Ο Κωνσταντής Φραγκόπουλος, μετά από έξι μικρού μήκους ταινίες οι οποίες ταξίδεψαν και διακρίθηκαν σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ένα υπαρξιακό θρίλερ, με τίτλο Nocturne. Μετά την προβολή της στις Νύχτες Πρεμιέρας, η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 10/11. Το Nocturne περιλαμβάνει Έλληνες και ξένους ηθοποιούς, γυρίστηκε σε ένα υπόγειο πάρκινγκ στην πλατεία Κλαυθμώνος το καλοκαίρι των capital controls και είναι μια παραγωγή της Boo Productions από την Ελλάδα (Κυνόδοντας, Attenberg) και της Bonafide Films από τη Μ. Βρετανία, σε συμπαραγωγή της ΕΡΤ.
Η υπόθεση: Αυτοεξόριστοι σ’ ένα υπόγειο πάρκινγκ, οι ήρωες της ταινίας κρύβονται από τον κόσμο και τον εαυτό τους. Η άφιξη ενός μικρού κοριτσιού, της Ταμζίν, τούς δίνει την ώθηση να δουν ξανά τη ζωή με ελπίδα και να βγουν προς το φως. Ωστόσο, η νέα αυτή ισορροπία καταστρέφεται όταν διαπράττεται ένα φρικτό έγκλημα. Τώρα ένας από αυτούς θα πρέπει να θυσιαστεί για το καλό των υπολοίπων. Ένα υπαρξιακό δράμα που μιλάει για τις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής και τη δύναμη που χρειάζεται για να τις κατακτήσουμε.
Στην ταινία συμμετέχουν οι ηθοποιοί Sacha Alexander, Λένα Παπαληγούρα, Λίλλη Μαυρομάτη, Δημήτρης Λάλος, Γιώργος Σιμεωνίδης και ο Owen Teale.
Λίγο πριν την προβολή της ταινίας στη Θεσσαλονίκη, ο Κωνσταντής Φραγκόπουλος μας μιλά για τη δημιουργία της ταινίας, τη συνεργασία του με τον Όουεν Τιλ και το σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.
Το Nocturne είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σας. Πώς θα περιγράφατε τη μετάβαση από τη μικρή, στη μεγάλη φόρμα; Ποιες οι δυσκολίες και ποια τα πλεονεκτήματα;
Το πέρασμα από τη μικρού στη μεγάλου μήκους είναι σαν να αλλάζεις πίστα. Κάνεις τα ίδια πράγματα, αλλά η δυσκολία έγκειται στον όγκο της δουλειάςκαι κυρίως στον χρόνο που μεγαλώνει. Η μεγάλη φόρμα προφανώς σου επιτρέπει να αναπτύξεις περισσότερο μια ιστορία, τη διήγηση, να αναδείξεις τους χαρακτήρες και τις συνθήκες μέσα στην πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις τους, τις λεπτές αποχρώσεις. Ωστόσο, αν παραλληλίζαμε τη μικρή και τη μεγάλη μήκους ταινία με το διήγημα και το μυθιστόρημα αντίστοιχα, το Nocturne θα έλεγα ότι βρίσκεται κάπου στη μέση, σαν τη νουβέλα ας πούμε, με μια εκτενή αφήγηση ενός μόνο συμβάντος, στο οποίο εστιάζει και καταγράφει με μεγαλύτερη ένταση και λεπτομέρεια.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το Nocturne και πόσο καιρό δουλεύατε την ταινία;
Η ταινία μπήκε σε διαδικασία ανάπτυξης με το FILM4 σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν και ήταν να γυριστεί στο Νιούκαστλ της Αγγλίας. Τότε ήταν ένα θρίλερ εκδίκησης τύπου «Ταξιτζή». Τελικά γυρίστηκε με το ένα τρίτο του αρχικού προϋπολογισμού, στο υπόγειο πάρκινγκ στην Κλαυθμώνος και είναι ένα υπαρξιακό θρίλερ τύπου Βέντερς. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν αυτή η μεγάλη αλλαγή να μη αλλάξει την καρδιά της ταινίας. Και νομίζω ότι το πετύχαμε αυτό, καθώς είναι πια μια ταινία που μπορεί να διαδραματίζεται σε οποιαδήποτε μεγαλούπολη.
Ποια είναι τα θέματα που απασχολούν την ταινία;
Είναι μια ταινία για μια δεύτερη ευκαιρία στους απελπισμένους. Μια ομάδα ανθρώπων, με διαφορετική προέλευση, εθνική, ταξική, πολιτισμική, που ο καθένας τους για δικούς του λόγους έχει κρυφτεί από τη ζωή σ’ ένα υπόγειο – στο «βυθό». ‘Όταν εμφανίζεται ο Ιερώνυμος, ένας νυχτερινός φύλακας με δύσκολο παρελθόν σε κάποιο μακρινό τόπο, λειτουργεί ως καταλύτης για όλους. Ως κίνητρο για να αλληλοβοηθηθούν και να ξαναβγούν στο φως.
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Όουεν Τιλ, γνωστός από το ρόλο του Ser Alliser Thorne στο Game of Thrones. Πώς προέκυψε η συνεργασία μαζί του, πώς τον επιλέξατε και τι ρόλο παίζει στην ταινία;
Το «Nocturne» είναι η δεύτερη συνεργασία με τον Owen Τeale. Η πρώτη ήταν στη μικρού μήκους ταινία «A Meeting At Last», που βασιζόταν σε ένα διήγημα του Χανίφ Κιουρέισι. Έχοντας στα χέρια μου το σενάριο του Χανίφ έψαχνα να βρω τον κατάλληλο ηθοποιό για τον ρόλο που να μπορεί να είναι ταυτόχρονα επιθετικός αλλά κι ευαίσθητος, καθώς στην ταινία όλη του η ζωή αλλάζει μεμιάς. Τότε ρώτησα τον καθηγητή μου, τον Stephen Frears, και μου πρότεινε τον Owen. Η συνεργασία μας ήταν άψογη και όταν είδε και την ταινία μού είπε ότι θα είναι παρών όταν κι όποτε κάνω τη μεγάλου. Έτσι κι έγινε. Μόλις διάβασα το σενάριο σκέφτηκα ότι ο Όουεν θα ήταν ιδανικός για το ρόλο του εύθραυστου, απογοητευμένου Μάρευ, του φύλακα του υπόγειου γκαράζ, που, παριστάνοντας το σκληρό, έχει συμβιβαστεί με τον άθλιο κόσμο γύρω του, αλλά την κρίσιμη στιγμή θα αποφασίσει να ξεφύγει από τη μοίρα του.
Αν έπρεπε να περιγράψετε την ταινία σας με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Απελπισία, συμπόνια, ηρωισμός
Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή για εσάς κατά τη διάρκεια δημιουργίας της ταινίας;
Στη μέση των γυρισμάτων, το καλοκαίρι του 2015, ήρθαν ξαφνικά τα capital controls. Ρευστότητα μηδέν. Ούτε για καφέ δεν είχαμε. Δεν ήταν εύκολες μέρες έτσι κι αλλιώς. Αλλά ήταν η στιγμή που όλο το συνεργείο αποφάσισε να συνεχίσει κανονικά τη δουλειά, έτσι απλά. Χωρίς γκρίνιες, αλλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δεν ξεχνιέται αυτό.
Πώς βλέπετε τα πράγματα στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο;
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια ενδιαφέρουσα περίοδο, καθώς φαίνεται ότι όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω μας. Σχεδόν δεν γίνεται φεστιβάλ στον κόσμο χωρίς ελληνική ταινία, όλοι περιμένουν να δουν κάτι κάλο από εμάς – και όχι άδικα. Είναι σπουδαίο αυτό. Και ελπίζω να συνεχιστεί για πολύ καιρό, ακόμα κι όταν η Ελλάδα φύγει από τη μόδα. Γι αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη στιγμή και να «βγούμε» προς τα έξω. Θα έλεγα ότι το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου είναι οι διεθνείς συνεργασίες, δεδομένου ότι η πολυπολιτισμικότητα του ταιριάζει και, αν το φροντίσουμε, είναι ένα είδος που εξάγεται σχετικά εύκολα.
Ο τίτλος της ταινίας, σύμφωνα με τον συνθέτη, Τάσο Ρωσόπουλο, «αναφέρεται σε ένα από τα Νυχτερινά του Σοπέν, όπου η μικρή Ταμζίν ηχογραφούσε και έστελνε στον πατέρα της, ο οποίος ζούσε μακριά της.» Συζητώντας για το ρόλο της μουσικής στην ταινία, ο κ. Ρωσόπουλος μας λέει ότι «υπάρχει πολύ μουσική αισθητή, αλλά και υπόγεια – όπως και ο χώρος που διαδραματίζεται η ιστορία. Πάνω σε αυτό το περιβάλλον εξέλιξα και τη δική μου εργασία, προσπαθώντας να κρατώ συνεχώς σε μια αναφορά και επαφή όλους τους ήρωες. Με τον Κωσταντή Φραγκόπουλο έχουμε αναπτύξει έναν πολύ δημιουργικό τρόπο συνεργασίας πλάθοντας τον μουσικό χαρακτήρα κάθε ρόλου, πριν ξεκινήσω τη σύνθεση. Έτσι στη μουσική της ταινίας περιέχονται όλοι οι χαρακτήρες της, ο καθένας με το δικό του μοτίβο και ύφος, ενώ στο τέλος η μουσική θα προσθέσει το κάτι λίγο παραπάνω, δίνοντας στο θεατή μια ακόμη διάσταση στην αφήγηση.»
—
Ιnfo: Nocturne | σκην. Κωνσταντής Φραγκόπουλος | 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 10/11, 17:30 | Διάρκεια: 75′
