Μετά από δύο σεζόν στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές, υποψηφιότητα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος και έχοντας πραγματοποιήσει τριπλό ιστορικό sold out τον περασμένο Μάιο στο περίφημο The Tank Theatre της Νέας Υόρκης, το πολυσυζητημένο «Κόκκαλο» σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, μια από τις σημαντικότερες ελληνικές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, επιστρέφει στην Αθήνα, για να παρουσιαστεί από τις 4 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Σημείο, προτού ταξιδέψει στη Σόφια για να συνεχίσει τη διεθνή του πορεία.
Ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη για τη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτώ. Με τον Γεράσιμο Γεννατά σε ένα ερμηνευτικό σόλο και τον μουσικό περφόρμερ Γιώργο Παλαμιώτη ζωντανά μαζί του επί σκηνής.
Βραβεία Κοινού Αθηνοράματος: Υποψηφιότητα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας 2022
Το έργο
Το 1935 ο Αντονέν Αρτώ επινοεί μια εντελώς νέα θεατρική φόρμα, το «Θέατρο της Σκληρότητας», και για να τη βάλει σε εφαρμογή δημιουργεί την παράσταση «Οι Τσέντσι» – μία πεντάπρακτη τραγωδία, για τον ξακουστό, αιμοδιψή και αιμομίκτη κόμη της Ρώμης, που βρέθηκε δολοφονημένος, μ’ ένα στιλέτο στο μάτι, από την ανήλικη κόρη του. Το έργο κάνει πρεμιέρα τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, στο θέατρο Folies Wagram στο Παρίσι, και παρά τις προσδοκίες αποτυγχάνει παταγωδώς.
Ο Αρτώ αποφασίζει πως δεν θα σκηνοθετήσει ξανά ποτέ, ταξιδεύει ασταμάτητα αναζητώντας τη λύτρωση και στο τέλος συλλαμβάνεται για αλητεία. Το 1938 χαρακτηρίζεται επισήμως ως «παράφρων» και οδηγείται δια της βίας στο ψυχιατρείο, στο οποίο θα παραμείνει έγκλειστος για εννέα χρόνια. Την τελευταία μόνο χρονιά θα υποβληθεί σε περισσότερα από 51 ηλεκτροσόκ. Εκεί αποκτά την εμμονή ότι έρχονται στον ύπνο του και του δηλητηριάζουν τα όνειρα κάνοντας μάγια, εκεί πέφτει σε κώμα και ευτυχώς ξύπνα την ώρα που τον οδηγούν στο νεκροτομείο, εκεί ο ξακουστός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος Ζακ Λακάν θα θριαμβολογήσει πως «επιτέλους ο κύριος Αρτώ θεραπεύτηκε και δεν θα χρειαστεί να ξαναγράψει τίποτα πια».
Το 1946 και λίγο πριν τον θάνατό του, αποκτά ξανά ελευθερία κινήσεων, έχοντας υποστεί ωστόσο ανεπανόρθωτες βλάβες από τις επίσημες θεραπευτικές μεθόδους. Οι «Φίλοι του Αντονέν Αρτώ» οργανώνουν μια ειδική βραδιά αφιερωμένη στο έργο του στο Θέατρο «Σάρα Μπερνάρ», αλλά η είσοδος στον ίδιο απαγορεύεται, εξαιτίας του φόβου που προκαλεί η εξασθενημένη του φιγούρα και η πιθανότητα ενός ακόμα θηριώδους ξεσπάσματος, όπως αυτά που συνήθιζε ενώπιων ακροατηρίου και από τα οποία ηρεμούσε μόνο εάν τον φιλούσε ένας φίλος του στο μέτωπο.. Ο άνθρωπος τον οποίο συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν στέκεται μόνος έξω από τις κλειστές πόρτες, ενώ σύσσωμη η καλή κοινωνία των Παρισίων απολαμβάνει τις αναγνώσεις των κειμένων του.
Η παράταση «Κόκκαλο» ξεκινάει με την φανταστική υπόθεση ότι μετά το παραπάνω περιστατικό ο Αρτώ, απογοητευμένος, αρνείται την ελευθερία του και επιστρέφει οικειοθελώς στο κελί του, αποφασίζοντας να ξυπνήσει τα εκφραστικά του μέσα για να μεταμορφωθεί ο ίδιος στον πιο βιρτουόζο περφόρμερ και να δώσει ένα τελευταίο σόλο, μια παράσταση-ξέσπασμα, μπροστά σε ένα κοινό ανυπόκριτο. Ένα κοινό που θα πλάσει με το μυαλό του. Ένα κοινό που γεννήθηκε για να τον αγαπά.
Απομονωμένος στο άσυλο, ο Αρτώ στήνει από την αρχή το παλιό σκηνικό των «αποτυχημένων» Τσέντσι, φέρνει την ψυχή του στο προσκήνιο, την ξεγυμνώνει και την τραγουδά με πάθος και μαεστρία. Σε ένα ονειρικό τοπίο μνήμης και με το ρυθμό της μουσικής, ακολουθεί την κάθοδο μιας βαθιάς και ανείπωτης εξομολόγησης.
Καλλιτέχνης, ιδιοφυής, επαναστάτης, αναθεωρητής, ποιητής, δάσκαλος, παραληρηματικός, επιθετικός, επιληπτικός, αυτοκαταστροφικός και βαθιά, πολύ βαθιά ερωτευμένος και ερωτικός, συνθέτει με τρόπο προβοκατόρικο την τελική του ετυμηγορία απέναντι στον σύγχρονο καθωσπρεπισμό, βγάζοντας τη γλώσσα στην κοινωνική υποκρισία και τις επινοημένες αυθεντίες του καιρού μας και επαναφέροντας το «Θέατρο της Σκληρότητας» στη θέση που του ανήκει: μέσα στις φλογισμένες καρδιές των εξεγερμένων.
Το πρωτότυπο θεατρικό έργο «Κόκκαλο» αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας των συγγραφέων Ιόλης Ανδρεάδη και Άρη Ασπρούλη πάνω στον Αντονέν Αρτώ, η οποία περιλαμβάνει ακόμα τα έργα τους «Αρτώ / Βαν Γκογκ» και «Οικογένεια Τσέντσι» και κυκλοφορεί με τον ενιαίο τίτλο «THE ARTAUD TRILOGY» από την Κάπα Εκδοτική σε δίγλωσση έκδοση ελληνικά-αγγλικά.
Τα 14 θεατρικά έργα της Ιόλης Ανδρεάδη και του Αρη Ασπρούλη.
Πρωτότυπα
• 2015 & 2022 & 2023 – “Αρτώ/Βαν Γκογκ” (Θέατρο Σημείο & Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο & The Tank Theater – New York)
• 2015 & 2022 – “Οικογένεια Τσέντσι” (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης & Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο)
• 2016 – “210.000 οκάδες βαμβακιού – μια παράσταση στο αρχείο ” (Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς)
• 2016 – “Young Lear” (Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραιώς 260)
• 2019 – “Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού” (Άσυλο Ανιάτων & Jubilee Theater – University of Roehampton – London UK)
• 2021 & 2022 – “ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Η Αδελφότητα πίσω από την Επανάσταση” (Δίκτυο Μουσείων Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς & The Tank Theater – New York)
• 2022 & 2023 & 2024 – “Κόκκαλο” (Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο & The Tank Theater – New York & Θέατρο Σημείο)
Διασκευές
• 2017 – “Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν” βασισμένο στο Murder in the Cathedral του T.S. Eliot στη μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη (Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο)
• 2017- 2019 – “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» των Duncan McMillan και Jonny Donahoe (Θέατρο του Νέου Κόσμου & The Hellenic Center – London UK)
• 2017-2019 – “Ίων” του Ευριπίδη (Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, Βόρεια Κλιτύ Ακρόπολης, Μουσείο Δελφών, Θέατρο Άλφα.Ιδέα & The Tank Theater – New York)
• 2018 – “Μισάνθρωπος” του Μολιέρου (Σύγχρονο Θέατρο)
• 2019-2020 – “Πόλεμος και Ειρήνη ” του Leo Tolstoy (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)
• 2020 – “Περηφάνια και Προκατάληψη” της Jane Austen (Θέατρο Αλκυονίς)
• 2020 & 2022 & 2023 – “Ελένη” του Ευριπίδη (Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων & Θέατρο Ροές & Αρχαία Βασιλική Επισκοπή – Φιλιππούπολη, Βουλγαρία)
