H Ελένη Νιωτάκη παρουσιάζει την performance «αγωνία ιερή» από τις 8 Ιανουαρίου στο H.ug.
Μια queer Αμερικανίδα έρχεται στην Ελλάδα, υφαίνει, συνθέτει βυζαντινή μουσική, αντιστέκεται στην αποικιοκρατία, τη βιομηχανοποίηση, τον φασισμό, χορογραφεί και αναβιώνει το αρχαίο δράμα. μια πρωτότυπη δραματουργία βασισμένη στη βιογραφία, την αυτοβιογραφία, επιστολές και ντοκουμέντα της εποχής
μια πλούσια λευκή αμερικανίδα
μέλος σαπφικού κινήματος
αντικαπιταλίστρια, απο-αποικιοκράτισσα
υφαίνει. σπουδάζει βυζαντινή μουσική
διοργανώνει και σκηνοθετεί τις δελφικές εορτές
αντιστέκεται στη βιομηχανοποίηση, στον φασισμό και ηττάται
μία αργαλειός που υφαίνει τον χρόνο
αγωνία ιερή. μία ritual performance για την ανωφερή δύναμη που απελευθερώνει από την καταπίεση του δυτικού, μηχανοποιημένου τρόπου ζωής. συνυφαίνοντας τα ιδεώδη που παρακίνησαν το έργο της Εύας Palmer – Σικελιανού με μία αιχμηρή κριτική για τις αμφιλεγόμενες στιγμές της ιστορίας της, η νέα παραγωγή της Ομάδας Θέατρο Πρόταση αποτελεί μια σπουδή στη γυναίκα που γεφύρωσε τον αρχέγονο κόσμο με τον σύγχρονο και αναβίωσε το αρχαίο δράμα
ανακτά ένα παρελθόν που ποτέ δεν υπήρξε
για να υπαινιχθεί ένα μέλλον που ποτέ δεν θα υπάρξει
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Μπορεί το δέος να συνυφανθεί με την κριτική;
Ο μύθος της Εύας Palmer Σικελιανού με συγκίνησε και με συγκινεί βαθύτατα χάρη στις ρωγμές που αφήνει να χάσκουν αγεφύρωτες. Φέρει ένα queer παρελθόν, αλλά αυτολογοκρίνεται και το αποκρύπτει όταν αφηγείται τη ζωή της. Αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως θύμα του δυτικού ιμπεριαλισμού, αλλά δεν καταγγέλλει τα φασιστικά ξεσπάσματα του Άγγελου Σικελιανού. Στα λευκαδίτικα την αποκαλούν «ζόρκα», που θα πει γυμνή, και την περιφρονούν.
Στην Αμερική θεωρούν πως σπατάλησε την περιουσία της για ένα άπιαστο όνειρο. Πόσες αντιφάσεις, πόσες ιδιοτροπίες και πόσο μόχθο κρύβει η τουριστικοποίηση, η αποκρυστάλλωση ενός προσώπου ως μιας γραφικής, απλοϊκής φιγούρας; Από την στιγμή που η Ελένη, η ηθοποιός, μου πρότεινε να ασχοληθούμε με τη ζωή της Εύας, αισθάνθηκα πως μία κριτική των ατοπημάτων της θα παρέμενε ρηχή, εύκολη· ένας ύμνος στο όραμά της θα ήταν ανέντιμος, ανήθικος. Μπορούμε να βουτήξουμε στην τελετουργική καρδιά της «ιερής αγωνίας» της, όπως την έψαξε για τριάντα χρόνια στα χορικά του αισχύλου, και ―ταυτόχρονα― να επικρίνουμε τα ηθικά και πολιτικά της σφάλμα
