Μια παραμυθένια παράσταση γεμάτη όνειρα και αναμνήσεις έρχεται στο Christmas Theater, υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Χριστοδούλου, με τις ερμηνείες της Σαβίνας Γιαννάτου, του Δώρου Δημοσθένους, της Λένιας Ζαφειροπούλου και του Τάση Χριστογιαννόπουλου.
Εδώ Λιλιπούπολη. Η θρυλική ραδιοφωνική σειρά που συνδέθηκε με την εποχή του Μάνου Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ (1976-1980) και μεγάλωσε ως σήμερα γενιές και γενιές, ξαναζωντανεύει και μας παρασύρει στον κόσμο των αγαπημένων τραγουδιών, σε μουσική Νίκου Κυπουργού, Δημήτρη Μαραγκόπουλου, Λένας Πλάτωνος, Νίκου Χριστοδούλου και στίχους της Μαριανίνας Κριεζή.
Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε έως το 1980. Τη σειρά́ μετέδιδε το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο εκείνη την περίοδο διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις. Η εκπομπή θεωρείται «θρυλική́», για την πρωτοτυπία, την ποιότητα και την επιδραστικότητά της.
Ταξίδι στον χρόνο με τη «Λιλιπούπολη»
Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματός της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, τη δημιουργία της οποίας ανέθεσε στην προσωπική́ του φίλη Ρεγγίνα Καπετανάκη.
Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, δημιούργησαν ένα αρχικό́ πλάνο του κόσμου της «Λιλιπούπολης» και τον παρουσίασαν στον Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα, έδωσε την άδεια κι έθεσε υπό την προστασία του τη νέα σειρά́, που ξεκίνησε το καθημερινό ταξίδι της στα ερτζιανά το 1976.
Η μουσική της εκπομπής ήταν επενδυμένη με τραγούδια που είχαν ευρηματικότατους στίχους με την υπογραφή της Μαριάννας Κριεζή. Μια σειρά́ νέων καλλιτεχνών όπως οι Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου, συνέθεσαν τις μουσικές ενώ τα ερμήνευσαν οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου και Αντώνης Κοντογεωργίου.
Μικρά και μεγάλά παιδιά λάτρεψαν τον κόσμο της Λιλιπούπολης και τα καμώματα των κατοίκων της. Η Λιλιπούπολη ήταν μια «παιδική́» (όχι όμως παιδιάστικη) εκπομπή, καμωμένη «για παιδιά και έξυπνους μεγάλους», η οποία λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε, ίσως επειδή ασκούσε κριτική́ χωρίς διακρίσεις σε πρόσωπα και θεσμούς. Δημιούργησε ένα καινούργιο παραμύθι που εμπεριείχε την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το όμορφο με το κακό και το άσχημο, με σύγχρονους αλλά και παλιούς «καλούς» και «κακούς», με ξύλινες κουτάλες, μυστικές συνταγές, μαγικά́ δέντρα αλλά και ευρηματικούς επιστήμονες που κάνουν πραγματικότητα τις συλλογικές και ατομικές μας φαντασιώσεις, με μάγισσες, αοράτους ελέφαντες, μαγευτικές τοποθεσίες με παραμυθένια τοπωνυμία.
