Η ταινία animation «Ο Φίλος μου το Ρομπότ» του Πάμπλο Μπέργκερ παρουσιάζεται από τις 11 Iανουαρίου στους κινηματογράφους. Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες αλλά και τις κακοτυχίες του Σκύλου και του Ρομπότ στη Νέα Υόρκη του ’80. Μια συγκινητική ωδή στη φιλία.
Η ταινία απέσπασε πλήθος βραβείων, ανάμεσά τους το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Animation Μεγάλου Μήκους στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου αλλά και το Bραβείο Kαλύτερης Tαινίας στο κορυφαίο Φεστιβάλ Animation του Ανεσί, ενώ προβλήθηκε σε πολυάριθμα φεστιβάλ, όπως αυτά των Κανών, του Σεράγεβο και του Τορόντο.
Υπόθεση
Ο DOG είναι ένας μοναχικός σκύλος που ζει στο Μανχάταν και έχει βαρεθεί να μένει μόνος. Μια μέρα αποφασίζει να φτιάξει για τον εαυτό του έναν φίλο, το ROBOT. Η φιλία τους μεγαλώνει, μέχρι που γίνονται αχώριστοι, και η ζωή τους αποκτά το ρυθμό της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του ’80. Όμως μια καλοκαιρινή νύχτα, ο σκύλος με μεγάλη λύπη, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το ρομπότ στην παραλία. Θα ξανασυναντηθούν;
Mία συγκινητική ωδή στη φιλία από τον ισπανό Πάμπλο Μπέργκερ ο οποίος βασίστηκε στο κόμικ “Robot Dreams” της Σάρα Βαρόν, μιας από τις γνωστότερες εικονογράφους και graphic artist της Αμερικής. Οι ήρωες σε όλα τα βιβλία της είναι ένα πλήθος ζώων με ανθρώπινη συμπεριφορά που συνυπάρχουν σε μια αναγνωρίσιμη, νοσταλγική Νέα Υόρκη, αντανακλώντας την ποικιλομορφία εθνικοτήτων και φυλών που κατοικοεδρεύουν στο Μεγάλο Μήλο.
«Όταν έπεσε στα χέρια μου τo κόμικ αυτό, το “καταβρόχθισα””, εξομολογείται ο Πάμπλο Μπέργκερ (Blancanieves). «Mε έκανε να γελάσω και να κλάψω, και κυρίως να στοχαστώ πάνω στη φιλία -που είναι ταυτόχρονα δυνατή αλλά και εύθραυστη. Για το πέρασμα του χρόνου, για τα εμπόδια, αλλά και για το πώς τα ξεπερνάμε. Καθώς το διάβαζα σκεφτόμουν τους φίλους μου, αυτούς που είναι ακόμα στο πλευρό μου, αλλά και αυτούς που έχασα κάπου στην πορεία. Γιατί συνεχώς θέτουμε σε δοκιμασία τις σχέσεις μας; Το βιβλίο αυτό με έκανε να συμφιλιωθώ με την απώλεια αγαπημένων προσώπων, και αυτό ήταν το βασικό κίνητρο για να κάνω την ταινία».
Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο μια ταινία για την δύναμη της φιλίας αλλά ταυτόχρονα «μια ερωτική επιστολή για το Μεγάλο Μήλο», τη μυθική Νέα Υόρκη. Ο θεατής θα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, στη Νέα Υόρκη του ‘80: θα πάρει τον υπόγειο για την Chinatown, θα αγοράσει ένα χοτ ντογκ από την 5η Λεωφόρο, θα κάνει πατινάζ στο Σέντραλ Παρκ…
«Ο Φίλος μου το Ρομπότ αποτελεί τον δικό μου φόρο τιμής στην πόλη όπου έζησα δέκα χρόνια, στην πόλη που έγινα σκηνοθέτης».
Η ταινία, που έκανε την πρεμιέρα της στις Κάνες, γυρίστηκε σε 2D animation με το βλέμμα στραμμένο στο σύγχρονο κοινό, αλλά αντλώντας παράλληλα ως έμπνευση από το παραδοσιακό animation. Ο σκηνοθέτης αξιοποίησε ταλέντα όχι μόνο από τον χώρο του animation αλλά και από τις ταινίες live action, θέλοντας να δημιουργήσει «ατόφιο σινεμά», αυτή τη φορά όμως με όχημα το animation, ένα μέσο «που σου χαρίζει απόλυτη ελευθερία». Σχεδιαστικά, οι γραμμές είναι καθαρές και λιτές, ενώ «η έμφαση δίνεται στα μάτια, κάτι που άντλησα από τη δουλειά μου με τους ηθοποιούς στις προηγούμενες δουλειές μου».
Ένα ξέφρενο ταξίδι, μια πανδαισία ήχων και εικόνων, γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές με ήρωες μια πολύχρωμη ζούγκλα Νεοϋορκέζων. Η μουσική συμπρωταγωνιστεί μέσα από πασίγνωστες μελωδίες όπως τα September των Earth, Wind & Fire και Let’s Go των The Feelies.
