Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους που έχουν ένα όραμα και καταφέρνουν να το κάνουν πράξη, να το νιώθουν να γεννιέται στο μυαλό τους ως ιδέα και να το βλέπουν να αναπνέει ως ύπαρξη. Με έναν τέτοιο άνθρωπο τα έφερε η μοίρα να συνομιλήσω τη Λένη Κονιαλίδη και στον δρόμο της επιστροφής είχα ένα χαμόγελο σαν χαζός γιατί σκεφτόμουν ότι τίποτε δεν είναι αδύνατον αρκεί να το θέλεις πολύ και να είσαι διατεθειμένος να κοπιάσεις πολύ περισσότερο.
Η Λένη Κονιαλίδη δεν είναι γεννημένη Ελληνίδα ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία που αποκαλώ ερωτικοί μετανάστες. Είναι μισή Ελβετίδα και μισή από την Ουρουγουάη που ερωτεύτηκε έναν Έλληνα γεννημένο στην Ουρουγουάη και αποκτήσανε μαζί τρία παιδιά. Όταν πια συνταξιοδοτήθηκε ως μάνα μαζί με τον σύζυγό της επέστρεψαν στην Ελλάδα να ζήσουν ως ελεύθεροι γονείς. Η ίδια έχει σπουδάσει διεθνείς σχέσεις μα η αγάπη της για τη μουσική και η μουσική της παιδεία την οδήγησαν στην Ουρουγουάη να αρθρογραφεί ως δημοσιογράφος κριτικές για κλασσική μουσική, και όπερες. Οι σπουδές διεθνών σχέσεων της φάνηκαν χρήσιμες όταν λίγο καιρό μετά την απόφαση διαμονής στην Ελλάδα σκέφτηκε να δημιουργήσει την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, η οποία κάποια στιγμή διαλύθηκε και σειρά πήρε το επόμενο της όραμα. Ένα όραμα που το είχε καιρό στο μυαλό της, όταν νεαρή η ίδια στο χωριό Βερμπιέρ της Ελβετίας συμμετείχε σε ένα μουσικό διδακτικό περιβάλλον, ένα ας πούμε χωριό μουσικής που τα παιδιά έμεναν εκεί και όλα μαζί μαθαίνανε πόσο σημαντικό είναι να λειτουργούμε ως μια ορχήστρα.
Με τη Λένη Κονιαλίδη εξ αρχής συμφωνήσαμε και οι δυο στο ότι μια ορχήστρα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ως μέλος μιας ορχήστρας έχεις ευθύνη, αν όλοι δεν ανασαίνουμε μαζί την ίδια στιγμή, αν ο ένας δεν σέβεται και ακούει τον άλλον και αν δεν ακολουθούμε τους κανόνες τότε οδηγούμαστε σε παραφωνίες.
Μάλιστα μοιράστηκε μαζί μου ότι ακόμα και στα παιδιά της παρατήρησε μια αλλαγή από όταν τα έβαλε να παίξουν μουσική σε ορχήστρα. Από κει που ήτανε ασυντόνιστα μεταξύ τους στο παιχνίδι και «επιθετικά» μετά την εμπειρία τους με την ορχήστρα γίνανε μια ομάδα δεμένη. Το ένα λοιπόν από αυτά τα τρία παιδιά, ο γιος ήθελε να παντρευτεί στις Σπέτσες και πήγε με τη μαμά να δούνε τους χώρους και κει που η μαμά βλέπει την παραλία ξεχνάει γάμους και δεξιώσεις. Χάνεται το βλέμμα της σε μια τεράστια παραθαλάσσια έκταση με κτίρια και αμφιθέατρο.
Όταν αρχίζει να την περιδιαβαίνει έτσι μέσα στην ηρεμία και την ησυχία της έρχεται στο μυαλό η σκέψη, εδώ πρέπει να γεμίσει μουσική. Ο χώρος αυτός ήτανε η Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών (Α.Κ.Σ.Σ.) ένα άλλοτε σημαντικό σχολείο του 20ού αιώνα. Ένα πρότυπο ιδιωτικό σχολείο και υποδειγματικό οικοτροφείο, το οποίο εγκαινιάστηκε την 1η Οκτωβρίου 1927 από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, σταμάτησε να λειτουργεί ως σχολείο το 1983 και χωροταξικά βρίσκεται μπροστά από την παραλία Λιγονέρι.
Ο χώρος λειτουργούσε και λειτουργεί για να μπορεί να συντηρηθεί ως συνεδριακό κέντρο, η Λένη Κονιαλίδη το βασάνισε στο μυαλό της για δύο χρόνια κατόπιν προσέγγισε την επιτροπή και τους έπεισε ότι εκεί μπορεί να στεγαστεί η Διεθνής Μουσική Ακαδημία που οραματιζόταν κι από κείνη την μέρα στέκονται και αυτοί αρωγοί πλάι της. Τα κατάφερε, λειτούργησε για δύο χρόνια (ακόμα και παρά τις δυσκολίες της πανδημίας) ως Θερινή μα ο απώτερος της στόχος είναι να λειτουργεί όλον τον χρόνο και να συγκεντρώνει νέους 12-30 ετών που θα συνομιλήσουν μουσικά μεταξύ τους, θα διδάσκονται και θα παίζουν μουσική για την κοινωνία.
Δεν ήτανε εύκολο το εγχείρημα και χρειάστηκε πολύ κόπο από μέρους της. Φανταστείτε μιλάμε για ένα δεκαήμερο πρόγραμμα που περιλαμβάνει μία σειρά από masterclasses υψηλού επιπέδου για επτά κλασικά μουσικά όργανα συμπεριλαμβάνοντας το λυρικό τραγούδι με καθηγητές κορυφαίους σολίστ διεθνούς αναγνώρισης. Γίνεται μια επιλογή μαθητών βάση του επιπέδου τους όχι μόνο του ταλέντου τους μα και της εμπειρίας τους και φέτος που θα ναι η τρίτη χρονιά συμμετέχουν 61 μαθητές από 19 διαφορετικές χώρες. Όλο αυτό είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και Πολιτισμού, η Περιφέρεια βοήθησε με κάποιες υποτροφίες που προσέφερε σε μαθητές που πληρούσαν τις προϋποθέσεις αλλά αδυνατούσαν να πληρώσουν το αντίτιμο. Μα πιο πολύ οι ιδιωτικές δωρεές έχουν βοηθήσει, γιατί το αντίτιμο που πληρώνει ένας μαθητής δεν μπορεί επ’ ουδενί να καλύψει τις μεταφορές και πληρωμές των δασκάλων όπως και άλλα λειτουργικά έξοδα.
Αυτά τα 61 παιδιά από τις 24 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου θα μένουν μαζί, θα κοιμούνται μαζί, θα τρώνε μαζί, θα παίζουν μουσική μαζί και φέτος θα φτιάξουν την πρώτη τους Ορχήστρα Δωματίου υπό τη διεύθυνση του Bartek Niziol (Καθ. Πανεπιστημίου Τεχνών της Βέρνης). Η Λένη Κονιαλίδη επενδύει σε μια άλλη μορφή τουρισμού, έναν τουρισμό κλασικής μουσικής, αυτόν που εγώ αποκαλώ ποιοτικό τουρισμό.
Οι καθηγητές που μετέχουν είναι καταξιωμένοι στον χώρο τους και όταν επιστρέφουν στη χώρα τους μοιράζονται ό,τι ζήσανε και λειτουργούν ως πρέσβεις μας, όπως επίσης και οι μαθητές που πάντα θα θυμούνται αυτό το δεκαήμερο που πέρασαν στις Σπέτσες. Αυτή η Διεθνής Μουσική Ακαδημία όπως το βλέπω εγώ φτιάχνει επαγγελματικούς και συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ καθηγητών μαθητών και κατοίκων των Σπετσών.
Φέτος επίσης όλη τη χρονιά κάνανε δωρεάν, σε παιδιά 18 μηνών με 11 ετών, μουσική εκπαίδευση φροντίζοντας ένας δάσκαλος να επισκέπτεται τις Σπέτσες κάθε δύο εβδομάδες. Σιγά σιγά αρχίζει το όραμά της να γίνεται πραγματικότητα, η Ακαδημία να γίνει Χειμερινή, μα το βασικό για μένα είναι ότι προσφέρει κάτι πίσω στις Σπέτσες. Ακόμα και οι τέσσερις δωρεάν συναυλίες κατά τη διάρκεια των μαθημάτων είναι σημαντικές. Φέτος θα γίνει στις 30 Ιουλίου μια Συναυλία με τρομπόνια στην παραλία Άγιος Μάμας. Στις 31 Ιουλίου μια Συναυλία Δωματίου στο Poseidonion Grand Hotel. Την 1η Αυγούστου μια Συναυλία με τους μαθητές των εργαστηρίων της μουσικής προπαιδείας στην εκκλησία Άγιος Νικόλαος και στις 2 Αυγούστου η Συναυλία Λήξης στο Ανοιχτό Θέατρο της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής, το οποίο φαντάζει καταπληκτικό στη φωτογραφία και υποθέτω από κοντά θα ‘ναι μαγευτικό.
Οι μαθητές στη διάρκεια της Ακαδημίας θα έχουν τα λεγόμενα House Concerts ανοιχτά και αυτά προς το κοινό, όπου κάθε βράδυ θα διαλέξουν το ένα το άλλο και θα παίζουν μεταξύ τους μουσικά κομμάτια της επιλογής τους. Τα φετινά μαθήματα περιλαμβάνουν master classes για φωνή, φλάουτο, κλαρινέτο, τρομπόνι, βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο. Όταν την ρώτησα αν είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί με έναν επίσημο φορέα για τη Διεθνή Μουσική Ακαδημία των Σπετσών που θα μπορεί να λειτουργεί χειμώνα καλοκαίρι μου είπε αμέσως το Ωδείο Αθηνών. Γω πάλι πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρει και αυτό. Είπαμε κάθε όραμα μπορεί να γίνει πράξη.
Δείτε εδώ περισσότερα στοιχεία και όσοι ξέρετε από κλασική μουσική δείτε τα συλλεκτικά ονόματα των μουσικών που θα διδάξουν και φέτος. Η Λένη Κονιαλίδη διευθύνει ουσιαστικά μια ομάδα που είναι μια ορχήστρα και λειτουργεί ως πρέσβειρα καλής μουσικής θελήσεως για τη χώρα μας.
Στο τέλος όταν της ζήτησα να προσθέσει κάτι που θα ήθελε να ειπωθεί μου είπε ότι θέλει να ευχαριστήσει αυτούς τους 4 ανθρώπους τις 4 κυρίες που δουλεύουν για την Ακαδημία στην οργάνωση που δεν θέλουν να φανερώσουν τα ονόματά τους και δεν έχουν καμία σχέση με τις Σπέτσες. Δίχως αυτές δεν θα μπορούσε να γίνει πράξη τίποτα.
Όπως μου είπε οι ιδέες δεν είναι αρκετές από μόνες τους μπορεί να έχεις πολλές ιδέες ακόμη και τα λεφτά να ‘χεις άμα δεν έχεις τους ανθρώπους, μια ομάδα να στηρίζει τίποτε δεν μπορεί να γίνει πράξη. Της φίλησα το χέρι φεύγοντας όχι μόνο γιατί την συμπάθησα την ίδια και το έργο της μα πιο πολύ ως ένα μικρό ευχαριστώ εκ μέρους μου απ’ όλους μας γιατί με το λιθαράκι της αυτή η γυναίκα βάζει τη χώρα μας στον διεθνή πολιτιστικό χάρτη. Εύχομαι Λένη η Διεθνής Μουσική Ακαδημία να μην παραμείνει μόνο Θερινή μα σύντομα να είναι και Χειμερινή. Γιατί χρειαζόμαστε μουσική χειμώνα καλοκαίρι να ευφραίνει την ψυχή.
HIDDEN TRACK
Τα δύο πρώτα χρόνια της διοργάνωσής της η Μ.Α.Α.Κ.Σ.Σ. συγκέντρωσε μαθητές από 12 έως 30 χρονών από τις ΗΠΑ, Ινδία, Κίνα, Ταιβάν, Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία, Ισπανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Ρωσία, Αρμενία, Σερβία, Τουρκία, Λίβανο και Ελλάδα. Η M.A.A.K.Σ.Σ. φιλοδοξεί να ενδυναμώσει την ανάμειξη της τοπικής κοινότητας στις δραστηριότητες της, ώστε να ενθαρρύνει τους πολίτες των Σπετσών και της περιοχής να δημιουργήσουν συλλογικά μία πρότυπη εκπαιδευτική μουσική πλατφόρμα που θα προσελκύει μαθητές απ’ όλο τον κόσμο.
Μεταξύ των μαθητών της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών (Α.Κ.Σ.Σ.) ήταν και ο Ιάννης Ξενάκης, ‘Ελληνας πρωτοπόρος συνθέτης με διεθνή αναγνώριση.
Η Οργανωτική επιτροπή αποτελείται από τους: Πέτρο Πετρακόπουλο (Πρόεδρος της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών), Λένη Κονιαλίδη (Επικεφαλής της Μουσικής Ακαδημίας της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών) και Λεόντιου Πορτοκαλάκη (Γεν. Γραμματέας της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών).
Ο γιος της Λένης Κονιαλίδη τελικά δεν παντρεύτηκε στις Σπέτσες αλλά στην Ύδρα.
