Μετά την παρουσίαση στο Διεθνές Φεστιβάλ X-Fest του Teatrul Excelsior στο Βουκουρέστι, η παράσταση ”Hum@nitarium” σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για δεύτερη χρονιά στην ανανεωμένη εκδοχή της, αυτή τη φορά στο Θέατρο Τ από τις 3 Νοεμβρίου.
Με ποια κριτήρια επιλέγουμε αντιπροσώπους το 2023; Πώς επηρεάζει την ψήφο μας το δημόσιο προφίλ ενός προσώπου στα social media; Ποια η αξία της συνεχούς αξιολόγησης σε μια κοινωνία που επικρατεί ο κανιβαλισμός και η κουλτούρας της ακύρωσης (cancel culture);
Το ”Hum@nitarium” ξεκίνησε ως ιδέα του σκηνοθέτη Θάνου Νίκα και πάνω σε αυτή η Στέλλα Παπαδημητρίου έγραψε ένα σύγχρονο νεοελληνικό έργο. Είναι μια νέα δραματουργία που πειραματίζεται με την εμπλοκή του θεατή στην παράσταση, αφού ο ίδιος καλείται να πάρει θέση, να ψηφίσει κατά τη διάρκεια της και να επηρεάσει την έκβασή της, μέσω της εφαρμογής που θα κατεβάσει στο κινητό του.
Στην παράσταση, ο αλγόριθμος επιλέγει τρεις ανθρώπους μέσα από την λειτουργία τους στα social media. Ο ίδιοι παρουσιάζονται στην ετήσια διοργάνωση της κοινότητας έτσι ώστε, η κοινότητα, να τους γνωρίσει καλύτερα. Συστήνονται με ένα ψευδώνυμο επιλογής τους για να ενισχύσουν, σύντομα και περιεκτικά, την υπάρχουσα ταυτότητά τους. Το Hum@nitarium είναι το αξιακό σύστημα που θα τους δώσει την απόλυτη αναγνώριση ή την οριστική τους διαγραφή.
Tο ”Humanitarium”, ως ιδέα, έχει την ίδια ρίζα με το Social Credit System ”Sesame Credit” που εφαρμοζεται στην Κίνα από τον Ιανουάριο του 2015. Οι πολίτες φακελώνονται σε πραγματικό χρόνο για κάθε τους μικροκίνηση. Το σύστημα βαθμολογεί, επιβραβεύει ή τιμωρεί δημόσια. Ο ιδεολογικός αλγόριθμος είναι «οι άνθρωποι με χαμηλό σκορ να χρεοκοπούν», όπως δήλωσε ο Hou Yunchun, ο τότε αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Αναπτυξιακής Έρευνας του Κρατικού Συμβουλίου της Κίνας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Με όρους οθόνης, το ”Humanitarium” πραγματεύεται την έννοια της ηθικής και της τιμωρίας στον πυρήνα του νεοαστικού πολιτισμού. Πώς εισβάλει η πληροφορία στον ανθρώπινο νου; Τι αποτύπωμα αφήνει σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο; Ποιο είναι το όριο ανάμεσα στον συγκινημένο και τον οργισμένο άνθρωπο;
Η παράσταση αποτελεί ένα ζωντανό πείραμα που αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα για το τέλος του και λαμβάνει χώρα στο απόλυτο παρόν της κοινωνίας. Το κοινό είναι ένα μικρό δείγμα της. Στο εδώ και τώρα ο θεατής μπορεί να αλλάξει την πορεία ενός ανθρώπου, μπορεί να αναλάβει ρόλο δικαστή, δήμιου ή εξομολόγου που δίνει άφεση. Όπως δηλαδή κάνει ή μάλλον, πιο σωστά, όπως κάνουμε κάθε μέρα μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
