«Από πέρα απ’ το ποτάμι, μωρ’ Μάρω και Μαρίγια ‘μάραντος και ντερτελίνα γεια σου Μάρω και Μαρίγια. Κι από ‘δώθε απ’ το πλατάνι, μωρ’ Μάρω και Μαρίγια ‘μάραντος και ντερτελίνα γεια σου Μάρω και Μαρίγια».
Και με τους ήχους του κλαρίνου, μεταφερόμαστε στην Ελάτη Τρικάλων σε ένα καταπράσινο τοπίο και ένα χωριό πέτρινο, ορεινό που στέκεται υπερήφανο στις πλαγιές του Κόζακα. Η νεαρή Αργυρώ απολαμβάνει τη ζωή της στο χωριό ανάμεσα στα ζώα και τις κτηνοτροφικές εργασίες της. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την κολλητή της, την παιδική της φίλη Αννέτα που σύντομα θα τις αποκαλύψει γεγονότα που θα την οδηγήσουν μακριά από το χωριό, σε μια νέα ζωή στην πόλη της Λάρισας.
Εκπληρώνοντας μια υπόσχεση από παλιά, οι δύο φίλες αποφασίζουν να πάνε στη θρυλική σπηλιά της «Αρκουδότρυπας» για να αντιμετωπίσουν τους μεγαλύτερους φόβους τους.
Στα επόμενα 38 λεπτά της ταινίας μικρής φόρμας παρακολουθούμε το επόμενο 24ωρο της κεντρικής μας ηρωίδας μέσα από ένα φάσμα συναισθημάτων, σκέψεων και συμπεριφορών. Αυτή είναι η ταινία μικρού μήκους «Αρκουδότρυπα», του Στέργιου Ντινόπουλου και της Χρυσιάννας Παπαδάκη.
Μια τρυφερή ταινία για την ενηλικίωση, τη φιλία και τον έρωτα, και πραγματεύεται τις κουήρ σχέσεις στην επαρχία, ιδίως μεταξύ γυναικών, που σπάνια βλέπουμε να απεικονίζονται στη μεγάλη οθόνη.
Μια ανεξάρτητη ταινία, η οποία χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από crowdfunding και έκλεψε την καρδιά της επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αλλά και των θεατών της καταφέρνοντας με τα λιγοστά μέσα που είχε να θίξει σημαντικά ζητήματα παραμένοντας αυθεντική, τολμηρή και γενναία. Ξεφεύγοντας από τις στερεότυπες καταγραφές της ελληνικής επαρχίας, με τρόπο που σπάνια βλέπουμε στο ελληνικό σινεμά, οι δημιουργοί κέρδισαν ένα μεγάλο στοίχημα.
«Γυρίσαμε την ταινία με ελάχιστα λεφτά», αποκάλυψαν στην τελετή λήξης οι δύο νέοι δημιουργοί, «αναζητώντας χρήματα μέσω crowdfunding, με τη στήριξη των φίλων μας αλλά και τη βοήθεια των γιαγιάδων του Στέργιου που φιλοξένησαν τα παιδιά στο σπίτι τους στο χωριό.
Είναι μια ταινία φτιαγμένη μόνο με αγάπη και πολύ πάθος. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία για τους νέους στην επαρχία, για να νοιώσουμε αυτήν την τρυφερότητα, ένα καταφύγιο αγάπης στον κόσμο που ζούμε».
«Θέλουμε να προβάλλουμε τη σχέση των νέων με τις ρίζες τους αλλά και τη φύση» ανέφερε ο Στέργιος Ντινόπουλος κατά την προβολή της ταινίες στη Δράμα. «Δεν θέλουμε να περιοριζόμαστε χωρικά στις εμπειρίες. Ο έρωτας ανάμεσα σε δύο γυναίκες μπορεί να υπάρχει μακριά από το αστικό τοπίο».
Ο Στέργιος Ντινόπουλος θα συστήσει σε όλη την ομάδα το χωριό. Άλλωστε είναι το δικό του χωριό. Εδώ μεγάλωσε, εδώ έπαιξε, εδώ ονειρεύτηκε. Πρόσωπα της παιδικής του ηλικίας παρελαύνουν άλλωστε στην ταινία όπως η γλυκιά κυρία Μαρία με την κόκκινη ζακέτα της:
«Δεν περίμενα ποτέ ότι οι θεατές θα γελούσαν βλέποντας την κυρία Μαρία, τη γειτόνισσά μου και αυτό με γεμίζει χαρά», λέει σχετικά.
Μια ταινία που διαπραγματεύεται τόσο τη σύγκρουση όσο και την αρμονία μεταξύ του παραδοσιακού και του μοντέρνου, συνδυάζοντας το φολκλόρ του τόπου με τα προσωπικά βιώματα των δημιουργών και σύντομα θα αποτελέσει απλώς το πρώτο μέρος μιας τριλογίας.
«Σκεφτήκαμε αυτήν την ταινία στην καραντίνα για να βγούμε από την κατάθλιψη. Στο επίκεντρό της είναι η φύση, οι νέοι, ο έρωτας. Έχουμε δει πολλές ταινίες queer στην πόλη, όχι όμως και στην επαρχία, η αίσθηση εκεί είναι διαφορετική, δεν είναι μόνο μια αστική εμπειρία όλο αυτό. Ταυτόχρονα θίγουμε το θέμα του έρωτα μέσα στη φιλία, αλλά και τις περίπλοκες σχέσεις με τις ρίζες σου. Στόχος μας είναι να γυρίσουμε ένα σίκουελ μεγάλου μήκους της ταινίας», αναφέρει η Χρυσιάννα Παπαδάκη, συν-σκηνοθέτρια της ταινίας.
«Γυρίσαμε την ταινία στην Ελάτη Τρικάλων. Χρειάστηκε να κάνουμε αρκετή πεζοπορία και μας βοήθησαν οι ντόπιοι. Μόνο το να βρεις αυτήν την σπηλιά είναι μια οδύσσεια, αλλά είναι καταπληκτική, σαν λαβύρινθος. Ευχαριστώ πολύ τον Στέργιο που μας έδειξε αυτό το καταπληκτικό μέρος», συνεχίζει αναφερόμενη και σε πιθανές δυσκολίες που αντιμετώπισαν.
Μια ταινία με τολμηρές υφολογικές αντιθέσεις, φυσικότητα και πολυπλοκότητα χαρακτήρων, και δύο κεντρικές ηρωίδες που μας κρατάνε σε εγρήγορση παρά τη σχετικά μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Μέχρι τους τίτλους τέλους, το συναίσθημα αναβλύζει συνεχώς μέσα από μια υπενθύμιση: το σινεμά είχε και θα έχει πάντοτε ανάγκη από αληθινές και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες. Για αυτό άλλωστε και θα της απονεμηθεί και ο Χρυσός Διόνυσος στην τελετή απονομής των βραβείων του 46ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Η ταινία κέρδισε, μεταξύ άλλων, και το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την εκπληκτική Χαρά Κυριαζή. Αποσπώντας τον Χρυσό Διόνυσο, η «Αρκουδότρυπα» γίνεται αυτόματα η πρώτη ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη διαδικασία ανάδειξης των βραβείων Όσκαρ μικρού μήκους.
Το ίδιο θα συμβεί με το φετινό Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 46ου DISFF το οποίο απονεμήθηκε στην ταινία Aqueronte σε σκηνοθεσία Manuel Munoz Rivas από την Ισπανία, μια ταινία που παρουσιάζει τις σπάνιες ιδιότητες του αμιγώς οπτικού κινηματογράφου και ταυτόχρονα, όπως επεσήμανε η κριτική επιτροπή, «αποτελεί μια υπενθύμιση της δύναμης του νερού, μιας δύναμης της φύσης που μπορεί να είναι τόσο ζωτική όσο και καταστροφική, όπως είδαμε πρόσφατα…». Η ταινία απέσπασε και το βραβείο «Ανθρώπινες αξίες» της Βουλής των Ελλήνων.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Εύα Στεφανή: «Είναι μια πρόταση για τα Όσκαρ ενάντια στον εμπορευματοποιημένο κινηματογράφο της κατανάλωσης. Μια υπενθύμιση ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε από άλλους να μας χρηματοδοτήσουν».
