Στα κείμενα μου μιλάω πολύ συχνά για το σπάσιμο των ζωνών ασφαλείας και ειδικότερα αυτών της μουσικής. Επίσης νομίζω πως έχετε καταλάβει μέχρι τώρα πως γράφω μόνο την αλήθεια που βιώνω κατά την διάρκεια της συνάντησής μου με μια νέα μουσική συνθήκη. Σήμερα λοιπόν σας γράφω για τον Nick Saley και το πως ο ίδιος κατάφερε να με κάνει να καταλάβω πως η μουσική που συνθέτει κάποιος είναι τελικά ο φυσικός ήχος της ύπαρξής του, ζυμωμένος από τα δικά του θέλω και όνειρα ενώ ταυτόχρονα οι ρίζες του αφήνουν επάνω του μια γονιδιακή γοητεία.
Σόλο κλαρίνου λοιπόν πάνω σε ηλεκτρονική μουσική. Κλαρίνο ναι, πολύ καλά διαβάσατε! Για μια στιγμή σκέφτηκα πώς και τι να γράψω εγώ για το κλαρίνο. Μήπως δεν τα καταφέρω; Μήπως δεν άπτεται της μουσικής που ακούω ή αυτής που ασχολούμαι; Μήπως, μήπως, μήπως…. Μέχρι που άφησα το δέντρο και κοίταξα το δάσος, αποβάλλοντας από μέσα μου κάθε ίχνος απορριπτικού μηχανισμού που λειτουργούσε ασυνείδητα, πατώντας το play για τη μουσική του Nick Saley! Chillout Lounge, Deep House, Spiritual Organic House, Melodic Techno, Melodic House, Afro House…. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως το πάντρεμά τους με το κλαρίνο θα δώσει ένα τόσο soulful αποτέλεσμα. Μετρημένες παραγωγές. Από τη μια η έκδηλη αγάπη στην ηλεκτρονική μουσική και από την άλλη ο γονιδιακός ήχος του κλαρίνου. Υπέροχη ισορροπία από αυτές που η ρίζα δεν καπελώνει τα θέλω. Με έκανε να νιώσω πολύ ευχάριστα και με φαντάστηκα σε πολλές στιγμές σαν μια μοντέρνα ταξιδεύτρια των καραβανιών της Ανατολής. Ήχους, χρώματα, συναισθήματα, όλα τα βρίσκεις μπροστά σου και πολύ εύκολα στη μουσική του Nick, με το κλαρίνο να είναι το μέσον για να εξερευνήσεις δρόμους που δεν είχες σκεφτεί.
Μίλησα πριν για τον γονιδιακό ήχο του κλαρίνου αλλά επιτρέψτε μου να σας πω τι εννοώ. Ο Nick Saley, προερχόμενος από μεγάλη μουσική οικογένεια, γιος του παγκοσμίου φήμης βιρτουόζου του κλαρίνου Βασίλη Σαλέα, ξεκίνησε να ασχολείται με την ηλεκτρονική μουσική από μικρή ηλικία ως
μουσικός παραγωγός και συνθέτης, δημιουργώντας έτσι μια δική του άποψη και αισθητική για τον ήχο του κλαρίνου κάνοντάς τον να συνδυάζεται απόλυτα στα μουσικά κύματα της ηλεκτρονικής μουσικής. Το 2017 κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ και singles μέσω των οποίων καταφέρνει να επηρεάσει και άλλους καλλιτέχνες, μουσικούς παραγωγούς και DJs. Έτσι ξεκινάει το μουσικό του ταξίδι στην ηλεκτρονική μουσική με πολλές συνεργασίες, εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Nick Saley έχει ήδη στο ενεργητικό του και πολλές επιτυχίες οι οποίες έχουν συμπεριληφθεί σε παγκόσμιες μουσικές συλλογές και dj sets. Αγαπημένα δικά μου τα: “Spirit”, “Hadad”,”Sweet Lulluby”, “Angelic”, “One More Time”.
Ακούγοντας λοιπόν τη μουσική του θέλησα να τον συστήσω και σε εσάς μέσα από έναν διάλογο 9 ερωτήσεων. Είπαμε φυσικά για το κλαρίνο, τον μέντορα πατέρα αλλά και για τον Μάνο Χατζιδάκι.
Γονιδιακός ο ήχος του κλαρίνου μέσα σου; Φαντάζεσαι ποτέ τη ζωή σου πώς θα ήταν χωρίς αυτό; Τι αγαπάς περισσότερο σε αυτό;
Είναι κάπως έτσι… Θα έλεγα ότι υπάρχει ένας ήχος μέσα μου που περνάει από το κλαρίνο και γενικά από τη μουσική μου. Δεν φαντάζομαι τη ζωή μου χωρίς να κάνω μουσική και να δημιουργώ. Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η στιγμές της δημιουργίας.
Η ηλεκτρονική μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου; Η ιδέα να εντάξεις τον ήχο του κλαρίνου στην ηλεκτρονική μουσική πώς ξεκίνησε;
Από μικρή ηλικία μου άρεσε περισσότερο η ηλεκτρονική μουσική, ήταν πιο ανοιχτή και δημιουργική στο μυαλό μου. Μόλις λοιπόν είχα κάποιο μηχάνημα στα χέρια μου έγραφα με διάφορους τρόπους. Έχω μεγάλο υλικό από τότε μέχρι και σήμερα και πάντα πηγαίνω πίσω και παίρνω πράγματα. Το 2017 αποφάσισα να κυκλοφορήσω το πρώτο μου άλμπουμ, ενώ έγραφα χρόνια πριν δεν είχα τολμήσει να κυκλοφορήσω κάτι γιατί πάντα μου έλεγαν ότι είναι παράξενα αυτά που γράφω…Τελικά είχε μεγάλη ανταπόκριση και άρεσε σε πολλούς όλη η ιδέα μου και επηρέασα παρά πολλούς παραγωγούς και djs. Πρέπει να επιμένουμε τελικά όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι γιατί κανείς δεν βλέπει αυτό που βλέπουμε πρώτοι…
Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που εμπιστεύτηκες ότι θέλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο της μουσικής και ποιος άκουσε πρώτος παραγωγές σου;
Ήταν αρκετοί οι φίλοι, μουσικοί και παραγωγοί που άκουσαν παραγωγές μου όταν είχα ήδη ξεκινήσει να τελειώνω τις παραγωγές και το έβλεπαν σαν κάτι πρωτότυπο.
Πολλά από τα κομμάτια σου έχουν τίτλους οι οποίοι αναφέρονται σε κάτι θείο, αγγελικό ή πνευματικό. Σε τραβάνε οι μεταφυσικές αναζητήσεις; Έχεις βρει απαντήσεις μέσα από αυτές;
Ναι είναι κάποια κομμάτια για τα οποία δεν καταλαβαίνω από που πηγάζει η έμπνευσή μου. Έρχονται μόνα τους σαν η σύνθεση να γίνεται μόνη της, οπότε το συνδέω κάπως έτσι. Δεν ξέρω ακριβώς πως γίνεται αλλά είναι πολύ σπουδαίο όταν συμβαίνει.
Πώς ορίζεις την αναγέννηση; Έχει χρειαστεί να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία;
Η αναγέννηση είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία και ορίζεται διαφορετικά για κάθε άνθρωπο. Προσωπικά έχω βιώσει αυτή τη διαδικασία αλλάζοντας το καλλιτεχνικό μου όνομα σε Nick Saley. Εκφράζοντας με αυτό το τρόπο την μετάβαση μου σε ένα άλλο μουσικό επίπεδο με το οποίο και ταυτίζομαι απόλυτα.
Μας ταξιδεύεις με τις μουσικές σου. Από την Αθήνα στην Βηρυτό και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. Άλλες κουλτούρες λαών που θαυμάζεις; Ιδανική πόλη υπάρχει;
Αγαπώ εξίσου τόσο την ανατολίτικη, όσο και τη δυτική μουσική και τις υπηρετώ και τις δύο ξεχωριστά. Παρόλα αυτά υπάρχουν δημιουργικές στιγμές κατά τις οποίες σμίγω, αν μπορώ να το πω έτσι, τα δύο αυτά είδη, κάνοντάς τα ένα, δημιουργώντας έτσι κάτι νέο, κάτι που στο παρελθόν μεταφραζόταν σε πάντρεμα διαφορετικών ειδών μουσικής. Αν και αγαπώ διάφορες πόλεις του κόσμου, για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία, ωστόσο όπου κι αν έχω βρεθεί, η Αθήνα θα είναι πάντα η ιδανική πόλη για εμένα.
Ξεπερνάω τον δεσμό αίματος και θέλω να σε ρωτήσω πώς είναι να έχεις δάσκαλο τον Βασίλη Σαλέα; Το ενδεχόμενο της σύγκρισης με τον πατέρα σου σε φόβισε ποτέ;
Λόγω του δεσμού αυτού δεν κατάφερα ποτέ να διαχωρίσω αυτούς τους τρεις ρόλους, του πατέρα, του καλλιτέχνη και του δασκάλου. Οπότε δεν ήταν δάσκαλος με την κλασική έννοια του όρου, απλά υπήρξα πολύ τυχερός σαν παιδί, που γονιδιακά μου πέρασε τη μουσική του γνώση. Όπως και στον ίδιο την πέρασε κάποτε ο δικός του πατέρας, ο παππούς μου Νίκος Σαλέας. Δεν με φόβισε ποτέ η σύγκριση μαζί του, γιατί πρώτος κριτής του εαυτού μου, είμαι εγώ και εκ φύσεως τελειομανής με την γενικότερη έννοια του μουσικού και παραγωγού, οπότε αν δε μου άρεσε ο τρόπος που παίζω κλαρίνο στα κομμάτια μου, θα επέλεγα να μη παίξω καθόλου.
Υπάρχει κάποια στιγμή σε κάποιο από τα γλέντια που παρευρισκόσουν ως παιδί που να έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου;
Έχουν αποτυπωθεί πολλές τέτοιες στιγμές και ακούσματα μέσα μου ως παιδί όταν παρακολουθούσα εμφανίσεις του πατέρα μου και του θείου μου του Σαράντη. Συμμετείχαν σε συναυλίες και παραστάσεις και με έπαιρναν μαζί τους από μικρό.
Θέλω να μου πεις πέντε ονόματα της σύγχρονης μουσικής ανεξαρτήτου είδους που θαυμάζεις αλλά και αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Δεν θα αναφερθώ σε παλαιότερη ή μεταγενέστερη μουσική σκηνή, αλλά θα αναφερθώ σε σπουδαία ονόματα, που θαυμάζω από παιδί μέχρι και σήμερα και έχουν επηρεάσει και την δική μου μουσική, όπως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Hans Zimmer, οι Depeche Mode και πολλοί συνεχιστές αυτών. Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα ήθελα να παίξω για τον Μάνο Χατζιδάκι.
