Τα εφηβικά μυθιστορήματα αξίζουν πάντα να τους δίνουμε προσοχή και φροντίδα. Αποτελούν δύσκολα εγχειρήματα και απευθυνόμενα σε ένα δύσκολο και απαιτητικό αναγνωστικό κοινό μπορούν να γίνουνε φάροι ανάγνωσης για τους μελλοντικούς ενήλικους αναγνώστες. Το βιβλίο «Το Νησί της Βροχής. Ένα μυστικό ημερολόγιο» της Δανάης Δραγωνέα αναφέρεται με συναρπαστικό και χιουμοριστικό τρόπο στις απαρχές του ελληνικού φεμινισμού, μια αναδρομή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα αλλά και ένα συναρπαστικό ταξίδι στο νησί της Κέρκυρας. Το βιβλίο τιμήθηκε με τη διάκριση «Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου», που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους, στο πλαίσιο των βραβείων του Ελληνικού Τμήματος της IBBY-Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2023.
Η Δανάη Δραγωνέα γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο από το University of The Arts London, και στη συνέχεια εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλους ομίλους περιοδικών στην Ελλάδα.
Στο βιβλίο «Το Νησί της Βροχής. Ένα μυστικό ημερολόγιο» γινόμαστε συνοδοιπόροι της 12χρονης Ίζι σε μια ξεχωριστή περιπέτεια στην Κέρκυρα όπου βρίσκεται ξαφνικά όταν ο μπαμπάς της θα χρειαστεί να μετακομίσουν για δουλειές από το όμορφο Λονδίνο όπου τόσα χρόνια ζουν. Ένα μέρος όπου «βρέχει με πολλούς τρόπους: βροχές-καταιγίδες, με χοντρές σταγόνες νερού που χτυπάνε με θόρυβο τα τζάμια, βροχές απλές, που κρατάνε για ώρες και σιγά σιγά κάνουν τους δρόμους της πόλης να πλημμυρίζουν, και βροχές που δεν είναι βροχές αλλά ασυγχρόνιστες ψιλές σταγόνες, που σε κάνουν να ανοίγεις την ομπρέλα σου χωρίς πραγματικά να χρειάζεται».
Η Ίζι κυριολεκτικά μισεί κάθε μέρα της στο νησί μέχρι τη στιγμή που η ζωή της θα πάρει μια νέα τροπή μετά τη γνωριμία της με την Αριάνα. Ένα κορίτσι που έζησε το 19ο αιώνα στην Κέρκυρα και η μόνη της διέξοδος από τη μίζερη, θλιβερή και απογοητευτική ζωή της είναι η διατήρηση ενός ημερολογίου. Προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο που περιβάλλει τη νέα της φίλη, η Ίζι με τη βοήθεια του, μοναδικού στην Κέρκυρα φίλου της Βικέντιου, θα γνωρίσει το παρελθόν, την ιστορία και κυρίως την αληθινή και γεμάτη κρυφές γωνιές και χαρές Κέρκυρα.
Μιλήστε μας λίγο για τη διαδρομή, αφορμή και πορεία συγγραφής του βιβλίου «Το Νησί της Βροχής. Ένα μυστικό ημερολόγιο».
Το πρώτο μου βιβλίο ήταν ένα μεγάλο άλμα πίστης από την πλευρά μου. Παρόλο που έγραφα από μικρή και πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο, όποτε ξεκινούσα να γράψω μια ιστορία πάλευα με μια φωνούλα στο μυαλό μου που έλεγε: «Δενμπορείς δενμπορείς δενμπορείς». Μία λέξη, όλη ενωμένη. Ξανά και ξανά σαν χαλασμένη κασέτα. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ίσως, κατάφερα να συνδεθώ περισσότερο με τη συγκεκριμένη ιστορία και κάθε φορά που ο εαυτός μου αντιδρούσε, του απαντούσα με ένα κοφτό «Σσσς!» . Και συνέχιζα. Ξανά και ξανά.
Το γεγονός ότι απέσπασε δύο βραβεία μέσα σε έναν χρόνο, είναι κάτι το όποιο δεν είχα φανταστεί ποτέ.
Υπάρχουν συχνά αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα. Ανατρέξατε σε βιβλία ιστορίας, κάνατε έρευνα;
Με αφορμή την ιστορία της Αριάνα, της ηρωίδας που ζει στον 19ο αιώνα, ο αναγνώστης θα κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο: στην Ελλάδα της Μπελ Επόκ. Διαβάζοντας το μυστικό ημερολόγιο της Αριάνα, μαθαίνουμε για την Εφημερίδα των Κυριών, για τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες και για το ποια ήταν η πραγματικότητα των γυναικών στην Ελλάδα του 19ου αιώνα.
Το κομμάτι της έρευνας ήταν από τα αγαπημένα μου. Βιβλία ιστορίας, φωτογραφικό υλικό της εποχής και τεύχη της Εφημερίδας των Κυριών. Ένα πραγματικό ταξίδι στον χρόνο και για εμένα.
Η Κέρκυρα και το Λονδίνο, δύο πόλεις που πρωταγωνιστούν. Ποια η σχέση σας με αυτές τις δύο πόλεις;
Η Κέρκυρα είναι το μέρος στο όποιο μεγάλωσα. Είναι το μέρος όπου έχω υπάρξει σε πολλές διαφορετικές ηλικίες και εκεί που επιστρέφω πάντα όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αν ήταν εποχή θα ήταν ένα παρατεταμένο παιδικό καλοκαίρι, όπου όλα κινούνται αργά, νωχελικά και ελαφρώς απρόθυμα.
Στο Λονδίνο έμεινα μερικά χρόνια, ως φοιτήτρια. Εκεί, σε αντίθεση με την Κέρκυρα, όλα ήταν γρήγορα, καινούργια και διαφορετικά. Αν έμαθα ένα πράγμα μένοντας στο Λονδίνο είναι πως: αν αποφασίσεις να βγεις από το σπίτι, τα πάντα μπορεί να συμβούν.
Η εφηβική λογοτεχνία αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα νομίζω της ελληνικής λογοτεχνίας. Με ποιο σκεπτικό θελήσατε να μιλήσετε σε αυτό το ηλικιακό κοινό;
Το να γράφω ιστορίες για παιδιά και εφήβους μου επιτρέπει να μην ξεχνώ πώς μοιάζει το να στέκεσαι απέναντι στη ζωή θεωρώντας ότι όλα τα ενδεχόμενα μοιάζουν ακόμα ανοιχτά και εξίσου πιθανά.
Πώς θυμάστε αλήθεια τα δικά σας εφηβικά χρόνια. Τα βιβλία έπαιξαν ρόλο στη ζωή και την εξέλιξή σας; Θυμάστε εκείνο που πιθανώς είχε μεταμορφωτική δύναμη πάνω σας;
Έχω υπάρξει μανιώδης αναγνώστρια και τα βιβλία που διάβαζα σε εκείνες τις ηλικίες με συντροφεύουν ακόμα και σήμερα. Κι ας έχουν παλιώσει με τον καιρό. Κι ας είναι γεμάτα λεκέδες φαγητού. «Ο Κλέφτης του Πάντοτε» του Clive Barker είναι ένα από τα βιβλία που έχω διαβάσει αμέτρητες φορές. Κάθε καλοκαίρι, μου μαθαίνει κάτι καινούργιο για τον τρόπο με τον οποίο μαγεία και πραγματικότητα χωρίζουν και μπλέκονται ξανά.
Μιλήστε μας λίγο για τη δράση «Κάθε Μία Ιστορία» που διαβάζω ότι είστε ιδρύτρια.
Το «Κάθε Μία Ιστορία» είναι μια πλατφόρμα podcast αφιερωμένη στο γυναικείο storytelling. Σκοπός μας είναι οι αόρατες ιστορίες να γίνουν ορατές. Μέσα από πολλαπλούς ρόλους, ως επαγγελματίες, σύντροφοι, μητέρες, φίλες ανακαλύψαμε ότι τα ισχύοντα γυναικεία πρότυπα δε μας «χωρούν». Γι’ αυτό εξερευνούμε τι έχουν να μοιραστούν μαζί μας οι γυναίκες δίπλα μας, μέσα από τις μοναδικές ζωές τους, δίνοντας σε κάθε μία τον χώρο και το σεβασμό που της αξίζει. Έτσι συνδεόμαστε. Από ιστορία σε ιστορία.
Τα ζητήματα της ταυτότητας, της γυναικείας ενδυνάμωσης και εκπροσώπησης είναι σημαντικά για εσάς – όπως εύλογα και για κάθε γυναίκα. Το βιβλίο σας κάνει αναφορά στην «Εφημερίδα των Κυριών», στην πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια. Ποιο πιστεύετε πως αυτή τη δεδομένη στιγμή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα;
Οι γυναίκες δεν είμαστε μια ενιαία κατηγορία. Εξαρτάται από το που θα στρέψουμε κάθε φορά το βλέμμα μας. Όταν κοιτάζω γύρω μου, βλέπω ότι μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο που τα νεαρά κορίτσια και οι γυναίκες νιώθουν ότι οι ιστορίες τους δεν έχουν σημασία.
Αν δεν κάνουμε τις αόρατες ιστορίες ορατές, αν δεν εξερευνήσουμε τι έχουν να μοιραστούν σύγχρονες με εμάς γυναίκες, αν, με λίγα λόγια, δεν εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας από την αρχή πάντα θα πιστεύουμε ότι οι γυναικείες ιστορίες αξίζουν λιγότερο.
Και αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να πιστέψουμε ότι οι ιστορίες των γυναικών έχουν σημασία, τότε τα δικαιώματα των γυναικών δεν έχουν σημασία και τότε η αλλαγή δεν μπορεί πραγματικά να έρθει για καμία από εμάς.
Μια συμβουλή που θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
Νομίζω κάτι καθησυχαστικό. Ότι δεν χρειάζεται να είναι όλοι μας οι ήρωες καταραμένοι, ότι το μαύρο δεν είναι χρώμα και ότι η ελαφρότητα έχει μεγάλη αξία. Θα πρότεινα περισσότερο χρόνο στη φύση. Ο έφηβος εαυτός μου θα με αγνοούσε εντελώς, θα σχολίαζε ότι έχω χάσει πια κάθε αυθεντικότητα και θα μου έκλεινε κάποια πόρτα στα μούτρα.
Το βιβλίο «Το Νησί της Βροχής. Ένα μυστικό ημερολόγιο» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
