Αλλά όσο κι αν ευχηθούμε, αλλιώς δε γίνεται. Ο πόνος θα μας έρθει. Ξανά και ξανά και ξανά. Κι άλλη μία. Και φτου κι απ’ την αρχή. Απ΄την αρχή του νέου πόνου. Που θα είναι πάντα κάπως κι ο παλιός. Ο παλιός που κάποτε ήρθε. Κι ο ακόμη παλιότερος που ήταν πάντα εδώ. Μέσα σου, γύρω σου, μπροστά σου, στον καθρέφτη σου, στα μάτια σου, στην καρδιά σου. Προπατορικός κι εντελώς προσωπικός, εντελώς δικός σου, εσύ ο συγκεκριμένος, μόνο εσύ, η ταυτότητά σου, το είναι σου, το στίγμα σου, ο τρόμος σου, η απώθησή σου, το κρυφτό σου.
Φτου και βγαίνει. Φτου και έρχεται. Φτου και σε βρίσκει. Φτου και σε φτύνει. Φύλα τα τώρα. Αφού δεν φυλάχτηκες φύλα τα. Κλείσε τα μάτια και μέτρα. Μέτρα μέχρι το τέλος των αριθμών, μέχρι το τέλος του σκοταδιού, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος, μέχρι να μετασχηματιστείς εκεί εσύ κι ο πόνος σου, μέχρι να ξυπνήσεις και να θυμηθείς. Θυμάσαι τότε που βγήκες στον κόσμο; Θυμάσαι τους μήνες πριν βγεις; Πότε πρωτοένιωσες τι παίζει; Πότε πρωτοήρθε ο πόνος; Πώς τον έλεγες τότε που δεν είχες λέξεις; Πώς μπορούσες τότε να κρυφτείς;
Πόνος μην μας έρθει μακάρι, πέφτω και κυλιέμαι σαν ζάρι. Αλλά τα ζάρια δεν κυλιούνται, είναι λάθος το ρήμα. Ούτε εσύ κυλιέσαι, είναι λάθος η ψυχή. Δεν κυλιέσαι, σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι πώς νιώθεις. Η σχέση σου με το συναίσθημα η σκέψη σου. Όλα στη σκέψη σου. Όλα στο μυαλό σου.
Θα ήθελες ίσως να ήσουν αλλιώς. Να κυλιόσουν. Να χόρευες. Να τράνταζες με τα έξω σου. Τρανταζόσουν μια ζωή εντός σου. Συνεχίσεις να τραντάζεσαι. Νιώθεις, άρα σκέφτεσαι, άρα γράφεις, ίσως κάποιες φορές τράνταξες και κάποιους έτσι, μόνο ίσως, δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ στα αλήθεια.
Τα τα τα τα. Ό,τι πιο κοντά σε εκδήλωση αγάπης τα τα τά τα τά μου. Ως εκεί ήμουν. Τουλάχιστον με κρίνω διαρκώς. Ίσως για αυτό κι αντέχω την κριτική, ίσως για αυτό δεν γκρεμίζεται ο κόσμος μου με την πρώτη αμφισβήτηση, ίσως για αυτό είμαι άνθρωπος λειψός κι όχι περσόνα πλήρης, ίσως για αυτό δεν μπλοκάρω. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος.
Μια μέρα μπορεί και να καταφέρω να γίνω μηδέν τοις εκατό παράπονο και εκατό τοις εκατό αγάπη, αγάπη μην μας φύγεις μακάρι.
