Οι Walkabouts στο ελculture.gr

Μετά από απουσία αρκετών χρόνων, οι Walkabouts επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο με ένα καινούριο μουσικό άλμπουμ με τίτλο “Travels in the Dustland”, εμπνευσμένο από τα αχανή ερημικά τοπία της πατρίδας τους και μια περιοδεία με τελευταίους σταθμούς τις δύο συναυλίες τους σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στις 27/1 και 28/1 αντίστοιχα. Πριν τις πολυαναμενόμενες αυτές εμφανίσεις μίλησαν στο ελculture.gr σχετικά με τη μουσική τους που έχει τόσο αγαπηθεί στη χώρα μας και μοιράστηκαν μαζί μας τις σκέψεις τους για τη σημερινή κατάσταση.

ελc: Η καινούρια σας δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Travels in the Dustland” κυκλοφόρησε σχεδόν επτά χρόνια μετά το  “Acetylene”. Για ποιο λόγο μας αφήσατε να περιμένουμε τόσο καιρό;
Walkabouts: Όντως πέρασε αρκετός καιρός.. Σε αυτό συνετέλεσε το γεγονός ότι πλέον μένω μόνιμα στη Σλοβενία, καθώς και το ότι δουλεύω παράλληλα και άλλα projects, οπότε δεν ήταν πολύ εύκολο να “συντονιστούμε”  όλοι μαζί. Γενικά μετά την τουρνέ το 2005 για το “Acetylene”  σκορπίσαμε όλοι σε διαφορετικά σημεία! Έτσι όταν αποφασίσαμε να μαζευτούμε ξανά για το νέο άλμπουμ συμφωνήσαμε να ξεχάσουμε τη λέξη “προθεσμία” και απλά να δουλέψουμε το καινούριο υλικό όσο καιρό χρειαστεί  ώστε να μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Έτσι για παράδειγμα η Carla ήρθε στη Σλοβενία για 2 εβδομάδες περίπου ώστε να δουλέψουμε πάνω στα κομμάτια, και εγώ πήγα πίσω στο Σιάτλ για ένα μήνα προκειμένου να ηχογραφήσουμε τα βασικά μέρη του άλμπουμ. Όλο αυτό απαιτούσε εκπληκτικό συντονισμό και προσήλωση σε αυτό που κάναμε προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά.

ελc: Στην επίσημη ιστοσελίδα των Walkabouts διαβάζουμε ότι είχατε ως στόχο της νέας σας δουλειάς να ανακαλύψετε κάτι το “αστραφτερό”, κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς. Τελικά νιώθετε ότι ο στόχος επετεύχθη;
W: Ο στόχος μας ήταν εξαρχής να προχωρήσουμε σε ένα νέο άλμπουμ μόνο σε περίπτωση που νιώθαμε όλοι ότι το αποτέλεσμα θα ήταν κάτι που θα άξιζε πραγματικά να ακουστεί. Έχουμε κάνει αρκετούς δίσκους και έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η ποσότητα δεν μας αφορά. Μας ενδιέφερε να κοινωνήσουμε κάτι ουσιαστικό και ειλικρινές, το οποίο υπήρχε μέσα μας. Και όλο αυτό δεν ξεκίνησε για οικονομικούς λόγους ή από πίεση, αλλά από την επιθυμία μας να μαζευτούμε και να παίξουμε την ιδιαίτερη μουσική των Walkabouts ξανά. Έτσι βγήκε αυτό το άλμπουμ μέσα από την ψυχή μας, οπότε θα λέγαμε πως ναι, μάλλον επετεύχθη!

ελc: Η μουσική σας είναι ένα συνονθύλευμα διάφορων μουσικών ειδών, πολλά “μουσικά μίλια” μακριά από την τυπική ελληνική μουσική. Πως εξηγείτε αυτή τη μεγάλη αγάπη του ελληνικού κοινού για τη μπάντα σας;
W: Βασικά νομίζω ότι έχει να κάνει με το πάθος! Το ελληνικό κοινό εκτιμά τη μουσική που έχει υπόβαθρο, που μιλά για έντονα παθιασμένα συναισθήματα. Με ειλικρίνεια και όχι ειρωνεία. Και αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αγαπηθεί τόσο στην Ελλάδα, που σας έχει αγγίξει η μουσική μας, γιατί όταν γράφεις κάτι δε μπορείς να ξέρεις το ταξίδι που θα ακολουθήσει από τη στιγμή που το “ελευθερώνεις” στον κόσμο, ούτε μπορείς να προβλέψεις αν θα αγαπηθεί και από ποιον.

ελc: Παρά το ότι έχετε δώσει πολλές συναυλίες στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ποια είναι τα συναισθήματά σας για τις επικείμενες συναυλίες που θα παρουσιάσετε τα καινούρια σας τραγούδια στο ελληνικό κοινό;
W: Καταρχήν, είμαστε ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε ξανά! Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία μας συναυλία, το 2006, και ανυπομονούμε να παίξουμε όχι μόνο τα καινούρια αλλά και πολλά παλιά αγαπημένα κομμάτια. Αυτές οι δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα θα είναι για μας το καλύτερο κλείσιμο της περιοδείας μας.

ελc: Ποιό συναίσθημα είναι για σας πιο δυνατό: Το να ηχογραφείτε ένα άλμπουμ ή να παίζετε ζωντανά;
W: Η μια επιλογή αφορά ένα φευγαλέο συναίσθημα και η άλλη ακολουθεί ένα σταθερό, μεθοδικό ρυθμό. Οι συναυλίες είναι γεμάτες αδρεναλίνη από τη μια και από την άλλη το στούντιο είναι σα να προσπαθείς να διαβάσεις ένα δύσκολο βιβλίο. Κάποιες φορές είναι ευκολοδιάβαστο αλλά κάποιες άλλες δυσκολεύεσαι και δε ξέρεις πως να συνεχίσεις. Μετά από τόσα χρόνια πορείας όμως είναι δύσκολο να φανταστούμε τις ζωές μας χωρίς κάτι από τα δύο.

ελc: Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι η οικονομική κρίση που μαστίζει την καθημερινότητά μας. Και η Αμερική έχει βρεθεί αντιμέτωπη με αυτή, ήδη από το 2008.  Πως βλέπετε εσείς αυτή την κατάσταση;
W: Οι μουσικοί ήταν πάντοτε πιο ευάλωτοι στην οικονομική κρίση, η οποία είναι παλιό φαινόμενο, ήδη από τις αρχές του ’90, και απλά συνεχώς επιδεινωνόταν. Οπότε είμαστε ήδη ενημερωμένοι για το ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε όλο και με λιγότερα. Αυτό το οποίο συμβαίνει τώρα στη χώρα σας είναι τρομερό, αλλά πρέπει νομίζω να δούμε όλοι ξεκάθαρα ότι το καπιταλιστικό μοντέλο δε λειτουργεί πλέον και δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να το διατηρήσουμε άλλο. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τα πάντα! Να κάνουμε επανεκκίνηση και να ξαναρχίσουμε να οικοδομούμε πάνω σε πανανθρώπινες αξίες, που δε συνάδουν με τον άκρατο καταναλωτισμό που μας έμαθαν να επιδιώκουμε. Να προσπαθήσουμε να αναπνεύσουμε ξανά και να στηριχτούμε σε όμορφα πράγματα που υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας και μπορούν να μας συγκινήσουν με τρόπους που τα χρήματα αδυνατούν.

Διαβάστε περισσότερα για τις δύο συναυλίες των Walkabouts σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα