Το Αρχείο Καβάφη «έπιασε» σπίτι, είναι στην Πλάκα και στεγάζει από 2.000 και πλέον τεκμήρια, τη βιβλιοθήκη και τα προσωπικά αντικείμενα του Κ.Π. Καβάφη. To νεοκλασικό της οδού Φρυνίχου 16Β, δίπλα ακριβώς στο Θέατρο Τέχνης του Κουν, έχει ανοίξει πλέον τις πόρτες του, και οι βελούδινες κουρτίνες του είναι κι αυτές ανοιχτές για να μας υποδεχτεί στο «σπίτι» του Καβάφη, γιατί πώς αλλιώς να πεις τον χώρο που στεγάζει το λογοτεχνικό και το προσωπικό Αρχείο του Κ.Π. Καβάφη, καθώς και 966 βιβλία που περιλαμβάνονταν στη βιβλιοθήκη του, αλλά και μια συλλογή τεκμηρίων και έργων τέχνης με αναφορές στον ποιητή.
Σε αυτό το «σπίτι» υπάρχει το γραφείο του Καβάφη, η πολυθρόνα που καθόταν στο πραγματικό του σπίτι στην Αλεξάνδρεια, η φωτογραφία της μητέρας του ποιητή, Χαρίκλειας Καβάφη, την οποία είχε στο σαλόνι του. Δίπλα ακριβώς από το πορτρέτο της βρίσκεται ένας επιβλητικός καθρέφτης που φαντάζομαι ότι σε αυτόν έχει καθρεφτίσει ο ποιητής το πρόσωπό του. Είναι γενικά πολύ περίεργη και υποβλητική η αίσθηση που σου δημιουργούν τα αντικείμενα, όταν σου λένε ότι ανήκαν στον Καβάφη, ότι ήταν τα προσωπικά καθημερινά αντικείμενά του.
Η άδεια βελούδινη πολυθρόνα στη γωνία, ξαφνικά σε ποτίζει από ένα επιβλητικό απροσδιόριστο ρεύμα που σε διαπερνά με σκέψεις και αισθήσεις της φαντασίας σου και ό,τι για σένα σημαίνει Κ.Π. Καβάφης (1863-1933). Το κομπολόι στην προθήκη θέλεις να το αγγίξεις, το άδειο γραφείο του γεμίζει από αντικείμενα που φαντάζεσαι ότι είχε πάνω κάποτε, όταν σε αυτό μπορεί να καθόταν ο ποιητής να γράψει κάτι, ό,τι κι αν ήταν αυτό. Το πακέτο με τα τσιγάρα του Irma Cigarettes, η ταμπακιέρα με τ’ αρχικά του και η θήκη–κομψοτέχνημα για κάρτες επισκεπτηρίου με τα αρχικά της Χαρίκλειας Καβάφη (το γένος Φωτιάδη) είναι κάποια από τα προσωπικά αντικείμενα του ποιητή που συναντά κανείς πλέον στο Αρχείο Καβάφη.
Όλος ο σχεδιασμός του νέου αυτού χώρου είναι υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη των οποίων οι βασικές αρχές του όπως μας είπαν και οι ίδιοι είναι φυσικά η ποίηση του Καβάφη. Έχουν φτιάξει μια «επιδερμίδα» στην υπάρχουσα κατασκευή, η οποία «είναι μια σειρά από αποσπασματικά συμβάντα». Ένα «σπίτι» με έντονα τα στοιχεία της εποχής που έζησε ο ποιητής, αφού έχει και τον αντίστοιχο διάκοσμο λόγω των ίδιων των αντικειμένων του, γεμάτος ενέργεια με τις γωνιές του να γεμίζουν από σημεία κι ατμόσφαιρα σαν να μεταφερόμαστε σε όλο το διαμέρισμα της Αλεξάνδρειας του Καβάφη. Ανάμεσα σε φωτογραφίες του ίδιου και της οικογένειάς του, συναντάμε βάζα, κορνίζες, ένα αντίγραφο των γυαλιών του, ενώ ξεχωρίζουν έξι προσωπογραφίες του ποιητή από σύγχρονούς του καλλιτέχνες.
Τα μόνα αντικείμενα που ο ποιητής δεν άγγιξε ποτέ, αλλά εκτίθενται στον χώρο, είναι η νεκρική μάσκα του, αλλά και η πρώτη έκδοση των καβαφικών ποιημάτων, σε φιλολογική επιμέλεια Ρίκας Σεγκοπούλου και εικονογράφηση Τάκη Καλμούχου, η οποία τυπώθηκε το 1935, μετά τον θάνατό του. Όπως μας αναφέρει στην ξενάγηση η συντονίστρια Επικοινωνίας & Δράσεων Αρχείου Καβάφη, Μαριάννα Χριστοφή, ο Καβάφης όσο ζούσε δεν εξέδωσε ποτέ κανένα του ποίημα. Ο ίδιος τύπωνε τις ποιητικές του συλλογές και τις έστελνε ή τις χάριζε σε φίλους και θαυμαστές του έργου του, σημειώνοντας μάλιστα σχολαστικά λίστες της διανομής αυτής, γνωρίζοντας πολύ καλά τι είχε δώσει και σε ποιον.
Περνώντας στην επόμενη αίθουσα πάμε από την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα του Καβάφη και σ’ αυτήν πρωταγωνιστούν στα μάτια μας οι γραφικοί χαρακτήρες, αφού σε μία μεγάλη προθήκη βρίσκονται σελίδες από τα ημερολόγια που κράτησε ο Καβάφης από τα ταξίδια του στην Αθήνα, επιστολές και σημειώματα θαυμασμού και συγκίνησης για το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή από τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Δημήτρη Μητρόπουλο σε μουσική παρτιτούρα, η οποία αποτελεί και την πρώτη μελοποίηση ποιήματος του Καβάφη, τον Τέλλο Άγρα, τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Κοιτώντας ψηλά διαβάζουμε στα αγγλικά μία σχετική φράση από το προσχέδιο επιστολής του ποιητή προς τη Μαριγώ Καβάφη τoυ 1902, η οποία σε ελεύθερη μετάφραση λέει: «Πήγα στην Αθήνα, σαν σε μία Μέκκα, αποφάσισα να μου αρέσει και κράτησα τον λόγο μου. Δεν με κινητοποίησε ο πατριωτισμός, απλά με οδήγησε το συναίσθημα και η πλάνη».
Η αίθουσα περιλαμβάνει επίσης εκδόσεις διακεκριμένων Αθηναίων ποιητών και πεζογράφων με χειρόγραφες αφιερώσεις τους στον Καβάφη. Ο Άγγελος Σικελιανός τού αφιέρωσε τον Τελευταίο Ορφικό Διθύραμβο (1932), ο Κώστας Καρυωτάκης τα Νηπενθή (1921), ο Μιλτιάδης Μαλακάσης τα Αντίφωνα (1931), ο Γιώργος Θεοτοκάς τις Ώρες αργίας (1931) και η Γαλάτεια Καζαντζάκη το 11 π.μ.-1 μ.μ. κι’ άλλα διηγήματα (1929).
Για την ιστορία «η Αθήνα γοήτευε τον Κ. Π. Καβάφη, ο οποίος έβλεπε την ελλαδική πρωτεύουσα ως εφαλτήριο της ποιητικής του αναγνώρισης και αναζητούσε διακαώς την κριτική επιδοκιμασία των Αθηναίων αναγνωστών του. Το αθηναϊκό λογοτεχνικό κατεστημένο εναντιώθηκε και, συγχρόνως, εξύμνησε τον ποιητή, προκαλώντας τον να προωθήσει ενεργά τη φήμη του και να καλλιεργήσει στρατηγικές συμμαχίες. Φτάνοντας στο τέλος της ζωής του, ο Καβάφης είχε καταφέρει να καθιερωθεί ως έγκριτος Έλληνας ποιητής, με φήμη ισάξια των Αθηναίων ομοτέχνων του.
Ωστόσο, αυτό το επίτευγμα επισκιάστηκε τελικά από τα βάσανα με τα οποία ταυτίστηκε στη ζωή του η Αθήνα στα ύστερά του χρόνια. Ενώ τα δύο πρώτα ταξίδια του Καβάφη στην Αθήνα, το 1901 και το 1903, ήταν συναρπαστικά και γεμάτα ανακαλύψεις, οι δύο τελευταίες επισκέψεις του στην πόλη είχαν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1905, το έκανε για να επισκεφθεί τον ετοιμοθάνατο αδελφό του, Αλέξανδρο, ο οποίος είχε προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό. Και όταν ο ποιητής επέστρεψε ξανά το 1932, είχε διαγνωστεί με καρκίνο στον λάρυγγα και υποβλήθηκε σε τραχειοτομή στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού».
Στην έκθεση μάλιστα συναντάμε και την επιστολή του Καβάφη προς τον Αντώνη Μπενάκη, με ημερομηνία 1η Αυγούστου του 1932, γραμμένη στο διάστημα που ο ποιητής υποβαλλόταν σε θεραπεία και στην οποία δήλωνε ότι προτιμά να αναρρώσει στην κλινική Ασημακοπούλου και ήθελε να φύγει από τον Ερυθρό Σταυρό.
Μετά την Αθήνα του Καβάφη φτάνουμε τελικά στον χώρο όπου το φυσικό αρχείο του Αλεξανδρινού ποιητή μπορεί να συναντήσει το κοινό και τους μελετητές, στο Αναγνωστήριο. Είναι επίσης ένας χώρος ανοιχτός για όλους, εκεί που θα βρούμε και τη «μαγική» πόρτα, η οποία ειδικά για την ξενάγησή μας, άνοιξε και μας επέτρεψαν να μπούμε, για να δούμε το Αρχείο. Ράφια γεμάτα σχολαστικά αρχειοθετημένους φακέλους, βιβλία τυλιγμένα σε λευκά χαρτιά, ένας «λευκός» φωτεινός θησαυρός που φυλάγεται όπως αρμόζει στη σημασία του.
Στους τοίχους του Αναγνωστηρίου, εκεί που μας περιμένει το τραπέζι προς μελέτη, υπάρχουν «Προσωπογραφίες του Καβάφη» μέσα από τη ματιά καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε έξι ιδιαίτερες προσωπογραφίες από τους Νίκο Εγγονόπουλο, David Levine, Γιώργο Ιωάννου, Σωτήρη Σόρογκα, Άρια Κομιανού και Γιάννη Κυριακίδη. Και στον απέναντι τοίχο παρουσιάζονται οι «Αιγυπτιώτες ζωγράφοι» για να μας μεταφέρουν στην Αλεξάνδρεια της εποχής του Κ. Π. Καβάφη, μέσα από δέκα έργα τέχνης σύγχρονων του ποιητή ζωγράφων από την Αίγυπτο, που αποτυπώνουν στιγμιότυπα της ζωής στην πόλη όπου γεννήθηκε και έζησε ο ίδιος. Αυτά είναι έργα από την προσωπική συλλογή του Προέδρου του Ιδρύματος Ωνάση, Αντώνη Σ. Παπαδημητρίου, ο οποίος αναφέρει για τον νέο χώρο:
«Εκατόν εξήντα χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης αποκτά μια νέα “στέγη”, απ’ όπου θα εκπέμπεται η διαρκής ευαισθησία της διαχρονικής του ποίησης. Στο κτίριο της Πλάκας στεγάζεται πλέον, κατά πρώτο λόγο, το αρχείο Καβάφη (αρχείο Καθ. Γ. Π. Σαββίδη), που αποκτήσαμε το 2012 από τον Μανόλη Σαββίδη και τον ευχαριστούμε για αυτό και από εδώ. Το αρχείο Καβάφη έκτοτε εμπλουτίζεται συνεχώς με νέα αποκτήματα. Κατά δεύτερο λόγο, μπορέσαμε να αποκτήσουμε και να εκθέσουμε μεγάλο αριθμό από τα αυθεντικά έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα του ποιητή, που μετέφεραν στην Ελλάδα ο Αλέκος και η Ρίκα Σεγκοπούλου, οι άμεσοι κληρονόμοι του. Αυτά περιήλθαν στην κατοχή μας από τους κληρονόμους τους, μέλη της οικογένειας Τρεχαντζάκη, και οφείλουμε να μνημονεύσουμε με ευχαριστίες την προσφορά τους.
Έτσι, σε ένα κτίριο που θα μπορούσε να βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια, γιατί ανήκει στην ίδια εποχή και στην ίδια αρχιτεκτονική παράδοση, προσπαθήσαμε να δώσουμε την αίσθηση από τις “κάμαρες” όπου ζούσε ο Καβάφης, με τα έπιπλά του και τα ποιήματά του. Ο στόχος δεν είναι να γίνει ένα «μουσείο» Καβάφη, αλλά ο επισκέπτης να πάρει μια εικόνα του πνευματικού και υλικού βίου του ποιητή, όσο βέβαια είναι αυτό εφικτό και χωρίς ψεύτικους εντυπωσιασμούς».
Και πράγματι με την καθοριστική συμβολή της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη και τους φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκώ, όλα είναι τόσο μελετημένα κι ενταγμένα φυσικά στον χώρο, χωρίς καν λεζάντες, χωρίς μουσειακές πρακτικές που δηλώνουν τη βαρύγδουπη σημασία του κάθε αντικειμένου αλλά όλα αυτά βρίσκονται κι αναδεικνύονται με τις αισθήσεις πρώτα. Οδηγός μας είναι στο χέρι μας το «βιβλιαράκι» της έκθεσης, με τις αναλυτικότατες πληροφορίες για τον ποιητή και όσα βλέπουμε.
«Ο Καβάφης είναι άχρονος», μοιράζεται ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, το θέμα είναι, συνεχίζει «να τον φέρουμε στον χρόνο το δικό μας» και πολύ εύστοχα και κατασταλαγμένα λέει: «Ο Καβάφης έχει μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες. Δεν αρκεί να μεταφραστεί, πρέπει να διαβαστεί κιόλας».
Η Πλάκα πλέον έχει έναν ολοκαίνουργιο χώρο, έναν πολύ σημαντικό νέο λόγο για να περπατήσεις σε αυτήν, να συναντήσεις στον δρόμο της και να μπεις (σαν) στο σπίτι του Καβάφη, στο Αρχείο του, στα γραπτά του, στα βιβλία του, στις λέξεις του, κάπως σαν να στρέφεις το φως «Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες» που πέρασε.
Πώς έφτασε το Αρχείο Καβάφη στο Ίδρυμα Ωνάση
2012: Το Ίδρυμα Ωνάση αποκτά το αρχείο Καβάφη, διασφαλίζοντας έτσι την παραμονή του στην Ελλάδα και αποτρέποντας τον ενδεχόμενο κατακερματισμό του.
2019: Ολοκληρώνεται η ψηφιοποίηση, η ταξινόμηση και η πλήρης τεκμηρίωση του συνόλου των περιεχομένων του αρχείου Καβάφη, στα ελληνικά και τα αγγλικά, και η Ψηφιακή Συλλογή του Αρχείου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα cavafy.onassis.org, καθιστώντας το προσβάσιμο σε όλους.
2023: Στις 21 Νοεμβρίου εγκαινιάζεται ένα κτίριο στην καρδιά της Αθήνας, αφιερωμένο στο Αρχείο Καβάφη, στην οδό Φρυνίχου, που στεγάζει το αρχείο και τη βιβλιοθήκη του ποιητή, καθώς επίσης μια συλλογή προσωπικών του αντικειμένων και έργων τέχνης με αναφορές στον ίδιο. Όλο το ταξίδι του αρχείου Καβάφη πραγματοποιείται με την αδιάλειπτη αρωγή της εννιαμελούς επιστημονικής επιτροπής του Αρχείου και συμβουλευτικών επιστημονικών επιτροπών για επιμέρους έργα. Σκοπός του Ιδρύματος Ωνάση ήταν και παραμένει η ανοιχτότητα και η ελεύθερη πρόσβαση στο αρχείο κοινού και ερευνητών, καθώς και η διάδοση του διεθνούς χαρακτήρα της ποίησης του Κ. Π. Καβάφη.
Το αρχείο Καβάφη αποτελείται από 2.000 και πλέον τεκμήρια, στα οποία περιλαμβάνονται χειρόγραφα ποιημάτων, αυτοσχέδιες έντυπες εκδόσεις, πεζά λογοτεχνικά έργα, άρθρα, μελέτες και σημειώσεις του Αλεξανδρινού ποιητή, καθώς και το προσωπικό αρχείο του, με μια πλούσια συλλογή αλληλογραφίας, κειμένων και φωτογραφιών.
Λίγα λόγια για το κτίριο της οδού Φρυνίχου 16
Το κτίριο της οδού Φρυνίχου 16 είναι χτισμένο το 1910. Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1978 και μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς που χρειάζεται ειδική προστασία, καθώς παρουσιάζει εξαιρετικό και μορφολογικό ενδιαφέρον με έντονα στοιχεία εκλεκτικισμού της περιόδου 1920-1930.
Επιπλέον, η διακόσμηση της πρόσοψής του είναι εντυπωσιακή, με επιτυχημένη χρήση των αψίδων στα ανοίγματα. Το κτίριο σώζεται σε άριστη κατάσταση και δένει αρμονικά με το περιβάλλον, καθώς η οδός Φρυνίχου αποτελεί μια από τις οδούς προσπέλασης της Πλάκας και διασώζει αρκετά αξιόλογα κτίσματα της ίδιας περιόδου.
Το 1989 πραγματοποιήθηκε διώροφη προσθήκη με υπόγειο κατ’ επέκταση του υπάρχοντος διατηρητέου κτιρίου. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, απαγορεύεται η αφαίρεση, η αλλοίωση ή η καταστροφή των επιμέρους διακοσμητικών και αρχιτεκτονικών του στοιχείων αλλά και του ίδιου του κτιρίου. Παρά τον εξωτερικό εκλεκτικιστικό-νεομπαρόκ πλούσιο διάκοσμο, στον εσωτερικό του χώρο δεν έχει κάποια αντίστοιχη αρχιτεκτονική.
Καλλιτεχνικές δράσεις που τιμούν τη ζωή και το έργο του ποιητή Κ. Π. Καβάφη
Τα εγκαίνια του νέου χώρου συνοδεύονται από καλλιτεχνικές δράσεις που τιμούν τη ζωή και το έργο του ποιητή Κ. Π. Καβάφη.
Από τις 20 Νοεμβρίου και για έναν χρόνο θα είναι διαθέσιμη στο onassis.org και στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, σε παγκόσμια ψηφιακή πρεμιέρα, η μοναδική μουσική βραδιά Waiting for the Barbarians. Από τις πανύψηλες γοτθικές αψίδες του ναού του Αγίου Θωμά στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν έρχονται στις οθόνες μας μαγικές μουσικές συνθέσεις.
Τα νέα μουσικά έργα από τη Laurie Anderson, τη Helga Davis και τον Πέτρο Κλαμπάνη, τον Nico Muhly (σε ενορχήστρωση του Nathan Thatcher), τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, την Paola Prestini και τον Rufus Wainwright (σε ενορχήστρωση της Missy Mazzoli) δίνουν μια μουσική πνοή στην ποίηση του Κ. Π. Καβάφη, ταξιδεύοντας το κοινό σε νέους ηχητικούς κόσμους.
Από 22 έως 26 Νοεμβρίου, το Ίδρυμα Ωνάση παρουσιάζει στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη την περφόρμανς Constantinopoliad, που γνώρισε την αποθέωση όταν έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο στο καβαφικό φεστιβάλ “Archive of Desire” στη Νέα Υόρκη, σε ανάθεση και παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση. Το Constantinopoliad είναι ένα χειροποίητο βιβλίο, που διαβάζεται συλλογικά από το κοινό εντός μιας ηχητικής εγκατάστασης. Το έργο, που αποτελεί απόκριση στο αρχείο του ποιητή Κ. Π. Καβάφη, είναι εμπνευσμένο από τις κενές και σκισμένες σελίδες του “Constantinopoliad, an epic”, του ημερολογίου που άρχισε να κρατά ο νεαρός Καβάφης όταν έφυγε εσπευσμένα από την Αλεξάνδρεια με τη οικογένειά του, από χαμένα και αγνοούμενα μέσα στον χρόνο αρχεία, καθώς και από φαντάσματα, τόσο ερωτικά όσο και ιστορικά, τα οποία επισκέπτονται τον μεγαλύτερο Καβάφη στα ποιήματά του.
Μάλιστα, στο πλαίσιο της ολιστικής προσέγγισης του Ιδρύματος Ωνάση για το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή, εκτός από την ψηφιοποίηση του αρχείου, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές και εκπαιδευτικούς, έχουν δημιουργηθεί ψηφιακά εκπαιδευτικά υλικά, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιείται στην Αθήνα το Διεθνές Θερινό Σχολείο Καβάφη, τον Απρίλιο του 2023 έγινε στη Νέα Υόρκη το καβαφικό φεστιβάλ “Archive of Desire” με πλήθος καλλιτεχνικών δράσεων στο Μανχάταν και το Μπρούκλιν, σε ανάθεση και παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, ενώ μέσα στο 2024 θα ολοκληρωθεί και το έργο της ψηφιοποίησης της βιβλιοθήκης του ποιητή, των βιβλίων δηλαδή που διέθετε στην προσωπική του βιβλιοθήκη.
Τέλος, το 2024 θα ανοίξει ξανά τις πόρτες της στο κοινό η Οικία Καβάφη στην Αλεξάνδρεια, καθώς το Ίδρυμα Ωνάση ανέλαβε στις αρχές του 2022 την αποκατάστασή της, με σκοπό να την καταστήσει πόλο επισκεπτών από όλο τον κόσμο. Υπό την αρχιτεκτονική μελέτη του Flux-office της Εύας Μανιδάκη και του Θανάση Δεμίρη, αποκαταστάθηκε και αναδιαμορφώθηκε το μέρος όπου ο Κ. Π. Καβάφης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και δημιούργησε δεκάδες από τα έργα που τον ανέδειξαν σε παγκόσμιο ποιητή, ώστε να αναδειχθεί η εικόνα της κατοικίας όπως ήταν στα χρόνια που έζησε ο ποιητής, να φωτιστούν η σχέση του με την πόλη της Αλεξάνδρειας και ο αντίκτυπος του έργου του έως σήμερα, αλλά και για να μεταφερθούμε πίσω στον χρόνο. Εικόνες της βιογραφίας του παίρνουν μορφή σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αλεξάνδρειας.
Η αποκατάσταση της Οικίας Καβάφη έγινε σε συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το οποίο και τη διαχειρίζεται. Ένας ποιητής και ένα έργο που παραμένει πάντα επίκαιρο, από τον 20ό αιώνα έως την αιωνιότητα, και πάντα θα βρίσκουμε λόγους να τον/το γιορτάζουμε.
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ | Φρυνίχου 16Β, Πλάκα | Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο 11:00-18:00 | Είσοδος ελεύθερη
Οι ερευνητικές επισκέψεις στο Αρχείο Καβάφη γίνονται κατόπιν αιτήματος στη φόρμα
Μία Απάντηση
Βρίσκω καταπληκτιή την δημιουργία στην Πλάκα.
Το ότι το Κέντρο είναι το Αρχείο του Καβάφη είναι παράδεισος των μελετητών του ποιητή
παράπλευρα σε αυτό επιπλέον είναι ένας Μουσειακός Χώρος για έναν επισκέπτη που θα
έρθει σε άμεση έπαφή με τον ποιητή και το έργο του σ’ένα εξαιρετικά όμορφα διαμορφωμένο περιβάλλον.
Συγχαρητήρια στους δημιουργούς Μουσειολόγους Αρχιτέκτονες¨και στο Ίδρυμα Ωνάση