‘Εχοντας συμπληρώσει 50 χρόνια από την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου, ακριβώς 10 μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 30 Νοεμβρίου του 1973, η Συντεχνία του Γέλιου συνεχίζει να ανεβάζει το ρηξικέλευθο έργο του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα Rainer Hachfeld που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως.
Οι μεγάλοι γεννηθήκανε μεγάλοι;
Ποτέ δεν ήτανε μικροί;
Πάθανε όλοι αμνησία
σκοτώσανε την φαντασία
κι απόμειναν τα πρέπει και τα μη!
Ο Μορμόλης βλέπει
ποιό γιατί (;) πάει με ποιό πρέπει!
Ο Μορμόλης άνηκε στο ρεπερτόριο του Θεάτρου Grips του Βερολίνου του Φόλκερ Λούντβιχ, αδερφού του Χάχφελντ, και συνιστά την ιδρυτική στιγμή του αντιαυταρχικού και χειραφετικού θεάτρου για παιδιά. Χωρίς τον Μορμόλη δε θα υπήρχε ο Νουριάν, η Τζέλα και ο Κόρνας, η Φρέτα κι ο Γυαλάκιας, ο Βάσος και η Βιβή.
50 χρόνια μετά την πρώτη του ορμητική εμφάνιση, η Συντεχνία του Γέλιου συνεχίζει για 5η χρονιά – από την πρώτη παρουσίασή του το 2018 – να μας συστήνει τον φανταστικό φίλο των παιδιών!
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών, που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό το μυστηριώδες και ανατρεπτικό “ξύλινο κουτί”.
Τον Μορμόλη δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον τιμωρήσεις, να τον καταστρέψεις, είναι άτρωτος … γιατί είναι η φαντασία των παιδιών και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δυο έχεις δυο Μορμόληδες κι αν τον έκοβες στα τρία, τρεις!
