρέφει στην Ελλάδα – μια Ελλάδα στα καλύτερά της. Η προκήρυξη για το νέο ακαδημαϊκό έτος αναμένεται να ανακοινωθεί τον Δεκέμβριο του 2023.

ONASSIS PRIZES

Βραβεύοντας τους οραματιστές του αύριο

Τα Βραβεία Ωνάση απονέμονται κάθε τρία χρόνια σε διακεκριμένες προσωπικότητες και οργανισμούς διεθνούς κύρους, στους τομείς των Χρηματοοικονομικών, του Διεθνούς Εμπορίου και της Ναυτιλίας, δηλαδή τους ίδιους ακριβώς τομείς στους οποίους διακρίθηκε ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Πανεπιστημιακοί διεθνούς εμβέλειας –ανάμεσά τους ο «πατέρας των εμπειρικών χρηματοοικονομικών σπουδών» Eugene Fama, ο οποίος το 2013 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών, αλλά και οι νεότεροι οικονομολόγοι, Mary Brooks και Wayne Talley, που ερεύνησαν τους κινδύνους της ναυτιλίας από την πειρατεία– προχωρούν με το έργο τους την κοινωνία ένα βήμα πιο μπροστά. Η απονομή των Βραβείων Ωνάση 2023 θα πραγματοποιηθεί αυτόν τον Νοέμβριο στο Guildhall, σε συνεργασία με το Grammenos Centre for Shipping, Trade and Finance στο Bayes Business School του Πανεπιστημίου City του Λονδίνου. Η επιλογή των βραβευθέντων πραγματοποιήθηκε από διεθνή κριτική επιτροπή, την οποία απαρτίζουν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί, ανάμεσά τους και δύο νομπελίστες.

ΩΝΑΣΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Το τοπίο της Υγείας και των Μεταμοσχεύσεων στη χώρα αλλάζει.

Το 2024, το Ωνάσειο Εθνικό Μεταμοσχευτικό Κέντρο παραδίδεται στην Πολιτεία. Μαζί του, έπειτα από 30 χρόνια καινοτομίας και πάνω από 2 εκατομμύρια επισκέψεις, το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο γυρίζει σελίδα και μετατρέπεται στο πρώτο πλήρως ψηφιακό νοσοκομείο στην Ελλάδα. Το τοπίο της Υγείας και των Μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα αλλάζει. Το Ωνάσειο Εθνικό Μεταμοσχευτικό Κέντρο (ΩΕΜΕΚ) αναμένεται να αποτελέσει κέντρο αναφοράς εθνικής εμβέλειας για τη Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων, ενώ μαζί με το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο (ΩΚΚ) θα αποτελούν δύο πλήρως ψηφιοποιημένα νοσηλευτικά κέντρα στην Ελλάδα, προάγοντας την καινοτομία και την έρευνα. Η παράδοση του Ωνάσειου Εθνικού Μεταμοσχευτικού Κέντρου στους πολίτες, η πλήρης ψηφιοποίηση του ΩΚΚ, αλλά και η δημιουργία εντός του ΩΕΜΕΚ του Ωνάσειου Παίδων, μιας σύγχρονης παιδοκαρδιολογικής και παιδοκαρδιοχειρουργικής πτέρυγας, αποτελούν τις επόμενες σημαντικές πρωτοβουλίες του Ιδρύματος Ωνάση, που για ακόμη μία φορά αλλάζει το μέλλον της Υγείας στην Ελλάδα. Όμως, οι δράσεις μας δεν σταματούν εδώ, καθώς για το Ίδρυμα Ωνάση η Υγεία είναι ζήτημα Πολιτισμού. Γι’ αυτό, σε συνεργασία με τον Ελληνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), καταρρίπτουμε τους μύθους και χτίζουμε την αλήθεια γύρω από τη δωρεά οργάνων, μέσα από τα ενημερωτικά σεμινάρια Organmeetings, ενώ προάγουμε και την επιστημονική γνώση συνδιοργανώνοντας τα διεθνούς επιπέδου Transplant Masterclasses. Παράλληλα, από το 2021, με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Οργανούληδες», έχουμε μοιραστεί με περισσότερα από 300 σχολεία, 10.000 μαθητές και 900 εκπαιδευτικούς από όλη τη χώρα την αξία της δωρεάς οργάνων. Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να γιορτάσουμε το 2024, αυτό είναι η ζωή.