-36292.jpeg)
μπνευσμένη από τους μεγάλους ζωγράφους του 13-18ου αιώνα, η Shirana Shahbazi σκηνοθετεί και συνθέτει νεκρές φύσεις, τις οποίες φωτογραφίζει. Μοτίβα όπως κρανία, κοχύλια, πεταλούδες και φρούτα απεικονίζονται συχνά στην δουλειά της. Η καλλιτέχνης αποξενώνει τα στοιχεία αυτά από το συνηθισμένο τους πλαίσιο και τους επιτρέπει να έρθουν στο προσκήνιο και να αναδείξουν την δύναμή τους ως εικόνες. Όπως αναφέρει η κριτικός τέχνης Katya Garcia Anton “Οι εικόνες της Shahbazi δεν στοχεύουν στην ουσία του αντικειμένου που απεικονίζεται, όπως ήταν συνηθισμένο στην φωτογραφία την περίοδο του Μοντερνισμού, αλλά στην διαδικασία αναγνώρισής του και ως αποτέλεσμα η δουλειά φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με την αληθινή ανατομία της θέασης”.
Δεδομένης της έμφασης που δίνει η Shahbazi στην σκηνοθετημένη φωτογραφία, δεν εκπλήσσουν οι επιρροές της από τους εννοιολογικούς Γερμανούς φωτογράφους Thomas Struth και Thomas Ruff. Για την ασπρόμαυρη νεκρή φύση “From the Series Flowers, Fruits & Portraits, [Stilleben-26-2008]” η καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει ως αναφορά τον πίνακα “Still Life with Shells” του Balthasar van der Ast (1593-1657). Στα αφηρημένα πολύχρωμα γεωμετρικά έργα η αναφορά στον Piet Mondriaan είναι προφανής. Εδώ τοποθετεί αντικείμενα μπροστά από μονόχρωμα φόντα και τους προσδίδει μία σύγχρονη χροιά με ευχάριστα αναπάντεχο αποτέλεσμα. Μεγάλη σημασία για αυτήν έχει και ο τρόπος που παρουσιάζει τα έργα της γιατί έτσι διερευνά τις σχέσεις μεταξύ των ξεχωριστών φωτογραφιών. Ένα ασπρόμαυρο τοπίο ερήμου τοποθετείται δίπλα σε μία κίτρινη και μαύρη γεωμετρική σύνθεση, ένας μη αναμενόμενος συνδυασμός που προκαλεί πολλαπλές αναγνώσεις και στα δύο έργα.
Η οπτική γλώσσα που αναπτύσσει η Shahbazi μέσα από την δουλειά της επιτρέπει στα αντικείμενα που φωτογραφίζει να διατηρήσουν μία ξεχωριστή αξιοπρέπεια στον σύγχρονο κορεσμένο από εικόνες κόσμο. Μία διαδικασία, όπως αναφέρει και η ιστορικός τέχνης Michele Robecchi, μέσα από την οποία η καλλιτέχνης στήνει την δική της αληγορία μνήμης και χρόνου, αποκαλύπτοντας τους επαναπροσδιορισμούς που προκύπτουν όταν μνήμες συμπίπτουν. Οι εικόνες της Shahbazi, σύμφωνα με την διευθύντρια της Kunsthalle Zurich Beatrix Ruff, παρόλο που φαίνονται μη-πολιτικές, με την έννοια ότι δεν προτείνουν απόψεις ή κρίσεις, στην πραγματικότητα είναι πολιτικές, γιατί ανοίγουν τον δρόμο για μία ατέρμονη συζήτηση και αμφισβήτηση που είναι τόσο απαραίτητη στην σύγχρονη κοινωνία.
