Αφιέρωμα Wu-Tang Clan. Mα πως τολμώ εγώ μια γουεστκοστιανή (West Coast) να θέλω να κάνω αφιέρωμα στους πρωτεργάτες της ανατολικής ακτής (East Side). Με ήχο κλήσης το ”California Love” του 2Pac και του Dre, επί δέκα συναπτά έτη, ο οποίος όσο και αν άλλαζαν οι συσκευές αυτός παρέμενε ίδιος, με μια διαφοροποίηση σε έναν πρώην που όταν καλούσε οι πρώτες ρίμες του “Hit’em up” με έβαζαν σε ένα πάρα πολύ σκληρό ύφος γκάνστερ από τα γκέτοζ της Αργυρούπολης. Ξέρεις αυτό που κρατούσα το φρεντοτσίνο στο ένα και το mp3 το μαύρο το μικρό των 00’s στο άλλο και δεν μπλέκεις έτσι… τι δεν καταλαβαίνεις; Η φάση τότε ήταν ή με αυτούς ή με τους άλλους τόσο στην ξένη σκηνή όσο και στην ελληνική. Ώσπου σε ένα από τα σπουδαία rnb πάρτι που γίνονταν οριακά μέχρι το 2008, εκεί που είχα το ύφος της πάρα πολύ ψαγμένης μπαίνει το ”CREAM” και το αγόρι γυρίζει και μου φωνάζει «WU TANG ΡΕ»! Αναγκαστικά του απάντησα πως ναι αυτό το κομμάτι μου αρέσει και εμένα, ψάχνοντας ταυτόχρονα λόγια να καλύψω τη στενοκεφαλιά μου!
Ευτυχώς από τότε κύλισε πολύ νερό στα αυλάκια του μυαλού μου και ξέφυγα από μια πολύ κακή οπαδική νοοτροπία του τύπου «Ή με αυτούς ή με τους άλλους»… που δεν έχει καμία θέση πουθενά, πόσο μάλλον στην μουσική. Απέρριπτα λοιπόν συνειδητά τους Wu-Tang Clan γιατί είναι από τους άλλους, μέχρι την ημέρα που στο τότε διαστημικό YouΤube πληκτρολόγησα “ENTER WU” και αυτή ήταν η αρχή κάθε άρνησης για περιττά εφηβικά δίπολα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανατριχίλα που ένιωσα ακούγοντας το “Wu-Tang Clan Ain’t Nuthing Ta F’ Wit”…. Αυτό ήταν!
Οι Wu Tang Clan δημιουργήθηκαν στο Staten Island της Νέας Υόρκης το 1992. Μέλη της είναι οι RZA, GZA, Method Man, Raekwon, Ghostface Killah, Inspectah Deck, U-God, Masta Killa και Ol’ Dirty Bastard μέχρι τον θάνατό του το 2004. Μετά την υπογραφή τους στην εταιρεία Loud Records του Steve Rifkind το 1992, οι Wu-Tang Clan κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ ”Enter the Wu-Tang (36 Chambers)” το 1993, λαμβάνοντας αρχικά θετικές κριτικές. Έκτοτε έχει κερδίσει ευρεία αποδοχή από τους κριτικούς και θεωρείται ευρέως ως ένα από τα μεγαλύτερα hip hop άλμπουμ όλων των εποχών. Γράφοντας αυτά αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος που μετά το ”Califonia Love” του 2Pac, το ”Gangsta’s Paradise” του Coolio και το ”Enter” δεν έχει λάβει το έναυσμα να μπει στους δρόμους της hip-hop κουλτούρας και από εκεί να εξερευνήσει κάθε πτυχή της μαύρης μουσικής.
Οι Wu-Tang Clan ραπάρουν πολεμικά. Ραπάρουν σαν οι ρίμες τους να είναι λαβές σε λούπα και οι ίδιοι τις χρησιμοποιούν με τη σοφία των πολεμικών τεχνών. Τόσο διαφορετικά, τόσο μετρημένα πολεμικά. Με δομή και φιλοσοφία εμπνευσμένη από τα βουνά Wudang στην Κίνα τα οποία είναι το κέντρο του Ταοϊσμού για αιώνες, η hip hop κολεκτίβα επηρεάστηκε πολύ από μια ταινία η οποία ονομάζεται “Shaolin and Wu-Tang”. Μα πώς ο πόλεμος κρύβει μέσα του την τέχνη; Ίσως όταν το μυαλό καταφέρνει να τιθασεύσει την άσκοπη βία. Θα με ρωτήσετε τώρα υπάρχει και σκόπιμη βία δηλαδή και ως συνειρμικό επακόλουθο δικαιολογημένη, την οποία την αναγάγουμε και σε τέχνη; Όχι αλλά όταν το σώμα καταφέρνει να υπηρετήσει ένα δομημένο μυαλό τότε ναι ίσως η δυναμική του να ανάγεται σε τέχνη.
Δεν θέλω να σας κουράσω όμως με άλλες πληροφορίες που, είτε ήδη ξέρετε είτε τα έχετε διαβάσει σε αρκετά άρθρα των τελευταίων ημερών, λόγω της επίσκεψής τους στη χώρα μας την Πέμπτη 27 Ιουλίου στο πλαίσιο του Release Αthens. Έτσι λοιπόν ρώτησα ανθρώπους από τον ευρύτερο χώρο της hip hop σκηνής και έναν ραδιοφωνικό παραγωγό με αγάπη για την post punk μουσική να μου πουν για την πρώτη φορά που ήρθαν σε επαφή με τους Wu Tang Clan. Επίσης θα βρεις και μια ειδική playlist με τις επιλογές μας για να να έχεις το κατάλληλο soundtrack την ώρα που διαβάζεις το κείμενο.
Phyrosun
Το πρώτο κομμάτι που έβαλα να ακούσω ήταν και το πρώτο από το ”36 Chambers”, “Bring Da Ruckus”. Θυμάμαι πως τότε ήμουν στο μπασκετικό Camp του Νίκου Γκάλη στην Χαλκιδική. Είχα έναν κολλητό τότε και συμπαίκτη μου στην ομάδα, είμασταν από τους λίγους που ακούγαμε rap. Αυτός μου είπε για τους Wu αφού είχε γυρίσει από ταξίδι που έκανε στη Νέα Υόρκη και είχε αγοράσει το ”36 Chambers”. Μου κάνει έναν πρόλογο για τους Wu ότι υπάρχει ένα γκρουπ που χρησιμοποιεί δείγματα από ταινίες Kung-Fu και έχει μέσα περίεργα πιανάκια και τρελό ήχο και πως κάτι τέτοιο δεν έχω ξανά ακούσει. Με το που βάζω λοιπόν τα ακουστικά και ακούω την εισαγωγή από το πρώτο κομμάτι, παθαίνω πολιτισμικό σοκ. Η αγαπημένη μου μουσική σε συνδυασμό με τις πολεμικές τέχνες (Kung-Fu) των οποίων ήμουν λάτρης μέσω των ταινιών στα 90s και σε ένα μοτίβο το οποίο δεν είχα ξανακούσει. Τα κομμάτια είχαν διαλόγους από ταινίες, δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλαίσιο.
Παραδείγματος χάρη 16μετρα κουπλέ και μετά ρεφρέν. Μπορεί να υπήρχε κομμάτι χωρίς ρεφρέν μέσα. Υπήρχε μια διαφορετική νόρμα με ό,τι άλλο υπήρχε εκείνη την εποχή. Το έμβλημά τους τότε θυμάμαι υπήρχε σε κάθε βιβλίο και τετράδιο που είχα. Νομίζω ότι δεν επηρέασε μόνο εμένα σαν artist και το γκρουπ μου τότε, τους Tang-Ram, άλλα και συγκροτήματα της τότε εποχής και όχι μόνο στην Ελλάδα. Εμάς προσωπικά όμως μας επηρέασε πάρα πολύ τότε στην παρέα γιατί όλα ήταν στημένα με αισθητική, γι’ αυτό και θέλαμε να βγάλουμε κάτι ψαγμένο ως προς το όνομα και ως προς το μύθο του γκρουπ μας τότε. Πατήσαμε πάνω στον κινέζικη κουλτούρα εξ ου και το όνομα Tang-Ram. Δεν ήταν μια απλή αντιγραφή όσο και να έμοιαζε το όνομα. Τάνγκραμ είναι ένα αρχαίο κινεζικό παιχνίδι, είναι ένα παζλ ή αλλιώς το παιχνίδι του μυαλού και της σοφίας. Πήραμε στοιχεία της φύσης και το κάθε μέλος διάλεξε ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα του (Φωτιά, Νερό, Γη, Αέρας).Φτιάξαμε ένα μύθο το οποίο παρουσιάζαμε μέσα στο ίδιο το CD. Δηλαδή όταν έβαζες το Cd-ROM, από το άλμπουμ ”Rima-Tai” σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, σε ταξίδευε μέσα και σου εξηγούσε την ιστορία και τον μύθο γύρω από τους Tang-Ram και την Rima-Tai (Ελληνική Ραπ Σκηνή). Αυτά τα έργα εν έτη 2004 παρακαλώ… Όλα αυτά ήταν επηρεασμένα φυσικά από τους Wu-Tang. Για μένα οι Wu ήταν και είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και ως ακροατής και ως Μc.
Μιχάλης Καμάκας
Να πω την αλήθεια δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα στο πώς συνδέονται και συμπορεύονται αυτά τα δύο μουσικά είδη μέσα μου αλλά και ραδιοφωνικά στις εκπομπές μου, το post-punk και και το hip-hop. Εκ των πραγμάτων πάντως εκτιμώ πως υπάρχουν καλλιτέχνες, πρότζεκτ, γενικότερα μουσικές «γωνιές» αυτών των δύο ειδών που συγκλίνουν μεταξύ τους. Και οι Wu-Tang Clan συγκαταλέγονται σε αυτή την κατηγορία. Το κομμάτι με το οποίο τους γνώρισα -όντας στα χρόνια της εφηβείας και αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του- ήταν το “I can’t go to sleep” από το άλμπουμ “The W”. E, νομίζω έβαλαν το χεράκι τους και τα samples από το “Walk on By” του Isaac Hayes και ακαριαία μπήκα στη διαδικασία να ακούσω τα άπαντα των Wu-Tang. Μάλιστα από το προαναφερθέν άλμπουμ προέκυψε και η πρώτη μου μουσική επιλογή όντας πλέον ραδιοφωνικός παραγωγός. Είχα παίξει το “One Blood under W”, κάνοντας ένα συνοδευτικό σχόλιο για την «σημασιολογία» εκείνου του άλμπουμ που αποτελούσε το δισκογραφικό comeback των Wu-Tang Clan και παράλληλα την ανάγκη να ξαναβρούν το hype τους σε εκείνη τη χρονική στιγμή. Το feedback από τους ακροατές θυμάμαι ήταν πολύ θετικό. Εννοείται πως έκτοτε ακολούθησαν και πολλά plays από το “Enter the Wu-Tang (36 chambers)” για τη σημαντικότητα του οποίου στην ιστορία του hip-hop, περιττό να τοποθετηθεί κανείς…
Daphne Bluebird
Πολλά κομμάτια τους έδιναν τρελή κίνηση σε αυχένα και σε πνεύμα, ένα όμως μου είχε κολλήσει και το θεωρώ ίσως το αγαπημένο μου• είναι το ”Tearz” (ft. RZA & Ghostface Killah). Αρχικά είναι συγκλονιστικά φορτισμένη η αφήγηση του θανατηφόρου πυροβολισμού που περιγράφει, όπως και η επαφή του με το σώμα του αδερφού του που βρίσκεται στο έδαφος, – και δε θα πρέπει να σταθούμε στο αν είναι η ιστορία αληθινή ή όχι, διότι έχει συζητηθεί και απασχολήσει κατά καιρούς αυτό το ερώτημα. Η μόνη προσοχή που χρωστάμε να δώσουμε είναι αυτό που ονομάζεται: culture. Οφείλουμε να την ακούσουμε καλά, να την κατανοήσουμε, να μορφωθούμε για αυτήν και όχι απλώς να μαϊμουδίζουμε έννοιες και φόρμες, όπως πολύ συχνά και γίνεται στην Ελλάδα.
Ο λόγος που αγαπώ ιδιαίτερα το κομμάτι αυτό επίσης είναι το sample του τραγουδιού ”After Laughter” της Wendy Rene. Το έχει γράψει με τον αδερφό της και ηχογραφήθηκε από την μπάντα τους, τους The Drapels.
Mc Dash (Urban Lynx)
Λοιπόν, λοιπόν το πρώτο φλας με τους Wu Tang έγινε αρχές δεκαετίας του ’90 όπου εμφανίζεται η δορυφορική τηλεόραση και κάπου εκεί και το “Yo! MTV Raps”. Eπειδή όμως η εκπομπή ήταν αργά πάντα την έβλεπα στην ζούλα και κρυφά από γονείς. Ένα βράδυ άνοιξα την τηλεόραση για να την πετύχω, πάντα σιγανόφωνα και μέσα σε όλα τα υπόλοιπα βλέπω από τον πρώτο δίσκο των Wu Tang το “Da Mystery Of Chessboxin” και παθαίνω πλάκα! Πορωμένος ήδη με ταινίες Kung-Fu, παθαίνω πλάκα με τον Οld Dirty Bastard κυρίως και μετά με όλους τους υπόλοιπους. Πρώτος δίσκος με τον Οld Dirty, με ένα μόνο κομμάτι το “Brooklyn Zoo”. Αυτό το έμαθα απέξω είχε και instrumental και έγραφα τις ρίμες μου μόνο με αυτόν. Έτσι έγινε η φάση.
Mc Yinka(Urban Lynx)
Εμένα η πρώτη μου επαφή με Wu ήταν, όπως είπε και ο αδερφός, με το δίσκο του Old Dirty bastard, το Brooklyn zoom. Αυτό το βινύλιο είχε γίνει το soundtrack του δωματίου που μέναμε για πολύ καιρό. Θυμάμαι όταν βάφτηκε κατά λάθος με σπρέι πόσο είχαμε ξενερώσει. Ωστόσο όταν πρωτοάκουγα χιπ χοπ, δεν ξεκίνησα με τη μουσική των Wu-Tang αλλά με το σύμβολό τους. Αυτό το θρυλικό logo ήτανε παντού, δεν μπορούσες να του ξεφύγεις…(γέλια) Μετά από κάποιο καιρό ήρθε και η μύηση στον κόσμο των Wu Tang forever και κόλλημα με τον ύμνο “Reunited” και “Cash Still Rules/Scary Hours”, τρελό flow από Μethod Μan. Και έπειτα Αθήνα 2004 live Rza στο Gagarin. Η απόλυτη πώρωση να βλέπω τη ζωντανά εμπνευστή των Wu επί σκηνής. The rest is history…
FL (Fanis Labrou)
Το σπουδαίο πράγμα που συνέβη με τους Wu είναι ότι η ιστορία τους είναι διδακτική. Άνθρωποι που ξεπέρασαν τις μεταξύ τους αντιπαλότητες για άλλα πράγματα… και ενώθηκαν για χάρη της μουσικής και όχι απλά τα κατάφεραν αλλά έγιναν legends που σε κάθε block σχεδόν της Νέας Υόρκης υπάρχει ένα tag που τους αφορά. Από εκεί και πέρα το “Εnter” και σε συνέχεια και το “Forever” ήταν επίσης διδακτικά για εμένα γιατί μου σύστησαν τον κόσμο της soul με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Στην ερώτηση λοιπόν σε ποια παραγωγή θα ήθελα να ήμουν εκεί, σίγουρα απαντώ στο “Tearz”. Ο τρόπος που ο Rza ενσωματώνει το sample της Wendy Rene “After laughter” είναι κάτι που μέχρι και σήμερα παραμένει μοναδικό για μένα και ναι, όταν μιλάμε για boom bap, εννοούμε αυτό.
People Out East
Αρχικά οι Wu-Tang Clan, αποτελούν ένα από τα πιο ιστορικά συγκροτήματα παγκοσμίως. Έχουν αφήσει τεράστια κληρονομιά στην hip hop σκηνή και έχουν επηρεάσει πάρα πολλούς καλλιτέχνες, όπως και εμάς. Μετά το ”36 Chambers” (πρώτος δίσκος) έγιναν ευρέως γνωστοί για τον πρωτοποριακό τους ήχο που επηρέασε συνολικά την κουλτούρα. Επίσης ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα που είχαν τόσα πολλά μέλη και εισήγαγαν στο κοινό τη δυναμική των crews και αν μη τι άλλο την έμπνευση για δημιουργία και άλλων παγκοσμίως. Ως φυσικό επόμενο η μουσική τους έφτασε και στην Ελλάδα και ο πρώτος δίσκος που ακούσαμε ήταν ο ”WUTANG FOREVER” τυχαία από τους τότε έφηβους της οικογένειας. Πιο συγκεκριμένα το “Older gods” και το “Reunited” αποτελούν σημείο αναφοράς καθώς άνοιξαν τους μουσικούς μας ορίζοντες και μας έκαναν να αγαπήσουμε το hip hop και την κουλτούρα. Αδιαμφισβήτητα, το συζητούσαμε και το ψάχναμε συνεχώς ώστε να μάθουν όσο περισσότεροι για το είδος και να βρούμε – ανακαλύψουμε νέα κομμάτια και καλλιτέχνες.
Τέλος ως πρώτο μουσικό ερέθισμα έχει συμβάλει τα μέγιστα στο να ασχοληθούμε με τη μουσική και να γράψουμε τις δικές μας μπάρες και ακόμη και έως τώρα τα κομμάτια τους παραμένουν διαχρονικά και τα ακούμε με τον ίδιο ενθουσιασμό μνημονεύοντας τα παιδικά μας χρόνια.
