Ανταπόκριση απο Θεσσαλονίκη

Έχει ήδη περάσει πάνω από μία βδομάδα μετά τη λήξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η πόλη δυστυχώς “ξεφούσκωσε” απότομα, αλλά το ραντεβού με το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ τον ερχόμενο Μάρτιο, τριγυρνάει στο πίσω μέρος του μυαλού όλων των φεστιβαλόφιλων…  

Αφού έχουμε ηρεμήσει πλέον, μετά από τόσες ταινίες, καλεσμένους, βραβεία, πάρτι και συνεχόμενα ξενύχτια μπορούμε να αφουγκραστούμε πιο ξεκάθαρα τον απόηχο αυτής της διοργάνωσης. Φέτος, η επιλογή γενικά των ταινιών (τόσο των διαγωνιστικών όσο και των υπολοίπων) ήταν αρκετά καλύτερη απ’ ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια, ενώ τα αφιερώματα μπορεί να μην εντυπωσίασαν τους περισσότερους, όμως δεν άφηναν το περιθώριο σε κανέναν να γκρινιάξει. Έκπληξη αποτέλεσε ότι από τις ελληνικές ταινίες συζητήθηκαν, πέρα από την επιστροφή του Κωνσταντίνου Γιάνναρη με τον Άνθρωπο στη Θάλασσα, δύο low-budget (σχεδόν no-budget) παραγωγές. Το FLS του Θάνου Τσαβλή κόστισε μόλις 100 ευρώ, ενώ ο Σουπερ Δημήτριος του Γιώργου Παπαϊωάννου και της otinanai productions κόστισε μόλις 1000 ευρώ. Η τελευταία μάλιστα απέσπασε και το βραβείο κοινού ελληνικών ταινιών, με βαθμολογία που θα ζήλευαν οι συμμετέχοντες στα βραβεία κοινού όλων των κατηγοριών.

Εμφανής φέτος ήταν η απουσία ταινιών από την Άπω Ανατολή. Δυστυχώς, η μόνη Γιαπωνέζικη ταινία που προβλήθηκε στο φεστιβάλ, το Cut, κατέκτησε το ρεκόρ αποχώρησης θεατών από την αίθουσα. Η επιστροφή του Boe με την ταινία του Beast έπιασε αδιάβαστους τους fans του, ενώ ιδιαίτερη αίσθηση και συζήτηση προκάλεσαν τόσο η ταινία της τελετής λήξης (Martha Marcy May Marlene του Sean Durkin) όσο και η ταινία έκπληξη (Cafe de Flore του Jean-Marc Vallee), και οι δύο must see μόλις βγουν επίσημα στις αίθουσες.  

Φέτος το σύστημα έκδοσης των εισιτηρίων και η είσοδος στις αίθουσες ήταν πιο αυστηρά από κάθε άλλη χρονιά. Παρ’όλα αυτά όσο κι αν δυσανασχετούσαν οι περισσότεροι, ένιωθαν κάπως ότι ήταν μια δίκαιη στάση. Βέβαια, ατέλειες και δυσλειτουργίες συνεχίζουν να υπάρχουν σε κάποιο βαθμό, αλλά σίγουρα η όλη διοργάνωση βελτιώνεται από χρονιά σε χρονιά. Κάτι άξιο αναφοράς, που δυστυχώς δε του δόθηκε η απαιτούμενη σημασία, ήταν η γερή έκπτωση που είχε κανονιστεί για τους κατόχους εισιτηρίων, διαπιστεύσεων και cine-καρτών σε διάφορα μπαρ, καφέ, ζαχαροπλαστεία, κι εστιατόρια του κέντρου κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Είναι κάτι που αν οργανωθεί και προωθηθεί ακόμα καλύτερα από του χρόνου, ίσως και αν επεκταθεί και σε άλλα είδη επιχειρήσεων πέρα από χώρους εστίασης και διασκέδασης, θα κάνει πραγματικά το σύνολο του κέντρου της πόλης να αναπνέει φεστιβαλικά. 

Και κλείνοντας ας μην παραλείψουμε το πάρτι της τελετής λήξης του Φεστιβάλ. Το ελculture, έχοντας την καλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς -μαζί με το κομβόι της συντακτικής του ομάδας- έφερε μαζί του από την Αθήνα τους Hirollers! Οι μουσικές επιλογές των Cool cats στο ξεκίνημα αλλά και κατά τη διάρκεια της νύχτας, κατάφεραν όχι μόνο να γεμίσουν την Αποθήκη Γ αλλά και να κάνουν όλους τους παρευρισκόμενους – δημοσιογράφους, θεατές, φρικιά και celebrities- να θυμούνται αυτό το βράδυ για πολύ καιρό. Οι εξαιρετικοί Lindy Hop Greece συνέβαλαν και με το παραπάνω στη «διάδοση» του κεφιού παραδίδοντας μαθήματα χορού και παρακινώντας τον κόσμο να σουινγκάρει στην πίστα, ενώ οι Hirollers αποδείχτηκαν ιδανικοί συνεχιστές της jazz-swing παράδοσης, με τα πνευστά να κλέβουν την παράσταση. Η μπύρα Fischer που στήριξε το συγκεκριμένο πάρτι ήταν εκεί, αφού πρώτα είχε απονείμει τα δικά της «Βραβεία Κοινού» στο Φεστιβάλ.