Βραβείo τελετών «το Χόλιγουντ»

Σήμερα ήθελα να σχολιάσουμε το σχέδιο μπλοκαρίσματος της online πορνογραφίας στην Ισλανδία (αυτός κι αν είναι λόγος να πέσει η κυβέρνησή της στις προσεχείς εκλογές) και την αύξηση των παγκόσμιων πωλήσεων μουσικής (μόλις κατά 0,3%), που έχει κάνει τις δισκογραφικές να κατουρηθούν από τη χαρά τους.

Επειδή όμως μόλις συνήλθα από το οσκαρικό ξενύχτι και δεν έχω προλάβει να ενημερωθώ πλήρως, ας επιστρέψουμε στο ξημέρωμα της Δευτέρας για να θυμηθούμε γιατί οι χολιγουντιανές τελετές απονομής βραβείων έχουν αποκτήσει αξία μεγαλύτερη από τα ίδια τα βραβεία. Για σκεφτείτε το: Τι σχολιάστηκε περισσότερο στην 85η απονομή των Όσκαρ; Η βράβευση του Ang Lee, ο παραγκωνισμός του Steven Spielberg ή η πανηγυρική δικαίωση του Ben Affleck από την Αμερικανίδα πρώτη κυρία και τα τσολιαδάκια γύρω της; Αν θέλετε μια σοβαρή ανάλυση για όλα αυτά, μπορείτε να διαβάσετε εκείνη του Scott Feinberg και να ξεμπερδεύετε. Γιατί το ζουμί της τελετής ήταν ο παρουσιαστής της και κατ’ επέκταση το show. Ο Seth MacFarlane είπε τόσα σεξιστικά και αντισημιτικά αστεία όσα χρειάζονται για να ξεσηκωθούν οι αντίστοιχες οργανώσεις – όχι εντελώς άδικα, αλλά και πάλι σε υπερβολικό βαθμό για μια χώρα που κανονικά θα έπρεπε να αποκτήσει το δικαίωμα να μιλάει για τα δικαιώματα των κοινωνικών ομάδων όταν καταργήσει τα παιδικά καλλιστεία και να διευθετήσει με κάποιο τρόπο το προβληματάκι της οπλοκατοχής. Ο πολυτάλαντος δημιουργός των σειρών Family Guy, American Dad! και The Cleveland Show, αλλά και της ταινίας Ted, ο πρωταγωνιστής της οποίας έκανε την ψηφιακή του εμφάνιση στην τελετή, έκανε αστεία για τα βυζιά, τις παρτούζες, την κυριαρχία του εβραϊκού παράγοντα στο Χόλιγουντ και τα «μπουκέτα» που έχει φάει η Rihanna από το σύντροφό της, Chris Brown, ενώ εκτόξευσε αρκετές προσβολές ώστε να συναγωνιστεί στα ίσια τον Ricky Gervais που «χάλασε» αρκετούς με τους μονολόγους του σε παλιότερες απονομές των Χρυσών Σφαιρών.

Όσοι δεν περίμεναν κάτι τέτοιο από τον MacFarlane είναι οι ίδιοι που δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς γίνεται ο ήρωας Oscar Pistorius, αυτό το πρότυπο ανθρώπινης θέλησης, να πυροβόλησε και να σκότωσε τη φίλη του. Οι διοργανωτές που τον επέλεξαν γι’ αυτήν τη θέση σίγουρα τα περίμεναν όλα αυτά. Για την ακρίβεια, τα επεδίωκαν. Και εκείνος τους αντάμειψε, φέρνοντας ένα εκατομμύριο τηλεθεατές περισσότερους από την περσινή χρονιά και αύξηση 11% στο κοινό 18-49, αυτό δηλαδή που λιγουρεύονται οι διαφημιστές. Παρ’ όλα αυτά, ο Seth MacFarlane δήλωσε ότι δε θα ξαναπαρουσιάσει τα Όσκαρ. Πιθανοί υποψήφιοι είναι ο Andy Samberg ή ο Seth Rogen (ή και οι δύο μαζί), δηλαδή ο φετινός και περσινός παρουσιαστής των Independent Spirit Awards. Αν δείτε τους εναρκτήριους μονολόγους τους, θα καταλάβετε γιατί έφεραν εις πέρας τη δουλειά καλύτερα από τον MacFarlane. Πιθανές υποψήφιες είναι επίσης οι δύο κυρίες που παρουσίασαν τις τελευταίες Χρυσές Σφαίρες, η Tina Fey και η Amy Poehler (μόλις διαβάζω ότι η πρώτη το αποκλείει, αλλά ας περιμένουμε μήπως τη μεταπείσει το μεροκάματο που θα της δώσουν). Εξακολουθούμε, λοιπόν, να μιλάμε για υποψήφιους παρουσιαστές μιας τελετής και όχι για τους αποδέκτες των βραβείων της. Μα πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Οι ταινίες, πέρα από τις εισπράξεις στο box office και τις πωλήσεις σε DVD, δεν αποτελούν πια events. Οι Χρυσές Σφαίρες, τα Όσκαρ, τα Grammys, τα Emmys, τα Scream Awards, τα SAG Awards, τα BRITS, τα BAFTAs και άλλα πολλά (σύντομα στην οθόνη σας!) έχουν κόκκινα χαλιά πριν, ίντριγκα για τις υποψηφιότητες ακόμα πιο πριν, μεγαλειώδη πάρτι μετά (και όργια, σύμφωνα με τον Seth MacFarlane) και, βέβαια, ένα γεμάτο τρίωρο show που χρειάζεται ώθηση στην τηλεθέαση. Αυτήν την εξασφαλίζουν οι ίδιοι οι παρουσιαστές, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει την ώρα που συμβαίνει αν θα αρπάξει ο τάδε το βραβείο από τα χέρια του δείνα, αλλά και η αλληλεπίδραση με τα social media (αυτό το λέμε «social TV» και καλό είναι να το ξέρετε για να συνεννοούμαστε στο εξής).

Η τηλεθέαση των Όσκαρ τσίμπησε ποσοστά, επειδή τα παρουσίασε ο MacFarlane, ανεξάρτητα αν ήταν του γούστου μας ή όχι το χιούμορ του, αλλά και επειδή συνδυάστηκε με το tweeting για τα κιλά της Adele, για το χαζο-αφιέρωμα στον James Bond, για τη νεκρανάσταση της καριέρας της Catherine Zeta-Jones. Πέρσι έγιναν 5 εκατομμύρια αναφορές στα social media, φέτος 14 εκατομμύρια, κάνοντας τα Όσκαρ τη φετινή τρίτη δημοφιλέστερη social TV μετάδοση μετά από το Super Bowl και τα Grammys. Τώρα ανυπομονούμε για την επιλογή του παρουσιαστή των Emmys και όχι για τις -αναμενόμενες υποψηφιότητες- (μάλλον θα δοξαστεί επιτέλους το Girls, τι μου λέτε!), γιατί η social TV αποκάλυψε την αλήθεια: ποιος νοιάζεται για το πόσα βραβεία θα επιδεικνύει η αφίσα και για το βιογραφικό μιας ταινίας, όταν έχει τη δυνατότητα να σχολιάσει με εκατομμύρια ανθρώπους τις ρώγες της Anne Hathaway που πετάγονταν από το Prada της;