Στην Ελλάδα μας συστήθηκε με το μυθιστόρημα Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων, πριν από ένα περίπου χρόνο που μας μεταφέρει στο βροχερό Λονδίνο και στο βιβλιοπωλείο Moonlight Books. Μια ζεστή, ανθρώπινη ιστορία feel good, φόρος τιμής στα βιβλία και τη λογοτεχνία, γραμμένο με αρκετό χιούμορ και επιρροές από κλασικούς, όπως ο Ντίκενς, με καταιγιστικό ρυθμό και ευρηματικούς διαλόγους.
Η Monica Gutierrez, αυτές τις ημέρες θα απασχολήσει πολύ το αναγνωστικο κοινό και τους θαυμαστές της με το νέο της βιβλίο Η σκηνή των μεγάλων ονείρων που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Στην καρδιά του μυθιστορήματος αυτή τη φορά βρίσκεται το θέατρο με φόντο τη γοητευτική Βαρκελώνη. Πρωταγωνιστής ο Μαξ Μπόρχες, θεατρικός σκηνοθέτης και υπεύθυνος ενός μικρού θιάσου που θα βρεθεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης λίγο πριν την πρεμιέρα της νέας θεατρικής παράστασης και το έργο Μάκβεθ του Σαίξπηρ.
Με αφορμή αυτή τη νέα κυκλοφορία, μιλήσαμε με τη Monica Gutierrez:
Μιλήστε μας λίγο για εσάς, ώστε να σας γνωρίσει καλύτερα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Ποιες οι σπουδές σας και τα πρώτα σας επαγγελματικά βήματα;
Πήρα πτυχίο δημοσιογραφίας από το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και δούλεψα κάποια χρόνια στην τηλεόραση και σε ένα γραφείο τύπου, ένιωθα όμως πως η δημοσιογραφία δεν ήταν για μένα. Οπότε επέστρεψα στο πανεπιστήμιο, σπούδασα Ιστορία, στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, και έκανα ένα μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά για να μπορέσω να εργαστώ ως καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπου ένιωσα πραγματικά πολύ άνετα. Ωστόσο, πριν από περίπου δύο χρόνια, ένιωσα την ανάγκη να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο επάγγελμα που πραγματικά αγαπώ, τη συγγραφή, και εγκατέλειψα τη διδασκαλία για να μπορέσω να γράφω με πλήρες ωράριο. Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα, η ζωή είναι μικρή και δεν πρέπει να αφήνουμε για αργότερα αυτό που πραγματικά θέλουμε να κάνουμε.
Πότε νιώσατε και με ποια ίσως αφορμή την ανάγκη της συγγραφής βιβλίων;
Πάντοτε μου άρεσε να επινοώ και να γράφω ιστορίες, άρχισα όμως από τα διηγήματα. Η πρώτη φορά που κάθισα να γράψω μια μεγάλη ιστορία, μια ιστορία που απαιτούσε την έκταση μυθιστορήματος, ήταν κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας. Είχα χρόνο και χρειαζόμουν κάτι που θα μου επέτρεπε να είμαι ο εαυτός μου. Δεν είχα καλή διάθεση και είχα προβλήματα υγείας, οπότε άρχισα να γράφω μια ιστορία γεμάτη χαρά, ελπίδα, που εκτυλισσόταν σε ένα ευχάριστο μέρος με ευχάριστους χαρακτήρες. Με βοήθησε να νιώσω πολύ καλύτερα.
Πρώτα ήταν ένα βιβλιοπωλείο, τώρα μια θεατρική σκηνή. Νιώθετε να χρειάζεστε πάντα ένα σκηνικό φόντο για να πρωταγωνιστεί στις ιστορίες σας;
Στη, feelgood λογοτεχνία το περιβάλλον παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, επειδή πρέπει να κάνει τον αναγνώστη να αισθανθεί καλύτερα. Πρέπει να είναι ένα μέρος ευχάριστο, αλλά και διασκεδαστικό, ευφάνταστο, όπου υπάρχει θέση για τη μαγεία. Επέλεξα ένα βιβλιοπωλείο και ένα θέατρο, επειδή για μένα είναι θαυμαστά μέρη, μέρη στα οποία βρίσκει κανείς καταφύγιο όταν η ζωή γίνεται άσχημη.
Μεγάλη αγάπη για τα βιβλία. Και τώρα καταλαβαίνουμε ότι τρέφετε τεράστια αγάπη και στο θέατρο.
Μεγάλη αγάπη στον Σαίξπηρ κατά κύριο λόγο. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας κάνει επάγγελμα τις εμμονές του· μία από τις μεγάλες μου εμμονές λοιπόν είναι η λογοτεχνία και ένας από τους αγαπημένους μου δημιουργούς ο Σαίξπηρ.
Το νέο σας βιβλίο είναι και αυτό μια feelgood ιστορία που φέρνει στο προσκήνιο τον αγαπημένο κλασικό θεατρικό συγγραφέα Σαίξπηρ και το έργο του «Μάκβεθ». Ποια η σκέψη πίσω από αυτή την επιλογή; Τυχαία ή έχει κάποια ιστορία εσωτερική;
Όταν σχεδίαζα αυτό το μυθιστόρημα, μου φάνηκε ότι δεν υπήρχε καλύτερη πρόκληση για μια θεατρική ομάδα από το ανέβασμα ενός έργου του μεγάλου Βάρδου. Έπειτα σκέφτηκα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να επιλέξω το πιο σκοτεινό και αιματοβαμμένο έργο του Σαίξπηρ και να το μετατρέψω στο κεντρικό θέμα ενός feelgood μυθιστορήματος (που είναι το ακριβώς αντίθετο). Δεν θα είχε τόση πλάκα αν επέλεγα μια κωμωδία. Θα ήταν υπερβολικά εύκολο.
Yπάρχουν άλλα μεγάλα σας πάθη, αγάπες που ίσως καταπιαστείτε συγγραφικά με αυτά στο μέλλον (ή ήδη το κάνετε);
Νομίζω πως σε ό,τι κι αν γράφω η αγάπη μου για τα βιβλία πάντα θα εμφανίζεται στα μυθιστορήματά μου· είναι αναπόφευκτο. Άλλο σημαντικό θέμα για μένα είναι η αγάπη, όχι μόνο με τη ρομαντική έννοια, αλλά οι δεσμοί που δημιουργούνται μεταξύ κοινοτήτων, φίλων, συγγενών… Θα ήθελα να γράψω επίσης και για χαρακτήρες με κοινωνικές δυσκολίες, γιατί νιώθω πως η κοινωνική αλληλεπίδραση γίνεται για μένα όλο και δυσκολότερη και ίσως γράφοντας γι’ αυτό να μπορέσω να την κατανοήσω καλύτερα.
Έχετε ανάμνηση από την πρώτη σας αναγνωστική εμπειρία αλλά και από εκείνο ίσως το βιβλίο που στάθηκε καθοριστικό στην εφηβική ή τη μετέπειτα ζωή σας;
Ούτε οι παππούδες μου ούτε οι γονείς μου ούτε ο αδερφός μου διαβάζουν. Εγώ ήμουν η παράξενη της οικογένειας. Η πιο όμορφη ανάμνηση που έχω από τα παιδικά μου χρόνια, που σχετίζεται με τη λογοτεχνία είναι το απόγευμα που με πήγε η μητέρα μου στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς και έβγαλα κάρτα μέλους. Ένα υπέροχο σύμπαν άνοιξε για μένα. Από τότε διαβάζω λίγο απ’ όλα, από κάθε είδος, γιατί στο διάβασμα υπήρξα πολύ αυτοδίδακτη. Και, φυσικά, μόλις η κόρη μου έμαθε να διαβάζει, την πήγα στη βιβλιοθήκη για να βγάλει δική της κάρτα μέλους.
Υπάρχει ένας αγαπημένος συγγραφέας ή βιβλίο στο οποίο συχνά ανατρέχετε;
Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς στους οποίους επιστρέφω ξανά και ξανά, ειδικά όταν γράφω και έχω ανάγκη να διατηρήσω την κομψότητα και το χιούμορ στο στιλ μου: Τζέιν Όστιν, Κάρολος Ντίκενς, Ντ. Έ. Στίβενσον, Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, Γκ. Κ. Τσέστερτον, Π. Γκρ. Γουντχάους, Άνα Μαρία Ματούτε… Και πολλοί άλλοι. Επίσης, έχω και κάποια μυθιστορήματα για πρότυπο, τα οποία ξαναδιαβάζω συνήθως όταν αισθάνομαι ότι κολλάω στο γράψιμο: τα Ανεμοδαρμένα ύψη της Έμιλυ Μπροντέ και τo Say Nothing of the Dog της Κόνι Γουίλις. Τα έχω διαβάσει πολλές φορές…
Έχετε αγωνία για τις μεταφράσεις των έργων σας;
Στην περίπτωση γλωσσών τόσο διαφορετικών από τη δική μου, όπως τα κορεάτικα, τα γερμανικά ή τα ελληνικά, αναρωτιέμαι αν ο μεταφραστής έκανε καλή δουλειά, αν ήταν σε θέση να μεταφέρει το στιλ μου και τη δική μου αίσθηση του χιούμορ. Αλλά νομίζω ότι είναι κάτι που βρίσκεται έξω από τον έλεγχό μου (εκτός αν μελετούσα διάφορες ξένες γλώσσες για να το διαπιστώσω και είμαι απαίσια στις ξένες γλώσσες), οπότε επικεντρώνομαι στο να απολαμβάνω την καλή υποδοχή των βιβλίων μου από τους αναγνώστες άλλων χωρών.
Το ελληνικό αναγνωστικό κοινό έχει λατρέψει το πρώτο σας βιβλίο. Νιώθετε ότι ο κόσμος, ειδικά μετά το σκοτάδι των τελευταίων χρόνων, έχει ανάγκη από παρηγορητικές και αισιόδοξες ιστορίες;
Αναμφίβολα. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να λύσουμε τα δικά μας προβλήματα ούτε του κόσμου όλου, διαβάζοντας μια ευγενική ιστορία. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι το μυαλό και η ψυχή μας έχουν ανάγκη να ξεκουραστούν, να κάνουν ένα διάλειμμα από τα άσχημα και τον θόρυβο που μας περιβάλλουν. Αν δεν ξεκουραζόμαστε πού και πού, δεν θα έχουμε τη δύναμη να βγούμε εκεί έξω για να λύσουμε τα προβλήματα τα δικά μας και του κόσμου. Πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι καταφύγιο και είναι θεραπευτική.
Παρουσίαση βιβλίου
Η Mónica Gutiérrez θα παρουσιάσει το νέο της βιβλίο «Η σκηνή των μεγάλων ονείρων» τη Δευτέρα στις 3 Απριλίου. Τα PUBLIC, το Ινστιτούτο Cervantes, το ΛΕΑ και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ διοργανώνουν μια παρουσίαση στο Public Café Συντάγματος, όπου η συγγραφέας θα συνομιλήσει με τη δημοσιογράφο και life style blogger Τόνια Βάθη, ενώ τη συζήτηση θα προλογίσει η Πιλάρ Τένα, διευθύντρια του Ινστιτούτου Cervantes.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα ισπανικά με διαδοχική διερμηνεία.
Ευχαριστούμε πολύ τη Δέσποινα Δρακάκη για τη μετάφραση της συζήτησή μας
