-997792.jpg)
Το ήδη φορτισμένο Σάββατο που μας πέρασε, και εν μέσω μιας γενικότερης ζοφερής ατμόσφαιρας, τα κοινωνικά δίκτυα κατακλύστηκαν με μια μακάβρια ανακοίνωση· την είδηση της δολοφονίας του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα. Ένα θλιβερό γεγονός που ήρθε να προστεθεί στον εξωφρενικό παραλογισμό των καιρών. Εξωφρενικά παράλογο γιατί αφενός ο Μένης Κουμανταρέας ήταν εξαιρετικά αξιόλογος λογοτέχνης, χαρισματικός ομιλητής, αγαπητή και ευγενής προσωπικότητα και αφετέρου γιατί η μειλίχια παρουσία του αλλά και η ηλικία του -ήταν 83 ετών- δεν συνάδουν με την πράξη της βίαιης δολοφονίας.
Ο σπουδαίος πεζογράφος έκλεινε φέτος 52 χρόνια συγγραφικής δραστηριότητας. Ξεκίνησε το 1962, χρονιά που εκδόθηκε η εμβληματική συλλογή αστικών διηγημάτων «Τα μηχανάκια», δείγμα της οποίας οι νεότερες γενιές είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μέσα από το μάθημα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο σχολείο. Η συγγραφή έγινε η αποκλειστική του ενασχόληση από το 1982 κι έπειτα, όταν σταμάτησε την «πρωινή του δουλειά» σε ασφαλιστικές εταιρείες. Σήμερα το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 24 βιβλία, στα οποία το αστικό τοπίο της Αθήνας και η μοναξιά του επανέρχονται συχνά ως θεματικό μοτίβο. Και η ίδια η ζωή του Μένη Κουμανταρέα ήταν απόλυτα συνυφασμένη εξάλλου με το κέντρο της Αθήνας∙ ήταν λάτρης της πλατείας Βικτωρίας, ήταν ο διπλανός θαμώνας στο ταβερνάκι της Κυψέλης, ένας διανοούμενος δραστήριος σε θέματα μετανάστευσης αλλά και θύμα εκφοβισμού για τη δράση του αυτή.
Το τελευταίο βιβλίο του εκδόθηκε φέτος από τις εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται για τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία «Ο θησαυρός του χρόνου», ένα φόρο τιμής στην εκλιπούσα σύζυγό του Λιλή με εξομολογητικό χαρακτήρα. «Υπάρχει μια σκιερή πλευρά στις σχέσεις μας. Ένας ίσκιος που αφήνει ανεξίτηλα το δακτυλικό αποτύπωμα στα έργα της ζωής μας και που το καλύτερο λαγωνικό της αστυνομίας αδυνατεί να εξιχνιάσει» γράφει κατά τραγική ειρωνεία εκεί.
Αντίο, κύριε Κουμανταρέα, θα έχουμε πάντα τη λογοτεχνία σας.
