Κείμενο: Σοφία Τριάντου
Η χρήση φυτικών εκχυλισμάτων, φύλλων, καρπών, ανθών, μίσχων, φλοιών, μπουμπουκιών και ριζών είναι γνωστή σε καλλυντικές και φαρμακευτικές εφαρμογές από την αρχαιότητα.
Πιστεύω ότι η φυσική ομορφιά είναι ευλογία και τα καλλυντικά μας βοηθούν στην διατήρηση της ομορφιάς αποκαλύπτοντας πολλά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ανθρώπων.
Τα καλλυντικά είναι οι ουσίες που εφαρμόζονται στο ανθρώπινο σώμα για τον καθαρισμό, την ομορφιά, την ελκυστικότητα και την αλλαγή της εμφάνισης χωρίς να επηρεάζονται οι λειτουργίες του σώματος.
Mια δημοφιλής τάση είναι η επιστροφή στη φύση και η χρήση βοτάνων ως κύριο συστατικό των σκευασμάτων φροντίδας του δέρματος που λόγω των φυσικών συστατικών είναι πιο συμβατά με το σώμα από τα συνθετικά χημικά συστατικά. Οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ότι στην Ινδία, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν εδώ και χιλιάδες χρόνια βότανα, όπως το σανταλόξυλο και ο κουρκουμάς για την περιποίηση του δέρματος, χέννα για τη θεραπεία της τριχόπτωσης (έως και σήμερα), το σαφράν και η το ροδόνερο είναι μερικά από τα φυτικά υλικά που χρησιμοποιούσαν πολλοί πολιτισμοί για τη φροντίδα του δέρματος και την κακοσμία του σώματος.
Ο “Ebers”, ένας ιατρικός πάπυρος που γράφτηκε το 1600 π.Χ., έκανε συχνή αναφορά σε αρκετά προϊόντα καλλυντικού τύπου. Ένα αγαπημένο σκεύασμα ήταν η χρήση μελιού και γάλακτος που ισχυριζόταν ότι βοηθούσε στη θεραπεία δερματικών παθήσεων.
Πηγαίνοντας πίσω στην αρχαία Ελλάδα συναντάμε τα βότανα ως ρόφημα ή να τα χρησιμοποιούν σε πληγές. Ελιές, δάφνη, μαϊντανός και πεύκο δένονταν σε στεφάνια για να στεφανώσουν τους νικητές των ελληνικών αγώνων. Τα μυρωδάτα βότανα τιμούσαν τους θεούς, ταρίχευαν τους νεκρούς και καθάριζαν τα γεμάτα ασθένειες δωμάτια. Συνδέονται στενά με την ανδρεία των ελληνικών και ρωμαϊκών θεών, τις ιδιοτροπίες και τη σοφία των αυτοκρατόρων και τις θεραπείες των γιατρών.
Για όλες αυτές τις χρήσεις τα φρέσκα βότανα μπορούν να συγκεντρωθούν άγρια στην ύπαιθρο, να αγοραστούν σε τοπικές αγορές ή να καλλιεργηθούν στο σπίτι σε κήπους κουζίνας.
Όμως, πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε το τριαντάφυλλο ο κόσμος της ομορφιάς και των αρωμάτων θα ήταν πολύ φτωχός. Διόλου τυχαίο τα χρόνια του και οι ατελείωτες ιστορίες για τη χρήση του στην αρχαιότητα.
Το παλαιότερο γνωστό απολιθωμένο αποτύπωμα ενός κλαδιού από φύλλα τριαντάφυλλου που βρέθηκε στο Κολοράντο θεωρείται ηλικίας 40.000.000 ετών και η παλαιότερη γνωστή απεικόνιση ενός τριαντάφυλλου βρίσκεται σε τοιχογραφία της Εποχής του Χαλκού από το Παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη.
Ο ελληνικός μύθος ταύτισε το τριαντάφυλλο με τη Θεά Αφροδίτη τη Θεά του έρωτα, στα λατίνικα rosa που σημαίνει κόκκινο, αναφέρεται στο βαθύ ροζ που ήταν πολύ γνωστό στους αρχαίους.
Ο Διοσκουρίδης δίνει συνταγές για τριαντάφυλλα και υγρά για τα μάτια, τα αυτιά, τα ούλα και τα έντερα και ως αντίδοτα πληγών αλλά και ως μακιγιάζ ματιών. Ροδοπέταλα, ινδικό ναρδί και μύρο φοριούνται «γύρω από το λαιμό των γυναικών αντί για περιδέραια, καλύπτοντας την άσχημη μυρωδιά του ιδρώτα».
Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τα τριαντάφυλλα με αμέτρητους τρόπους, σε αφεψήματα, αλοιφές, ακόμη και ως κονσέρβες ή «ως επικάλυψη για τις λιχουδιές των τραπεζιών». Ο Πλίνιος απαριθμεί τριάντα δύο θεραπείες που παρασκευάζονται από το τριαντάφυλλο.
Οι Ρωμαίοι πλένονταν με ροδόνερο, αρωματίζονταν με έλαια τριαντάφυλλου, έτρωγαν πουτίγκες από τριαντάφυλλο και φορούσαν στεφάνια από τριαντάφυλλο ως αντίδοτα στις μεθυστικές επιδράσεις του κρασιού.
Τον δέκατο όγδοο και τον δέκατο ένατο αιώνα, οι Ευρωπαίοι επισκέπτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παρατήρησαν τη χρήση ροδόνερου, ραντισμένο στα χέρια, για να καλωσορίσουν τους επισκέπτες ως έκφραση φιλοξενίας.
Αν έχει πολύ μεγάλη ιστορία για το μοναδικό άρωμα του και τις πολύτιμες ιδιότητές του στη φροντίδα του δέρματος στην Ευρώπη του εικοστού αιώνα, μια νέα τάση για τα όμορφα χρώματα και σχήματά του είχε ως αποτέλεσμα το άρωμα των δημοφιλών ποικιλιών τριαντάφυλλων να αλλάξει σημαντικά. Από ένα πλούσιο, χαρακτηριστικό, λουλουδένιο άρωμα σε ένα άνθος χωρίς άρωμα πολύ συχνά. Αυτό συνέβη γιατί η όραση επισκίασε την όσφρηση στην ιεραρχία των αισθήσεων για τους ανθρώπους της Δύσης, το πλούσιο άρωμα του έγινε λιγότερο σημαντικό από την οπτική του ομορφιά.
Σήμερα η τέχνη της αρωματοποιίας και της αρωματοθεραπείας αναγέννησαν το άρωμά του και τις δράσεις του και είναι από τα σημαντικότερα συστατικά της κοσμητολογίας.
Λίγες σταγόνες αιθέριου ελαίου τριαντάφυλλου αρκούν να βελτιώσουν τη κακή διάθεση μετά από μια δύσκολη μέρα.
