Τον Μάιο του 2014, η National Gallery of Art στην Ουάσιγκτον παρουσίασε την έκθεση Degas/Cassatt. Στόχος της έκθεσης ήταν να δείξει στο κοινό την καλλιτεχνική συγγένεια μεταξύ αυτών των δυο καλλιτεχνών που έζησαν και δούλεψαν την ίδια περίοδο στο Παρίσι αλλά και στις δυο όχθες του Ατλαντικού. Από τη στιγμή που Αμερικανίδα Μαίρη Κάσατ (1844-1926) έκανε το ντεμπούτο της το 1879 με την ομάδα των καλλιτεχνών που έγιναν γνωστοί ως ιμπρεσιονιστές, το όνομά της συνδέθηκε με το όνομα του Γάλλου Εντγκάρ Ντεγκά (1834-1917). Η ίδια είχε δηλώσει πως η πρώτη της συνάντηση με την τέχνη του Ντεγκά άλλαξε τη ζωή της ενώ ο Ντεγκά όταν είδε για πρώτη φορά τα έργα της, τον πίνακα μιας γυναίκας με μπλε φόρεμα, είπε «υπάρχει κάποιος που αισθάνεται αυτό που κάνω». Η κοινή τους ευαισθησία στην επεξεργασία των θεμάτων και το εξαιρετικό ταλέντο της Κάσατ τράβηξε την προσοχή του Ντεγκά. Η καλλιτεχνική τους συγγένεια είναι αναμφισβήτητη. Και οι δυο κινήθηκαν μέσα στο ίδιο ρεύμα, άντλησαν την έμπνευσή τους από την ανθρώπινη φιγούρα και απεικόνιζαν σκηνές της σύγχρονης ζωής ενώ από το έργο τους το τοπίο απουσιάζει σχεδόν εξ ολοκλήρου.
Μορφωμένοι, πνευματώδεις, από πλούσιες οικογένειες τραπεζιτών, κινούνταν μέσα τους ίδιους πνευματικούς και κοινωνικούς κύκλους. Η Κάσατ, είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1866 και συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Ντεγκά το 1877 όταν την κάλεσε να συμμετάσχει με τους ιμπρεσιονιστές στην επόμενη έκθεσή τους. Ήδη τον θαύμαζε και λάτρευε τα παστέλ του. Κατά την επόμενη δεκαετία, οι δύο καλλιτέχνες έκαναν έναν έντονο διάλογο, ο ένας συμβούλευε αλλά και αμφισβητούσε τον άλλον, ενώ πειραματίστηκαν την ίδια περίοδο με υλικά και τεχνικές. Άρχισαν να ασχολούνται μαζί με τη χαρακτική και για κάποιο διάστημα συνεργάστηκαν. Τα στούντιό τους ήταν κοντά και οι ίδιοι ήταν αχώριστοι. Ο θαυμασμός και η υποστήριξη του ενός προς τον άλλο κράτησαν για σαράντα χρόνια μέχρι τον θάνατο του Ντεγκά. Η Κάσατ προώθησε τον Ντεγκά στην Αμερική, σε ένα μεγάλο κύκλο συλλεκτών, ενώ ο Ντεγκά συνέλεγε και προωθούσε το έργο της στη Γαλλία.
Αυτή η ισότιμη σχέση δυο πολύ διάσημων ζωγράφων που ήταν για πολλά χρόνια αχώριστοι γίνεται θεατρικό έργο, του οποίου η ιστορία ξεκινά το 2014, όταν ο συγγραφέας Christopher Ward επισκέφθηκε την έκθεση στην Ουάσιγκτον. Αιχμαλωτίστηκε από τη σχέση τους όπως και από τα έργα τους και έγραψε το έργο “The Independents“, το οποίο παρουσιάζεται στο Θέατρο Jerry Orbach στο Μανχάταν και εξερευνά τη σχέση των δυο καλλιτεχνών στα τέλη του 1870. Όπως όλοι, ο Ward ήταν περίεργος για τη δυναμική της σχέσης μεταξύ Κάσατ και Ντεγκά. Οι ιστορικοί της τέχνης παρόλο που και οι δυο καλλιτέχνες δεν μίλησαν ποτέ για τις πτυχές της σχέσης τους συμφωνούν ότι ήταν μία από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές σχέσεις εκείνης της εποχής.
Η Κάσατ, μια γυναίκα που μετακόμισε στο Παρίσι το 1866 για να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, αγαπήθηκε από τον Ντεγκά για τον ενθουσιασμό της. Εκείνη είδε και θαύμασε την προσπάθειά του να δημιουργήσει κάτι νέο. Είχαν πολλά κοινά αφού η μητέρα του Ντεγκά ήταν Αμερικανίδα και ο ίδιος περιβαλλόταν από Αμερικανούς, μάλιστα μετά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο του 1870 ταξίδεψε στη Νέα Ορλεάνη για να επισκεφθεί τους συγγενείς του και επέστρεψε στο Παρίσι μετά από ένα χρόνο.
Το 1877 οι ιμπρεσιονιστές δέχθηκαν την Κάσατ στους ανδροκρατούμενους κόλπους του κινήματος. Η Κάσατ εκπροσωπούσε τη Νέα Γυναίκα στα τέλη του 19ου αιώνα, αδέσμευτη, ανεξάρτητη και τολμηρή σε μια εποχή που στο Παρίσι οι γυναίκες συνόδευαν απλώς τους συζύγους τους στις εκθέσεις και οι γυναίκες ζωγράφοι ήταν ελάχιστες. Έκανε το ντεμπούτο της με τους ιμπρεσιονιστές το 1879.
Ο Christopher Ward διάβασε τις επιστολές και μελέτησε τα έργα και των δυο πριν αποφασίσει να γράψει ένα έργο για δυο ανεξάρτητα πνεύματα, δυο μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης του 19ου αιώνα που άφησαν το ισχυρό τους αποτύπωμα επηρεάζοντας τους καλλιτέχνες των επόμενων γενεών.
