Παρέλαση η [parélasi] : πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων, σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ.) μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ. κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.  [λόγ. < ελνστ. παρέλα(σις) πέρασμα πλάι με άλογο –ση, παρ-ελαύνω, ελαύνω(ομηρική λέξη): ιππεύω , Ραψ. Ψ Ιλιάδα, στ. 638]

Η υπόθεση
Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης  ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.

Σημείωμα σκηνοθέτη: «Παρελαύνοντας στη δύση της Δύσης»

Τόπος
Σμύρνη, Μακεδονία, Χίος, Εσκί Σεχίρ, Λεμεσός, Μαραθώνας, Χειμάρρα, Καστελόριζο, Μοριάς, Θερμοπύλες, Πίνδος, Σπέτσες, Μεσολόγγι, Σαλαμίνα, Καλάβρυτα, Άγιοι Σαράντα, Σάμος, Σούλι, Γραβιά, Μήλος, Σπάρτη, Πλαταιές, Ιωνία, Ίμβρος, Τένεδος, Σφακιά, Αρκάδι, Δίστομο, Ψαρά, Τριπολιτσά, Αϊβαλί, Αλαμάνα, Αθήνα.   

Χρόνος
Εδώ και τώρα.

Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας
Σε εποχές όπου η κατάρρευση του νόμου και του ήθους εκμηδενίζει την ανθρώπινη υπόσταση, η ιδιώτευση έχει καταστροφικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο. Η μη συμμετοχή στα κοινά, η εκούσια απομόνωση, η αδιαφορία  και προπαντός ο φόβος αντιμετώπισης της πραγματικότητας παραλύει και αποδυναμώνει όχι μόνο το ίδιο το άτομο αλλά και τον περίγυρο του. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γίνεται εμφανές πόσο οι ζωές μας είναι άρρηκτα δεμένες αφού οι πράξεις μας έχουν «πολιτικό» αντίκτυπο στους συνανθρώπους μας.  Η αδιαφορία λοιπόν, ως μια καταστρεπτική πράξη..

Η απόγνωση και η βία, οι ζωές μας που μυρίζουν κάτουρο στην Ομόνοια.
Ανθρώπινες ζωές έγκλειστες σε έναν μάταιο κόσμο προσπαθούν να περιθάλψουν ο ένας τον άλλον. Η ΠΟΛΗ αυτή έχει οδηγό επιβίωσης. Όσο την υπακούς τόσο εκείνη θεριεύει. Μόνη σανίδα σωτηρίας τα όνειρα. Προσπαθώντας να κρατήσουν ακέραιη την αθωότητά τους, μέσα στους τέσσερις τοίχους, αποκτηνώνονται. Το οξυγόνο, η μόνη τους τροφή. Αυτοεξόριστοι στην Εδέμ κατασπαράζουν ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Το αδηφάγο τέρας όμως, θα εισβάλλει με τα γαλανόλευκα χρώματα της παρέλασης, επιβεβαιώνοντας πως οι άνθρωποι είμαστε μέρος της ιστορίας και η ιστορία είναι βαμμένη με αίμα.
Ελλάδα ώρα μηδέν. Εσύ τι θα κάνεις; Θα σε βρουν όπου και να ‘σαι.

Ένκε Φεζολλάρι
Σεπτέμβρης 2011

Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του Θεάτρου της Αλήθειας με το Θέατρο του Νέου Κόσμου

Βιογραφικό σκηνοθέτη

Γεννήθηκε το 1981 στην Αλβανία. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) το 2005. Εχει παίξει στις παραστάσεις: ”Drunk enough to say I love you? της Κάρυλ Τσέρτσιλ ”σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα στο Απο Μηχανής Θέατρο, «Το Παράθυρο/ Όταν έρχεται ο ξένος» του Γιάννη Ρίτσου (στην αλβανική γλώσσα για πρώτη φορά) σε σκηνοθεσία  Ελένης Αγγελοπούλου στο Θέατρο Έναστρον και στο θέατρο ΧΩΡΑ, «Έδυσε η σελήνη» της Μαρία Λαϊνά και «Μερόπη» του    Ανδρέα  Στάικου, σε σύλληψη και σκηνοθετική επιμέλεια της Σίσσυς Παπαθανασίου, «Το φιλί στην άσφαλτο» του Nelson Rodrigues σε σκηνοθεσία του ελληνοβραζιλιάνου Φίλιππου Mendes, «Πολύ καλά!» της Λίζας Κρόν στο Θέατρο Εξαρχείων σε σκηνοθεσία Τάκη Βουτέρη, “Puerto Grande” του Μάνου Λαμπράκη σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, «Ένας στους δέκα» σε κείμενα και σκηνοθέσια του Λαέρτη  Βασιλείου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, «Οιδίπους Τύρανος» και «Οιδίπους Επί Κολωνώ» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ρούλας  Πατεράκη – Εθνικό Θέατρο, «Το γαλάζιο πουλί» του Μ. Μαίτερλινκ σε σκηνοθεσία Κ.Μεγαπάνου, Εθνικό Θέατρο – Παιδικό Στέκι, «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Σ.Χατζάκη στο Εθνικό Θέατρο, «Frank kai Stein» με θέμα την «Αναμονή» σε σκηνοθετική καθοδήγηση του Β.Νταβου και Ενκε Φεζολλάρι στο BarTessera.

Το 2005 ήταν performer στην παράσταση «Εγχειρίδιο να αλλάξουμε τον κόσμο» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Α.Παπαδαμάκη – Badminton και χορευτής στην παράσταση «Λούλου» του Α.Berg σε σκηνοθεσία Aike Grams σε χορογραφίες Π.Γάλλια στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Πρώτη απόπειρα σκηνοθεσίας (2009) στο Φεστιβάλ Μεταναστών καλλιτεχνών στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα «Τυχαία χώρα, τυχαίος ποιητής» με τη Σωτηρία Λεονάρδου.

Στον κινηματογράφο έχει παίξει στην ταινία μεγάλου μήκους «Το γάλα» σκην.Γιώργος Σιούγας (2010), και μικρού μήκους «Partners» σκην. Ι. Μαρκαριάν (φεστιβάλ Δράμας – Α’ βραβείο μυθοπλασίας) και Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008 Α’Βραβείο Μ.μήκους.

Στην τηλεόραση εχει εμφανιστεί στις σειρές «Σπάσε τη σιωπή» σκην. Χρήστου Δήμα, (ΕΡΤ ψηφιακή, 2008), «Χρυσά κορίτσια» σκην. Φ.Κοτρώτση (ΕΡΤ1, 2008).