«Απλά συνεχίστε να λέτε την ιστορία», ακούμε στην πρόσφατη ταινία του Wes Anderson, Asteroid City μια ξεχωριστή πόλη που στρέφει το βλέμμα της στη μαγεία του διαστήματος, γοητευμένη από τις διαστρικές επικοινωνίες.
To φεγγάρι συχνά ενέπνευσε καλλιτέχνες από πολλαπλά πεδία για τη δημιουργία και σύνθεση έργων τους που φιγουράρουν στα καλύτερα μουσεία και γκαλερί του κόσμου. Αυτή τη φορά θα αποτελέσει το ίδιο ένα μουσειακό χώρο.
Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, το φεγγάρι θα διαθέτει ένα τεράστιο και αξιοζήλευτο εύρος έργων τέχνης μέσω του προγράμματος Lunar Project (Σεληνιακός Κώδικας). Πρόκειται για μια ψηφιοποιημένη συλλογή σύγχρονης τέχνης, χρησιμοποιώντας θωρακισμένες κάρτες μνήμης και δίσκους από αλουμινόχαρτο σε μέγεθος νομίσματος, ποίησης, περιοδικών, μουσικής, ταινιών, podcasts και βιβλίων από 30.000 καλλιτέχνες, συγγραφείς, μουσικούς και κινηματογραφιστές σε 157 χώρες για να τις αποθηκεύσει, να τις αρχειοθετήσει και να τις εγκαταστήσει μόνιμα εκεί. Είναι το πνευματικό τέκνο του Samuel Peralta, ενός φυσικού και συγγραφέα στον Καναδά λάτρη των τεχνών και των επιστημών.
«Ονειρευόμουν να πάω στη Σελήνη και μια μέρα αυτό έγινε εφικτό. Μοιράζομαι αυτό το όνειρο με πολλούς από τους καλλιτέχνες, συγγραφείς, μουσικούς και κινηματογραφιστές των οποίων το έργο αγαπώ», αναφέρει ο εμπνευστής και δημιουργός Samuel Peralta καλωσορίζοντάς μας στην ιστοσελίδα του. Μία και μόνη πρόθεσή του να αφηγηθεί την ιστορία των ανθρώπων μέσα από τις παραστατικές τέχνες. «Πρόκειται για το μεγαλύτερο, πιο παγκόσμιο σχέδιο για την εκτόξευση πολιτιστικών έργων στο διάστημα», δήλωσε ο Peralta στους New York Times. «Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο πουθενά», συνεχίζει και αναρωτιόμαστε για το πού αλλού δηλαδή θα σκεφτόταν να υπάρχει κάτι παρόμοιο, στον Άρη;.
Στο πλαίσιο του έργου θα αποσταλούν περίπου 30.000 έργα τέχνης, λογοτεχνίας, μουσικής, κινηματογράφου, θεάτρου και άλλα -μερικά από αυτά είναι πρωτότυπες παραγγελίες, τα περισσότερα προϋπάρχοντα- σε τοποθεσίες στην επιφάνεια της Σελήνης με τρεις μονάδες προσεδάφισης που έχουν προγραμματιστεί να απογειωθούν μεταξύ Νοεμβρίου 2023 και Νοεμβρίου 2024.
Χαρακτικά από την εμπόλεμη Ουκρανία και ποίηση από χώρες που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή βρίσκονται στον Κώδικα, καθώς και περισσότερα από 130 τεύχη του περιοδικού PoetsArtists, το οποίο τείνει να επικεντρώνεται στη σύγχρονη παραστατική ζωγραφική και σχέδιο. Ο Peralta συνεργάζεται με την εκδότρια και συντάκτρια του περιοδικού, Didi Menéndez, για να προμηθευτεί μικρογραφίες και ψηφιοποιημένες εκδόσεις της τέχνης που περιέχονται σε αυτό.
Μεταξύ των χιλιάδων εικόνων περιλαμβάνονται το “New American Gothic” της Ayana Ross, νικήτριας του βραβείου Bennett για γυναίκες καλλιτέχνιδες το 2021, το “Emerald Girl”, ένα πορτρέτο από τουβλάκια Lego της Pauline Aubey, και ο εύστοχος τίτλος “New Moon“, μια σελιδογραφία του 1980 του Alex Colville.
Ορισμένα έργα ανατέθηκαν για το έργο, όπως το “The Polaris Trilogy: Poems for the Moon“, μια συλλογή ποίησης από κάθε ήπειρο, συμπεριλαμβανομένης της Ανταρκτικής. «Πολλοί από τους καλλιτέχνες εργάζονται στη σύγχρονη παραστατική», δήλωσε η Menéndez στους Times. «Μιλάμε για πράγματα που συμβαίνουν στην πολιτική και την κοινωνία. Είναι μια άποψη της Γης και του τι συμβαίνει τώρα από την οπτική γωνία ενός καλλιτέχνη. Και τι πραγματικά συμβαίνει με τα συναισθήματα».
Στο Lunar Codex θα περιλαμβάνονται επίσης μικροσκοπικές εικόνες από ξυλογραφίες της Ουκρανής καλλιτέχνιδας Olesya Dzhurayeva, έργο της οποίας έχει συλλέξει o Peralta, καθώς και πίνακες ζωγραφικής που η καλλιτέχνιδα Connie Karleta Sales -η οποία πάσχει από οπτική νευρομυελίτιδα, μια αυτοάνοση ασθένεια- δημιουργεί με τη βοήθεια ενός συστήματος εντοπισμού του βλέμματος.
View this post on Instagram
Το φεγγάρι φιλοξενεί τέχνη «γήινη» εδώ και δεκαετίες. Το Μουσείο της Σελήνης, ένα μικροσκοπικό κεραμικό πλακίδιο με γραμμικά σχέδια των Forrest Myers, Andy Warhol, Claes Oldenburg, Robert Rauschenberg, David Novros και John Chamberlain, συνδέθηκε διακριτικά στο πόδι μιας σεληνακάτου που έμεινε στο φεγγάρι ως μέρος της αποστολής Apollo 12 το 1969.
Το “Fallen Astronaut“, ένα γλυπτό από αλουμίνιο του Βέλγου καλλιτέχνη Paul van Hoeydonck, αφέθηκε στη σεληνιακή επιφάνεια από το πλήρωμα του Apollo 15 το 1971, μαζί με μια πλάκα στη μνήμη 14 Αμερικανών αστροναυτών και Σοβιετικών κοσμοναυτών που πέθαναν στην επιστημονική υπηρεσία προς τις χώρες τους.
Και άλλοι σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως ο Jeff Koons και ο Βρετανός καλλιτέχνης Sacha Jafri, στοχεύουν να τοποθετήσουν ατομικά έργα στην επιφάνεια του φεγγαριού μέσω εμπορικών διαστημικών ταξιδιών. Το Arch Mission Foundation έχει στείλει στο διάστημα την τριλογία “Foundation” του Isaac Asimov. Τόσο τα σχέδια του Koons όσο και του Jafri περιλάμβαναν έκδοση NFTs (non-fungible tokens) που θα προσφέρονταν παράλληλα με τις αστρονομικές τους προσπάθειες- η κατάσταση και των δύο αποστολών δεν είναι σαφής.
Αλλά το Lunar Codex, ο Σεληνιακός Κώδικας έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες αφήγησης. Είναι χωρισμένος σε τέσσερις χρονοκάψουλες, με το υλικό του να αντιγράφεται σε ψηφιακές κάρτες μνήμης ή να εγγράφεται σε NanoFiche με βάση το νικέλιο, μια εξαιρετικά ελαφριά και ανθεκτική μορφή αναλογικής αποθήκευσης που περιλαμβάνει την εγγραφή μικροσκοπικών εικόνων σε πλακίδια νικελίου μεγέθους περίπου όσο ένα νόμισμα των 25 ¢ των ΗΠΑ. Ένα ελαφρύ αναλογικό μέσο αποθήκευσης που μπορεί να χωρέσει 150.000 μικροσκοπικές σελίδες κειμένου ή φωτογραφιών χαραγμένες με λέιζερ σε ένα φύλλο 8,5 επί 11 ιντσών. Όπως υποδηλώνει το όνομα της τεχνολογίας, πρόκειται για μια ακόμη πιο συμπαγή εκδοχή της τεχνολογίας microfiche, η οποία επιτρέπει εδώ και καιρό την οικονομική αρχειοθέτηση έντυπου υλικού και έργων τέχνης. Το NanoFiche αναπτύχθηκε για να αντέχει στο ακραίο κρύο και τη θερμότητα, καθώς και στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
Τα υλικά του Lunar Codex αποστέλλονται στο φεγγάρι μέσω της υπηρεσίας Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (Nasa), η οποία προσφέρει υπηρεσίες μεταφοράς για εμπορικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς
Ο Peralta βλέπει το έργο Lunar Codex ως «ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι προς το μέλλον, έτσι ώστε οι ταξιδιώτες που θα βρουν αυτές τις χρονοκάψουλες να ανακαλύψουν λίγο από τον πλούτο του κόσμου μας σήμερα». «Μιλάει για την ιδέα ότι, παρά τους πολέμους και τις πανδημίες και τις περιβαλλοντικές αναταραχές, η ανθρωπότητα βρήκε χρόνο να ονειρεύεται, χρόνο να δημιουργεί τέχνη».
