Πριν μερικά χρόνια έγραφα σε γήινους και εξωγήινους αναγνώστες, φανταζόμουν τη ζωή σε άλλους πλανήτες και στο μυαλό μου έφτιαχνα το soundtrack που θα συνόδευε την απόβαση μου σε όποιον από τους πλανήτες ήταν λίγο περισσότερο φιλεύσπλαχνος για να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει μια «γήινη εκπεσούσα». Αγνοί διαστημικοί ήχοι άστρων, διάλεκτοι πάνω σε παραγωγές που προσπαθούσαν να πλησιάσουν έναν υποτιθέμενο κώδικα επικοινωνίας με την άλλη πλευρά και ολόκληρα άρθρα από τη NASA, τα οποία το μυαλό μου μετέτρεπε σε μαγικά διαστημικά λεωφορεία εξερεύνησης. Προσπαθώντας σαφώς να ξεφύγω από ένα άκρως δυστοπικό ψυχικά και σωματικά γήινο σκηνικό και έχοντας την μουσική ως μια έξοδο κινδύνου, εκείνες τις ημέρες έπεσα πάνω στο κομμάτι “Juno” των “Κepler is Free” με την συμμετοχή της KALLI. Δειλά θεώρησα ότι ίσως είναι ένα μήνυμα από κάποιο φίλο εξωγήινο και πάτησα το play στο άλμπουμ τους “Τeegarden”. Βλέπω τους τίτλους των κομματιών και σκέφτομαι πως τουλάχιστον αν οι τάσεις φυγής μου έχουν αγγίξει τέτοιες διαστάσεις, ευτυχώς υπάρχουν συνοδοιπόροι σε αυτό. Το “Τeegarden” ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ήχος πολύ διαφορετικός, με υπέροχη ροή από τους άναρχους διαστημικούς ήχους του εναρκτήριου ”Bennu”, στο φιλικά προσκείμενο προς ζωή περιβάλλον του “Habitable Zone”. Jazz ρυθμοί που σε κρατάνε χαλαρό, ονειροπόλο και ρίχνουν τους καρδιακούς παλμούς στο κανονικό.
Ερχόμενοι στο σήμερα, η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν άκουσα την εκδοχή τους στο “Spike Lee” με τις αιχμηρές ρίμες του ΛΕΞ να μαλακώνουν και να παράγουν συναίσθημα στο τετράγωνο, πάνω στη δική τους πρωτότυπη μουσική. Λίγες ημέρες πριν κυκλοφόρησαν το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους με τίτλο “Second Light” όπου ο ακροατής συναντά την ίδια ποιότητα ήχου και συναισθήματος με τις προηγούμενες δουλειές τους, με τη μόνη διαφορά πως σε αυτό είναι περισσότερο απελευθερωμένοι και σίγουροι. Μου δημιούργησαν την αίσθηση πως έχουν στήσει και τζαμάρουν στο όρος Όλυμπος του Άρη. Συνδέθηκα με αυτή την μπάντα από την πρώτη ακρόαση γιατί ο ήχος τους ενώ δεν προσεγγίζεται εύκολα, σε κρατάει. Έχω απορρίψει πολλές μουσικές και τον ελιτισμό της σκηνής, ο οποίος δημιουργεί μια εσωστρέφεια που ποτέ δεν καταλάβαινα γιατί υπήρχε. Το να χτίζεις ένα οχυρό γύρω από μια πόλη, για να μην μπει κάποιος και σε αλλοιώσει, αλλά ούτε και εσύ να δεις τι κάνουν έξω από το τείχος, είναι από μόνο του προβληματικό και νομίζω πως δεν έχει χώρο γενικά στη μουσική. Άλλωστε από τον ελιτισμό στην εκλαΐκευση υπάρχει ένα τεράστιο κενό που καλύπτεται μόνο από πολύ καλή μουσική και που εν τέλει ανήκει σε όλους.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το υπέροχο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφορεί από την Veego Records μίλησα με τους Kepler is Free για την αγάπη τους για την αστρονομία, το ηλιοβασίλεμα στον αστερισμό του Κύκνου και το ενδεχόμενο μιας παρουσίασης δίσκου σε κάποιο διεθνή διαστημικό σταθμό.
Δεύτερο φως, δεύτερη εκτόξευση και μια δεύτερη διαστημική τροχιά. Από τον αστεροειδή Βennu, σε αυτόν της Ήρας. Από εκεί στον αστερισμό του Κύκνου και έπειτα στον πλανήτη της Έριδος. Τείνετε να βρείτε τις απαντήσεις που ψάχνετε στα μυστικά του Σύμπαντος;
Μας γοητεύει το διάστημα. Μέσα σε αυτό το αχανές, μακρινό και μυστήριο concept βρίσκουμε τις αισθητικές μας απαντήσεις. Σκεφτόμαστε τα γοητευτικά του χρώματα, τα υπέρμετρα μεγέθη των πλανητών και των αποστάσεων, την άγνωστη και αφιλόξενη απεραντοσύνη που μας περιβάλλει. Βάζοντας κονσεπτικά τους εαυτούς μας σε διαστημικές περιπέτειες και αναζητήσεις καταλήγουμε και γράφουμε τα κομμάτια μας, βασισμένοι σε αυτές τις εικόνες.
Βλέποντας κανείς και το όνομα της μπάντας αλλά και τους τίτλους των κομματιών καταλαβαίνει πως αγαπάτε την αστρονομία και την ενέργεια που φέρει. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Την μελετάτε ενεργά;
Τις πρώτες φορές που συναντηθήκαμε αρχίσαμε να συζητάμε για πράγματα που μας αρέσουν ώστε να βρούμε μια κοινή αισθητική πορεία για τη μπάντα. Αρχίσαμε να λέμε για μουσικές, ταινίες, ενδιαφέροντα, επιστήμες και άλλα πράγματα, δε μιλήσαμε μονάχα για μουσικά references. Με αυτό τον τρόπο βρήκαμε νωρίς ότι υπάρχει μια κοινή αγάπη και ενδιαφέρον από όλους μας για την αστρονομία και το διάστημα. Στο κόσμο της διαστημικής εξερεύνησης και της αστρονομίας προκύπτουν συνεχώς νέα πράγματα και μας αρέσει πολύ να διαβάζουμε για αυτά. Ένα από αυτά τα γεγονότα είναι και η απόσυρση του τηλεσκοπίου Kepler της NASA, ύστερα από μια μεγάλη σε διάρκεια και σημαντικότητα, διαστημική αποστολή. Αυτό έγινε λίγους μήνες πριν συναντηθούμε και ξεκινήσουμε να παίζουμε μουσική και ήταν η έμπνευση για το όνομα της μπάντας.
Η ανθρωπότητα ψάχνει εναγωνίως άλλους κατοικήσιμους πλανήτες. Γιατί εξιδανικεύουμε μια προς το παρόν φανταστική ζωή, αντί να μεριμνούμε για τον πλανήτη που μας θρέφει με νερό και οξυγόνο;
Η ιδέα της μετανάστευσης του ανθρώπινου είδους σε κάποιο πλανήτη όμοιο με τη γη, είναι ένα concept που ξεκίνησε σαν ιδέα πολλές δεκαετίες πριν και ενισχύθηκε μέσα από sci-fi λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα. Είναι όμορφο και ονειροπόλο σαν concept αλλά πραγματικά μοιάζει λίγο ουτοπικό και ίσως ματαιόδοξο. Βέβαια τα ενεργά διαστημικά προγράμματα που τρέχουν, δεν έχουν σαν πρωταρχικό στόχο της αποστολής τους κάτι τέτοιο. Μαθαίνοντας παραπάνω για το διάστημα, για τον άγνωστο κόσμο που μας περιβάλλει, μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα και για εμάς. Το γεγονός ότι ψάχνουμε πλανήτες όμοιους με τη Γη, είναι για να μπορέσουμε να τους μελετήσουμε και να καταλάβουμε περισσότερα για τον δικό μας κόσμο. Τόσο για τη προέλευση του πλανήτη μας και της ζωής πάνω σε αυτόν όσο και για να προβλέψουμε το μέλλον του και να κάνουμε πιο αποτελεσματική και άμεση τη διατήρησή του.
Δίνω μια άλλη ερμηνεία στο “free” του ονόματος σας και θέλω να σας ρωτήσω οι Kepler από τι νιώθουν ελεύθεροι;
Νιώθουμε ελεύθεροι από στενά αισθητικά «πρέπει». Νιώθουμε ελεύθεροι να δοκιμάσουμε πράγματα, να αναδείξουμε τις ετερόκλητες μουσικές μας καταβολές και να προσεγγίσουμε ένα concept από πολλά διαφορετικά σημεία, μέχρι να καταλήξουμε σε κάποιο αποτέλεσμα.
Έχετε σκεφτεί τα χρώματα που θα έχει ο ουρανός κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα από τον αστερισμό του Κύκνου;
Ένα καθηλωτικό κεραμιδί που γίνεται όλο και πιο έντονο. Μια γοητευτική και συνάμα και απειλητική εικόνα. Ένας ατελείωτος ορίζοντας που σε αφήνει άναυδο από το δέος.
Έστω ότι οι “Κepler is free” είναι η ηχητική αποτύπωση του show “The Big Bang Theory”, ποιος από εσάς θα ήθελε ακόμη και ενήλικος να γίνει αστροναύτης;
Σίγουρα όλοι μας στη μπάντα βρίσκουμε πολύ λυπητερό το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα καταφέρουμε να ταξιδέψουμε ποτέ στο διάστημα, στο αχανές σκοτάδι του και να δούμε τον πλανήτη μας από μακριά. Ποιος ξέρει όμως, ίσως η παρουσίαση κάποιου επερχόμενου δίσκου μας, αρκετά χρόνια μετά, γίνει στο διεθνή διαστημικό σταθμό!
Η NASA μας τροφοδοτεί συχνά με πρωτογενές υλικό από ήχους που γεννούν τα αστέρια και ειδικότερα το Διαστημικό Παρατηρητήριο Kepler, στην αποστολή του για την εύρεση κατοικήσιμων πλανητών, ηχογράφησε κάποιους ήχους στις καμπύλες κάποιων αστεριών. Έχετε σκεφτεί να χρησιμοποιήσετε αυτό το υλικό σε κάποια από τις συνθέσεις σας;
Στα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του νέου δίσκου μας ”SECOND LIGHT”, οι ριπές του ανέμου που ακούγονται πίσω από τον επαναλαμβανόμενο μηχανικό ήχο είναι πραγματικοί ήχοι ανέμων από τον πλανήτη Άρη! Στις αρχές του ‘21 το Perseverance rover της NASA μπόρεσε και κατέγραψε κάποιους φυσικούς ήχους από τον κόκκινο πλανήτη. Αυτός ο ήχος ήταν η πηγή έμπνευσης του κομματιού KOI-0 με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος.
Εκπροσωπείτε την αθηναϊκή urban jazz σκηνή, δεδομένου του κόσμου που παρακολούθησε φέτος το Athens Jazz Fest, θεωρείτε πως μοιάζει σαν, το ηχητικό dna της πόλης να αλλάζει, αλλά ταυτόχρονα να αφαιρείται και ένας ελιτισμός στη μέχρι τώρα νοοτροπία;
Φέτος στο κομμάτι των ελληνικών συμμετοχών του φετινού Athens Jazz υπήρξε μια πολύ καλή ισορροπία. Δε μας αρέσει να σκεφτόμαστε με όρους ελιτισμού ή μη, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει στα Jazz φεστιβάλ ένα ισορροπημένο representation αυτού του πολύ μεγάλου σε εύρος είδους μουσικής. Συγκεκριμένα, από τη μία υπήρξε ο βιρτουόζικος κλασικός ήχος της Jazz του σήμερα με τους Spiral Trio και από την άλλη το πιο εναλλακτικό πρότζεκτ της Νεφέλη Φασούλη με ένα καλαίσθητο μπλέξιμο ελληνικής μουσικής με Jazz στοιχεία. Και τα δύο αυτά τα πρότζεκτ και κατ’ επέκταση ο ήχος που παρουσιάζουν, κλασικό και εναλλακτικό, είναι σημαντικό να εκπροσωπούνται και να (συν)υπάρχουν.
Ακούγοντας την υπέροχη διασκευή που κάνατε στο κομμάτι του ΛΕΞ “Spike Lee” αναρωτήθηκα φωναχτά αν κάποιος από εσάς γράφει ρίμες…
Ρίμες δεν γράφουμε, εκτός και αν κάποιος από εμάς έχει διπλή κρυφή καριέρα και δε το ξέρουμε! Ο Βασίλης ο μπασίστας μας έχει αποδείξει τις στιχουργικές του ικανότητες αφού έχει γράψει μαζί με τη Μαρία Βαρβέρη τους στίχους του ”Blueshift”.
Για ποιο κατασκοπικό φιλμ θα θέλατε να είχατε γράψει το “Blueshift”;
Πολύ εύστοχη ερώτηση αφού το ”Blueshift” και σαν ύφος και σαν πρώτο κομμάτι του δίσκου μετά το ατμοσφαιρικό intro, το φανταστήκαμε σαν theme song της καινούριας αυτής περιπέτειας που πραγματεύεται το ”SECOND LIGHT”. Οπότε και παίξαμε με το κλασικό αυτό format, το theme song να υπάρχει στην αρχή της ταινίας, κάτι που το έκαναν σήμα κατατεθέν οι ταινίες James Bond. Η δική μας «ταινία» το ”SECOND LIGHT” μπορεί να μην έχει μέσα κατασκοπεία αλλά έχει μυστήριο, εντάσεις, περιπέτεια και όμορφες και τρυφερές στιγμές. Το ”SECOND LIGHT”, το soundtrack αυτό για μια διαστημική ταινία που δεν υπάρχει, κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και σε βινύλιο από τη Veego Records.
