Δεν είναι για αυτό η Αστυνομία. Η κάθε ομάδα Κροατών νεοναζί χούλιγκαν που θα διασχίσει τη χώρα για να πλακωθεί και τελικά να σκοτώσει στη Νέα Φιλαδέλφεια, η κάθε ομάδα Τούρκων (;) επαγγελματιών εκτελεστών που θα έρθει στη χώρα για να αδειάσει εξήντα κάλυκες και να σκοτώσει έξι άλλους συμπατριώτες τους μαφιόζους στη Λούτσα, δεν θα έπρεπε να υπάγονται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, αλλά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Τουρισμού. Ο κάθε χουλιγκάνος και ο κάθε hitman που θα έρθει να ζήσει τον μύθο του στην Ελλάδα δεν θα αφήσει πίσω του μόνο αίμα, θα αφήσει και λίγα λεφτά, θα πάρει μια τυρόπιτα, μια μπύρα, ένα πακέτο τσιγάρα, κάτι. Έστω και ελάχιστα το ΑΕΠ θα μεγαλώσει.
Έτσι χτίζονται οι επενδυτικές βαθμίδες, πετραδάκι – πετραδάκι. Τόσοι και τόσοι τουρισμοί ανθούν, ο αγροτουρισμός, ο συνεδριακός, ο θρησκευτικός, ο γαστρονομικός, ο ιαματικός κ.ο.κ, ας είμαστε στην πρωτοπορία: το φετινό καλοκαίρι εγκαινίασε τον εγκληματικό τουρισμό, η χώρα μας είναι ένα ασφαλές λιμάνι για εγκληματικές δραστηριότητες, ξέρεις ότι αν θες να έρθεις εδώ και να έχεις εγκληματικό φαν, μπορείς. Δεν είναι για αυτό η Ελληνική Αστυνομία, δεν θα σε εμποδίσει, δεν θα προλάβει τίποτα, είτε επειδή δεν θα πάρει καν χαμπάρι, είτε επειδή έτσι. Άλλη είναι η βασική αποστολή της. Όχι το έγκλημα, κοινό και οργανωμένο, εγχώριο και εισαγόμενο, αλλά η καταστολή.
Η Αστυνομία είναι για τις διαδηλώσεις. Εκεί θα είναι πάντα εγκαίρως στη θέση της και θα ρίχνει δακρυγόνα σε πλημμυροπαθείς ή σε όποια άλλη κατηγορία διαδηλωτών χρειαστεί. Και για εκείνα τα τελευταία μεταπολιτευτικά άνδρα, όπως τα Πανεπιστήμια, που ακόμα και τώρα δεν τολμάμε να τη βάλουμε πλήρως μέσα, για να ξεμπερδεύουμε με την ανομία. Η Αστυνομία είναι για την Πλατεία Εξαρχείων που όντως καθάρισε, με δεκάδες αστυνομικούς σε κάθε της γωνιά. Το υποσχέθηκε εκλεγόμενος πριν τέσσερα χρόνια ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, λίγο πριν γίνει ξαφνικά ακροδεξιός και αποπεμφθεί.
Για αυτές τις συμβολικές και πραγματικές νίκες έχουμε την Ελληνική Αστυνομία. Για να δείχνει με την παρουσία της και το άραγμά της ότι εδώ έχουμε ηγεμονία. Η εποχή των μπαχάλων ανήκει στο παρελθόν. Το μπάχαλο έχει κρατικοποιηθεί, εκτός από τη νόμιμη βία το κράτος έχει πλέον μονοπώλιο και στο μπάχαλο, όλα θα βρίσκονται υπό μια διαρκή διάλυση, είτε ένεκα κλιματικής κρίσης, είτε με εντελώς δικές μας πατέντες, όπως το να συγκρούονται δύο τρένα που τα βάλαμε να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή.
Δεν είναι για αυτό το Λιμενικό. Δεν είναι για να βρίσκονται λιμενικοί επί τόπου όταν ένα πλοίο κάνει απόπλου από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και να επιθεωρούν ότι όλα είναι εντάξει. Είναι για να κάνουν push backs που σκίζουμε τα ρούχα μας ως κράτος και ως ΜΜΕ ότι δεν κάνουμε και ότι είναι προδοσία να το λέμε, είναι προδοσία να τα βάζουμε με τους ανθρώπους αυτούς, είναι προδοσία να αναρωτιόμαστε τι έγινε τελικά στην Πύλο. Αν το μπάχαλο κρατικοποιείται, τα push backs περνούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Και πραγματικά, αν ο ύπαρχος νόμισε ότι ο άντρας που προσπαθούσε να μπει στο πλοίο του είναι Πακιστανός, είναι διπλό κρίμα για τον άνθρωπο. Όχι απλά προσπαθούσε να βγάλει ένα μεροκάματο, αλλά χαντακώθηκε για μια παρεξήγηση, για μια παρερμηνεία, θεώρησε ότι απέναντί του δεν είχε κανονικό άνθρωπο, αλλά κάποιον λάθρο, κάποιον σαν αυτούς που μπαγλαρώνουν οι σερίφηδες του Έβρου, κάποιον σαν εκείνους που πάνω στο σώμα τους χτίστηκε το Έπος του Έβρου πριν 3 ½ χρόνια, κάποιον σαν εκείνους που στα μονοπάτια εισόδου τους έπιασαν οι πυρκαγιές στη Δαδιά. Έχουμε φτιάξει μια ολόκληρη κουλτούρα βάση της οποίας ο ισχυρός την πέφτει στον ανίσχυρο, ο ένστολος την πέφτει στον άστολο, ο Έλληνας στην μη Έλληνα. Και κάπου εκεί θα γίνει κι η στραβή και Έλληνας θα πνίξει Έλληνα.
Δεν είναι για αυτό οι δημοσιογράφοι (τουλάχιστον οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι εκπομπάρχες). Ένας υπουργός παραιτείται γιατί δήλωσε αυτό που δήλωσε και ξεσήκωσε κατακραυγή. Δεν το δήλωσε όμως μόνος του, το είπε σε δύο πασίγνωστους και πολύπειρους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους, που όχι μόνο δεν του είπαν τι λες, όχι μόνο δε σχολίασαν κάτι, αλλά έσπευσαν να συμφωνήσουν κουνώντας επιδοκιμαστικά το κεφάλι και λέγοντας «Ε, μα ναι». Οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται. Οι δημοσιογράφοι θα παραμείνουν στη θέση τους, θα συνεχίσουν να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Δες πως δαγκώνονται όλοι τους κάθε φορά που κάποιος ντόπιος σε ανταπόκριση από κάποια από τις διάφορες καταστροφές λέει λάιβ κάτι δυσάρεστο. Ένα τι είναι αυτό που μας έτυχε τώρα και πώς θα το διαχειριστούμε, ένα να ανοίξει η γη να μας καταπιεί, ένα πώς να το κλείσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται χωρίς να γίνουμε viral. Γιατί είμαστε και λαός που κυριαρχείται εύκολα από το θυμικό του και αν καεί ή πλημμυρίσει ο τόπος του, το σπίτι του, οι καλλιέργειές του, τα ζωντανά του, μπορεί να μιλήσει με λίγο ένταση, μπορεί να μη δείξει το απαραίτητο ποσοστό μεγαθυμίας, μπορεί να καταλογίσει ευθύνες. Άλλο ότι όταν έρθει η ώρα της κάλπης θα έχει επικρατήσει ξανά η ψυχραιμία στο κεφάλι του και την καρδιά του και θα κάνει το σωστό, το πατριωτικό, το νοικοκυρεμένο, το αναπτυξιακό.
Δεν είναι για αυτό το Κράτος. Όχι για να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Όχι για να μην σε κάνει να νιώθεις πως ανά πάσα στιγμή μπορεί ο κόσμος να διαλυθεί. Έχουμε κλιματική κρίση. Τέλος. Έπεσε η μεγαλύτερη ποσότητα νερού των τελευταίων 16.000 ετών. Τέλος. Κανένα έργο στον κόσμο δεν θα μπορούσε να είχε σώσει οτιδήποτε. Τέλος. Ας δούμε πόσους νεκρούς άφησε ο Nτάνιελ στη Λιβύη και ας κάνουμε τον σταυρό μας που εδώ έχουμε τον σωστό Θεό και τη σωστή Κυβέρνηση να μας φυλούν, ώστε να ξεπερνάμε την κάθε αναποδιά με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες. Και η κυβέρνηση φιλοδοξεί, μαθαίνοντας πάνω στο σώμα της κάθε αναποδιάς, να γίνεται διαρκώς καλύτερη, διότι «λάθος που επαναλαμβάνεται μετατρέπεται σε σφάλμα» (ή το αντίστροφο – η ίδια κενολογία βγαλμένη από οδηγό αυτοβοήθειας είναι).
Δεν μπορεί να δουλεύει συνεχώς το 112. Δεν μπορεί να τα προλάβει όλα. Δούλεψε εξαντλητικά με τις φωτιές. Έσωσε κόσμο και κοσμάκη, εκκένωσε χωριά και χωριά και ευτυχώς που δεν πάθαμε κανένα κακό, πλην του ρεκόρ των δασικών εκτάσεων, κάποιων κτηνοτρόφων και κάποιων λαθρανθρώπων. Τώρα στη Θεσσαλία και τους Παλαμάδες έβρεξε αργά, κοιμήσου δεν θα στείλει, έριξε περισσότερο νερό απ’ ό,τι νομίζαμε, δεν μπορείς να τα βάλεις με τη μανία της φύσης, με αυτό τον νέο εχθρό, με αυτό το νέο επίκεντρο του ανορθολογισμού που πολεμά λυσσαλέα, τοξικά και εχθροπαθώς τις δυνάμεις του ορθού λόγου και της επιτελικότητας.
Μπορεί να μη νιώθεις τόσο ασφαλής απέναντι στα καιρικά φαινόμενα, μπορεί να μη νιώθεις τόσο οικονομικά ασφαλής κάθε φορά που πας στο σούπερ μάρκετ, αλλά σημασία έχει να νιώσεις ασφαλής έναντι των αληθινών εχθρών: της Τουρκίας και της λαθρομετανάστευσης. Είχαμε και τα Σκόπια εχθρό, αλλά εκεί δυστυχώς εκχωρήσαμε ταυτότητα και γλώσσα. Τα Ραφάλ όμως ούτε εξερράγησαν όπως στην Αγχίαλο, ούτε ψιλοπλημμύρισαν όπως στο Στεφανοβίκειο. Ξυδάκι για τους εθνομηδενιστές και τους ισλαμοφασιστολάγνους. ‘Εχουμε Φράχτη στον Έβρο και Ραφάλ σε λειτουργία.
Παρόλους τους Ντάνιελ και τις Δαδιές ο Έλληνας νιώθει ασφαλής. Και η Ελληνίδα δηλαδή, αλλά αν τύχει και ο Έλληνας την αγαπήσει παθολογικά, μπορεί να τη σκοτώσει κιόλας. Και μετά να αυτοκτονήσει γιατί είναι αισθηματίας. Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Τι είναι αυτό, τι είναι αυτό;
