Μια ασυνήθιστη εικόνα με την πρώτη σου σκέψη να πηγαίνει σε βιβλικές καταστροφές. Πράσινο νερό, πλημμυρισμένο Μουσείο, ανατριχιαστική εικόνα που σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις. Και όταν ξεπεράσεις το πρώτο σοκ της πιθανής καταστροφής και αντιληφθείς πως πρόκειται για μια εικαστική παρέμβαση τότε η οπτική σου αλλάζει, χαλαρώνει, αφήνεται. Λίγο έξω από τη Βασιλεία στην Ελβετία, στο Ίδρυμα Beyeler δημιουργία του Renzo Piano, ο Olafur Eliasson έβαλε μια έντονη καλλιτεχνική πινελιά, αφαιρώντας μια γυάλινη πλευρά του κτιρίου πλημμυρίζοντας τις αίθουσες με νερό: το έργο του LIFE.
Το νερό έχει χρωματιστεί πράσινο χρησιμοποιώντας μια οργανική βαφή που συνήθως χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση των ρευμάτων και είναι διακοσμημένο με φυτά λιμνών, και νούφαρα επιλεγμένα από τον αρχιτέκτονα τοπίου Günther Vogt.
Ο Eliasson έχει και στο παρελθόν χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνοτροπία βαφής του νερού στο έργο του Green River (1998) βάφοντας ποτάμια που διασχίζουν μεγάλες πόλεις όπως η Στοκχόλμη, το Τόκιο, το Λος Άντζελες.
Το νερό εισβάλλει στην κυριολεξία στη ζωή των ανθρώπων. Νερό, φυτά, ζώα και ο άνθρωπος σε απόλυτη αρμονία ή καλύτερα «συνωμοσία», όπως συχνά επαναλαμβάνει ο Eliasson στις ερωτήσεις για το νέο του έργο. «Η ζωή δεν έχει ξεκάθαρα όρια, δεν έχει στεγανά και σίγουρα δεν παραμένει ποτέ σταθερή, αλλάζει, μεταμορφώνεται συνεχώς μέσα από την προσωρινή συνύπαρξη των ζωντανών στοιχείων της», αναφέρει σχετικά με το έργο του Life.
Με συνέπεια στη «βιοκεντρική» του προσέγγιση ο Eliasson δημιουργεί ένα εντυπωσιακής σύλληψης έργο, δυναμικό, ζωντανό καινοτόμο υπογραμμίζοντας την άρρηκτη σύνδεση όλων των ζωντανών πλασμάτων του πλανήτη, κάνοντας έκκληση για μια νέα αντίληψη, όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι ο πρωταγωνιστής, δεν θα βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου.
Μας προσκαλεί να αναλογιστούμε την προσωρινή μας φύση, την ευθραυστότητά μας και να κατανοήσουμε ότι όλοι μοιραζόμαστε μια κοινή μοίρα, ανατρέποντας έτσι την ανθρωποκεντρική προοπτική που είχαμε εδώ και αιώνες.
«Το έργο Life είναι μια άποψη του μελλοντικού τοπίου. Είναι φιλόξενο. Συμμετέχουν όλοι. Ολόκληρος ο πλανήτης. Αυτό σκέφτηκα πριν από μερικά χρόνια και όταν έφθασε η στιγμή μού πέρασε από το μυαλό να καλέσουμε άπαντες. Ανθρώπους, φυτά, ζώα. Να ανοίξουμε τις πόρτες και να περάσουν. Και με τη σύμφωνη γνώμη του Ιδρύματος αλλά και του αρχιτέκτονα Renzo Piano, “ρίξαμε” τις πόρτες», αναφέρει ο καλλιτέχνης σχετικά με την ιδέα του.
Η νότια πλευρά του κτηρίου θα παραμένει ολοκληρωτικά «ανοιχτή» μέχρι και το τέλος του Ιουλίου και όπως πολύ εύστοχα τονίζει ο Eliasson «ακόμα κι αν δεν υπάρχουν άνθρωποι να επισκεφθούν τον χώρο, υπάρχουν άλλα ζωντανά πλάσματα όπως έντομα, νυχτερίδες ή πουλιά – που μπορεί να θέλουν να την επισκεφτούν, να πετάξουν μέσα ή γιατί όχι να βρουν μια προσωρινή κατοικία μέσα σε αυτό».
