Η σοπράνο Asmik Grigorian αναμετριέται με τον απαιτητικό ρόλο της Τσο-Τσο-Σαν, της κεντρικής ηρωίδας της όπερας «Μαντάμα Μπαττερφλάυ» του Giacomo Puccini. H «ιαπωνική τραγωδία» του Ιταλού μουσουργού προβάλλεται μαγνητοσκοπημένη (με ελληνικούς υπότιτλους) από τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης το Σάββατο 25 Μαΐου στις 19:55 στο Μέγαρο, στο πλαίσιο των δορυφορικών μεταδόσεων MET HD LIVE.
Ο τενόρος Jonathan Tetelman ερμηνεύει τον σκληρό αξιωματικό του αμερικανικού ναυτικού Πίνκερτον, ο οποίος προδίδει την πιστή γκέισα Τσο-Τσο-Σαν, οδηγώντας τη στην καταστροφή. Η μεσόφωνος Elizabeth DeShong ενσαρκώνει για μία ακόμη φορά την αφοσιωμένη υπηρέτρια Σουτζούκι, ενώ ο βαρύτονος Lucas Maeachem υποδύεται τον Αμερικανό πρόξενο Σάρπλες. Την ορχήστρα της ΜΕΤ διευθύνει η μαέστρος Xian Zhang. Στην παραγωγή του Anthony Minghella, η σκηνοθεσία και η χορογραφία είναι της Carolyn Choa. Τα σκηνικά σχεδίασε ο Michael Levine. Τα κοστούμια υπογράφει η Han Feng, και τους φωτισμούς, ο Peter Mumford. Συμμετέχει η ομάδα μαριονέτας Blind Summit Theatre.
H διαχρονική «Μαντάμα Μπαττερφλάυ»
Παγκόσμια πρεμιέρα: Σκάλα του Μιλάνου, 1904. Η Μαντάμα Μπαττερφλάυ, η νεαρή Γιαπωνέζα γκέισα που οδηγείται σε έναν εικονικό γάμο ‒από συνοικέσιο‒ με έναν αξιωματικό του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού τον οποίο ερωτεύεται παράφορα, είναι ένας από τους σημαντικότερους ρόλους στην ιστορία της όπερας. Το λυρικό έργο του Τζάκομο Πουτσίνι, πέρα από την εντυπωσιακή λαϊκή του απήχηση διεθνώς εδώ και 120 χρόνια, έχει πυροδοτήσει συχνά προβληματισμούς σχετικά με τον πολιτιστικό και έμφυλο επεκτατισμό, ενώ έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία κινηματογραφικών ταινιών και παραστάσεων στο Μπρόντγουεϋ. Η λυρική ομορφιά της παρτιτούρας του Πουτσίνι, και ειδικότερα η μουσική που έγραψε για την ιδιαίτερα ρεαλιστική πρωταγωνίστρια του έργου, έχει κάνει την «Μαντάμα Μπαττερφλάυ» διαχρονικά δημοφιλή.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Ναγκασάκι, στην αυγή του 20ού αιώνα, την περίοδο της προώθησης της αμερικανικής παρουσίας ανά την υφήλιο, όταν η Ιαπωνία προσπαθούσε διστακτικά να προσδιορίσει τον διεθνή της ρόλο στον τότε κόσμο. Μάλιστα, εκείνη την εποχή, καθώς το Ναγκασάκι ήταν ένα από τα ελάχιστα ανοιχτά λιμάνια της χώρας σε ξένους στόλους, ήταν συνήθης πρακτική, στην Ιαπωνία, η τέλεση προσωρινών γάμων με αλλοδαπούς ναυτικούς.
Η μουσική
Σε αυτή του τη σπαρακτική τραγωδία, ο Ιταλός μουσουργός αναβαθμίζει τον ρόλο της ορχήστρας, γράφοντας μια παρτιτούρα σπάνιας λεπτότητας που εστιάζει σχεδόν εξολοκλήρου στην πρωταγωνίστρια. Ο ρόλος της Τσο-Τσο-Σαν, ο οποίος εξελίσσεται συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, είναι απαιτητικός για τη σοπράνο. Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται διαρκώς επί σκηνής, ενώ καλείται να εκφράσει, μέσα από την ερμηνεία της, ένα ευρύτατο φάσμα συναισθημάτων και να μεταμορφωθεί από ένα αιθέριο πλάσμα σε μια απεγνωσμένη γυναίκα, αντιμέτωπη με την παραφροσύνη, στο φινάλε της όπερας.
Ο συνθέτης
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Τζάκομο Πουτσίνι (1858–1924) γνώρισε τεράστια δημοτικότητα. Τα οπερατικά έργα της ωριμότητάς του αποτελούν τον κορμό του διεθνούς οπερατικού ρεπερτορίου και παίζονται συχνά στα λυρικά θέατρα όλου του κόσμου. Οι λιμπρετίστες που επέλεξε για την «Μαντάμα Μπαττερφλάυ», ο Τζουζέππε Τζακόζα και ο Λουίτζι Ίλλικα, είχαν συνεργαστεί μαζί του σε δύο προηγούμενες όπερές του, την «Τόσκα» και τους «Μποέμ». Ο δραματουργός Τζακόζα επεξεργαζόταν την πλοκή του έργου, ενώ ο ποιητής Ίλλικα επικεντρωνόταν στη γλωσσική επεξεργασία του κειμένου δίνοντας έμφαση στο συνταίριασμα λόγου και μουσικής.
