-716903.jpg)
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη μικρο-μέγαλη. Τόσο μικρή ώστε να νιώθουμε πολύ συχνά ότι δε μας χωράει, ότι δε μας φτάνει, ότι μας διώχνει, αλλά την ίδια στιγμή τόσο μεγάλη ώστε να στεγάζει όλους εμάς με τους παράξενους μικρόκοσμους που σκαλίζουμε στα σωθικά της. Το σκορ του εκάστοτε μικρόκοσμου στην κοινωνικά κατασκευασμένη κλίμακα του «νορμάλ» ή του mainstream καθορίζει και την ορατότητά του. Είσαι κομμάτι της πόλης όταν είσαι απλώς ένας αόρατος παράξενος; (Εντάξει, αυτά μπορεί να συμβαίνουν και αλλού, αλλά έχουν σε αυτό το αλλού το δικό τους σούπερ-σουρεάλ ήρωα😉
Μία φορά το χρόνο, από το 2001, κάτι «παράξενοι» τύποι που το πάθος τους είναι να περιγράφουν και να διαβάζουν τον κόσμο σε λωρίδες εικόνων, στήνουν μια Έκθεση Κόμικς. Η ομάδα Inkorrekt θέτει στόχο της να προωθήσει τη δημιουργικότητα και να παρακινήσει όσους κυοφορούν ευφάνταστες ιδέες να τις μεταφέρουν στο χαρτί, ακόμη κι αν δεν μπορούν να τραβήξουν μια ίσια γραμμή, και την ίδια στιγμή, να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα κόμικς: όχι δηλαδή ως ιστοριούλες του περιπτέρου ή ως παιδικό «πασατέμπο» (κι ας φυλάνε ευλαβικά τα τεύχη του Μπλέικ και του Μικρού Ήρωα στο πατάρι οι μεγαλύτεροι), αλλά ως ένα από τα πιο εκφραστικά και δημοκρατικά μέσα επικοινωνίας του 20ού αιώνα.
Τα ταπεινά κόμικς, λοιπόν, η αφήγηση ιστοριών με εικόνες σε αλληλουχία -που μπορεί να έλκουν την καταγωγή τους από τις πρωτόγονες σπηλαιογραφίες και τις γκραβούρες του 16ου αιώνα, αλλά στη σημερινή τους μορφή μάς παραδόθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα με τη μορφή ενός σκανταλιάρικου κίτρινου χαμινιού, τότε που η λαχτάρα του κόσμου να διηγηθεί τις ιστορίες του με αλληλουχίες εικόνων ξεχειλίζει και γεννά ταυτόχρονα και το σινεμά-, που έφτασαν να γίνουν βιομηχανία εκατομμυρίων δολαρίων για μικρούς και μεγάλους, στόχος μανιώδους συλλογής, αντικείμενα διδακτορικών διατριβών και πανεπιστημιακών διαλέξεων, εκπαιδευτικό εργαλείο, και state of the art εκθέματα σε γκαλερί, αποκτώντας τον τίτλο της 9ης τέχνης.
Από το 2010, παρέα με τους κομικάδες κάνουν και κάτι άλλοι παράξενοι τύποι. Αυτοί λέγονται ΕΣΦΙΠΣ (Ελληνικός Σύλλογος Φίλων Ιστορίας και Παιχνιδιών Στρατηγικής) και το δικό τους πάθος είναι να μελετούν την Ιστορία ζώντας και παίζοντάς την μέσα από την ενασχόλησή τους με παιχνίδια στρατηγικής. Επιτραπέζια παιχνίδια, τραπέζια με χειροποίητες μακέτες που αναπαριστούν κόσμους ολόκληρους και εποχές, μινιατούρες ζωγραφισμένες στο χέρι και άπειρες εργατοώρες με στόχο να μας παιδεύσουν και να μας κοινωνικοποιήσουν: πάνω στο παιχνίδι, μαθαίνεις ένα σωρό πράγματα για τον εαυτό σου και τους «ξένους» αντιπάλους σου, αλλά κυρίως ότι το «απέναντι» έχει τον τρόπο να ενώνει, όχι μόνο να χωρίζει.
Αν στο μυαλό σας σάς οδηγεί αυτόματα στο The Big Bang Theory, είστε σε καλό δρόμο. Πριν όμως σπεύσετε να πιέσετε το κομβίον «geek alert», θυμηθείτε για ποιο χαρακτηριστικό τους θαυμάζουμε τους ήρωες της τηλεοπτικής σειράς: ευφυία, ευφυία, ευφυία. Παράξενη ίσως, αλλά ευφυία. Και αυτό που ενώνει τις δύο ομάδες της σημερινής μας ιστορίας είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο της ανθρώπινης νοημοσύνης που θα ξεχωρίζει για πάντα τους ανθρώπους από τα υπόλοιπα συμπαντικά πλάσματα: η φαντασία. Η ικανότητα να πλάθεις κόσμους ολόκληρους από την αρχή με τα χέρια σου πάνω σε ξύλινα τραπέζια και να τους ορίζεις με τους δικούς σου κανόνες, να γεμίζεις λευκά χαρτιά και άδειες ζωές με σκίτσα και «φούσκες» με λέξεις.
Η φετινή 12η Έκθεση Κόμικς και Επιτραπέζιων παιχνιδιών με τίτλο «Τα παίξαμε» πραγματοποιήθηκε από τις 21 έως τις 24 Νοεμβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκειά της, οι επισκέπτες, μυημένοι και μη, είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν έκθεση κόμικς από Έλληνες δημιουργούς με θέμα τα παιχνίδια, ομιλίες, βιβλιοπαρουσιάσεις, εργαστήρια και παιχνίδια επίδειξης με μινιατούρες που αναπαριστούν συναρπαστικές, αλλά άγνωστες στο ευρύ κοινό μάχες (δεν πολέμησε μόνο ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, αλλά και οι Γαλάτες), και να αποκτήσουν από το παζάρι που στήθηκε εκδόσεις και επιτραπέζια παιχνίδια. Κυρίως όμως, οι παράξενοι τύποι είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν και να διαπιστώσουν ότι δεν είναι τόσο μόνοι ή τόσο λίγοι όσο νόμιζαν.
Τώρα μένει να βρούμε έναν τρόπο να μπορέσουν οι παραξενιές μας να συνυπάρξουν λίγο πιο δημιουργικά. Γιατί να, είναι που πολλές φορές, τα σύμπαντά μας, όσο κι αν τα διατηρούμε επιμελώς απομακρυσμένα, συναντιούνται, όπως έγινε όταν κάποιο βράδυ κατά τη διάρκεια της έκθεσης οι παράξενοι τύποι με τα μελάνια και τις φιγούρες μοιράστηκαν το χώρο και το πάθος τους με εκείνους που κάθε χρόνο φοράνε τα καλά τους για να γιορτάσουν την άφιξη της νέας σοδειάς Beaujolais Nouveau. Και να, είναι και που πολλές φορές αυτοί οι παράξενοι τύποι έχουν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθούν. Και αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και τόσο παράξενοι τελικά…
Τμήμα της έκθεσης συνεχίζεται στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης έως την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά εργαστήρια για σχολικές τάξεις.
