-162506.JPG)
Ο Slava Polunin είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή μίμος του κόσμου. Ένας αντισυμβατικός δημιουργός που αγωνίστηκε για την τέχνη του, βγήκε στους δρόμους της κομμουνιστικής ΕΣΣΔ με τη μιμική του παρέλαση, οργάνωσε το καρναβάλι της ειρήνης και κήδεψε το θέατρό του μετά από 20 χρόνια κατά το ρητό του Στανισλάβσκι. Το «Slava’s Snowshow», που παρουσιάζεται στο Θέατρο Παλλάς από 6 έως 10 Μαρτίου και στη Θεσσαλονίκη από τις 13 έως τις 17 Μαρτίου, αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες παραστάσεις μιμικής εδώ και 25 χρόνια. Ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα με υπέροχες μελωδίες, απίστευτους φωτισμούς και ευρήματα, εκπληκτικά εφέ και πολύ χιόνι που θα μας ζεστάνει τις καρδιές!
ελc: Γιατί ο κλόουν συνδυάζεται πάντα, εκτός από γέλιο, και με λύπη, δάκρυα ή μοναξιά;
S.P.: Η δουλειά ενός μίμου, ενός κλόουν είναι να μεταφέρει στη σκηνή στοιχεία της αληθινής ζωής, μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων του. Η ίδια η ζωή, λοιπόν, δεν είναι ένα μονόπλευρο, αλλά ένα διττό και πολύπλοκο σύστημα. Εμπεριέχει την ευτυχία, τη χαρά, την αγάπη, αλλά και τη μοναξιά, το φόβο, τη μελαγχολία.
Είναι λοιπόν αυτονόητο πως ο κλόουν που προσπαθεί να εκφράσει και να μεταφέρει σκηνικά αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις, χρειάζεται ως μέσον του και το γέλιο και το δάκρυ. Γι’ αυτόν το λόγο και το σόου μας περνάει στο κοινό. Επειδή μιλάει με ειλικρίνεια για τα πραγματικά, που είναι και τα σημαντικά και τα μεγάλα.
ελc: Πώς προέκυψε ο χαρακτήρας Asisyai;
S.P.: To Asisyai είναι μία λέξη που δεν υπάρχει, μία λέξη δικής μου εφεύρεσης, που συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία, για επαφή. Είναι ένας ηχητικός ομφάλιος λώρος με τη μήτρα που μας γέννησε, αλλά ταυτόχρονα και το πρώτο «γουέλκαμ» που μας απευθύνει η ζωή. Όσο για τον κίτρινο κλόουν που το λέει είναι ένα μέρος της κίτρινης ομάδας κλόουν του Slava’s Snowshow, γιατί υπάρχει και η πράσινη ομάδα. Οι κίτρινοι κλόουν συμβολίζουν την εσωστρέφεια, το σκεπτικισμό, τη μοναξιά, ενώ οι πράσινοι τη χαρά, την ανεμελιά, τον παρορμητισμό, την ελπίδα. Από κοινού, σαν τα λευκά και τα ερυθρά αιμοσφαίρια, σαν τα διάφορα κύτταρα που μας αποτελούν, συνθέτουν το άτομο, τη μονάδα, την ανθρώπινη ύπαρξη.
ελc: Πώς νιώθετε για την παράστασή σας στην Ελλάδα;
S.P.: Χαίρομαι που ξανάρχομαι στην Ελλάδα, γιατί την έχω επισκεφθεί πολλές φορές. Λατρεύω το φως, τον ήλιο, τα τοπία της χώρας σας και ταυτόχρονα σέβομαι απεριόριστα την Ιστορία και τον πολιτισμό της. Νοιώθω επίσης σίγουρος ότι το ελληνικό κοινό θ’ αγκαλιάσει και θ’ αγαπήσει την παράστασή μας. Ένα κοινό που διαθέτει χιούμορ και έχει στο κύτταρό του έμφυτη την αίσθηση της μουσικής ή του χορού, δεν μπορεί παρά να γίνει κι αυτό αναπόσπαστο μέρος του διαδραστικού μας θεάματος.
ελc: Ποιούς θεωρείτε δασκάλους κι εμπνευστές σας;
S.P.: Τον Charlie Chaplin, τον Marcel Marceau και φυσικά τον Εngibarov. Εξαιτίας του Chaplin νομίζω ότι ξεκίνησα την επαγγελματική μου καριέρα και ειδικότερα από μία ταινία του το «Χαμίνι». Βέβαια η δουλειά μου μοιάζει περισσότερο με εκείνη του Engibarov. Ο Chaplin ήταν περισσότερο κινηματογραφικός, ενώ ο Marceau δούλευε πάντα μόνος. Εγώ είμαι περισσότερο θεατρικός και δουλεύω με μεγάλες παρέες, με ολοκληρωμένους θιάσους. Πάντως, νομίζω πως αυτοί οι τρεις, άνοιξαν δρόμους και οδήγησαν την τέχνη του κλόουν στη σύγχρονη εποχή.
ελc: Εξακολουθείτε να νιώθετε για την τέχνη σας όπως όταν ξεκινήσατε, με διάθεση, θα έλεγα, αντισυμβατική και κινηματική;
S.P.: Πάντοτε! Η τέχνη αν δεν είναι αυθεντική δεν είναι τέχνη, είναι ή ιδεολογικό μανιφέστο ή φθηνή διασκέδαση. Και αυθεντικότητα σημαίνει αντισυμβατικότητα, τάσεις ανατροπής, κοινωνική προσφορά. Θέλω να πιστεύω πως εξακολουθώ να διακατέχομαι απ’ αυτές τις αξίες. Αν ποτέ αποκαλυφθεί στα μάτια μου ένας άλλος εαυτός, κάποιος ξένος που δεν συγκινείται με τα μεγάλα της ζωής αλλά καταναλώνει και ξοδεύει την ίδια του τη ζωή με τα μικρά και τα ασήμαντα, τότε θα σταματήσω.
ελc: Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;
S.P.: Ετοιμάζω συνεχώς και πυρετωδώς τα επόμενα 50 πρότζεκτ μου, αν βέβαια ζήσω αρκετά ώστε να τα κάνω πράξη. Προς το παρόν, γράφω ένα αιρετικό βιβλίο, όπου καταγράφω και αφηγούμαι τις χαμένες ιδέες μου. Ιδέες όμορφες που ποτέ μου όμως δεν κατάφερα να βρω τον τρόπο να τις υλοποιήσω.
ελc: Από μικρός ακολουθήσατε την επιθυμία σας, κι όχι τα όνειρα των άλλων για εσάς. Επισκέπτεστε τώρα μια χώρα όπου πολλά νέα παιδιά ίσως χρειαστεί λόγω οικονομικής κρίσης να εγκαταλείψουν δικά τους όνειρα. Tι θα τους λέγατε;
S.P.: Ποτέ από μόνη της μία κρίση δεν κατέστρεψε έναν πολιτισμό, δεν απαξίωσε μία κοινωνία, δεν εξαφάνισε μία χώρα. Μόνο όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι επέτρεψαν, εκτός απ’ τα χρήματά τους, να τους κλέψουν και το χαμόγελο, την ελπίδα, μόνο τότε καταδικάζεται και το μέλλον τους. Οι νέοι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να συντηρούν και να προστατεύουν τα όνειρά τους. Είναι μία οφειλή προς τον εαυτό τους. Επίσης να προστατεύουν το αίσθημα του γέλιου, της χαράς, της ευτυχίας. Είναι μία οφειλή προς την ίδια τη ζωή.
Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση «Slava’s Snowshow» που παρουσιάζεται 6/3-10/3 στο Θέατρο Παλλάς στην Αθήνα και 13/3-17/3 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Πάρτε μια γεύση της παράστασης στα σχετικά βίντεο:
www.youtube.com/watch?v=x3D0yZmIDxM
www.youtube.com/watch?v=RNhRyrFuoRk
