Μια εντυπωσιακή αίθουσα δεξιώσεων με κομψούς μαύρους τοίχους, διακοσμημένη με μυθολογικές φιγούρες και θέματα εμπνευσμένα από τον Τρωικό Πόλεμο, είναι μία από τις αίθουσες που ήρθαν πρόσφατα στο φως κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που διεξάγονται αυτή τη στιγμή στην Πομπηία και η οποία είναι πλέον πλήρως ορατή σε όλο της το μεγαλείο.
Οι αρχαιολόγοι λένε ότι οι τοιχογραφίες είναι από τις ωραιότερες που έχουν βρεθεί στα ερείπια της αρχαίας τοποθεσίας.
Το κυρίαρχο θέμα φαίνεται να είναι αυτό του ηρωισμού, που φαίνεται από τις απεικονίσεις ζευγαριών ηρώων και θεοτήτων που συμμετέχουν στον Τρωικό Πόλεμο, αλλά και της μοίρας και, ταυτόχρονα, της δυνατότητας, που συχνά δεν αξιοποιείται, που έχει ο άνθρωπος να αλλάξει τη μοίρα του. Μυθικές ελληνικές μορφές, όπως η Ελένη της Τροίας, απεικονίζονται στους ψηλούς μαύρους τοίχους μιας μεγάλης αίθουσας δεξιώσεων.
Η συχνή παρουσία μυθολογικών μορφών στους πίνακες των σαλονιών και των τραπεζιών των ρωμαϊκών σπιτιών είχε την ρητή κοινωνική λειτουργία της ψυχαγωγίας των καλεσμένων και των συντρόφων στο τραπέζι, παρέχοντας σημεία για συζητήσεις και προβληματισμούς για τη ζωή.
Τα έργα τέχνης βρίσκονται στους ψηλούς τοίχους, αυτού που κάποτε ήταν μια μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων. Οι ίδιοι οι τοίχοι ήταν βαμμένοι ως επί το πλείστον μαύροι και οι μορφές στις τοιχογραφίες μοιάζουν να αναδύονται από τις σκιές.
Δύο είναι οι τοιχογραφίες που ξεχωρίζουν. Στη μία, ο θεός Απόλλωνας φαίνεται να προσπαθεί να αποπλανήσει την ιέρεια Κασσάνδρα. Η απόρριψή της, σύμφωνα με τον μύθο, είχε ως αποτέλεσμα να αγνοηθούν οι προφητείες της. Η τραγική συνέπεια εξιστορείται στον δεύτερο πίνακα, στον οποίο ο Πάρης συναντά την όμορφη Ελένη – μια ένωση που η Κασσάνδρα γνωρίζει ότι θα τους καταδικάσει όλους στον Τρωικό Πόλεμο που σύντομα θα ξεκινήσει.
«Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι μαύροι για να μην φαίνεται ο καπνός από τις λάμπες πετρελαίου στους τοίχους. Οι άνθρωποι συναντιόντουσαν για να δειπνήσουν μετά το ηλιοβασίλεμα- το τρεμάμενο φως των λαμπτήρων είχε ως αποτέλεσμα οι εικόνες να φαίνονται να κινούνται, ειδικά μετά από μερικά ποτήρια κρασιού», τονίζει ο Gabriel Zuchtriegel, Διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας.
«Τα μυθολογικά ζευγάρια έδιναν αφορμές για συζητήσεις σχετικά με το παρελθόν και τη ζωή, τη σχέση μεταξύ του ατόμου και της μοίρας: Την Κασσάνδρα που μπορεί να δει το μέλλον αλλά κανείς δεν την πιστεύει, τον Απόλλωνα που τάσσεται στο πλευρό των Τρώων κατά των Ελλήνων εισβολέων, αλλά ως θεός δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη νίκη, την Ελένη και τον Πάρη που, παρά την πολιτικά μη ορθή ερωτική τους σχέση, είναι η αιτία του πολέμου ή ίσως απλώς ένα πρόσχημα. Ποιος ξέρει;
Στις μέρες μας, η Ελένη και ο Πάρης αντιπροσωπεύουν όλους εμάς: κάθε μέρα μπορούμε να επιλέξουμε αν θα επικεντρωθούμε αποκλειστικά στη δική μας ιδιωτική ζωή ή αν θα εξερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο η ζωή μας είναι συνυφασμένη με το ευρύ φάσμα της ιστορίας, σκεπτόμενοι, για παράδειγμα, όχι μόνο τον πόλεμο και την πολιτική ή το περιβάλλον, αλλά και την ατμόσφαιρα που δημιουργούμε στην κοινωνία μας, επικοινωνώντας με τους άλλους σε πραγματικό χρόνο και στα κοινωνικά δίκτυα».
Οι πρόσφατα ανακαλυφθείσες τοιχογραφίες, ωστόσο, δεν μπορούν να μετακινηθούν, οπότε προστατεύονται με προσωρινή στέγαση. Επίσης, διοχετεύεται κόλλα γύψου στους τοίχους πίσω από τα έργα τέχνης για να μην πέσουν.
«Έχουμε πάθος και βαθιά αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε, γιατί αυτό που αποκαλύπτουμε και προστατεύουμε είναι για τη χαρά και των γενεών που έρχονται μετά από εμάς», δήλωσε στο BBC η επικεφαλής συντηρήτρια Δρ. Ρομπέρτα Πρίσκο, προσθέτοντας ότι το έργο ήταν πολύ αγχωτικό.
