Η όπερα για όλη την οικογένεια «Τα μαγικά μαξιλάρια» επιστρέφουν στην Εθνική Λυρική Σκηνή για έξι παραστάσεις από τις 11 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου.
Στη συνέχεια θα μεταφερθεί στη μικρή οθόνη για να συναντήσει τα παιδιά και τους μεγάλους στα κινητά, τα τάμπλετ, τους υπολογιστές και τις τηλεοράσεις τους, μέσα από την GNO TV, όπου θα κάνει πρεμιέρα στις 5 Δεκεμβρίου.
Το έργο του Ευγένιου Τριβιζά, μετά από μια σταδιοδρομία ως μυθιστόρημα και θεατρικό, διασκευάστηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα για πρώτη φορά σε όπερα για όλη την οικογένεια, σε μουσική Γιώργου Δούση, για να δώσει πνοή στα όνειρα μικρών και μεγάλων. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Το συγκινητικό, αισιόδοξο, γεμάτο νοήματα παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά μιλά για την αντίσταση των μαθητών ενός υποβαθμισμένου σχολείου και του εμπνευσμένου δασκάλου τους απέναντι στον άπληστο άρχοντα Αρπατίλαο και την αποφασιστικότητά τους να ξαναβρούν τα χαμένα τους όνειρα.
Ο συγγραφέας γράφει για το έργο: «Εύχομαι όσοι παρακολουθήσουν τα Μαγικά μαξιλάρια να μην ξεχάσουν εύκολα τα λόγια του δάσκαλου στην παγωμένη αίθουσα του υποβαθμισμένου σχολείου: “Ό,τι κι αν σας πάρουν / πάντα κάτι μένει / που κανείς δεν το αγγίζει / κανείς δεν σας το παίρνει! / Ελπίδα, όαση, παρηγοριά σας, / θησαυρός στη συμφορά σας / μένουνε τα όνειρά σας!”».
Η ιστορία του έργου:
Σε μια χώρα μακρινή́ και μυθική́, ένας άπληστος άρχοντας, ο Αρπατίλαος ο Πρώτος, αποφασισμένος να αυξήσει την παραγωγή́ σμαραγδιών στη χώρα του, καταργεί τα πάρτι γενεθλίων, τις Απόκριες, τις διακοπές του καλοκαιριού́, όλες τις γιορτές, ακόμα και τις Κυριακές, που μετονομάζονται, κατόπιν εντολής του, σε «Προδευτέρες» και δεν διαφέρουν στο παραμικρό́ από́ τις Δευτέρες.
Καταργεί, επίσης, τα λούνα παρκ και τις παιδικές χαρές και στη θέση τους χτίζει φυλακές για να κρατούνται όσοι τολμούν να σβήσουν κεράκια γενεθλίων ή να ντύνονται πιερότοι τις Απόκριες ή να μην πηγαίνουν σχολείο τις Προδευτέρες. Οι κάτοικοι, υποχρεωμένοι να δουλεύουν ολοένα και πιο εξαντλητικά́ στα ορυχεία σμαραγδιών και τα πλεκτήρια συρματοπλεγμάτων, διαμαρτύρονται.
Ο Αρπατίλαος αδυνατεί αρχικά́ να κατανοήσει τους λόγους της λαϊκής δυσαρέσκειας, ωσότου ένας διορατικός αυλικός τού εξηγεί ότι σαφώς οφείλεται στα όνειρά τους: Ονειρεύονται ότι πετάνε, ενώ σέρνονται στην πραγματικότητα. Γι’ αυτό́ αισθάνονται δυσαρεστημένοι. Άλλωστε τα όνειρα απειλούν το καθεστώς.
Κάτι ονειράκια τόσα δα, ανεπαίσθητα, φευγαλέα, μικροσκοπικά́ φουντώνουνε καμιά φορά́, φουντώνουνε σαν τη φωτιά́, κάνουν τον κόσμο άνω κάτω. «Μόνο αν τους στερήσετε τα όνειρά τους», τον συμβουλεύει, «θα ησυχάσετε, Εκλαμπρότατε». Έτσι ο Αρπατίλαος με τη βοήθεια του καταχθόνιου αρχιμάγου Σαυρίλιου Βρισελιέ και του επικεφαλής της βασιλικής φρουράς Βουλίμιου Βλήμα τούς ξεγελάει και τους αναγκάζει να κοιμούνται τα βράδια σε μαξιλάρια που προκαλούν αποτρόπαιους εφιάλτες.
Το καταχθόνιο σχέδιο φαίνεται να έχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Οι διαμαρτυρίες σταματάνε. Η παραγωγή́ σμαραγδιών και η συγκομιδή́ συρματοπλεγμάτων αυξάνεται κατακόρυφα. Ο Αρπατίλαος και οι αυλικοί πανηγυρίζουν.
Δεν ξέρουν, όμως, ότι κάπου μακριά́ από́ το παλάτι, σ’ ένα ταπεινό́ σχολείο, ξεκινάει η αντίσταση. Μερικοί μαθητές και ένας εμπνευσμένος δάσκαλος είναι αποφασισμένοι, αψηφώντας θανάσιμους κίνδυνους, να ξαναβρούν τα χαμένα τους όνειρα. Η μουσική του Γιώργου Δούση περιπλανιέται στα ανάκτορα, τα φτωχικά σχολεία και τα ερεβώδη ορυχεία σμαραγδιών της Ουρανούπολης ζωντανεύοντας ένα σύνολο χαρακτήρων.
Ο συνθέτης αναφέρει: «Περιπλανήθηκα με μεγάλη απόλαυση στους ανακτορικούς κήπους και τα απόμερα σοκάκια του φανταστικού κόσμου της Ουρανούπολης. Έζησα μια διαδρομή γεμάτη εικόνες, χρώματα και μυρωδιές από έναν τόπο εξωτικό αλλά και πραγματικό συνάμα. Τα Μαγικά μαξιλάρια είναι ένα παντοτινά επίκαιρο έργο. Η δομή του έργου και ο λόγος του Ευγένιου Τριβιζά με οδήγησαν με απόλυτη ασφάλεια σε μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία σύνθεσης».
Η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη στοχεύει στην αναζήτηση του ποιητικού πυρήνα αυτού του λυτρωτικού και ανεξάντλητου κλασικού παραμυθιού. Η σκηνοθέτρια επισημαίνει: «Η ιστορία των Μαγικών μαξιλαριών μας θυμίζει ότι είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά της γιορτής, της γενναιότητας, της ζωής, που ενυπάρχουν πάντοτε μυστικά και δεν εξαντλούνται ποτέ από εξωτερικές τυραννίες. Τα υλικά που σε κάνουν να κοιτάζεις τον ουρανό και να αναγνωρίζεις ότι, ακόμα κι αν είσαι μικρός, είσαι μέγας! Τα υλικά του ονείρου».
Cover photo ©Α. Σιμόπουλος
