Κείμενο: Σοφία Τριάντου
Το Commiphora myrrha είναι ένας αγκαθωτός, λείος θάμνος ή μικρό δέντρο, συνήθως με διακριτό κοντό κορμό ύψους έως 4 m. Ο εξωτερικός φλοιός είναι ασημί, υπόλευκο ή γαλαζωπό γκρι, που ξεφλουδίζει σε μεγάλες ή μικρές χάρτινες νιφάδες και από τον πιο πράσινο κάτω φλοιό παράγει μια σκληρή ημιδιαφανή κιτρινωπή ρητίνη. Όλα τα κλαδιά έχουν ράχη και κόμπους.
Το επίθετο προέρχεται από τα ελληνικά ”kommis” και ”phora” που σημαίνει τσίχλα. Η προέλευση του μύρου (και του λιβανιού) εντοπίζεται μόνο στην Αραβική Χερσόνησο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (5ος αιώνας π.Χ.): «Η Αραβία είναι η μόνη χώρα που παράγει λιβάνι, μύρο, κασσία και κανέλα…τα δέντρα που φέρουν το λιβάνι φυλάσσονται από φτερωτά φίδια μικρού μεγέθους και διαφόρων χρωμάτων».
Όπως λέει η ιστορία, ο Ιησούς γεννήθηκε σε έναν αχυρώνα έξω από τη Βηθλεέμ. Τρεις μάγοι από την Ανατολή, άκουσαν για τη γέννησή του, ταξίδεψαν μέρα και νύχτα, ακολουθώντας το Άστρο της Βηθλεέμ μέχρι που τελικά έφτασαν στον αχυρώνα. Έφεραν μαζί τους τρία δώρα, χρυσό, λιβάνι και μύρο, προσφορές για τον νέο τους Βασιλιά.
Αυτά τα βότανα (όπως αρχικά τα ονόμασαν οι Κινέζοι), που εκτιμώνται σαν χρυσός, αναφέρθηκαν επανειλημμένα στην Παλαιά Διαθήκη, σε οδηγίες προς τον Μωυσή σχετικά με την παρασκευή θυμιάματος και το χρίσμα του λαδιού και στο Άσμα του Σολομώντα, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται οι εξής:
«Ποιος είναι αυτός που βγαίνει από την έρημο
Σαν φοίνικες καπνού,
Αρωματισμένοι με μύρο και λιβάνι,
Από κάθε σκόνη του εμπόρου;»
«Μέχρι να ανοίξει η μέρα,
και να φύγουν οι σκιές,
με πάω στο βουνό του μύρου,
στο λόφο του λιβανιού».
Η περισσότερη ρητίνη (είτε μύρο είτε λιβάνι) λαμβάνεται με χτύπημα: κάνοντας τομές με ένα ειδικά σχεδιασμένο εργαλείο μήκους περίπου 5cm στον φλοιό του δέντρου. Το γαλακτώδες υγρό που ελευθερώνεται σκληραίνει με την έκθεση στον αέρα σε σταγονίδια ή «δάκρυα», τα οποία στη συνέχεια αποσπώνται εύκολα από τον συλλέκτη περίπου δύο εβδομάδες αργότερα.
Το μύρο, ήδη γνωστό και στην Κίνα, μπήκε στα επίσημα βιβλία βοτάνων, στο Kaibao Bencao (Materia Medica of the Kaibao Era , 973 μ.Χ.). Το όνομά του, moyao, υποδηλώνει το φάρμακό (yao) του (mo). Στη σύγχρονη κινεζική Materia Medica, οι δύο ρητίνες (Μύρο και λιβάνι) ταξινομούνται ως βότανα για την αναζωογόνηση της κυκλοφορίας του αίματος και για τη θεραπεία τραυματισμών.
Σήμερα το μύρο θα το συναντήσουμε στις θρησκευτικές τελετές αλλά το τιμάμε ιδιαίτερα για το υπέροχο άρωμά του και τις θεραπευτικές ιδιότητές του. Το αιθέριο έλαιο μύρου έχει βαθύ κεχριμπαρένιο χρώμα με ζεστό, πικάντικο και πικρό άρωμα. Σήμερα το λάδι μύρου εξακολουθεί να θεωρείται χρήσιμο για τον διαλογισμό και ένα εξαιρετικό χαλαρωτικό.
Είναι βέβαιο ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το μύρο για τη θεραπεία πληγών. Σήμερα επιστημονικές έρευνες μας επιβεβαιώνουν ότι το αιθέριο έλαιο μύρου (αναμεμειγμένο με σανταλόξυλο) είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην καταπολέμηση των μικροβίων που μολύνουν τις πληγές του δέρματος. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι το αιθέριο έλαιο μύρου όταν χρησιμοποιείται μόνο του αναστέλλει την ανάπτυξη των μυκήτων που προκαλούν τα πόδια των αθλητών.
Κομμάτια αποξηραμένου μύρου χρησιμοποιούνται συνήθως ως θυμίαμα. Εκτός από το ότι μυρίζει υπέροχα, το μύρο έχει ισχυρές αποσυμφορητικές ιδιότητες. Η διάχυση αιθέριου ελαίου μύρου σε έναν καυστήρα λαδιού αρωματοθεραπείας μπορεί να καθαρίσει την υπερβολική βλέννα και να προσφέρει ανακούφιση από βήχα και κρυολόγημα.
Όταν έρθει η ώρα της χαλάρωσης συνδυάστε αιθέριο έλαιο μύρου, λιβάνι και πορτοκάλι και ένα υπέροχο ζεστό άρωμα. Θα σας ζεστάνει τις κρύες μέρες.
Συνδυάστε το μύρο και το λιβάνι για ένα χαλαρωτικό μασάζ, μετά από μια κρύα μέρα του χειμώνα, είναι ένας εξαιρετικός μυοχαλαρωτικός συνδυασμός.
