Στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Άνδρου, η Λαϊκή Σκηνή Άνδρου παρουσιάζει το έργο του Σοφοκλή «Οιδίπους τύραννος», την Τετάρτη 20 Ιουλίου και ώρα 21:00 στο Ανοικτό Θέατρο Άνδρου σε σκηνοθεσία Κώστα Τσαπέκου και μουσική Νίκου Ψαριανού.
Σύμφωνα με την υπόθεση (το μύθο) του έργου, ο Οιδίπους είναι ο μεγάλος βασιλιάς που έχει σώσει κατά το παρελθόν τη Θήβα από το φόρο που πλήρωνε στη Σφίγγα. Είναι λοιπόν και τώρα, που έχει ενσκήψει ο μεγάλος λοιμός, η μόνη ελπίδα των Θηβαίων για να σωθεί η πόλη τους. Αυτά στην αρχή, γιατί στο τέλος ο Οιδίπους είναι ο μιαρός απόβλητος και ο αίτιος της δυστυχίας της πόλης, εξαιτίας εγκλημάτων που ο Απόλλων είχε προβλέψει πριν καν εκείνος γεννηθεί. Είναι εύλογο λοιπόν να αναρωτηθούμε αν ο Σοφοκλής θεωρεί ότι η ζωή υπόκειται σε ένα αδυσώπητο ντετερμινισμό! Άραγε ο Σοφοκλής μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά άθυρμα της Μοίρας; Ή μήπως εννοεί απλώς, ότι οι θεοί μηχανεύτηκαν αυτήν την τρομερή για τον Οιδίποδα μοίρα, για να αποκαλύψουν στους ανθρώπους τη δύναμή τους και να τους διδάξουν ένα σωτήριο μάθημα; Ή μήπως ο Σοφοκλής κάνει απλώς συναρπαστικό δράμα αφήνοντας ανεξερεύνητα τα φιλοσοφικά εξαγόμενα; Θεωρούμε πως ό,τι και αν ήθελε να πει ο Σοφοκλής, το έχει βάλει μέσα στο έργο ακέραιο σε όλες τις όψεις του. Όχι κομμάτια του, όχι μερικές από τις όψεις του. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι είναι λάθος να θεωρήσουμε ότι ο Σοφοκλής θέλησε να πει ότι οι θεοί δείχνουν τη δύναμή τους απλώς και μόνον γιατί έτσι το θέλουν. Ότι έχουν προορίσει αυτή τη ζωή για τον Οιδίποδα για να δώσουν ένα μάθημα στους ανθρώπους. Αν το ήθελε θα μπορούσε εύκολα να το κάνει γράφοντας μια ωδή για τους μυστηριώδεις δρόμους των θεών. Αποφεύγει να το κάνει. Ας μείνουμε λοιπόν στην ωδή που έρχεται μετά την καταστροφή, στην οποία ο χορός δε λέει ότι η μοίρα του Οιδίποδα ήταν μια ειδική επίδειξη της θεϊκής δύναμης, αλλά αντίθετα, ότι είναι τυπική της ζωής και της τύχης των ανθρώπων.