”White Dwarf” (Λευκός νάνος), η διαδραστική εγκατάσταση που παρουσιάζει με όρους εικονικής αλλά και επαυξημένης πραγματικότητας (AR & VR), ένα κομμάτι της ιστορίας της «γέννησης» της πρώτης ατομικής βόμβας από τον φυσικό J. Robert Oppenheimer επιστρέφει στο Μουσείο Μπενάκη, στην Πειραιώς 138, από τις 23 Φεβρουαρίου έως τις 28 Απριλίου.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, μέσα σε ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα έκθεσης της διαδραστικής εγκατάστασης – σε 8 μόλις ημέρες – οι επισκέπτες ξεπέρασαν τους 700.
Όπως εξηγεί η σκηνοθέτις Γιολάντα Μαρκοπούλου, για να δει το White Dwarf ο θεατής, εισέρχεται σε μία αίθουσα διαμορφωμένη έτσι ώστε, να μπορέσει να βιώσει την ξεχωριστή εμπειρία, που θολώνει τα όρια μεταξύ εικονικής και φυσικής πραγματικότητας, ακόμη και πριν να φορέσει τα ειδικά γυαλιά. Γίνεται συμμέτοχος σε «ένα επιστημονικό πείραμα» και καλείται να πάρει θέση απέναντι στο φλέγον ζήτημα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας».
Τι είναι ο «Λευκός Νάνος»; Είναι ένα αστέρι που αφού εξάντλησε όλη του την ενέργεια, πεθαίνει μέσα στην απόλυτη σιωπή, χωρίς να εκραγεί. Πώς θα ήταν άραγε η ανθρωπότητα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, εάν η ατομική βόμβα ακολουθούσε την ίδια μοίρα με ένα «Λευκό νάνο». Δηλαδή, αντί να σκορπίσει την καταστροφή, έμενε βουβή μέσα σε ένα δωμάτιο και να κατέληγε ένα απλό έκθεμα σε ένα μουσείο του μέλλοντος;
Στo έργο, η έρευνα του φυσικού J. Robert Oppenheimer, του «πατέρα της ατομικής βόμβας» «υφαίνεται» μαζί με την ιστορία ενός 12χρονου κοριτσιού, της Sadako Sasaki, που υπήρξε θύμα του βομβαρδισμού της Χιροσίμα.
Η έκρηξη της ατομικής βόμβας μοιάζει με εκείνη του θανάτου ενός αστεριού σε μια έκρηξη σουπερνόβα, που αντί να αποκαταστήσει την κοσμική ισορροπία, προκαλεί αμετάκλητη ζημιά στη Γη. To ‘[‘White Dwarf” παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του νεοσύστατου τμήματος Immersive-All Around Cinema του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
