Ο Χρήστος Φουσέκης είναι ηχολήπτης, έχει χόμπι την φυσική, κάνει πλάκες, παίζει κιθάρα, τραγουδάει και γράφει στίχους. Ο Θανάσης Αλεξανδρής έχει χιούμορ, το χόμπι του είναι η αρχιτεκτονική και είναι μουσικός παραγωγός, ηχολήπτης ενώ οι υπόλοιποι της μπάντας συμπληρώνουν πως είναι γκουρού. Ο Νίκος Αλεξανδρής με χόμπι την πληροφορική, μπορεί να είναι ο μικρός αδελφός του Θανάση είναι όμως ο πιο ψαρωτικός απ’ όλους – λίγα λέει ενώ το βλέμμα του παρατηρεί και διαβάζει τα πάντα – είναι μουσικός, κιθαρίστας και ηχολήπτης. Ο Γιώργος Κοκοτσάκης κάποτε ήτανε οικονομολόγος, τώρα παίζει ντραμς, λέει ωραίες ιστορίες και θα γίνει αργά ή γρήγορα κι αυτός ηχολήπτης, μ’ αυτούς που έμπλεξε. Αυτοί οι τέσσερις νέοι καλλιτέχνες που ο ένας συμπληρώνει τον άλλον συνθέτουν τους Budgerigar.
Πήγα στο στούντιο της Naiads Productions στον Χολαργό για να γνωρίσω από κοντά τα μέλη της ελληνικής μπάντας με το δύσκολο στην προφορά όνομα “Budgerigar” και έφυγα με την αίσθηση ότι ανακάλυψα ένα νέο γκρουπ ξέρετε απ’ αυτά που θα λέω μελλοντικά: «Α ναι, τους Budgerigar φυσικά και τους ξέρω, μάλιστα μου είχαν δώσει και μια απ’ τις πρώτες τους συνεντεύξεις»:
Λοιπόν εσείς τώρα μέσα στην καραντίνα φάγατε κάποια πετριά και είπατε να φτιάξετε το στούντιο Naiads Production και αυτό το γκρουπ με το δύσκολο όνομα; [Μπα-τζερι-γκάρ έτσι για να σας βοηθήσω εσάς που διαβάζετε για το πώς προφέρεται] Πώς ξεκίνησε το «δράμα» σας;
ΧΦ: Πετριά να φτιάξουμε στούντιο νομίζω είχαμε…
ΘΑ: …Εμείς οι ηχολήπτες.
ΧΦ: Το είχαμε νομίζω από πολύ μικροί ο καθένας.
ΘΑ: Μιλώντας για μένα, την είχα από δεκαπέντε χρονών. Και όλο είχα κάποιο στούντιο, μηχανήματα σε κάποιο χώρο που είτε ηχογραφούσα εμένα ή έφτιαχνα κάποια beats ή ηχογραφούσα φίλους, είτε το έκανα πιο επαγγελματικά. Ε, μετά ήρθε αυτή η συγκυρία της καραντίνας όπου μαζέψαμε τα μηχανήματά μας και σχεδιάσαμε αυτόν τον χώρο, το Naiads Productions…
Πήρατε ένα σπίτι και το κάνατε στούντιο. Το γκρουπ προέκυψε μετά;
ΧΦ: Παράλληλα, με τον Νίκο τζαμάραμε απ’ την στιγμή που γνωριστήκαμε στο Λύκειο.
ΘΑ: Κι όταν λένε Λύκειο, είναι πολλά χρόνια μετά το δικό μου Λύκειο.
Ωραία ευκαιρία να θέσουμε λυκειακές βάσεις και ηλικιακές στον χρονοχώρο. Πενθήμερη εγώ Ρόδος 1997, εσείς;
ΘΑ: Κρήτη 2006.
ΝΑ: Θεσσαλονίκη 2016.
ΧΦ: Εγώ δεν πήγα πενθήμερη, διάβαζα.
ΓΚ: Πάτρα 2017.
Και μετά το Λύκειο τι;
ΧΦ: Παίζαμε από το Λύκειο μαζί με τον Νίκο, οι δυο μας και είχαμε ιδέες πολλές. Ο Θανάσης έπαιζε στις Ρόδες United κιθάρα, όπου σαν σωστοί γκρούπιζ τον ακολουθούσαμε σε κάθε live. Έτυχε να χάσω ένα live, στο επόμενο που πήγα ο Νίκος είχε γνωρίσει τον Γιώργο.
ΓΚ: Δεν με ήξερε καν ο Νίκος. Εδώ ήρθε η ώρα μου να λάμψω.
Για βάλε μια τάξη στον χωροχρόνο Γιώργο και πες μας μια ωραία ιστορία.
ΓΚ: Εγώ στο Γυμνάσιο ανακαλύπτω τις Ρόδες. Ήταν από τα πρώτα μου live που θυμάμαι είχα πάει μαζί με έναν φίλο μου, μας έχει πάει η αδερφή του στην Αγία Παρασκευή στην πλατεία, στο Play Play κι έβλεπα τον Θανάση εκεί να παίζει μαζί με άλλους μουσικούς που θαύμαζα. Καθώς περνούσαν τα χρόνια συνάντησα στα Live τον Χρήστο και τον Νίκο που ακολουθούσαν τον Θανάση. Πρώτη φορά άκουσα τον Χρήστο και τον Νίκο να τζαμάρουν στο Μεταξουργείο και μου άρεσαν πολύ οι ιδέες τους και σιγά σιγά τζαμάραμε και οι τρείς μαζί.
Εγώ ήμουν πιο μαζεμένος, λίγο σκαλωμένος γιατί ήταν από τις πρώτες μου μουσικές εμπειρίες. Μετά σκάει η καραντίνα, όπου τα παιδιά βρήκαν το στούντιο και ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες. Όταν πήγα και εγώ αρχίσαμε πάλι οι τρεις μας να τζαμάρουμε, μας άκουσε ο Θανάσης κι είπε «σας λείπει μπάσο ρε παιδιά» και πετάγομαι εγώ, που δεν μίλαγα, και του λέω έλα παίξε εσύ. Την επόμενη στιγμή φυσικά το μετάνιωσα μέσα μου, γιατί σκέφτηκα πως θα παίξω με τον κιθαρίστα από Ρόδες United και ξαφνικά θα κάναμε μπάντα με τους μουσικούς που έβλεπα πάνω στη σκηνή και θαύμαζα.
Πριν λοιπόν έρθει ο Γιώργος και μπλεχτεί με εσάς τους δύο, είχατε αποφασίσει ότι θα κάνετε ένα γκρουπάκι.
ΧΦ: Ναι, είχαμε φτιάξει γκρουπ που δεν είχε όνομα, ήταν ένα work in progress.
Όπως δηλαδή και το στούντιό σας.
ΘΑ: Ήταν ακόμα σπίτι που είχαμε φέρει τα όργανά μας και τζαμάραμε στην αρχή.
ΓΚ: Ούτε όλα αυτά τα μηχανήματα είχαμε, κάθε γενέθλια παίρνουμε κι ένα μηχάνημα, κάνουμε δώρο ο ένας στον άλλον.
Απ’ ότι καταλαβαίνω η όλη σας γνωριμία και ένωσή σας σε μια μπάντα βασίζεται σε συγκυρίες. Σαν μια ψυχεδελική εμπειρία για την ακρίβεια, άμα δεν ήσουν συμμαθητής με τον Νίκο, άμα ο Θανάσης δεν έπαιζε στις Ρόδες United κι άμα ο Γιώργος δεν ήταν γκρούπι δεν θα είχατε την ευτυχή κατάληξη και των Budgerigar και των Naiads Productions. To στούντιο το φτιάξατε από ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης και βιοπορισμού;
ΘΑ: Εγώ νομίζω ότι πια δεν τα ξεχωρίζω.
Επενδύσατε σε αυτό το στούντιο τις προίκες σας και τα δώρα γενεθλίων σας…
ΧΦ: …κι ένα νεφρό.
Κάτσε το νεφρό στην πορεία θα το δώσεις, αφού ασχολείσαι με τις τέχνες στην Ελλάδα.
ΘΑ: Ισχύει.
ΧΦ: Κομματάκι… κομματάκι.
Και αλήθεια πώς προέκυψε αυτό το όνομα, που το ξέρατε εξαρχής ότι θα είναι δύσκολο να το προφέρει ο κόσμος;
ΝΑ: Όχι, δεν το ξέραμε. Δεν το σκεφτήκαμε καν, γιατί εμείς για κάποιο λόγο το λέγαμε εύκολα μεταξύ μας. Το λέγαμε και μας έμεινε Budgerigar.
ΘΑ: Βέβαια πριν την πρώτη κυκλοφορία είχε υπάρξει συμβούλιο 20 μέρες πριν, λέγαμε “τελικά αυτό είναι το όνομα;”. Βγάζουμε το πρώτο κομμάτι λέγαμε “Όντως είναι αυτό το όνομα; Τι θα κάνουμε;”
Εντωμεταξύ Budgerigar είναι το παπαγαλάκι, το αυστραλέζικο. Αυτό δεν είναι; Το επιλέξατε συνειδητά;
ΧΦ: Αρχικά fun tip, μετά τον σκύλο και τη γάτα είναι το τρίτο σε σειρά παγκόσμια πιο κοινό κατοικίδιο ζώο. Και το όνομα του γκρουπ συγκυριακό ήταν να σου πω την αλήθεια, γιατί ψάχναμε πολύ, είχαμε γράψει κάτι βλακείες σε ένα χαρτί και σκάει στο τηλέφωνο του Νίκου -είχε το google assistant που σου βγάζει τα fun tip της ημέρας- και πετάγεται φωτογραφία budgerigar. Το παπαγαλάκι με το περισσότερο λεξιλόγιο στον κόσμο από τα παπαγαλάκια, έχει αυτό το rigar στο τέλος και κάτι μας έκανε, χτύπησε μια «χορδούλα» μέσα μας και μας άρεσε.
Αφού σας αρέσει εμένα μου περισσεύει, αν και με «ενόχλησε» στην αρχή στο πώς θα το προφέρω.
ΓΚ: Για μια μπάντα είναι λίγο γκολ από τα αποδυτήρια, αλλά δεν πειράζει θα μείνει η μουσική.
ΘΑ: Υπήρχε ένα συναισθηματικό δέσιμο θα έλεγα κι έτσι δεν μπορέσαμε ξαφνικά να αποφασίσουμε ν’ αλλάξουμε όνομα.
Εσείς τι μουσική νιώθετε ότι παίζετε, πώς θα την χαρακτηρίζατε;
ΝΑ: Ψυχεδέλεια με στοιχεία φανκ και ροκ.
Την ψυχεδέλεια την εντόπισα ξεκάθαρα στο εξώφυλλο του EP σας “We Are Budgerigar”.
ΘΑ: Να σημειωθεί ότι το artwork είναι του UltraGrimm.
Ναι, ναι, είναι για συγχαρητήρια το εξώφυλλο τα σπάει και μπράβο και σε σας που δεν πέσατε στην παγίδα να βάλετε τα πρόσωπά σας ακόμα. Ωραία πρόσωπα έχετε δεν λέω, αλλά στα επόμενα εξώφυλλα καλύτερα.
ΘΑ: Έχει υπάρξει αυτό ως πρόταση από εξωτερικούς. Να κάνουμε ένα βιντεοκλίπ με τα πρόσωπά μας, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός.
Το σύμπαν συνωμότησε για να συναντηθείτε, η Google βοήθησε να βρείτε τα παπαγαλάκια, βρήκατε ένα σπίτι που το κάνατε στούντιο. Τι θέλετε να κάνετε, ποιος ο απώτερος σκοπός σας;
ΧΦ: Να μην σταματήσουμε ποτέ.
ΘΑ: Αυτό είναι όλο, γιατί αν δεν σταματήσεις όλα τα άλλα είναι στον δρόμο τους να έρθουν, δηλαδή αυτός είναι όντως ο πιο σημαντικός στόχος, το να μην σταματήσουμε.
ΧΦ: Να γινόμαστε καλύτεροι.
ΘΑ: Κι αν ακούγεται αυτό που κάνουμε και παράλληλα συνεχίζουμε να το κάνουμε θα υπάρξει η εξέλιξη.
Προσωπικά στο EP σας μου άρεσαν πολύ απ’ τα 4 κομμάτια το My Game και το Millestone. Ειδικά το Millestone, γιατί είχε αυτή την τσαχπινιά προς το τέλος που αλλάζει ο ρυθμός. Τώρα εσείς τι feedback έχετε πάρει πίσω από ανθρώπους που εκτιμάται ή από ανθρώπους που έχουν ακούσει τα κομμάτια σας;
ΘΑ: Εγώ το feedback που χάρηκα πιο πολύ απ’ όλα είναι νομίζω από το Spotify. Κάποιες μέρες μετά το Milestone το πρώτο κομμάτι εκτοξεύθηκε, δηλαδή το ακούγανε στην Αμερική, στην Αυστραλία, στην Αγγλία, στο Άμστερνταμ και με παίρνει τηλέφωνο ο Χρήστος ενώ ήμουν σε μια εκδρομή και μου λέει «έχεις δει τι έχει γίνει στο spotify; είχαμε 2.000 streams χθες». Kι εμείς επειδή είμαστε αυτόνομη κυκλοφορία, δηλαδή δεν έχουμε κάποια εταιρεία, σκεφτόμουν από πού και ως πού; Κάπου σε κάποια λίστα προφανώς μπήκε, κάπου θα άρεσε σε κάποιον…
Με το Naiads Productions κάνετε μια κολεκτίβα και το live που θα γίνει στο Ρομάντσο είναι στο πλαίσιο της εξωστρέφειας ή και στο πλαίσιο του έλα να βγάλουμε κάνα ηχείο ή ηχοληπτικό όργανο για το στούντιο;
ΘΑ: Προπάντων είναι ότι θέλουμε να δείξουμε αυτό που θα γίνει με ένα πάρα πολύ ωραίο σόου, με φώτα, κάμερες, να το μαγνητοσκοπήσουμε. Με μια σειρά εμφάνισης σαν να είμαστε ντιτζεϊκό σετ λιστ. Να το κοινοποιήσουμε να γίνει σαν πάρτι. Περισσότερο θέλουμε να έρθει όσος περισσότερος κόσμος γίνεται, να είναι όσο καλύτερα γίνεται και ας μπούμε «μέσα» και δυο και τρία ηχεία.
Είστε νέοι καλλιτέχνες υποθέτω την νιώθετε και σεις τη «φάπα» που ρίχνει η Ελλάδα σε όσους θέλουν να κάνουν τέχνη.
ΧΦ: Αυτό φαίνεται και κυρίως φάνηκε και στην καραντίνα που δεν υποστηρίχτηκε κανείς από αυτό τον κλάδο των τεχνών, γενικά και των ατόμων που δουλεύουν στον χώρο της τέχνης: ηχολήπτες, φωτιστές κτλ. Φάνηκε ότι υπάρχει μια απάθεια απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους.
ΘΑ: Δεν είναι ακριβώς απάθεια κάτι έγινε, γίνανε και κινήσεις, όχι μεγάλες κινήσεις, αλλά όντως αναγνωρίστηκε κάποιος ότι είναι μουσικός. Από το μηδέν έχουμε μητρώο καλλιτεχνών. Μπορεί να θεωρηθεί ότι είσαι μουσικός και δουλεύεις ως εργαζόμενος σεζόν, δηλαδή ξέρουν ότι το καλοκαίρι δουλεύεις παραπάνω, το χειμώνα δουλεύεις λιγότερο.
ΧΦ: Αυτό αφού πέρασαν εννιά μήνες που δεν πληρώθηκε κανείς.
ΘΑ: Εννοείται.
Πόσες ώρες σας πήρε το πρώτο σας EP;
ΝΑ: Μας πήρε σίγουρα μια εβδομάδα, τέσσερις μέρες να πάμε στην Εύβοια να το ηχογραφήσουμε.
ΓΚ: Ό,τι βλέπεις εδώ το πήραμε, το βάλαμε σε δύο αμάξια, όλο τον εξοπλισμό: ηχεία, κονσόλες, όργανα, τύμπανα.
ΝΑ: Είχαμε στούντιο εδώ, αλλά δεν μας έκανε.
ΘΑ: Το ξεστήσαμε όλο, το πήγαμε το στήσαμε στην Εύβοια. Στήναμε δυο μέρες και μετά παίξαμε, το ηχογραφήσαμε ζωντανά στο σαλόνι, είχαμε τους ενισχυτές στα δωμάτια για να μην έχουμε διαρροές. Υπάρχει και ένα αντίστοιχο βιντεάκι σαν making off.
NΑ: Θέλαμε να πάμε και να κάνουμε μόνο αυτό δηλαδή, ούτε να γυρίσουμε σπίτι μας να κοιμηθούμε.
Ο στίχος ο αγγλόφωνος ήταν συνειδητή επιλογή, υποθέτω.
ΘΑ: Ναι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να πείτε ελληνικά;
ΧΦ: Υπάρχει.
ΓΚ: Αφήνουμε ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.
Το κάνετε γιατί θέλετε να έχετε το στίγμα σας ως αγγλόφωνη μπάντα;
ΧΦ: Δεν μπορώ να γράψω ελληνικά. Πάντα από μικρός εξαιτίας του πατέρα μου, ό,τι μουσικό ερέθισμα είχα ήταν στα αγγλικά, είχα τα τετράδια μου που έγραφα στίχους, σκέψεις. Ημερολόγιο και σημειώσεις κρατάω και στα ελληνικά, αλλά όταν έπρεπε να κληθώ ή να μου ‘ρθει μια ιδέα για στίχο θα σκεφτώ στα αγγλικά. Ανοίγεις και λίγο το φάσμα να σε καταλάβει και κόσμος εκτός συνόρων.
Ως ακροατής του EP ένιωσα και τη φρεσκάδα του ήχου και το βιωματικό του στίχου. Όσοι τ’ ακούσουν θα με κατανοήσουν και στην εμφάνιση στο Ρομάντσο θα κατανοήσει και ο θεατής τι οικογένεια είναι η Naiads.
ΧΦ: Κοίτα όλοι ό, τι κοινό έχουμε είναι αυτό το στούντιο εδώ πέρα, αυτό το σαλόνι. Για παράδειγμα μπορεί να έχει session ο Akylas θα γνωριστούμε και θα μιλήσουμε…
ΘΑ: Θα συμμετέχει ο ένας με τον άλλον.
ΧΦ: Ανεξάρτητων ειδών και περιοχών, είμαστε μια παρέα και γουστάρουμε όλοι τη φάση του αλλουνού, βοηθάμε ο ένας τον άλλον, υπάρχει υποστήριξη και ο σεβασμός που ψάχνεις γενικά στη σκηνή, και αντί να ανοιχτούμε έξω, απλά ανοίξαμε ένα σαλόνι, δηλαδή όντως είμαστε παρέα.
Όλοι δηλαδή οι καλλιτέχνες που θα παίξουν στο live είναι κοινοί σας συνεργάτες και ποιοι είναι;
ΘΑ: Η Μαίρη που είναι η φλαουτίστα των Ledeloue παίζει με τους Budgerigar στο κομμάτι Milestone, ο Oytekan Γιώργος Καπής ελληνόφωνος, ο Bizi Bakson είναι αγγλόφωνος, οι Turboflow3000 είναι η μπάντα που πάιζω εγώ μπάσο. Ο Ghetto Rock με τον οποίο παίζουμε σε μια άλλη μπάντα που έχουμε φτιάξει και ο Akylas.
ΓΚ: Που εκεί παίζω ντραμς και γω. Οπότε το live αυτό θα έχει πολύ rotation.
Σαν house band, οι Budgerigar, θα καλούν τους guest πάνω στη σκηνή…αυτό θα έχει ενδιαφέρον….
ΘΑ: Θα ναι ωραία θα ‘χουμε φώτα από τον Βαγγέλη Μούντριχα, ο ηχολήπτης μας θα ναι ο Γιάννης Δαμιανός. Θα είναι οικογενειακή υπόθεση αλλά καθόλου homemade.
ΧΦ: Είναι όλο πιο καλλιτεχνικό απ’ όλες τις πλευρές δηλαδή, και στο οπτικοακουστικό κομμάτι.
Η αισθητική ξεκάθαρα είναι μέρος του τι κάνετε και ουσιαστικά πάτε τώρα να φτιάξετε μια ωραία συνθήκη για να συστηθείτε πιο πολύ στο αθηναϊκό κοινό αλλά με τις συνθήκες τις δικές σας.
ΓΚ: Πάντως η Ναταλία ήρθε να το πλαισιώσει όλο αυτό.
Α, ναι, η Ναταλία Βορριά ως μάνατζερ χρειάζεται να σας συντονίζει. Τι σας έχει πει θυμάστε;
ΝΑ: Βασικά είπε παίξτε μόνο μουσική…
ΘΑ: …κι άστε τ’ άλλα να τα οργανώσει κάποιος άλλος.
ΓΚ: Η Ναταλία πίστεψε περισσότερο σε εμάς από ότι πιστεύαμε στους εαυτούς μας. Οι μπάντες νομίζω χρειάζονται έναν τέτοιο άνθρωπο και είμαστε τυχεροί που είναι μαζί μας και μας πιστεύει πολύ και την αγαπάμε κι εμείς πολύ.
Οι Budgerigar μια παρέα γεμάτη παλμό ζωντάνια και ήχο που άλλοι θα λέγανε έχει επιδράσεις απ’ τα 70s και τα 80s με ψυχεδελικές πινελιές, εγώ απ’ την άλλη που αντιπαθώ τα κουτάκια και τις κατηγοριοποιήσεις θα τον αποκαλέσω φρέσκο και ιδιαίτερο ήχο για ελληνική μπάντα. Το συμπέρασμα που έβγαλα μέσα απ’ τη συζήτησή μας είναι ότι δένουν πολύ μεταξύ τους, μου το επιβεβαίωσε και η Ναταλία Βορριά: «Δένουν τέλεια μεταξύ τους, στο πρώτο live που τους είδα ένιωθα ότι κοιτάζονταν μεταξύ τους, είχαν τόση σύνδεση, έλεγαν μια ιστορία, βίωναν δηλαδή όχι το τώρα αλλά το τι έχουν ζήσει και ό,τι φέρουν ο καθένας τους ξεχωριστά. Έπαιρναν το κοινό μαζί τους τόσο μαγικά σε ένα ταξίδι που σπάνια βιώνεις». Εγώ απ’ την άλλη ανυπομονώ για το μελλοντικό live να τους θαυμάσω ως Budgerigar μα και τις υπόλοιπες μπάντες που για «γιάφκα» τους έχουνε την Naiads Productions εκεί στον Χολαργό, στο σπίτι που έχει κήπο και δυο μεγάλες λεμονιές.
Info:
Οι BUDGERIGAR live στο Ρομάντσο | 19 Απριλίου στις 21.00
