Μια επιδημία αποδεκατίζει την πόλη. Οι άνθρωποι πεθαίνουν έτσι στην τύχη, ο ένας μετά τον άλλον, ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση. Όλα αυτά σε μια άλλη πόλη, όχι τη δική μας, μακριά, πολύ μακριά από εμάς. Επτά χορεύτριες και τρεις ηθοποιοί συναντιούνται επί σκηνής για να αποδώσουν το «παράλογο», αλλά πολύ λογικό στις μέρες μας παιχνίδι της σφαγής του Ευγένιου Ιονέσκο, στο πλαίσιο ενός αόριστου χρόνου που θα μας δίνει την αίσθηση του «παιχνιδιού» – ενός παιχνιδιού που επαναλαμβάνεται για να ελέγχει τη μάζα και τη μονάδα μέσα από τη δομή της κοινωνίας. Ένα παιχνίδι που καθένας το καταλαβαίνει και το αποδέχεται μόνο τη στιγμή του θανάτου του. Ο θάνατος είναι μέσα από το έργο του Ιονέσκο ο μόνος που φέρνει την αλήθεια… όποια και να είναι αυτή.